Nu was het de bedoeling dat ik voor enkele besprekingen naar kantoor Bratislava af zou reizen. Het mooie daarvan was dat de besprekingen op maandag en dinsdag zouden zijn en de luchthaven van Bratislava vanuit niet veel locaties direct te bereiken is.
De meest voor de handliggende optie is om te vliegen op Wenen en van daaruit vervoer te regelen: taxi, trein, of bij voorbeeld een huurauto naar Bratislava. Dit is overigens vrij eenvoudig als het zakelijk reizen betreft want dan wordt het door het bedrijf geregeld en vergoed.
Dit stelde mij dus voor de keuze en dus mede de mogelijkheid om het weekend voorafgaande aan de besprekingen door te brengen in Stuttgart, Wenen of Bratislava. De keuze was vrij snel gemaakt aangezien Wenen al lange tijd op mijn lijstje staat van plaatsen die ik nog graag wil bezoeken.
De vlucht van Stuttgart naar Wenen was een vrij korte vlucht met Austrian Airlines uitgevoerd door Tyrolean. De kleurencombinatie was uiterst apart. Zo liepen de stewardessen volledig in het rood gekleed inclusief rode panty’s en schoenen. Nu moet ik toegeven dat het bij een van de stewardessen absoluut niet slecht stond, maar die mocht er best wezen ook ;-)
Verder had het vliegtuig een rare kleur groen/blauwe stoelen en hele licht blauwe gordijntjes. Hele aparte kleurencombinatie. Ik zou hem zelf niet zo uitgezocht hebben, maar ik ga ervanuit dat mensen met meer verstand van kleurencombinaties dan ik dit perfect uit kunnen leggen.
Vervolgens begon de zoektocht. Het was of een taxi of een trein/tram naar het hotel. De gok gewaagd om de trein te nemen. Treinkaartje gekocht en naar het perron gegaan van waar de trein naar station Wenen Centraal zou vertrekken. Daar kreeg ik meteen een verbaasde blik van iemand die mij wel herkende maar ik hem niet direct. Het bleek een collega van het US kantoor te zijn die hier voor de kwartaalafsluiting was voor EMEA. Hij wist me overigens meteen te vertellen dat dit niet het juist kaartje was voor de trein waar hij mee mee zou reizen. Dus het was de keuze om of met hem mee te reizen en een nieuw kaartje te kopen of de gok te wagen de juiste (regionale) trein te vinden. Dit zou geen sinecure zijn omdat ik nergens, maar dan ook helemaal nergens iemand van de Oostenrijkse spoorwegen zag of een inlichtingenbalie. Dat heeft de NS dan toch weer goed voor elkaar met Service & Veiligheid.
De secretaresse had een 4* hotel in het centrum van Wenen geboekt. Helaas bleek dat bij aankomst vies tegen te vallen. Geen zwembad, geen gym, geen internet op de kamer en geen airco op de kamer. Met temperaturen van de 35 graden en daarboven was het gewoonweg veel te warm om ook maar iets te ondernemen.
Dus maar rustig aangedaan, de avond afgewacht in de hoop dat het dan wat koeler zou zijn en toen een uurtje of 2-3 gebruikt om wat sightseeing te doen. Dit eindigde met take-away noodles klaargemaakt door een Turks echtpaar in een foodstall wat ik opgegeten heb op een bankje in 1 van de parken met een biertje. Niet de meeste ideale voorstelling van hoe multicultureel Wenen kan zijn, maar in ieder geval een goede start.
De meest voor de handliggende optie is om te vliegen op Wenen en van daaruit vervoer te regelen: taxi, trein, of bij voorbeeld een huurauto naar Bratislava. Dit is overigens vrij eenvoudig als het zakelijk reizen betreft want dan wordt het door het bedrijf geregeld en vergoed.
Dit stelde mij dus voor de keuze en dus mede de mogelijkheid om het weekend voorafgaande aan de besprekingen door te brengen in Stuttgart, Wenen of Bratislava. De keuze was vrij snel gemaakt aangezien Wenen al lange tijd op mijn lijstje staat van plaatsen die ik nog graag wil bezoeken.
De vlucht van Stuttgart naar Wenen was een vrij korte vlucht met Austrian Airlines uitgevoerd door Tyrolean. De kleurencombinatie was uiterst apart. Zo liepen de stewardessen volledig in het rood gekleed inclusief rode panty’s en schoenen. Nu moet ik toegeven dat het bij een van de stewardessen absoluut niet slecht stond, maar die mocht er best wezen ook ;-)
Verder had het vliegtuig een rare kleur groen/blauwe stoelen en hele licht blauwe gordijntjes. Hele aparte kleurencombinatie. Ik zou hem zelf niet zo uitgezocht hebben, maar ik ga ervanuit dat mensen met meer verstand van kleurencombinaties dan ik dit perfect uit kunnen leggen.
Vervolgens begon de zoektocht. Het was of een taxi of een trein/tram naar het hotel. De gok gewaagd om de trein te nemen. Treinkaartje gekocht en naar het perron gegaan van waar de trein naar station Wenen Centraal zou vertrekken. Daar kreeg ik meteen een verbaasde blik van iemand die mij wel herkende maar ik hem niet direct. Het bleek een collega van het US kantoor te zijn die hier voor de kwartaalafsluiting was voor EMEA. Hij wist me overigens meteen te vertellen dat dit niet het juist kaartje was voor de trein waar hij mee mee zou reizen. Dus het was de keuze om of met hem mee te reizen en een nieuw kaartje te kopen of de gok te wagen de juiste (regionale) trein te vinden. Dit zou geen sinecure zijn omdat ik nergens, maar dan ook helemaal nergens iemand van de Oostenrijkse spoorwegen zag of een inlichtingenbalie. Dat heeft de NS dan toch weer goed voor elkaar met Service & Veiligheid.
De secretaresse had een 4* hotel in het centrum van Wenen geboekt. Helaas bleek dat bij aankomst vies tegen te vallen. Geen zwembad, geen gym, geen internet op de kamer en geen airco op de kamer. Met temperaturen van de 35 graden en daarboven was het gewoonweg veel te warm om ook maar iets te ondernemen.
Dus maar rustig aangedaan, de avond afgewacht in de hoop dat het dan wat koeler zou zijn en toen een uurtje of 2-3 gebruikt om wat sightseeing te doen. Dit eindigde met take-away noodles klaargemaakt door een Turks echtpaar in een foodstall wat ik opgegeten heb op een bankje in 1 van de parken met een biertje. Niet de meeste ideale voorstelling van hoe multicultureel Wenen kan zijn, maar in ieder geval een goede start.
No comments:
Post a Comment