Vietnam blijft me verbazen in vele opzichten. Zo was de hele eerste week trouwens een week vol verbazingen. Blijkbaar staan vele Vietnamezen vroeg op, omdat ze best wel een stuk moeten reizen van huis naar werk. Dan kan het natuurlijk zijn dat je in de loop van de dag moe wordt, maar geen probleem. Daar heeft men hier namelijk een oplossing voor. Heel veel dames hier hebben immers een kussen in hun stoel. Nu dacht ik dat dat ter ondersteuning van hun rug was, maar dat blijkt maar deels waar te zijn. Kussens zijn namelijk multifunctioneel. Na de lunch is vinden een aantal collega’s dat het tijd is voor nap (middagslaapje). Dus dan komt het kussen uit de stoel op het bureau, hoofd erop, Ipod aan en slapen maar. Het aparte aan dit verhaal is dat men dat voorheen deed in de filingruimte uit het zicht van iedereen. Dat mag nu van HR niet meer. Dus doet men het gewoon achter het bureau. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er in Singapore ook weleens 1 collega op betrapt heb, maar dat was meer onderuit gezakt in een stoel dan echt met zijn hoofd op het kussen op een bureau.
Daanaast hadden we afgelopen vrijdag een seminar. Hiervoor waren klanten uitgenodigd, wat op zich best leuk is want dan kun je zien wie de mensen zijn achter de projecten waar ik halverwege ingestapt ben. Wat me enorm verbaasde was het grote aantal vrouwen dat het seminar bijwoonde. Dit staat namelijk enigszins in contrast met de seminars in Nederland waar het toch vooral mannen waren die daar heen kwamen. Twee van de dames waren zelfs zwanger waarvan er 1 aan de omvang te zien vermoedelijk hoogzwanger was. En die komen dan gewoon op de scooter door de verkeerschaos van Ho Chi Minh naar een seminar en het is nu niet dat het verkeer hier heel erg veilig is. Mijn collega (wiens vrouw ook zwanger is) en ik hielen allebei ons hart vast. Het schijnt echter bij de cultuur te horen hier. Salarissen zijn niet erg hoog en zolang je kunt werken, blijf je werken. Thuis zitten is geen alternatief.
Ik heb vrijdag na het seminar ’s avonds nog een scooterongeluk gezien of in ieder geval iemand zien liggen na een scooterongeluk en die lag er niet heel prettig bij. Er stonden al wel 6 of 7 Vietnamezen omheen dus er was niks wat ik kon doen, maar hij lag er niet heel prettig bij. Des te meer verbaas je je dan dat hoogzwangere vrouwen toch op een scooter stappen en niet in een taxi. Ik denk dat je voor een taxiritje van wat verder buiten het centrum 4-5 Euro betaalt, maar dat schijnt voor de lokale mensen toch veel te duur te zijn, waardoor men de scooter verkiest boven de taxi of bus (die komt namelijk niet overal). Wel grappig is dat je hier voor ik meen USD 12 een rijbewijs kunt halen voor een scooter. Ik geloof dat een van de weinige vereisten is dat je moet laten zien dat je je door het verkeer in HCM kunt bewegen en snapt hoe een scooter werkt. Verkeersregels hebben ze hier immers niet. Nou ja ze zijn er wel, maar ze worden niet nageleefd. :-)
No comments:
Post a Comment