De laatste 2 dagen heb ik het rustig aan gedaan. Ik had er niet zo’n behoefte aan om weer een halve dag in een bus te zitten, vervolgens een uurtje iets te kunnen bekijken en daarna weer terug. Dus besloten om lekker uit te slapen, het vervolg van mijn reis te plannen, een beetje door de stad te wandelen en ‘s avonds sportevenementen te gaan bekijken.
De eerste avond was het tijd voor een wedstrijdje Australian Football. Nu had ik er op TV al wel wat van gezien, maar de spelregels waren me nog verre van duidelijk. Kort samengevat komt het hierop neer. Men spelt op een cirkelvormig veld. Het spel wordt gespeeld met een bal die lijkt op een rugbybal. Je mag de bal alleen naar elkaar schoppen of door hem te “slaan”, waarbij je de bal in 1 hand houdt en met de andere een vuist maakt en de bal uit je hand naar je medespeler “slaat”. Er staan 4 palen naast elkaar die samen 3 doelen vormen. Schop je de bal in het middelste doel dan levert dat 6 punten op. Schop je de bal in 1 van de 2 buitenste doelen is dat 1 punt.
Het is ook een sport waarbij het lijkt alsof alles mag. Ik heb het voor de grap eens in de gaten gehouden. 1 verdediger en 1 aanvaller leken meer met elkaar bezig te zijn dan met het spel. De aanvaller kreeg namelijk in pak hem beet 1 minuut 6 keer een elleboog in zijn rug, 4 keer een duw in zijn rug met open hand en 2 schouderduwen en dat terwijl de bal niet eens in de buurt was. De scheidsrechters (er zijn er 9 in totaal) zien dit, maar dit hoort bij het spel en doen er dus niks aan.
Er speelden 2 teams uit Melbourne tegen elkaar te weten St Kilda en Essendon. St Kilda was het team wat een stuk hoger op de ranglijst stond, maar daar was in het spel niks van terug te zien. Essendon was heer en meester en won uiteindelijk met 107-75, terwijl het eerder tijdens de de wedstrijd bij vlagen 50-60 punten voor stond. Dit verschil deed meer recht aan het verschil in spelniveau dan de uiteindelijke uitslag. Grappig is dat fans van beide clubs gewoon her en der door elkaar in het stadion zitten en er gebeurt helemaal niks. Ik heb op 35.000 toeschouwers welgeteld 3politiemensen geteld en er gaat niks, maar dan ook helemaal niks mis. Daar kan het voetbal nog een voorbeeld aannemen.
De volgende dag was het tijd voor Tri Nations Rugby. Dit was een beetje de wedstrijd waar iedereen naar uitkeek en waar de kranten al weken van vol stonden. De meer ervaren All Blacks (Nieuw Zeeland) tegen het jongere en onervarener team van de Wallabies (Australie). Gedurende de dag zie je de stad en de kroegen dan ook langzaam kleuren in zwart (All Blacks) en Groen-Goud (Wallabies).
Alles gaat wederom gemoedelijk en gezellig naast elkaar in dezelfde tram naar het stadion. In het stadion zit iedereen door elkaar en is het gewoon uitermate gezellig. Het grappige is dat de All Blacks altijd hun rituele dans hebben voor de wedstrijd. In een vol stadion na het volkslied doen zij hun traditionele Maori oorlogsdans. Het ziet er best apart maar toch ook zeker indrukwekkend uit en het wordt ook gebruikt om de tegenstander enigszins te intimideren en te provoceren.
De All Blacks wonnen uiteindelijk vrij gemakkelijk en vrij afgetekend. Zelfs dan wordt er van beide kanten niet geprovoceerd, geen onwelvoegelijke taal gebruikt of beschuldigende vingers uitgestoken richting de scheidsrechter.
Na de wedstrijd gemoedelijk zij aan zij weer terug de tram in en naar huis. Voor mij was dat dan terug naar het hotel. Tijd om de koffers te pakken, enkele laatste verslagen uit te werken en vervolgens naar het vliegveld te gaan om door te reizen naar Port Douglas. Een locatie met hopelijk iets warmer weer dan ik de afgelopen weken gehad heb.
No comments:
Post a Comment