Schoenen

Een van de dingen die ik heel graag in Vietnam wilde laten doen is het laten maken van een paar mooie leren schoenen voor onder mijn pak. Had van een kleermaker in Amsterdam waar ik pakken heb laten maken een adres gekregen waar hij het zelf ook had laten doen (zijn partner is Vietnamees).

Dat had ik al aangegeven voor ik naar Vietnam kwam aan de collega’s. Nu moet je alleen oppassen hoe je bepaalde dingen vraagt hier, want helpt je graag en nemen verzoekjes zeer letterlijk. Dus waar mijn plan was om dat ergens in de 4 weken te doen, werd er meteen een mail gestuurd naar iedereen onder managerniveau dat ik graag een paar schoenen wilde hebben. Meteen werd er iemand opgelijnd die daarin de buurt woonde om mij daarheen te brengen. Het was zelfs zo erg dat ze de arme jongen naar het vliegveld wilden sturen om mij op te halen op zondagavond om me meteen naar de schoenmaker te brengen.
Dat vond ik toch enigszins overdreven aangezien ik redelijk laat aan zou komen op zondag, dus het werd afgeblazen (zo had ik het namelijk ook niet bedoeld) en het zou aangepast worden zodat er iemand in de loop van de 4 weken mee zou gaan.

Uiteindelijk bij een collega achter op de scooter gestapt en op naar de schoenenwinkel. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik van de schoenen hier niet onder de indruk ben. Vrouwen hebben vaak nog redelijk mooie schoenen aan, zeker in Singapore, maar wat mannen betreft is het afentoe huilen met de pet op. Onverzorgd, vormloos, rubberen zolen, van alles kom je tegen hier. Zelfs mensen met witte sport sokken onder een pak.

Toen ik bij de schoenenzaak aankwam was het toch even slikken. Er stonden een paar vitrines met vormloze schoenen. De winkel zelf was meer een grote garage zonder deuren, volledig open en gelegen aan drukke straat met in het midden 2 geparkeerde scooters. Ik vroeg me of ik wel op het juiste adres was. Maar goed voor ik weg ging had de man van het kledingatelier me verteld dat een oude eigenzinnige man was, maar hij wel heel goed schoenen kon maken.

Dat bleek ook zo te zijn. En hij sprak goed Frans. De oudere generatie spreekt hier zeer goed Frans aangezien Vietnam een kolonie van Frankrijk is geweest.

Ik had wat vooronderzoek gedaan en wat printjes meegenomen. Gelukkig was mijn Vietnamese collega erbij, want zelfs in mijn beste Frans had ik het waarschijnlijk niet gered. Dan merk je toch dat een taal hard achteruit gaat als je het een tijd niet meer spreekt. Je kan daar dus letterlijk je eigen leer uitzoeken en volledig je eigen schoenen laten maken zoals jij ze wil hebben.

Helaas waren de prints niet van dusdanige kwaliteit dat hij er veel mee kon, dus mijn collega gevraagd of ze misschien internet hadden. Dan kon ik het namelijk laten zien. En ja hoor de PC werd opgestart. Ik door een deur een smerige stenen trap op tussen de spinraggen door naar boven. De kamer waar de PC stond was 1 grote chaos van opgeslagen etensproducten en meubels. En er stond een hangmat. Vietnamezen slapen nogal eens in een hangmat. Ik durf er niet aan te denken, maar ik hoop dat er nog iets nettere meer opgeruimde kamers waren waar men leeft, maar ik durf er mijn hand niet voor in het vuur te steken.

De computer zelf was uit het jaar 0 en te smerig om aan te raken, maar goed het ding deed wat het moest doen en sneller dan mijn laptop op het werk.

Nadat hij de foto’s gezien had, zei dat het geen probleem moest zijn om het na te maken. Helaas omdat ik ze binnen een week klaar moesten zijn, viel er niet echt veel te onderhandelen over de prijs. Om eerlijk te zijn denk ik dat mijn collega ook niet heel erg zijn best gedaan heeft, maar goed.

Op het eerste gezicht is het best apart om uit een aantal lapjes leer van 15 bij 15 cm een kleur uit te kiezen en vervolgens een model schoen van een plaatje en dan maar te hopen dat het goed uitpakt. De laatste avond voor ik vertrok, heb ik ze opgehaald en ik moet eerlijk zeggen dat hij er iets heel moois van gemaakt had. Zijn vrouw had er zelfs mooie schoenzakken voor gemaakt om ze in mee te nemen. Die kreeg ik er gratis bij. Erg lief, maar dan weet je dus meteen dat je veel en veel te veel betaald hebt.

Ach naar lokale maatstaven waarschijnlijk wel, maar vergeleken met wat ik voor de “originele” versie (wat is origineel als dit paar met de hand (na)gemaakt is :-)) in Nederland in de winkel zou betalen voor deze schoenen is het een lachertje.

Dus 2 paar schoenen rijker en missie geslaagd. Dit was een van de weinige positieve puntjes in een week van frustraties.

Het leuke is overigens wel dat ik er al van een paar mensen complimenten over gekregen heb.