Monday, July 9, 2012

Weer terug naar Stuttgart

Nadat we succesvol de eerste fase het project afgerond hadden (process-review en (her)ontwerp), besloten de hoge heren dat het beter was om de implementatie niet over te dragen aan een ander team, maar dat we de implementatie zelf zouden doen.


Dit zou er dus op neer komen dat in plaats van door te reizen naar Amerika de koffers weer gepakt konden worden en we terug konden naar Stuttgart. Deze keer weer voor 4 maanden. Dus terug naar hetzelfde kantoor, hetzelfde hotel en dezelfde omgeving, waar toch al niet al te veel te beleven was. Het geluk was echter dat ik dus inmiddels een opleiding begonnen ben en ik dus veel zal pendelen tussen Europa en de US en ook veel tijd zal moeten spenderen aan studeren.

Ik zal echter plechtig beloven, alhoewel het niet makkelijk zal zijn om weer iets origineels te schrijven over de regio. Ik moet nog even zoeken naar wat dat gaat worden, maar ik ga mijn best doen.

He grote voordeel was echter wel dat ik het EK 2012 goed zou kunnen volgen en oh wat was de gedachte mooi, zou het Nederlands elftal van Duitsland kunnen winnen terwijl ik in Duitsland zou zijn. In de aanloop waren daar al veel grappen over gemaakt, maar deze keer zou het er dus echt op aankomen.

Het EK draaide echter uit op een enorme teleurstelling en het deed me heel erg denken aan het gemiddelde Eurovisie Songfestival waar het ook altijd hetzelfde is: Netherlands – Zero Points!

Het grappige was dat ik op een avond terugkwam van kantoor en een korte broek aantrok en een blauw t-shirt van mijn nieuwe opleiding om nog even wat te werken op mijn kamer. Daarna ging ik naar benenden naar de bar om wat te eten. Daar stond echter de TV aan met Italie - Duitsland. Nu was mijn shirt toch overduidelijk geen Italiaans t-shirt, maar ik kreeg toch een paar niet al te vriendelijke blikken toegeworpen. Zeker naarmate de wedstrijd vorderde en Duitsland op achterstand kwam.

Maar goed als neutrale toeschouwer was het een leuke wedstrijd om te kijken met kansen voor beide landen. De dag na Italie tegen Duitsland was het ineens een stuk rustiger en was het leven weer teruggekeerd naar normale proporties. Veel van de vlaggetjes, poespas en gekkigheid was verdwenen. Jammer voor Duitsland, maar zo gaat dat helaas. Het enige wat ik kon zeggen op kantoor is: “Join the Club”. Beetje zuur voor de Duitse Bayern Munchen fans die dit jaar overal naast pakten, maar that’s life.

Op naar de finale en dat de beste mogen winnen. De finale werd uiteindelijk door Spanje gewonnen. Dus ook mijn blauwe t-shirt bracht geen soelaas.

No comments:

Post a Comment