Mekong Delta – Cai Be en Vinh Long

Vrijdag na het werk weer een excursie geboekt voor zaterdag. Deze keer een excursie naar de Mekong delta. De Mekong rivier is een rivier die volgens berekeningen ongeveer 4900 km lang moet zijn en door 6 landen stroomt (China, Thailand, Birma, Laos, Cambodja en Vietnam waar hij in verbinding staat met de zee.

De delta is vrij bekend en biedt een grote diversiteit aan dingen die er te zien zijn en dingen die er gebeuren. Het gebied staat er ook om bekend dat grote groepen mensen er nog vrij primitiief en zelfvoorzienend leven. Daarnaast hebben ook grote bedrijven er hun activiteiten. Een van Vietnam’s grote seafood bedrijven heeft er veel activiteiten. Daarnaast is er onder andere ook een groot cement en betonbedrijf actief.

We zouden eerst naar de drijvende markt van Cai Be gaan. Ik moet eerlijk toegeven dat het eerste deel van de reis compleet aan mij voorbij is gegaan aangezien ik blijkbaar nog wat slaap in moest halen. Wat op zich niet heel erg was aangezien we dezelfde reisleider hadden als voor de excursie naar de Cao Dai tempel en de Cu Chi tunnels. Dus al dezelfde grappen kwam weer voorbij. Daarna waren er weer heel wat rijstvelden te zien. Wat opvalt is dat mensen hier op de meest vreemde plaatsen begraven worden. Je rijdt langs een rijstveld en dan staan daar middenin ineens 1 of 2 graven. Die zijn dan nog vaak redelijk onderhouden maar het blijft een vreemd gezicht dat graven zo in het zicht in de rijstvelden staan.

Een grafzerk midden in een rijstveld

Het straatbeeld in Vietnam



Een doorsnee straat in Vietnam in een dorp (niet doorgaande weg)

Een drijvende markt kun je natuurlijk alleen maar goed zien per boot. Dus we zijn naar een locatie vlakbij gereden waar we allemaal aan boord van een boot gingen zodat we de markt van dichtbij konden bekijken. Op dat stukje rivier waar de markt zich afspeelt liggen dus heel wat boten waar je allemaal verschillende producten kunt kopen (voornamelijk fruit en groenten). De schepen die iets verkopen hebben een bamboestengel op het dek staan waarin ze het product bevestigen dat ze verkopen, wat het op zich natuurlijk wel makkelijk en overzichtelijk maakt.

De rondvaartboot

Een boot van de markt

Nadat we er een rondje gevaren hadden, gingen we naar een nabijgelegen dorpje. Hier konden we onder andere zien hoe coconut-candy gemaakt wordt (een soort babbelaar gemaakt uit kokosnoot). Verder liet men zien hoe rijstkoek, rijstwafels en rijstpapier gemaakt worden. Met name hoe de rijstkoek gemaakt werd was best interessant om te zien. Er wordt een grote wok op het vuur gezet waarin zand uit de rivierbedding verwarmd wordt. Daarna wordt er een specifieke rijst toegevoegd, waarna je een soort popcorn effect krijgt. De inmiddels van vorm veranderde rijst wordt vervolgens in twee stappen van het zand gescheiden door het tweemaal te zeven. Daarna gaat het weer in een andere wok met olie en suiker en wordt het weer op nieuw verwarmd. Daarna wordt er met dit product een soort mal opgevuld, waarbij het product er echt ingedruk wordt met rollers. Dit laat men dan afkoelen en vervolgens kan men de rijstkoek in de juiste vorm snijden.

Een van de souvenirs: Snake wine, een lokale delicatesse

Het maken van rijstpapier

Het maken en snijden van Coconut candy

Het maken van rijstwafels

Het maken van rijstkoek

Een ding wat ik onthouden heb van mijn stage bij Masterfoods is dat rijstkoek en bij voorbeeld de muesli in mueslirepen maar op 2 manier aan elkaar geplakt kan worden, met suiker of met vetten. Dus ik moet jullie helaas teleurstellen Dit soort repen en koeken zijn helaas niet zo gezond als je op het eerste gezicht zou denken of hopen.

Het maken van de rijstkoek

Daarna zijn we weer de boot op gegaan en was het iets meer dan een uurtje varen naar het eilandje waar we lunch zouden hebben. Onderweg kregen we een mooi beeld van de diversiteit binnen de Mekong delta. Alles kwam voorbij, van hele primitieve hutjes tot redelijk luxe en nieuwe huizen, waarvan je je dan weer afvraagt wie alle spullen daar naar toe gesleept heeft om het te bouwen en hoe. Daarnaast vraag je je dan ook weleens af wat zulke mensen dan doen aangezien ze toch in een redelijk afgelegen gebied wonen. Ik had namelijk niet de indruk dat er een mooie 4-baan snelweg vlakbij lag die die huizen verbindt met de andere delen van het land.

Een houtbedrijfje aan de oever van de Mekong rivier

Een woning aan de oever van de Mekong rivier

Het restaurant was leuk opgezet met verschillende hutjes naast het water waar je kon eten. Ik zat aan tafel met een aantal Aziaten (Japanners en Chinezen) en dan verbaas je je toch weer over het onderlinge verschil. Wat me als eerste opviel was dat een groot deel van de Aziaten meteen naar normaal bestek pakte in plaats van stokjes. Dat voelt toch raar als ik daar dan met stokjes zit te eten. Alsof er iemand die net uit een inburgeringscursus komt mij uit gaat leggen hoe ik met mes en vork moet eten. J Waar de Japanners aan de ene kant van de tafel heel netjes en heel beschaafd met hun mond dicht aten, smakten de Chinezen aan de andere kant naast mij er lustig op los. Ik woon nu al een tijdje in Azie en ik weet dat het bij Chinezen heel gebruikelijk is, maar ik blijf het toch echt smerig vinden. Ik hoef niet te horen hoe een Chinees zijn eten aan het (her)kauwen is en ik hoef het zeker niet te zien. Aangezien ze met hun mond open eten zie je het eten zelf namelijk ook nog weleens voorbij komen. Een beetje het “ongeluk-in-een-tunnel” idee zullen we maar zeggen.

Foto's van het restaurant waar we geluncht hebben

Als toetje stond er een schaaltje fruit op tafel met voor iedereen lychee en en daarnaast nog iets waar daar op lijkt, maar dan een stuk kleiner. Hier blijkt ook weer de doordachtzaamheid van de Chinezen die niet eerst even gekeken hadden hoeveel lychees er op het bordje lagen en hoeveel mensen er aan tafel zatten, maar ze wel heel erg lekker vonden. Dit leidde weer tot blikken van verbazing aan de andere kant van de tafel.

Na het eten hadden we wat tijd om het eilandje rond te wandelen. Er was zelfs nog een mini krokodillenfarm, waar je krokodillen kon vissen. Nou is dat misschien een groot woord, maar als je betaalde kreeg je een stok met daaraan een stuk draad en een homp vlees. Daarmee kon je dan naar een pagode die in het midden van de vijver stond, hoog genoeg boven het water, om de krokodillen een beetje te irriteren en kijken of ze wilden happen naar het vlees. Nou dat wilden ze wel. Ik weet niet hoe diep het water was, maar die beesten kunnen, als ze dat willen, nog best een stuk uit het water omhoog komen voor zoiets.

Sfeerimpressie van het eiland

Een woning op het eiland

De krokodillen van de krokodillenfarm

Tot slot kregen we nog een muzikale voorstelling van locals in lokale klederdracht

Daarna was het weer terug op de boot en door naar Vinh Long, waar we nog een markt konden bezoeken. Buiten ging het op zich nog wel en lagen er met name groentes en fuit uitgestald. Binnen ging het er anders aan toe. Het begon nog vrij netjes met wat huishoudelijke artikelen, maar daarachter kwam het vleesgedeelte. Na daar even rondgelopen te hebben, denk ik niet dat ik daar snel vlees zal kopen. Het zijn stalletjes van tussen ongeveer 1,5 bij 1,5 meter met 2 grote houtblokken waarop het vlees in stukken gehakt wordt.

Het onverdekte deel waar met name groente en fruit verkocht wordt

Sfeerimpressie van de markt

Waarom een heel eind lopen met je spullen?

Bij de eerste 2 stalletjes die ik tegenkwam lag er een hele schaal met levers buiten (niet eens in het ijs) en bij de stal ertegenover lagen halve kippen met de organen er nog in en overige losse organen voor de liefhebber. Verderop waren er nog paar stalletjes die volgens mij al bijna alles verkoch hadden wat ze wilden verkopen, want deze dames hadden een hangmat in hun stalletje hangen (zo’n halv meter boven die blokken) waar ze heerlijk in lagen. Ze waren er alleen niet heel erg van gecharmeerd dat ik daar een foto van wilde maken. Uiteindelijk vanuit een andere hoek toch een poging gewaagd. Mocht hij gelukt zijn, ga ik hem zeker erbij plaatsen.

Iemand een stukje vlees?

Kijk goed naar de blauwe hangmat

Daarna gingen we weer met de bus terug en zijn we nog gestopt bij de Mekong Rest Place. Dit is een groot restaurant bestaande uit allemaal aparte hutjes met rieten daken die op een mooi terrein opgesteld staan met allerlei waterpartijen er tussen. Hier werd nog een laatste sanitairstop gehouden. Daarna was het terug naar Ho Chi Minh waar we rond 19.00 aan kwamen.

Sfeerimpressie van de Mekong Rest Place

De wegen aan deze kant van Ho Chi Minh waren een stuk beter dan degene richtin Cu Chi en Cao Dai. Alleen snapt men nog niet hoe men hier de weg met een brugdek moet verbinden. In Nederland voel je dat verschil meestal ook wel omdat daar vaak een richeltje ligt, maar hier moet eerder voertuig bijna stapvoets (en dat op een snelweg) over die verbinding omdat je anders echt bijna gelanceerd wordt.

Al met al weer een mooie dag en veel leuke en mooie dingen gezien van Vietnam.