Friday, September 11, 2009

Rondleiding in Hanoi

Donderdagavond zou er een vriendin aankomen in Hanoi. Ze is Vietnamees en werkt zowel in Hanoi als Ho Chi Minh en had beloofd mij mee te nemen en mij een paar mooie plekjes in Hanoi te laten zien.

Ik zou een taxi pakken naar het hotel waar ze zou veblijven (Sofitel) en vandaaruit zouden we te voet naar het restaurant gaan aangezien het op loopafstand lag. Geen idee waarom maar een naam als Sofitel doet toch enigszins goedkoop aan maar toen ik daar aankwam bleek niets minder waar. Het Sofitel (Metropole) en het Hilton zijn veruit de beste hotels van Hanoi. Dat bleek ook wel toen ik even in de lobby zat te wachten.

In dit geval is het dan een voordeel om blank te zijn, want als blank persoon, kun je overal binnenlopen zonder dat er iemand vragen stelt. Het deed me wel een beetje denken aan de eerste hotelreservering die ik onder ogen kreeg voor mijn hotel in Ho Chi Minh een aantal weken geleden. Daar stond uitdrukkelijk op vermeld dat er geen Vietnamese dames op de kamer mochten zijn, tenzij je aan kunt tonen dat je getrouwd bent. Blijkbaar worden de hotels weleens gebruikt/misbruikt voor andere doeleinden.

De grappige tegenstelling in dit geval is dat ik als blank persoon ondergebracht wordt in een relatief goedkoop hotel terwijl de Vietnamese dame in het duurste hotel van de stad zat, maar aan mij werden geen vragen gesteld.

Het verschil tussen het Hilton en het Sofitel is dat het Sofitel klassieker is. Er zijn meer oude Franse elementen en invloeden te herkennen dan in het Hilton hotel.

Vanuit het hotel zijn we naar het restaurant gelopen (Club D’Oriental). We hadden een tafel in de wijnkelder en hebben daar echt heerlijk gegeten. We hadden een aantal gerechten met krab (soft shell), garnalen, rundvlees en kip. Het moest doorgaan voor Aziatisch/Vietnamees, maar ik begreep dat de smaak aangepast is aan wat Westerse mensen gewoon zijn. Blijkbaar indien de gerechten op de “echte” en originele Aziatische wijze bereid zouden worden is de smaak anders. Ik heb het voor waar aangenomen.

Op de weg terug heeft ze me nog een ander restaurant laten zien wat gerund werd door een vriendin van haar en net geopend was. Helaas was de bazin zelf er niet, maar we hebben even in het restaurant rondgekeken en daarna doorgegaan. De inrichting was heel erg klassiek, maar wel erg mooi. Helaas kon ik geen foto’s maken.

Daarna zijn we teruggegaan naar het hotel en hebben daar in de bar (Angelinas) nog een drankje gedaan. Het gerucht gaat dat Angelina Jolie (al dan niet met Brad Pitt) enkele keren geweest is (het schijnt zelfs dat ze de bar enkele keren voor privefeestjes afgehuurd hebben) en dat daarna de oorspronkelijke naam van de bar veranderd is in Angelina’s.

Daarna teruggegaan naar het hotel.

Vrijdag zou ze me nog meer van Hanoi laten zien. Aangezien mijn werk een beetje uitliep, besloten we maar meteen in het restaurant af te spreken. Het restaurant zou dichterbij mijn hotel moeten liggen dan het vorige, maar niets bleek minder waar. Taxichauffeurs zijn namelijk heel erg creatief. Het Hilton ligt namelijk vlakbij het Sofitel. Tijdens mijn eerste trip naar Vietnam had ik een afspraak in het Hilton en gaf de meter van de taxi aan dat het tussen de 5 en 5,5 km was. De rit naar het Sofitel was 7,5 kilometer. Blijkbaar had deze taxichauffeur een creatieve omweg. Aangezien ik er vanuit ging dat dit restaurant dichterbij zou zijn dan het vorige was ik dan ook erg verbaasd dat de meter van de taxi uiteindelijk meer dan 11 kilometer aangaf. Maar goed in discussie gaan met een taxichauffeur heeft geen zin aangezien het Engels erg gebrekkig is en daarnaast zijn taxi’s niet heel duur. 11 kilometer in de taxi duurt meer dan een half uur en kost je ongeveer 4 Euro. Het voordeel is wel dat je tijdens zo’n ritje redelijk wat van de stad kunt zien. Dus op zich is 4 euro voor een city tour dan op zich weer wel redelijk goedkoop :-).

Toen ik er aankwam had ik zo mijn bedenkingen, aangezien de straat een de buurt er niet echt geweldig uitzagen. Aan de andere kant leek het me sterk dat ze mee zou nemen naar een gemiddeld restaurant. Er was een special tafel voor ons gereserveerd. We hadden in de wijnkelder aan een privetafel. In de kamer was een bar geplaatst waar je met 4 personen aan kon zitten echt midden tussen de wijnflessen. We konden letterlijk uit de schappen de wijn uitzoeken die we wilden drinken bij het eten. Aangezien het best koel was in de kelder hingen er ook kimono’s die je aan kon trekken. Erg stijlvol.

Na het eten zijn we nog naar de Sunset bar geweest van het Intercontinental Westlake Hotel geweest. De bar lag vlakbij dus dat was een ideale gelegenheid. We liepen door het hotel wat aan het Westlake ligt door naar de bar. Het mooie van dit hotel is dat het deels opgebouwd is uit huizen waarin de kamers gelegen zijn. Deze huizen liggen allemaal in het water en zijn verbonden door middel van loopbruggen. Helaas was het al donker, dus de Sunset heb ik gemist, maar het beeld was erg mooi. Er zijn weleens moment waarvan je het gevoel hebt dat zo mooi zijn dat ze wel een tijdje bij zullen blijven. Het zou zo maar eens kunnen dat dit ook zo’n moment kan zijn. Het was gewoon onbeschrijfelijk mooi.

Wat me aan het einde van de avond niet verbaasde wat ze van allebei de locaties (zowel het Westlake als het restaurant de eigenaar/manager kent). Blijkbaar is Vietnam een groot land maar een klein wereldje.

Alles bij elkaar was het een hele mooie ervaring en heb ik hele mooie plekjes van Hanoi gezien die ik zelf nooit gevonden zou hebben.

No comments:

Post a Comment