De eerste avond besloten we “gezellig” uit te gaan eten in Phnom Penh. We hadden overdag al wat leuke restaurantjes gezien waar we mogelijk heen konden gaan. Aangezien we ’s middags redelijk wat regen hadden gehad besloten we ’s avonds niet te gaan lopen, maar met de tuk tuk te gaan. Met de tuk tuk terug naar het Royal Palace en van daaruit langs de rivier op zoek naar een leuk tentje.
De tip is op zoek te gaan naar een restaurantje waar het druk is en waar liefst ook wat westerlingen zitten. Dat is namelijk meestal een teken dat het eten er ok en niet (al) te duur is. Uiteindelijk bij een leuk eettentje beland waar we op zich heerlijk gegeten hebben. De kaart bevatte enkele lokale Khmer gerechten. Dus we hebben er daar 2 van besteld.
Het eten was goed met een lekker Angkor biertje erbij. Na het eten nog wat nagetafeld met enkele biertjes. Tot we besloten dat het tijd was om de rekening te vragen en naar huis te gaan. Jan-Willem pakte de rekening op en betaalde met een briefje van 50 dollar. Het probleem was dat er in het midden van het briefje een klein scheurtje zat. Als gevolg daarvan wilde het restaurant het geld niet accepteren. Wij waren echter hoogst verbaasd. Echter het probleem was dat de manager die het geld weigerde aan te nemen (het schijnt niet geaccepteerd te worden in Cambodja, briefgeld met een scheurtje erin) niet met ons direct wilde praten.
Na wat heen en weer praten kwam de manager toch. Inmiddels had hij al zijn halve knokploeg om zich heen verzameld. Ik denk dat het was om indruk te maken op ons. Zij wilden in ieder geval van geen wijken weten. Na enkele domme opmerkingen van de kant van het restaurant werd de sfeer er in ieder geval niet beter op.
Men wilde namelijk het geld wel accepteren, maar of we dan even extra wilde betalen. Een alternatief was het om het geld achter te laten en morgen met nieuw geld te komen was een andere optie. Niet de meest snuggere opties als je al op voorhand weet dat je in dit soort landen altijd afgezet wordt. Voorstellen om met een credit card te betalen, het geld te accepteren zodat zij zelf naar de bank konden gaan op maandag om te wisselen of ons te escorteren naar de dichtstbijzijnde pinautomaat werden vriendelijk afgewimpeld. Dit is op zich raar, want er stonden genoeg tuk tuk’s buiten.
Met name de opmerking dat ze het geld wel wilde accepteren als we extra betaalden schoot bij ons beide in het verkeerde keelgat en maakte er een principekwestie van. We hadden namelijk allebei wel het geld, maar niet heel erg genegen om het te geven. Dus nadat ze een paar keer de term “lawyer” (advocaat) hadden laten vallen, niet dat we daar van onder de indruk waren aangezien we allebei een (deels) juridische achtergrond hebben, besloten we dan maar zonder te betalen weg te gaan, maar de weg werd ons toch enigszins versperd.
De manager wilde in ieder geval niet meer met ons praten en blijkbaar was inmiddels de politie gebeld. Het duurde even voor die kwam. Het grappige was dat het 3 agenten waren in 3 verschillende uniformen. Wij werden meteen beschuldigd van het feit dat we niet wilden betalen. Dit hebben we snel rechtgezet door het geld te laten zien en te vertellen dat niet gecharmeerd waren van het feit dat hij het geld wel wilde accepteren als we maar meer betaalden.
Daarna ging de discussie verder in het Cambodjaans. Dit is meestal een goed teken, want als jij fout bent, praat men tegen jou in het Engels. Na wat heen en weer praten tussen de agenten en de manager begon de laatste wat schaapachtig te lachen, pakte het geld aan gaf ons het wisselgeld.
Na een preek van een van de serveersters dat we dit voortaan maar niet meer moesten doen in Cambodja zijn we vertrokken. Echter we vonden dit allebei redelijk ongepast en hebben dan ook ons ongenoegen daarover kenbaar gemaakt. We hadden tenslotte het geld eerder op de dag uit een pinautomaat gehaald. De vraag is dan ook hoe het kan dat geld, waar je zogenaamd niet mee kunt betalen in Cambodja toch in de pinautomaat beland.
Dit specifieke restaurant zullen we dan ook aan niemand aanraden maar op verzoek is de naam te verkrijgen ;-).
No comments:
Post a Comment