Ondanks dat de US een Westers land is, heeft toch ieder land zijn eigen gewoontes. Zo ook de US. Om enkele voorbeelden te geven, de verkeersregels zijn enigszins anders dus dat is toch even wennen ondanks dat ze hier aan de rechterkant van de weg rijden.
Zo mag je hier bij iedere kruising met verkeerslichten altijd rechtsaf slaan, zelfs terwijl het algemene verkeerslicht op rood staat. Vaak zijn er namelijk geen aparte verkeerslichten voor rechtsafslaand verkeer. Dat is zeker de eerste keren erg verwarrend.
Daarnaast geldt er in de US op elke weg net als in Nederland een maximumsnelheid. Echter die wordt anders gehandhaafd dan in Nederland. In de US wordt alles binnen 10 mph (miles per hour) boven de maximumsnelheid oogluikend toegestaan. Je zult er in ieder geval niet snel voor beboet worden. Flitscamera’s en roodlicht-camera’s heb ik in ieder geval in North Carolina en Virginia niet veel gezien.
Echter zodra je meer dan 10mph te hard rijdt en gepakt wordt, zijn de boetes blijkbaar vrij zwaar. Iets anders wat je in de gaten moet houden is het “Stop” bord. In Nederland heb je de driehoek-op-zijn-punt en het achthoekige bord. Nu gaat het met name om het achthoekige bord. Als je zo’n bord ziet, ook al is het een open kruising en komt er van geen enkele kant verkeer aan, moet je toch stoppen. Op het negeren van een stopbord staan ook zware boetes.
Een andere verkeersergernis waar men in Nederland zich nogal druk om kan maken, is onnodig linksrijden. Dat is hier absoluut niet het geval. Mensen kunnen urenlang links rijden. Geen probleem. Dan haal je ze gewoon rechts in. Niemand die daar een probleem van maakt. Niks duwen, kleven, groot licht, gewoon rechts inhalen en doorrijden. Wat ik gezien heb, is dat men over het algemeen beschaafder rijdt hier dan in Nederland. Dit omdat boetes, ongeacht de leeftijd, meteen tellen als punten op je rijbewijs. Hoe meer punten hoe harder je verzekeringspremie omhoog gaat hier. En dat schijnt toch zijn vruchten af te werpen.
Wat grappig is, is dat iedere Amerikaanse staat eigen nummerplaten heeft. Een groot aantal staten leukt de nummerplaat op met een spreuk of gezegde. Enkele voorbeelden zijn: North Carolina met “First in Flight” vernoemd naar de gebroeders Wright die de allereerste vlucht ter wereld uitvoerden, in North Carolina. Andere voorbeelden zijn Florida met de “Sunshine State”. Een overzicht van alle slogans kun je hier vinden. http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_U.S._state_slogans.
Verder kun je in Amerika ook custom-made nummerplaten laten maken. Zo zie je enkele nummerplaten met verwijzingen naar scholen of sportclubs (football, honkbal, basketbal en ijshockey).
Iets anders wat in sub-urban Amerikan opvalt is dat niemand loopt. Je gaat bij voorbeeld naar een bar, maar 200 meter verder op is de pinautomaat. Niemand zal dan naar de pinautomaat lopen. Iedereen stapt in de auto, rijdt 200 meter, pint en stapt in de auto om terug te rijden. Toen ik zei dat ik gelopen had, keken mensen mij heel raar aan en werd me min of meer verteld dat alleen dronken mensen en “daklozen” hier lopen. Dronken dat kan ik me nog voorstellen, want op rijden onder invloed staan hier hele zware boetes en de verzekeringspremie schiet dan door het dak heen.
Toch wel opvallend, want heel veel Amerikanen drinken en rijden dan toch auto. Dat komt omdat een groot aantal uitgaansgelegenheden in sub-urban Amerika buiten het stadscentrum liggen en taxi’s in sub-urban Amerika schreeuwend duur zijn. 8 kilometer met de taxi in Hong Kong van huis naar kantoor kost me omgerekend minder dan 7 euro. 8 kilometer met de taxi van het vliegveld in Raleigh, North Carolina naar het hotel kan gerust 50 Euro of meer kosten.
Let wel, veel van wat hierboven beschreven is, heeft specifiek betrekking op sub-urban Amerika. In grote steden als New York, Los Angeles, San Francisco en Chicago wordt een stuk minder gereden en meer gelopen.
No comments:
Post a Comment