Vervolgens zou het een ongeveer een uur en een kwartier rijden zijn naar Torquay, waar Great Ocean Road feitelijk begint. Hier zouden we stoppen voor een kopje thee of koffie. Great Ocean Road is eigenlijk wat Route 66 voor Amerika is en de bouw werd gestart in 1919 om soldaten die terugkwamen van het front van de Eerste Wereldoorlog aan een baan te helpen en ze zo voor te bereiden op een terugkeer in de maatschappij. Zoals gezegd, Great Ocean Road begint officieel in Torquay and loopt dan 243 kilometer in Westelijke richting en eindigt in Allansford vlakbij Warrnambool.
Torquay is overigens beter bekend als “Surfers-capital” van Australie. Grote surfmerken hebben hier allemaal productiefaciliteiten. De stad zelf trekt jaarlijks dan ook vele enthousiaste surfers. Zelfs toen wij er waren (in de winter) waren er nog zeker een kleine 20 surfers in het water op 1 van de stranden die wij bezocht hebben (Bells Beach).
Bells Beach
Daarna was het een stukje verder rijden tot de volgende tussenstop. Hier konden we van de buschauffeur een handje vogelzaad meenemen. Ik snapte er niks van, want ik had begrepen dat we koala’s zouden gaan kijken, maar blijkbaar waren er ook enkele vogels in de buurt die zich graag lieten voeren voor een mooie foto. Ik heb er een paar foto’s van genomen voor de aardigheid. Echter aangezien we maar beperkte tijd hadden, ben ik snel doorgelopen op zoek naar de koala’s. Helaas kon je ze op deze locatie alleen maar zien en fotograferen. Er schijnen ook andere locaties te zijn waar je ze ook daadwerkelijk vast kunt houden, maar dat kon hier helaas niet. Ondanks dat ze wat hoger in de boom zaten en mijn camera zijn beste tijd gehad heeft, lukte het toch nog om een paar mooie plaatjes te schieten. Vervolgens terug de bus in en op naar de volgende locatie.
Een van de vele vogels
Een van de koala's
De volgende tussenstop was Maits Rest Rainforest. Hier lag een wandeling van een klein half uur door het rainforest die we konden lopen en wat foto’s konden maken. Grappig was het dat het bos uit 2 delen bestaat namelijk een regenwoud-deel en een eucalyptus-deel. De grens wordt voornamelijk bepaald door de gevolgen van bosbranden. Zolang er geen bosbranden zijn, kan het regenwoud verder tegen de berg op groeien. Echter na een bosbrand, herstelt een regenwoud zich niet of nauwelijks, terwijl het eucalyptus deel zich vrij snel en vrij goed herstelt. Hierdoor is het mogelijk voor het eucalyptus deel om naar beneden toe op te schuiven. Een regenwoud groeit namelijk tegen de berg op en het eucalyptus-deel van boven naar beneden.
Maits Rest Rainforest
Na deze wandeling doorgereden naar onze volgende stop: Otway Junction, een klein barretje/restaurant met wat kamertjes voor mensen op doorreis. Wat schetste mijn verbazing. Er hing een groot uithangbord van Heineken! Ik voelde me meteen thuis. Het is echt opvallend waar je Heineken allemaal tegen kunt komen. Ik kan me nog wel herinneren dat ik enkele jaren geleden in Jamaica was (Blue Mountains om precies te zijn). We reden toen een doodlopende straat in (die was doodlopend geraakt doordat er een deel weggespoeld was). Een heel stuk bergop vlakbij een koffieplantage die we gingen bekijken, stond een houten hokje waar je wat te drinken kon kopen. En wat kon je daar krijgen? Precies! Heineken bier! Als je dus alleen Heineken bier lust, kun je dus als Nederlander nog steeds bijna overal heen. :-)
Maar goed terug naar Great Ocean Road. Na de lunch was het tijd om door te gaan naar de bekendste trekpleister van Great Ocean Road, The Twelve Apostles. Voor 1922 was deze locatie bekend onder de naam “Sow and Piglets”. Echter voor toerismedoeleinden is het omgedoopt in “The Twelve Apostles” ondanks het feit dat er maar 9 rotsformaties zijn. Van deze 9 zijn er nu nog maar 7 over. In 2005 is de laatste van de 2 die zijn verdwenen, gesneuveld door erosie en slijtage veroorzaakt door water en wind wat de rotsen uitschuurt. Aangezien ze een stukje uit elkaar staan is het moeilijk ze allemaal goed op de foto te krijgen en er ligt ook niet 1 lang wandelpad naast. Hier maken bepaalde bedrijven handig gebruik van. Je kunt namelijk een helikoptervlucht boeken, waarmee je dan een rondje kunt vliegen boven de 12 Apostles om een “beter” zicht te krijgen. Ze vlogen vrij hoog, dus volgens mij was het uitzicht niet zo heel veel beter, maar goed het zal vast op bepaalde groepen gericht zijn. Ik denk dat het zelfs voor 1 land specifiek is, maar zover wil ik niet gaan ;-).
12 Apostles
Daarna een klein stukje doorgereden naar waar het schip de "Loch Ard Gorge" vergaan is. Wij kregen onderweg het hele verhaal te horen over hoe het schip vergaan is en hoe 2 mensen het hebben weten te overleven in de winter in het koude water op 1 juni 1878 in het zicht van de haven na een 3 maanden durende reis van Engeland naar Australie. De locatie die wij bezochten, zou de locatie moeten zijn waar de 2 overlevenden afzonderlijk van elkaar aangespoeld zijn.
Loch Ard Gorge
Vervolgens door gereden naar de London Arch (voorheen beter bekend als de London Bridge toen het nog uit 2 bogen bestond). Dit is een rotspartij in het water die doet denken aan een brug met 2 bogen. In 1990 is 1 van de 2 bogen ingestort. Als gevolg hiervan is de naam veranderd in London Arch.
London Arch
Het uitzicht langs Great Ocean Road is echt waanzinnig mooi, alleen is het niet altijd even makkelijk om vanuit een rijdende bus goed foto’s te maken. Daarnaast is het een vrij drukke dag en heeft de buschauffeur geen tijd om overal te stoppen om foto’s te maken. Zoals we het nu gedaan hebben zijn we bijna 13 uur weg geweest en voor het overgrote deel hebben we ons redelijk punctueel aan de tijd gehouden die we van de buschauffeur en tevens gids kregen per locatie om deze te bezichtigen en foto’s te maken.
Het is in ieder geval zeker een aanrader om het te doen. Als je het in zomer wil doen, zou je kunnen overwegen om een motor te huren en hem met de motor te rijden, alhoewel dat het maken van foto’s niet vergemakkelijkt.
No comments:
Post a Comment