4 jaar in het buitenland

Met deze laatste post voor dit jaar sluit ik 4 jaar in het buitenland af. Het zijn 4 enerverende jaren geweest. Vertrokken uit Nederland, gewoond in Singapore, Vietnam en Hong Kong en ook redelijk wat tijd doorgbracht in Duitsland en de VS.

Verder de mogelijkheid gehad om verschillende landen ter wereld te zien en jullie daarover te vertellen. Het heeft me veel plezier gebracht deze blog bij te houden gedurdende de laatste 4 jaar en 200 posts.

Helaas is ook het punt aangebroken dat ik al mijn ruimte die aan mijn blog verbonden is opgebruikt heb. Het nadeel daarvan is dat ik nog wel verhalen kan posten, maar geen foto’s meer. Aangezien deze foto’s me juist de mogelijkheid geven om jullie iets unieks te laten zien, moet ik deze blog hier na deze post laten voor wat het is.

Maar wees niet ongerust. Ik heb een nieuwe blog aangemaakt en via deze nieuwe blog ga ik jullie verder op de hoogte houden van alle ontwikkelingen die wederom op mijn pad komen de komende jaren. De nieuwe blog kunnen jullie vinden op onderstaande link

http://buitenlandervaring-deel2.blogspot.com/

Omdat ik bij de 2 verhalen over Philadelphia geen foto’s kon posten, zal ik beginnen met deze opnieuw te posten, maar deze keer met foto’s.

Ik hoop dan ook dat jullie je links zullen aanpassen en mij zullen blijven volgen via deze nieuwe blog.

Philadelphia – De Stad

Het leuke aan al die internationale vluchten is dat ze vaak in de namiddag/avond vertrekken. Afhankelijk dus van het tijdsverschil met de bestemming waar je naar toe vliegt, hoe lang de vlucht duurt en tot hoe laat de colleges duren, heb je weleens een dag extra omdat het te lastig is om de vlucht op de dag zelf te halen.

Dus in Philadelphia maar besloten om voor de zekerheid op zondag terug te vliegen in plaats van op zaterdag om mezelf wat meer rust te geven. Zo kon ik dus zondag mooi gebruiken om wat van Philadelphia te zien.

University city ligt aan de rand van de stad. Dus besloten maar een stukje te gaan lopen. Eerst loop je dan een stukje over de campus van de University of Penn. Vervolgens steek je dan een spoorlijn en het water over via een lange brug voor je bij de “echte” stad aankomt.

Het gedeelte van Philadelphia waar je dan aankomt is nog steeds redelijk qua omvang, maar met een paar comfortabele schoenen en genoeg tijd kun je toch een groot deel te voet bestrijken en redelijk veel zien mits je er maar genoeg tijd voor uittrekt. Philadelphia is ook een erg gevarieerde stad qua bouwstijl.

Een van de mooie en tevens indrukwekkende gebouwen in Philadelphia is City Hall. Zeker de moeite waard om eens te bekijken vanwege de ligging en bouwstijl. Verder zijn er nog een aantal andere bezienswaardigheden die ik kort zal noemen al liggen ze niet noodzakelijkerwijs in een logisch te lopen wandelroute.

Independence Hall is ook zeker een bezoekje waard. Het beslaat verschillende “blocks” of straten, maar om alle bezienswaardigheden van binnente bekijken, moet je toch even een kaartje gaan halen bij het Visitors Center. Rondom sommige gebouwen is ook een deel afgezet en er loopt ook redelijk wat bewaking rond. Probeer niet even snel over een hekje te springen, want bewaking in Amerika kan gewoon de reguliere politie zijn en die zijn toch een stuk minder begripvol dan in Nederland, zeker als het om monumenten gaat die een nationaal historische waarde hebben.

Independence Hall werd gebouwd tussen 1732 en 1756 ten behoeve van het koloniale bestuur van Pennsylvania. Van 1775 tot 1783 werd er in het gebouw vergaderd door het tweede Continental Congress, dat de regering van Amerika vormde ten tijde van de Onafhankelijkheidsoorlog. George Washington werd er gekozen tot bevelvoerder van het Amerikaanse leger in 1775. In het gebouw werd in 1777 tevens het ontwerp voor de Amerikaanse vlag gekozen, werden in 1781 de Articles of Confederation (waardoor de 13 staten van Amerika samen een confederatie vormden) aangenomen en werd de Amerikaanse Grondwet in 1787 opgesteld. Tegenwoordig is Independence Hall van binnen en van buiten gerestaureerd tot zijn oorspronkelijke laat-18e-eeuwse uiterlijk. Ook het meeste meubilair stamt uit die periode.

Een belangrijk onderdeel van Independence Hall is de Liberty Bell. De Liberty Bell is een beroemde en historische klok. De klok is een van de meest bekende symbolen van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog en staat bekend als symbool voor de vrijheid in het algemeen. De Liberty Bell is gehuisvest in een paviljoen gelegen tegenover Independence Hall.

Volgens de overlevering werd de klok op 8 juli 1776 geluid om de burgers van Philadelphia samen te roepen voor het voorlezen van de Declaration of Independence. Ook in 1774 had de klok geluid, toen om de opening van het First Continental Congress aan te kondigen. De klok zou ook geslagen hebben na de Battle of Lexington and Concord in 1775, iets wat historici vaak met een korrel zout nemen.

De Liberty Bell stond ook bekend als de "Independence Bell" of de "Old Yankee's Bell", tot de Amerikaanse abolitionistische beweging de klok als symbool overnam in 1837. In de 19e eeuw ontstond er een scheur in de klok. De huidige brede scheur is het resultaat van verscheidene reparatiepogingen.

Verder is er nog de “Tomb of the Unknown Revolutionary War Soldier” oftewel het graf van de onbekende soldaat van de Onafhankelijksheidsstrijd. Dit ligt in een park op Washington Square. Inmiddels ben je links en rechts al verschillende musea voorbij gelopen.

Mocht je in de tussentijd lekkere trek gekregen hebben van het vele lopen, zorg dan dat je zo snel mogelijk op South Street uitkomt. South Street is een van de meest levendige straten, met vele simpele bars/eetgelegenheden. De straat bij uitstek voor bij voorbeeld een Philly Cheese Steak. Ik ben wederom bij Jim’s Cheese Steaks beland. Dus ik zal de beschrijving ervan achterwege laten, maar voor de foto’s kunnen jullie terugkijken naar de Post inzake Philly Cheese Steaks.

Na lekker gegeten te hebben ben ik doorgelopen naar de Delaware River en daar vanaf de pier de stad van de andere kant bekeken. Vervolgens begon de terugweg richting University City. Gekozen voor een andere route en op de weg terug kwam zag ik toch nog enkele hele mooie en interessante dingen. Hoe verder je richting de Delaware River gaat, neemt de hoogbouw steeds verder af en zie je meer en meer huizen en smalle straatjes. Niet echt iets wat je zou verwachten in een grote stad, maar met University City, het zakendistrict met de hoogbouw, de diversiteit van South Street, de laagbouw richting de Delware River, Independence Hall en de vele musea heeft Philly echt heel veel te bieden en is het zeker een bezoekje waard.

Philadelphia – University of Pennsylvania

De twee bekendste universiteiten in de Amerikaanse staat Pennsylvania zijn de University of Pennsylvania (UPenn) en Pennsylvania State University (Penn State). Upenn is een prive-universiteit en Penn State is een overheidsunivesiteit. Ik zal jullie niet vermoeien met de verschillen in het Amerikaanse scholingsysteem, maar als ik het goed begrepen heb, heeft het verschil te maken met waar de bronnen van inkomsten van deze universiteiten vandaan komen. State Universities krijgen geld van de overheid, Private Universities. Enkele andere voorbeelden van Private Universities net als UPenn zijn bij voorbeeld Harvard, Columbia en Stanford.

Een ander opmerkelijk verschil is de omvang van de universiteit. Om in Amerika aan een bepaalde universiteit te kunnen studeren, dien je toegelaten te worden. Het zogenaamde admissions proces kan erg selectief zijn. Zo heeft Penn State 80.000 studenten en UPenn er maar 20.000. UPenn kiest bewust voor een kleinere schaal om daarmee selectiever te kunnen zijn in het selectieproces.

UPenn is opgericht in 1740 door Benjamin Franklin. Verder heeft UPenn de oudste medicijnenopleiding in the US (opgericht in 1765), de oudste business school in de US (Wharton, opgericht in 1886) en het oudste Studenten activiteiten centrum ook wel student union genaamd, opgericht in 1896. Kenmerkend verschil is overigens wel dat aan Nederlandse universiteiten alle opleidingen deel uitmaken van een faculteit (bv de economische faculteit of de rechtenfaculteit). In Amerika zijn alle opleidingen onderdeel van een eigen school. Al deze scholen afzonderlijk vormen dan samen de universiteit.

Verder heb ik denk ik al geschreven over de Ivy League universiteiten in Amerika. Dit zijn 8 Private Universities aan de Amerikaanse Oostkust: Brown, Columbia, Cornell, Darthmouth, Harvard, Princeton, University of Pennsylvania en Yale.

De campus is redelijk groot, beslaat iets meer dan 4.0 vierkante kilometer en is deels autovrij. Een van de mooiste stukjes van de campus is Locust Walk. Dit is een autovrije straat die door een deel van de campus loopt. Aan deze straat liggen verschillende gebouwen en studentenhuizen. Locust Walk staat altijd garant voor enkele mooie plaatjes. Hier vind je ook 1 van de beelden van Benjamin Franklin. Het is overigens aan raden om niet op het bankje te gaan zitten aangezien dronken studenten zich nogal eens uitlaten over het beeld. Ik denk dat dit geen verdere uitleg nodig heeft.

Huntsman Hall, het gebouw waar Wharton in gevestigd is, werd ons verteld kostte ongeveer 150 miljoen en is grotendeels gebouwd door een donatie van meneer J.M. Huntsman ter grootte van 50 miljoen. Voor deze donatie mocht hij dan als dank zijn naam aan het gebouw verbinden. Dit is overigens iets wat je in Amerika veel meer ziet dan in Nederland. Alumni die zeer goed terecht gekomen zijn, houden meestal zeer warme banden aan (of de universiteit met hen ;-)) en ze doneren rijkelijk. Zo heeft bij voorbeeld David Booth in 2008 voor een donatie van 300 miljoen dollar zijn naam laten verbinden aan de business school van de University of Chicago. Deze draagt dan ook nu de naam University of Chicago – Booth School of Business.

Als je Locust Walk volgt en wegloopt van Huntsman Hall, kom je verschillende “schools” tegen. Zo zie je onder andere het Fisher Building of Fine Arts, de School of Engineering, Houston Hall, College Hall en de bibliotheek.

Steek je vervolgens de dwarsstraat over dan kom je bij het Football stadion uit. Daarnaast ligt een ander sportcomplex. Het leek op een grote sporthal dus ik vermoed dat het een basketbal-sporthal was omdat het niet leek op een honkbal stadion. Loop je vervolgens door kom je bij de tennisbanen en voetbalvelden uit. Loop je vervolgens door dan steek je het water en de trein rails over. Deze vormen tevens de “natuurlijke” grens van het campusterrein. Het contrast is daar wel erg mooi met de skyline van Philly (al valt die een beetje in het niet bij de skyline van grote buurman New York en University city met UPenn en Drexler University) aan de andere kant. Zeker een bezoekje waard.

Auto kopen? Credit Card meenemen!

Nu kan het zijn dat ik een beetje achterloop, maar goed laat ik bij het begin beginnen. Een collega had het plan opgevat om een auto te gaan kopen. Of ik even mee wilde gaan om mijn mening te geven. Twee weten en zien meer dan een tenslote. Nu vind ik een auto uitzoeken niet heel vervelend. Zeker als het ook een beetje in mijn smaak valt.

Na wat zoeken en discussieren hadden we eindelijk een geschikt model gevonden. Dus daarna de dealers en websites bekijken om te zien wat waar verkrijgbaar is. En dan komt het leukste deel, het proefrijden :-).

Toen uiteindelijk de keuze gemaakt was, moest er natuurlijk afgerekend worden. En hoe doe je dat in de US? Met je credit card natuurlijk. De US is wat dat betreft een raar land en je kunt er zo ongeveer alles met je credit card kopen. Alles van een kop koffie bij de Starbucks tot een auto aan toe.

Nou, dat laatste dan weer niet. Aangezien het een tweedehands auto was, en het via een franchise van garages ging (niet de officiele dealar), zijn de marges blijkbaar niet heel groot. Helaas kon er dan ook niet met de credit card afgerekend worden. De credit card company brengt namelijk blijkbaar een fee van zo’n 3 tot 4% in rekening met als gevolg dat de hele marge van het garagebedrijf in een klap weggevaagd wordt. Ook bij de officiele dealers is het overigens onmogelijk om voor een nieuwe auto met een credit card te betalen.

Aangezien het namelijk enigszins ongeloofwaardig overkwam dat er niet met een credit card betaald kon worden, hadden we dat even gecheckt, maar het was toch echt zo.

Blijkbaar kun je in dan krediet opnemen in de US door je kredietlimiet op je credit card te laten aanpassen om een grote aankoop te doen. Vervolgens betaal je dit dan in termijnen af. Als het geld echter van een andere en / of buitenlandse rekening moet komen, wordt dat lastiger. De dealer / het garagebedrijf wil meestal een cheque zien. Deze kun je dan uit laten schrijven door een US bank tegen de credit card limiet, maar dat kan dan vaak alleen als je ook klant bent bij de Amerikaanse bank. Daar kom je dus niet altijd verder mee.

Een andere oplossing was om het geld cash op te nemen tegen de credit card limiet, maar dan loop je tegen hetzelfde probleem aan als in Nederland en dat is dat banken maar zeer beperkt cash op locatie hebben en dat je grotere opnames van te voren aan moet melden. En dan gaat het vaak nog maar tot een beperkt bedrag. Als je dus haast hebt en een groot bedrag op wil nemen om bij voorbeeld een auto te kopen, moet je dus naar verschillende banken om geld op te nemen tegen die limiet

Het gevaar dat je hier loopt is dat als je enkele van die transacties doet in een korte tijdsperiode, deze gaan opvallen. De bank kan denken dat je credit card voor frauduleuze transacties gebruikt wordt. In deze gevallen heeft de bank de mogelijkheid om je credit card te laten blokkeren. In dat geval moet je dan weer terug naar je eigen bank om hem te laten deblokkeren. Dit kan lastig zijn als het dan een niet US bank is.

Ik denk dan met weemoed terug aan mijn leaseauto. Dat was een paar papiertjes tekenen en geen gedoe met geld, credit card of cheques. Ik weet zelfs niet eens of het in Nederland mogelijk is om een auto met een credit card te kopen, maar goed misschien komt dat doordat ik al weer even weg ben uit Nederland en inmiddels enigszins achterloop ;).

US Verkiezingen – De dagen erna

De dagen na de US verkiezingen zijn heel dubbel. Als eerste is er extreme rust. Alle gekte rondom de commercials waarin de kandidaten elkaar zwart maken, is verdwenen. Normaliter in de aanloop naar de verkiezingen en zeker de laatste dagen voor de verkiezingen heeft iedere commercial break wel 3 tot 5 spotjes over de kandidaten. Als deze wegvallen is dat een hele verademing.

Aan de andere kant is er de gekte rondom de uitslag. Waar bijna alle staten in de loop van de avond / nacht gecalled werden bleef het in Florida redelijk stil. Florida is een zogenaamde swing-state en de uitslag van Florida, werd vooraf gezegd, zou doorslaggevend zijn voor de uiteindelijke uitkomst. Florida levert namelijk een groot aantal electoral votes, 29 om precies te zijn. Uiteindelijk werden een aantal andere staten eerder gecalled en die gingen naar Obama, waardoor de overwinning al binnen was voor Florida gecalled werd.

Gedurende de avond kwamen wel uitslagen binnen uit kiesdistricten binnen uit Florida, maar bij voorbeeld het kiesdistrict Miami Dade stopte doodleuk rond 22.30-23.00 uur het met tellen van de stemmen. Morgen weer een dag leek een beetje het motto daar.

Grappig is dat er ook altijd enorme discussies zijn over de procedures en worden er ook rechtszaken aangespannen. Zo zijn er kiesformuleren. Inderdaad, een groot deel van Amerika stemt nog / weer op papier. Er zijn pogingen geweest om het met een computer te doen, maar toen die of niet goed werkten of de uitslag in het nadeel van 1 van de kandidaten uitviel spande de aanhang van deze kandidaat een rechtzaak aan. Dit had tot gevolg dat de stemcomputers nog maar op zeer beperkte schaal gebruikt worden.

Net als staten zijn ook een groot aantal kiesdistricten overwegend Democratisch of Republikeins. Er zijn dan dus ook gevallen, waar je, als je je stembiljet kwijt bent geraakt en je om een nieuw stembiljet vraagt bij de stemlocatie je min of meer een voorgedrukt stembiljet krijgt, waar de keuze voor de kandidaat al op aangemerkt is.

Het duurde ook echt 3-4 dagen voordat Florida uiteindelijk gecalled werd. Dit terwijl op 1 van de websites toch duidelijk aangegeven was, dat 100% van de stemmen geteld was. Het gerucht was dan dat een staat niet gecalled kan worden als een rechtszaak aangespannen is.

Blijft toch apart dat je als individu/belangenorganizatie een verkiezingsuitslag gaat aanvechten bij voorbeeld omdat je bij voorbeeld niet overtuigd bent dat een stemcomputer goed functioneert en dat de uitslag van het kiesdistrict geen correcte reflectie is van het stemgedrag.

Ik denk persoonlijk dat het meer een laatste strohalm is die mensen aan proberen te grijpen om te voorkomen dat de andere kandidaat president wordt. Zeker als het bij voorbeeld gaat om het aan banden leggen van wapenbezit of medische zorg wat toch enorm heikele punten zijn in de Amerikaanse politiek. Het was in ieder geval erg leuk om het eens zo intensief van dichtbij mee te maken.

Obama herkozen

6 November was het dan eindelijk zover en zouden de Amerikaanse verkiezingen plaatsvinden. Na het hele circus dat eraan vooraf ging was het dus eindelijk het moment van de waarheid. Er stond veel op het spel en het was leuk om het een keer van heel dichtbij mee te maken.

Een groot aantal televiziezenders deed uitgebreid verslag van de verkiezingen en enkele zenders hebben een duidelijke voorkeur voor een van de kandidaten en steken die ook niet onder stoelen of banken. Op verschillende kanalen alsmede op internet wordt Amerika als land afgebeeld en kleurt een staat rood als hij gewonnen wordt door Romney of blauw als hij wordt gewonnen door Obama. Verkijk je overigens niet op het oppervlak, want als je puur naar het oppervlak rood vs blauw kijkt, lijkt het alsof Romney veel meer gebied gewonnen heeft dan Obama. Obama heeft onder andere heel veel kleinere staten gewonnen. Deze staten zijn een stuk kleiner qua oppervlakte, maar zijn dan vaak qua inwoners groter dan de grotere staten. Dit omdat in deze staten de grote steden liggen.

Romney kreeg al vrij vroeg een tikje toen hij zijn thuisstaat Massachussets verloor aan de democraten. Wat overigens wel erg grappig en opvallend is, is dat verschillende nieuwszenders verschillende staten “callen”. Dit callen houdt in dat op basis van analyse, kennis en andere ervaringen de nieuwszender nadat een bepaald percentage van de stemmen binnen is een staat kan callen. Met het callen geeft met dan aan dat deze staat of naar Romney of naar Obama zal gaan. Sommige staten werden al gecalled nadat slechts 25% van de stemmen binnen waren. Het was nog even spannend met Ohio en Virginia, maar die gingen uiteindelijk toch naar Obama.

Een gewonnen staat levert kiesmannen op en je hebt 270 kiesmannen nodig om te winnen. Dit is de zogenaamde Electoral Vote. Daarnaast is er de zogenaamde Popular Vote. De Popular Vote telt simpelweg het totaal aantal stemmen dat beide kandidaten gekregen heeft in heel Amerika. Obama heeft zowel de Popular als de Electoral Vote gewonnen.

Het opvallende is dat Obama het met name erg goed doet onder de jongeren, vrouwen, Latino’s en African Americans. De Republikeinen besteden al dan niet bewust weinig aandacht aan deze categorieen. Het nadeel is echter dat Amerikanen heel loyaal zijn. Dus bij een groot deel van de jongeren die in 2008 Obama gestemd hebben en nu in 2012 weer is de kans heel groot dat zij de rest van hun leven Democratisch zullen stemmen. Dit verschilt nogal met de situatie in Nederland.

Verder groeien de Latino’s en African Americans als bevolkingsgroep vele malen harder dan de blanke bevolkingsgroep. Dus als de Republikeinen hiervoor geen oplossing weten te vinden, gaan ze het de komende jaren erg moeilijk krijgen. De Republikeinen hebben het sowieso moeilijk omdat ze zowel de standpunten van de conservatieve zeer rechtse Republikeinen moeten behartigen als de wat meer gematigden. Zo zijn er altijd wel enkele zeer conservatieven Republikeinen die het de presidentskandidaat erg lastig maken door zeer ongenuanceerde uitspraken te doen. Abortus is een goed voorbeeld en daar zijn deze conservatieven vaak pertinent op tegen, zelfs als iemand bij voorbeeld misbruikt is. Daarnaast zijn deze mensen ook vaak goed voor enkele gezouten uitspraken over immigratiepolitiek en problematiek. Zo sta je dus als kandidaat al snel met 1-0 achter en moet je daarna je uiterste best doen om jezelf te herpakken tegenover de mensen waar je net goodwil verloren hebt, zonder de steun van je conservatieve achterban te verliezen. De democraten zijn een stuk minder extreem in hun opvattingen en hebben het daardoor dus een stuk makkelijker.

Verder dient nog opgemerkt te worden dat Obama de eerste president is van African Amerikaanse afkomst. Het feit dat hij herkozen is, maakt hem dus ook meteen de eertste African Amerikaanse president die herkozen is. Dit werd met name door African Amerikaanse community uitgebreid gevierd. Helaas mag je als president in Amerika je land maar 8 jaar (2 termijnen) dienen. Dus na deze termijn is het over voor Obama. Nu is de grote vraag wie wordt de eerste vrouwelijke president van Amerika wordt. Hillary Clinton en zijn vrouw Michelle worden al als mogelijke kandidaten genoemd.

Wat Obama onderscheid van andere Amerikaanse presidenten is dat hij oprecht van zijn vrouw houdt en dat straalt er ook vanaf. Dit maakt hem menselijk en heel veel kiezers waarderen dit, te meer omdat enkele van zijn voorgangers in het Witte Huis het niet altijd even nauw namen. Hij zal wel wat meer van zichzelf en zijn leiderschapskwaliteiten moeten laten zien, maar het worden een interessante 4 jaar met een president die nu echt kan en mag laten zien wat hij kan.

Verkiezingen in de US

Momenteel ben ik in de US en nu ik de hele serie van verhalen over Italie en Venetie afgemaakt heb, was het een mooi moment om even een actueel onderwerp aan te snijden te weten de verkiezingen in de US. Wat een circus is dat zeg, ongelofelijk.

Het grote verschil met Nederland is dat er maar 2 partijen zijn en dus ook maar 2 kandidaten: de Democraten en de Republikeinen. Je hebt ook nog de Liberalen, maar die spelen geen rol van betekenis op het politieke toneel. Dit verdeelt ook een groot deel van de Amerikaanse samenleving. Je bent vaak of Democraat of Republikein. Veel Staten (States) zijn of overwegend Democatisch of overwegend Republikeins. Daarnaast heb je ook wel de “Swinger” States. Dit zijn de staten waarvan de uitslag niet vooraf vast staat, maar die uiteindelijk wel bepalend zijn voor het feit of je wel of niet president wordt.

Het systeem werkt als volgt. Als Amerikaans stemgerechtigde burger, ga je naar het stembureau en stem je dit jaar of voor Obama of voor Romney. Dit is de zogenaamde Popular Vote. Iedere staat heeft daarnaast een aantal Delegates (afgevaardigden voor de US Senaat). Afhankelijk van hoeveel stemmen je dus haalt als presidentskandidaat in een Staat, krijg je dus alle afgevaardigden of slechts een deel en worden ze verdeeld over beide kandidaten.

Het aantal gedelegeerden dat je kunt winnen per staat is vooraf vastgesteld en verandert ook niet van jaar tot jaar. Het staat al jaren vast en het is ook niet geheel duidelijk hoe dat nummer eeuwen geleden is vastgesteld. Zo zijn er een aantal grote staten (qua inwoners) die slechts een beperkt aantal gedelegeerden hebben en een aantal kleine staten die een groot aantal gedelegeerden hebben. Zoals gezegd zijn een aantal staten van nature overwegend Democratisch of Republikeins. Dus als presidentskandidaat moet je er goed over nadenken waar je campagne voert en hoe.

Campagne voeren in de US is een kunst op zich. Waar in Nederland de partijen vooral focussen op hun eigen sterke punten is het in de US vaak modder gooien en bestaat een groot deel uit elkaar afkraken. Daarnaast zijn er ook heel veel lobby-groepen die spotjes verzorgen en focussen op 1 heel specifiek punt van het programma. Zo is er bij voorbeeld de NRA (National Rifle Assocation). Die schilderen Obama af als iemand die de Amerikaanse burger 1 van hun grondrechten af wil pakken (het recht op zelfverdediging omdat ze wapens mogen dragen). Dit is met name in de meer landelijke staten een hekel punt. Er is zijn enkele staten waar het inderdaad toegestaan is om (openlijk) wapens te dragen. Een groot aantal mensen in deze staten stemmen dus puur op Romney omdat hij dat recht juist niet in wil perken.

Zo is er verder werkeloosheid en werkgelegenheid. Obama heeft goed werk verricht om mensen aan het werk te helpen, maar hij had blijkbaar meer beloofd dan hij is nagekomen. Nu valt Romney hem daar op aan terwijl Romney in het verleden werkzaam was bij een grote consultancy organizatie en actief gewerkt heeft aan plannen voor Amerikaanse bedrijven om hun jobs te outsourcen en daar vele miljoenen aan verdiend heeft. Dus ook op dit gebied wordt met een hoop modder gegooid.

De strijd is best intens en als je tijdens de commercial breaks op TV komen er iedere break wel 3 tot 5 spotjes voorbij. Ongelofelijk hoeveel geld daaraan gespendeerd wordt.

Ik zou graag de budgetten voor die campagnes eens willen zien. Ik denk dat als ze een budget vervolgens zouden maximeren tot een bepaald bedrag en de kandidaat de rest van het budget moet gebruiken om het begrotingstekort te beperken iedereen in de US daar meer mee gebaat is dan mensen te blijven bombarderen met spotjes, maar misschien is het slechts een druppel op een gloeiende plaat ;-)