Cambodja werd bevrijd van de Rode Khmer op 7 januari 1979. Kort daarna werden de Killing Fields van Choeung Ek ontdekt. Tot op heden zijn er 129 massagraven ontdekt waarvan er 86 opgegraven zijn. Er zijn overblijfselen gevonden van 8,985 menselijke lichamen. Na de opgravingen zijn de overblijfselen opgebaard in houten gedenkmonument. In 1988 heeft de regering van Cambodja opdracht gegeven tot de bouw van een 62 meter hoog monument (Stupa). In 1989 zijn de overblijfselen overgebracht naar deze Stupa. Dit omdat de boeddhisten er in geloven dat men respect dient te hebben voor de overledenen. De Stupa heeft 17 niveau’s. Op het eerste niveau liggen de overblijfselen van kleding die gevonden is in de massagraven. Op niveau 2 tot en met 9 liggen de schedels van de overledenen. Op niveau’s 10 tot en met 17 liggen de overige botten die gevonden zijn tijdens de opgravingen.
Op het eerste gezicht zijn de killing fields niet heel bijzonder. Het ziet eruit als stukken grasland met hier en daar wat natuurlijke vijvertjes. Echter zodra je het gebied betreedt, vertellen de bordjes het verhaal van het verschrikkelijke drama wat zich daar in jaren 1976 – 1979 moet hebben afgespeeld.
De killing fields van Choeung Ek waren het eind station voor de vele gevangenen die gevangen zaten in de beruchte geheime gevangenis S-21. Deze gevangenis en de Killing Fields stonden onder leiding van een lid van de Rode Khmer genaamd Duch.
Gevangenen werden in vrachtauto’s van de gevangenis overgebracht naar de Killing Fields waar ze meestal direct, maar nooit later dan de volgende dag geexecuteerd werden. De gevangenen waren heel divers, van politici en intellectuelen tot aan simpele boeren met een stukje land. Een ding hadden ze echter gemeen. De Rode Khmer twijfelde aan hun loyaliteit ten aanzien van het communistische regime. Tijdens de hoogtij dagen van Rode Khmer lag het aantal executies rond de 300 per dag. Gevangen werden geboeid en geblinddoekt. Daarna werde ze met metalen voorwerpen geslagen en vervolgens werd hun keel doorgesneden.
De Rode Khmer had 1 filosofie als het ging om de executies. Zodra er 1 iemand uit een gezin opgepakt werd, werd het hele gezin opgepakt en geexecuteerd. Dit om te voorkomen dat eventuele overgebleven gezinsleden de dood zouden proberen te wreken.
Zelfs baby’s werden niet ontzien. De verhalen zijn bekend dat baby’s aan hun beentjes opgepakt werden door degenen die de executies voltrokken. De baby’s werden vervolgens net zo lang met hun hoofd tegen een stuk boom aangeslagen tot de dood erop volgde. Zodra je dat leest lopen de koude rillingen echt over je rug. Uit alle stukken die je leest daar op de locatie spreekt men ook het onbegrip uit over hoe mensen konden veranderen in dergelijke gewetensloze beulen die baby’s tegen een boom dood sloegen. Het deed me denken aan de film Blood Diamond. Deze film geeft een inzicht in de (illegale) diamanthandel in Afrika en de recrutering van kindsoldaten die veranderd worden in gewetensloze moordenaars onder invloed van lokale rebellenleiders en grote hoeveelheden drugs.
Enige creativiteit kon de Rode Khmer ook niet verweten worden, aangezien in enkele bomen luidsprekers opgehangen werden waaruit teksten of muziek klonk. Dit om het geluid te overstemmen wat de gevangenen konden maken tijdens hun executie zodat andere gevangenen die nog op hun executie wachtten het niet zouden horen. Verder werden er grote hoeveelheden chemische stoffen gebruikt. Dit om de lucht te maskeren van de dode lichamen. Daarnaast zorgde het ervoor dat ook het laatste restje leven verdween uit de mensen die levend begraven werden.
De gedachten die continu door mijn hoofd ging was, waar er eventueel nog lijken konden liggen en hoeveel, omdat nog niet alle massagraven opgegraven waren. Er staan wel makeringen, waar de nog niet opgegraven massagraven liggen, maar het voelt apart dat er mogelijk nog menselijke resten kunnen liggen onder de paden waar je overheen loopt.
Tot slot hebben we nog rondgekeken in het museum en een kort filmpje gezien over de Killing Fields. Een mooie afsluiting van een indrukwekkende ervaring.
Daarna met de tuk tuk terug naar het hotel, wat ook een leuke ervaring op zich is. De tuk tuk rijdt namelijk niet zo hard en is open waardoor je meer van de omgeving kunt zien dan wanneer je met een touring car erheen gaat. Het is in Cambodja een hele gebruikelijke manier van transport en erg leuk om mee te maken.
De ingang van Choeung Ek
De Stupa
Een nog niet opgegraven massagraf
De boom waartegen baby's letterlijk doodgeslagen werden
Een van de opgegraven massagraven
Een tuk tuk
Vervoer voor de hele familie
Met aanhanger
Cambodjaanse agent en de verkeersregels
Woningen naast de rivier
No comments:
Post a Comment