Pondicherry – Tempel

In Pondicherry kregen we het advies van een collega om een specifieke tempel te bezoeken. Deze tempel bleek echter niet te liggen in Pondicherry zelf, maar op anderhalf uur rijden van Pondicherry. Geen probleem, de auto met chauffeur was geregeld en hij zou ons naar de tempel en weer terug rijden.

Ik ga niet teveel meer zeggen over de rijstijl van Indiers. Daar heb ik al wat over gezegd. Het is altijd een afweging of je iets van de omgeving wil zien of liever je ogen dicht doet en de hele rijstijl maar aan je voorbij laat gaan. Ik had beloofd om foto’s te maken voor het thuisfront en voor mijn blog. Dus nadat ik op het vliegveld een nieuwe camera gekocht had, ging ik dus voor de eeste optie in de hoop mooie plaatjes te kunnen schieten.

Het aparte aan tempels is dat ze vaak maar beperkt open zijn. Zo ook deze tempel. Deze was open van 09.00 tot 12.00 en dan weer van 16.00 tot 21.00. Aangezien we besloten uit te slapen, zijn we wat later vertrokken en zijn we eerst naar een punt geweest van waaruit je boottochten kon maken door onder andere Mangroves. Nu heb ik die al op verschillende andere plaatsen gezien en ik had niet echt behoefte om met 10 Indiers, 3 uur in een gammele boot te gaan zitten. Dus onze chauffeur vriendelijk bedankt en verzocht door te rijden naar de tempel.









Uitzicht op de Mangroves en het Indiase landschap

We waren aan de vroege kant. Dus eerst wat rondgelopen in het dorpje en wat foto’s genomen voordat we de tempel in gingen. Wat eigenlijk meteen opvalt, is hoe armzalig de mensen wonen, maar hoeveel tijd (en waarschijnlijk ook geld) er gestoken wordt in het bouwen van tempels en dan met name de details die verwerkt zijn in de toengagspoorten.









De toegangspoort met details

Het was ook meer een tempelcomplex met meerdere tempels dan 1 tempel. Op het complex bevindt zich ook een waterreservoir wat meer lijkt op een primitief zwembad/vijver. Dit wordt door mensen gebruikt om zich te wassen. Het water ziet er echter alles behalve smakkelijk, schoon en aantrekkelijk uit, maar goed, zij zullen er vast beter aan gewend zijn dan ik.













Het tempelcomplex





Ook de tempel heeft "huisdieren"

Zo zag je ook meteen dat mensen verschillende kleuren hebben op hun gezicht. Rode vlekjes, witte vlekjes of strepen en gele. Allemaal betekenen ze iets verschillends, maar het is een soort zegening.

Het was een indrukwekkende ervaring om een tempel te bezoeken die ook daadwerkelijk in gebruik is.