Hashing

In eerste instantie heb ik redelijk wat binnen gesport in de sportschool die bij het appartementencomplex hoort, maar na een tijdje gaat lopen op de loopband toch best wel vervelen.

Via via ben ik toen in contact gekomen met een Nederlander die aan “hashing” doet hier en die heeft me vervolgens bij de groep waar hij lid van is geintroduceerd.

Hashing is ontstaan in Kuala Lumpur in 1938 toen een groep Britse officieren besloot samen te komen op maandagavonden om te gaan hardlopen volgens het Britse principe “Paper Chase” of Hare and Hounds” om de zichzelf te ontdoen van de “afvalstoffen” van het weekend.

De hash run wordt gelegd voor een groep, normaliter aangeduid als het “Pack” of de “Hounds”, die een route (“Trail”) volgen die uitgezet is door 2 of 3 andere individuen (“Hares”) van een bepaald startpunt naar een finishpunt. De gemiddelde afstand van een run bedraagt ongeveer tussen de 7 en 10 km.

De run wordt vooraf uitgezet en gemarkeerd door middel van merktekens meestal hoopjes bloem, kalk of toilet papier.

In Singapore heb je verschillende hash’es. Iedere avond loopt er een andere groep. Iedere groep heeft zijn vaste avond en start stipt om 18.00. Iedere groep rent ook iedere week op een andere locatie in Singapore. Daardoor krijg je een goed beeld van hoe mooi het land en de natuur is. Je moet namelijk niet bang zijn om vies te worden aangezien het niet allee asfalt is waar je overheen loopt.

Met enige regelmaat loop je echt door de jungle over smalle paadjes waarbij sloten niet gemeden worden.

Daarnaast heeft een hash zo zijn eigen regeltjes en gewoontes. Er worden namelijk verschillende tekens gebruikt. Je hebt zogenaamde T-checks en Circle-checks. Bij een T-check moet je terug in de richting waar je vandaan kwam en vervolgens zoeken naar een nieuw spoor. Bij een Circle check kan het eerstvolgende merkteken in alle richtingen liggen. Dit kan weleens tot leuke taferelen leiden als met name T-checks onderaan een heuvel of juist op de top gelegd worden, maar goed dat hoort er nu eenmaal bij.

De eerste lopers zijn meestal rond het uur weer binnen. Daarnaast is hashing vooral een sociaal gebeuren. Na de loop is drinken voor iedereen (bier, fris en water) en wat dan opvalt is dat een groot deel van de lopers meteen aan het bier gaat. Ik heb toch meestal wel even nodig om te herstellen. Daarnaast is er altijd wat finger food en snacks.

Vervolgens wordt “Circle” belegd waarin de loop besproken wordt, waarin de loop op een ludieke manier besproken wordt. Er worden dan een aantal mensen naar voren gehaald waarbij deze mensen er dan worden “aangesproken” op wat ze gedaan hebben. De eerste keer dat ik meeliep was ik meteen het welbekende haasje omdat ik met een i-pod opliep. Vervolgens krijg je dan een glas bier en dat moet je dan leegdrinken.

Anderen dingen waarvoor je veelal naar voren gehaald kunt worden zijn afsnijden, het dragen van schone (lees nieuwe) hardloopschoenen, onjuiste kleding (hashers lopen in hashkleding (hash-shirts)), etc. Het hangt er veelal een beetje vanaf van degene die de “Circle” leidt en wat deze persoon verteld wordt wat er gebeurd is.

Na de Circle is er nog meer drank (bier) en een buffet. Vaak wordt de avond nog ergens afgesloten in een bar.

Het heeft misschien iets studentikoos-achtigs, maar het is wel erg gezellig. De Hash waar ik lid van ben is de Seletar Hash House Harriers. Dit is een vrij gemengde groep met zowel Aziaten, Amerikanen als Europeanen. Hash’es heb je verder in verschillende categorien (men-only, women-only en mixed). De Seletar Hash House Harriers is een men-only. Het hoeft denk ik verder geen verdere uitleg dat zodra de inname van alcohol bij een aantal mensen toeneemt ook het aantal “mannelijke” grappen toeneemt. Daarnaast is gewoon erg leuk om een aantal Aziaten die normaliter erg rustig zijn en ook zo overkomen helemaal uit hun dak te zien gaan na een paar biertjes.

Voor meer info zie onder andere:
http://seletar.hash.org.sg/newindex.html