De MBA colleges zijn om het weekend. Dus om de twee weken kom je een weekend bij elkaar voor colleges. Na een eerste intensieve week, was het twee weken later meteen tentamens. Een diagnostisch tentamen zoals de professor het zo mooi noemde.
Hij kon daarmee mooi even het basisniveau van de klas testen en hoe de vork in de steel zit. Het was een open boek tentamen. Iets wat ik destijds op de Universiteit van Tilburg nooit gehad heb. Open boek en open aantekeningen. Je mag er dus letterlijk alles bij houden.
Dat lijkt heel makkelijk, maar dat valt dan toch nog best tegen. Het is ook niet dat de vragen extreem moelijk waren, maar er zaten toch wat lastige details in die afentoe best tricky waren. Er stonden ook een aantal oude tentamens op internet. Daar kon je dus volop oefenen.
Het nadeel is dat een aantal vragen hergebruikt wordt. Dus je weet dat je het ergens gelezen hebt. Vaak weet je ook 80-90% van het antwoord en dan loop je in de val. Dan ga je namelijk zoeken in de stapel aantekeningen naar het precieze antwoord, om het toch vooral maar precies goed op te schrijven en dat kost tijd. Heel veel tijd. Je vindt het antwoord vaak wel, maar de tijd die je daarmee verliest is erg kostbaar en kun je later hard nodig hebben afhankelijk van hoe complex het tentamen is en hoeveel vragen het bevat.
Een techniek is dan ook om eerst alle vragen te maken die je zeker weet en eenvoudig kunt beantwoorden en daarna de rest. Het nadeel daarvan is dat je daarna kris kras door je tentamen heen moet om alle openstaande vragen op te lossen en is de cohesie vaak helemaal verdwenen. Zeker als het een hoofdvraag met verschillende subvragen betreft. Het gevaar bestaat ook dat je vragen vergeet. Zeker als je bij voorbeeld een helft van het antwoord al weet en de andere helft op moet zoeken en er dan overheen leest, wat nog weleens kan gebeuren als je in tijdnood komt.
Het gevoel bracht me in ieder geval wel terug naar mijn studententijd. Die gezonde spanning die je door je lichaam voelt gaan. Die tinteling. Een moment waarop je je niet alleen kunt, maar ook moet bewijzen. Je kunt namelijk alle stof in de klas nog zo goed snappen en begrijpen, maar de tentamens zijn de momenten wanneer het er op aankomt.
De professor had alle tentamens binnen 24 uur nagekeken. Het waren er 98 om precies te zijn. Met een score van 85% (op een schaal van 100) was ik op zich nog best tevreden met het resultaat. Het is altijd jammer als je dan de antwoorden ziet en er toch een paar slodigheidsfoutjes ingekropen zijn, maar dat steken we dan maar op de (nu nog) onwennigheid.
Even opstarten, in het ritme komen en daarna full speed ahead. Ik ben er klaar voor. Over 2 weken de volgende sessie, met een tentamen en een paper van 1,250 woorden die ingeleverd dient te worden. Genoeg te doen dus en ik kan aan de slag :-).
Hij kon daarmee mooi even het basisniveau van de klas testen en hoe de vork in de steel zit. Het was een open boek tentamen. Iets wat ik destijds op de Universiteit van Tilburg nooit gehad heb. Open boek en open aantekeningen. Je mag er dus letterlijk alles bij houden.
Dat lijkt heel makkelijk, maar dat valt dan toch nog best tegen. Het is ook niet dat de vragen extreem moelijk waren, maar er zaten toch wat lastige details in die afentoe best tricky waren. Er stonden ook een aantal oude tentamens op internet. Daar kon je dus volop oefenen.
Het nadeel is dat een aantal vragen hergebruikt wordt. Dus je weet dat je het ergens gelezen hebt. Vaak weet je ook 80-90% van het antwoord en dan loop je in de val. Dan ga je namelijk zoeken in de stapel aantekeningen naar het precieze antwoord, om het toch vooral maar precies goed op te schrijven en dat kost tijd. Heel veel tijd. Je vindt het antwoord vaak wel, maar de tijd die je daarmee verliest is erg kostbaar en kun je later hard nodig hebben afhankelijk van hoe complex het tentamen is en hoeveel vragen het bevat.
Een techniek is dan ook om eerst alle vragen te maken die je zeker weet en eenvoudig kunt beantwoorden en daarna de rest. Het nadeel daarvan is dat je daarna kris kras door je tentamen heen moet om alle openstaande vragen op te lossen en is de cohesie vaak helemaal verdwenen. Zeker als het een hoofdvraag met verschillende subvragen betreft. Het gevaar bestaat ook dat je vragen vergeet. Zeker als je bij voorbeeld een helft van het antwoord al weet en de andere helft op moet zoeken en er dan overheen leest, wat nog weleens kan gebeuren als je in tijdnood komt.
Het gevoel bracht me in ieder geval wel terug naar mijn studententijd. Die gezonde spanning die je door je lichaam voelt gaan. Die tinteling. Een moment waarop je je niet alleen kunt, maar ook moet bewijzen. Je kunt namelijk alle stof in de klas nog zo goed snappen en begrijpen, maar de tentamens zijn de momenten wanneer het er op aankomt.
De professor had alle tentamens binnen 24 uur nagekeken. Het waren er 98 om precies te zijn. Met een score van 85% (op een schaal van 100) was ik op zich nog best tevreden met het resultaat. Het is altijd jammer als je dan de antwoorden ziet en er toch een paar slodigheidsfoutjes ingekropen zijn, maar dat steken we dan maar op de (nu nog) onwennigheid.
Even opstarten, in het ritme komen en daarna full speed ahead. Ik ben er klaar voor. Over 2 weken de volgende sessie, met een tentamen en een paper van 1,250 woorden die ingeleverd dient te worden. Genoeg te doen dus en ik kan aan de slag :-).
No comments:
Post a Comment