Hanoi – Eerste dagen

Nogmaals over de Vietnamese mensen geen kwaad woord. Ze zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam. In Hanoi nog meer dan in Ho Chi Minh. De eerste avond had ik nog voor mezelf en ben ik zelf wat gaan eten in een restaurantje in de buurt van het hotel. Heerlijk een simpel gerechtje met rijst, groenten en kip met cashew noten. Het was meer iets Thais dan iets Vietnamees, maar wel erg smakelijk.

De volgende dag begon het. Aangezien 2 collega’s mij de vorige keer dat ik in Hanoi was mee uit zouden nemen en dat er niet van gekomen was, besloot 1 van de 2 meteen de daad bij het woord te voegen en me mee te nemen voor een lunch. We gingen met zijn tweetjes naar een restaurantje waar ik eerder geluncht had (destijds met het team) wat voor mij heerlijk was aangezien ik daar een van mijn favoriete gerechten kon bestellen, Ga Rang Moui. Ga is kip en Moui betekent Salted. Het is kip gebakken in een korstje. Beetje zout, maar wel erg lekker (en zoals een aantal wel weten, heb ik niet zo’n probleem met zout eten ;-)).

Eenmaal terug op kantoor lag de volgende uitnodiging al klaar. Diezelfde avond diner. Of ik ergens allergisch voor was en of ik problemen met schildpad, slang, krokodil of schorpioen. Ik zag er de humor wel van in, maar zekerheidshalve toch maar subtiel aangegeven dat schorpioen niet bovenaan mijn lijstje stond. Ik dacht dat het wel met een sisser af zou lopen, maar niets bleek minder waar. ’s Avonds op zoek naar het restaurant. Ik stond in de straat bij het juiste nummer. Echter toen bleek dat de straat twee dezelfde nummers heeft en het restaurant waar ik moest zijn nog zo’n 700 meter verderop lag in dezelfde straat. Ik was al verbaasd dat ik mijn collega’s nergens zag. Gelukkig was er 1 in een taxi gestapt om me te komen halen.

In het restaurant aangekomen waren een aantal collega’s al begonnen met eten. Het hele idee van alle gerechten gelijk opdienen en iedereen tegelijk eten dat kent men hier niet echt. Zodra je je eten hebt, kun je beginnen. Anders wordt het toch maar koud en wie wie er nu iets kouds eten. Ik moet er wel bij opmerken dat in veel gevallen er verschillende gerechten besteld worden die je dan samen deelt en eet.

Een van de voorgerecht stond al op tafel. Ik had me voorgenomen om gewoon van alles wat te proberen. Het was wederom een Moui versie van iets, dus ik zag het al helemaal zitten, hopende dat het kip was. Alleen smaakte het toch net even anders. Bleek dat het toch shildpad was, maar goed blijkbaar kun je dus beter niet weten wat je eet. Met de meeste mensen die ik het verteld heb, ben ik geen dikke vrienden geworden, maar het smaakt redelijk ok. Mijn vader zou waarschijnlijk zeggen met frituren en saus kun je alles lekker maken, maar goed aangezien het toch besteld was, heb ik me niet laten kennen en het geprobeerd. Ik zou het zelf nooit bestellen, ook nu niett, maar het smaakt ok. Het is gewoon de gedachte die me ervan weerhoudt om het te doen. Daarom is het vaak beter van niks te weten.

Daarna kwam er nog een gerecht met gerookt varkensvlees wat heel apart van smaak was. Zeker met het sausje wat op tafel stond. Vietnamezen eten namelijk alles met sausjes en dan niet mayonnaise of ketchup, maar andere sausjes dan wel dressings. Wat hier veel gegeten wordt is bijvoorbeeld chilisaus die je in allerlei varianten van mild tot heel pittig hebt.

Iets anders wat je veel ziet hier is maggi met stukjes vers geknipte peper erin. Dat giet men dan veelal over de rijst. Beetje afhankelijk van hoeveel peper erin zit kan dat best pittig zijn. Heel eenvoudig maar best lekker. Bij het varkensvlees hoorde iets wat zurig smaakte. Het was iets met citroen/limoen, uiteraard pepers en nog 1 of 2 andere dingetjes. Smaakte erg goed bij het gerookte vlees.

Deze sausjes staan meetal in kleine schaaltjes/kommetjes op tafel waar je dan je vlees in kunt dopen. Bij grote stukken schroomt men ook niet om eerst te dopen, dan er een stuk af te bijten en het vervolgens weer in de saus te dopen. Misschien niet de meest smakelijke gedachten, maar hier redelijk normaal en geaccepteerd.

Na het varkensvlees kwam er het hoofdgerecht. Een warmhoudplaatje werd op tafel gezet met daarop een pan soep. Voor degene die bekend zijn met de Japanse en Koreaanse keuken, het had wat weg van Laksa en Kimchi. De soep bevatte een combinatie van groenten, tofu, groene banaan en vlees. En het vlees was, jullie raden het al, weer schildpad.

Ik heb me niet laten kennen en een stukje geprobeerd. Vond deze variant wat smakeloos en vooral erg vettig. Daarnaast vond ik de hele smaak van de soep niet zo, dus dat heb ik maar een beetje links laten liggen en met name nog wat groeten en varkensvlees gegeten.

Op tafel stonden ook 2 kannen. 1 met een rode drank en een andere met een groene drank. Er werd mij verteld dat dit een soort Vietnamese whiskey was. Aangezien het redelijk rumoerig was in het restaurant verstond ik maar de helft van wat men zei, maar ik begreep wel dat ik moest toasten een meedrinken.

Eerst de groene geprobeerd. Die was ok. Niets bijzonders. Voor whiskey vond ik het ook erg slap van smaak. Daarna de rode moeten proberen. Ik vond de drank an sich al niet echt lekker, maar goed aangezien ze zo hun best gedaan hadden, kon ik natuurlijk moeilijk “nee” zeggen. De rode was voor mij net zo smakeloos als de groene. Wat ik achter begreep was dat de rode kleur van de rode drank kwam door het schildpaddenbloed wat erin zat. Toen ik daar de dag later acher kwam was het even schrikken en slikken voor mij. Ik heb ook niet durven vragen waar de groene kleur dan vandaan komt ;-) Maar goed de collega’ dronken mee en ik was wel zo verstandig om hen eerst te laten drinken. Je weet namelijk nooit of iemand je wil neppen of niet.

Na het eten was het tijd om terug te gaan naar het hotel. Een collega was zo vriendelijk om mij een lift aan te bieden op de scooter. Alleen aangezien zij een stukje lichter was vroeg ze vriendelijk of ik niet wilde rijden op de scooter. Tja dan kun je natuurlijk geen nee zeggen. Dus ik zonder helm (dan ben je overigens niet de enige in Hanoi) op de scooter door de verkeerschaos van Hanoi. Tip test altijd eerst even de remmen. Dit meteen gedaan en dan schrik je wel even dat als je ze vol inknijpt en de scooter niet heel hard remt. Maar goed dan is het een kwestie van rustig rijden en goed opletten.

Aangezien mijn collega geen enorme van fan was van schildpad had ze niet zo heel veel gegeten, dus zijn we onderweg nog even gestopt bij een eetstalletje voor Pho (typisch Vietnamese noodle soep). Daarna was het tijd om terug te gaan naar het hotel om te gaan slapen.