Mijn wens om tijdens het duiken een schildpad tegen te komen begint bijna een obsessie te worden. Na zwaar teleurgesteld uit Maleisie terug gekomen te zijn, besloot ik in Cebu toch maar een nieuwe poging te wagen.
Ik was ook eigenlijk niet echt gemotiveerd meer en schoof het daardoor de eerste paar dagen voor me uit en ondernam niet echt actie om te zien wat er aan duikstekken beschikbaar was. Eerst maar wat spullen opgehaald en wat gesnorkeld in de baai voor het resort. Daar toch wel kleurrijke vissen gezien die ik nog niet eerder gezien had.
Uiteindelijk toch doorgebeten en besloten een duik te maken. De duiklocatie zou het koraalrif zijn wat in de baai voor het hotel lag. Er waren nog wel een aantal andere duiklocaties, o.a. 1 op zes uur varen waar je white tip sharks kon zien. Echter deze had ik al gezien tijdens een eerdere duik in Costa Rica.
White tip sharks zijn aparte wezens. Overdag liggen ze op de zeebodem te slapen. ’s Avonds en ’s nachts komen ze pas tot leven. Als je te dicht bij komt, zwemmen ze weg. Ze willen eigenlijk gewoon met rust gelaten worden.
Uiteindelijk in de motorboot gestapt en uitgevaren naar de duikstek. Daar de duik gestart. Voor het eerst voelde ik me tijdens het begin van de duik niet helemaal op mijn gemak. Het blijft toch een aparte ervaring, iedere keer opnieuw, 20-30 meter onder water met een persluchtfles op je rug en niet even de mogelijkheid om vrij adem te halen.
De duik an sich was niet super speciaal. Het koraalrif was ok. Het was meer een plateau op ongeveer 10-15 meter diepte en dat ging via een muur van het rif naar ongeveer 35 meter diepte. We hebben het grootste deel van de duik langs de muur gezwommen en her en der wat leuke dingen gezien. Tegen het einde van de duik stegen we terug op naar het plateau en ik had de hoop al opgegeven, tot ik ineens in mijn ooghoeken iets zag en ja hoor, daar lag hij/zij op het rif, een zeeschildpad :D.
Even snel de aandacht getrokken van de divemaster en daarna hebben we met zijn 2-en ongeveer 10 minuten rond de schildpad gehangen. Zo apart om te zien en er lagen/zwommen 2 kleine aalachtige vissen op het schild. De schildpad hield ons goed in de gaten, want zijn hoofd was licht naar ons gedraaid. Toen we naar de andere kant zwommen om de schildpad van de andere kant te bekijken draaide het hoofdje mooi mee.
De schildpad bewoog zelfs nog heel even en nestelde zich 20 centimeter verder op het rif. Heel mooi om te zien hoe deze beesten zich bewegen in het water.
Daarna was het tijd om op te stijgen. Ik was helemaal happy nu ik eindelijk een schildpad onder water gezien heb. Het gevoel is moeilijk te beschrijven aangezien ik hier jaren op gewacht had, maar het is zeker de moeite waard geweest.
Tuesday, November 29, 2011
Tuesday, November 22, 2011
Cebu – Het Resort
Het resort in de Filippijnen was er 1 in om in te lijsten. Redelijk afgelegen en een stuk kleinschaliger dan het resort in Kota Kinabalu. Een kleine open receptie vergelijkbaar met die van het resort in Kota Kinabalu en in totaal ongveer 20 huisjes met rieten daken. Ieder huisje had 2 kamers.
De Receptie
De Huisjes
De kamers waren goed en hadden een hele luxe badkamer met een mooi ligbad. Niet dat ik iemand ben die daar veel gebruik van maakt, maar het is mooi meegenomen. Vanaf de kamer was het een klein stukje lopen naar de trap die je naar beneden bracht naar 1 deel van het prive strand. Dit was het deel waar je de watersportactiviteiten kon doen: duiken, snorkelen, de banaan, jetski’s, etc. Verder waren er nog 2 delen van het strand. Deze werden tijdens hoogwater gescheiden van het deel van de watersportactiviteiten. Je kon het deel echter via het hotel bereiken of lopend door kniehoog water.
1 van de trappen naar het strand
De kamers
Vanuit heel veel kamers, het restaurant, het zwembad en de grasvelden, had je bijna altijd uiticht op zee. Het resort had een mooi zwembad, maar op de een of andere manier leek het niet goed schoongehouden omdat je altijd overal insecten tegenkwam die in het water dreven. Dit was apart aangezien er toch zeker 2 keer per dag iemand met een schepnet door het water ging om de insecten eruit te vissen.
Het zwembad
1 deel van het privestrand had een massage-cabana. Hier heb ik 1 van de avonden tijdens mijn verblijf een massage gekregen. Heerlijk om zo, uitkijkend over de zee, op het strand gemasseerd te worden. Dit deel van het strand had ook een bar, waar je, mits je het reserveerde ’s avonds ook kon eten. Dit was dan of op het strand of op een betonnen verhoging voor de bar. Als je van deze verhoging afstapte stond je binnen 2 meter met je voeten in het zeewater. Heel apart, maar wel heel mooi. En zeker een aanrader voor mensen die iets speciaals willen.
Het "speciale" tafeltje met de bar
Het strand
Veel landen in Azie hebben een hele rijke spa en massage cultuur. Zo ook de Filippijnen. De tweede massage die ik nam was een reflexology massage waarbij alle drukpunten gemasseerd werden. Elk drukpunt staat in verbinding met een lichaamsdeel of een orgaan. Het personeel is erg vakkundig en weet alle drukpunten goed te vinden. Het is heel erg grappig en soms ook pijnlijk om te ervaren waar je als persoon wel een geen blokkades hebt. Geloof me, als ze 1 van drukpunten masseren waar je een blokkade hebt, kan het echt pijn doen.
Een klein terras met uitzicht op het strand en de zee
Het restaurant
In tegenstelling tot resort in Kota Kinabalu, zou ik dit minder als een gezinsresort willen bestempelen. Dit is meer een resort waar je echt naar toe gaat voor je rust aangezien er op het resort zelf ook een stuk minder te doen en te verkrijgen is dan op het resort in Kota Kinabalu. Het resort is echter fantastisch en zeker een aanrader voor mensen die er tussenuit willen, zich uitstekend kunnen vermaken op een resort en echte, pure rust zoeken.
Uitzicht op het strand vanaf verschillende locaties
De Receptie
De Huisjes
De kamers waren goed en hadden een hele luxe badkamer met een mooi ligbad. Niet dat ik iemand ben die daar veel gebruik van maakt, maar het is mooi meegenomen. Vanaf de kamer was het een klein stukje lopen naar de trap die je naar beneden bracht naar 1 deel van het prive strand. Dit was het deel waar je de watersportactiviteiten kon doen: duiken, snorkelen, de banaan, jetski’s, etc. Verder waren er nog 2 delen van het strand. Deze werden tijdens hoogwater gescheiden van het deel van de watersportactiviteiten. Je kon het deel echter via het hotel bereiken of lopend door kniehoog water.
1 van de trappen naar het strand
De kamers
Vanuit heel veel kamers, het restaurant, het zwembad en de grasvelden, had je bijna altijd uiticht op zee. Het resort had een mooi zwembad, maar op de een of andere manier leek het niet goed schoongehouden omdat je altijd overal insecten tegenkwam die in het water dreven. Dit was apart aangezien er toch zeker 2 keer per dag iemand met een schepnet door het water ging om de insecten eruit te vissen.
Het zwembad
1 deel van het privestrand had een massage-cabana. Hier heb ik 1 van de avonden tijdens mijn verblijf een massage gekregen. Heerlijk om zo, uitkijkend over de zee, op het strand gemasseerd te worden. Dit deel van het strand had ook een bar, waar je, mits je het reserveerde ’s avonds ook kon eten. Dit was dan of op het strand of op een betonnen verhoging voor de bar. Als je van deze verhoging afstapte stond je binnen 2 meter met je voeten in het zeewater. Heel apart, maar wel heel mooi. En zeker een aanrader voor mensen die iets speciaals willen.
Het "speciale" tafeltje met de bar
Het strand
Veel landen in Azie hebben een hele rijke spa en massage cultuur. Zo ook de Filippijnen. De tweede massage die ik nam was een reflexology massage waarbij alle drukpunten gemasseerd werden. Elk drukpunt staat in verbinding met een lichaamsdeel of een orgaan. Het personeel is erg vakkundig en weet alle drukpunten goed te vinden. Het is heel erg grappig en soms ook pijnlijk om te ervaren waar je als persoon wel een geen blokkades hebt. Geloof me, als ze 1 van drukpunten masseren waar je een blokkade hebt, kan het echt pijn doen.
Een klein terras met uitzicht op het strand en de zee
Het restaurant
In tegenstelling tot resort in Kota Kinabalu, zou ik dit minder als een gezinsresort willen bestempelen. Dit is meer een resort waar je echt naar toe gaat voor je rust aangezien er op het resort zelf ook een stuk minder te doen en te verkrijgen is dan op het resort in Kota Kinabalu. Het resort is echter fantastisch en zeker een aanrader voor mensen die er tussenuit willen, zich uitstekend kunnen vermaken op een resort en echte, pure rust zoeken.
Uitzicht op het strand vanaf verschillende locaties
Monday, November 14, 2011
Cebu – De Reis
Teruggekomen van Kota Kinabalu had ik welgeteld 2 dagen in Hong Kong om de was te doen en mijn koffer opnieuw te pakken voor een tweede korte vakantie. Dit keer naar Cebu in de Filippijnen.
De reis was vooraf geboekt en onderdeel daarvan was een limo pick up van dan wel naar het vliegtuig. Ervoor gekozen om opgehaald te worden door de limo. Dit was helaas geen stetched limo, maar een groot uitgevallen S-klasse Mercedes. Even goed toch zeer aangenaam vergeleken met de reguliere taxi’s.
Aangekomen op het vliegveld werd het nog beter. Aangezien het vliegtuig vrij vol zat werd ik geupgrade van business class naar first class. Wel de first class stoelen, maar niet de first class service omdat het uitgevoerd werd als business. Het verschil is echt bizar. Ik ben voor de grap even naast de persoon gaan zitten waar ik mee reisde. Voor de duidelijkheid, we zijn samen op 1 stoel gaan zitten. De conclusie: we hadden samen op 1 stoel in first meer ruimte dan op 2 stoelen in economy. Dan is het jammer dat de vlucht maar 2 uur duurt in plaats van 12.
Eenmaal in Cebu aangekomen de gebruikelijke rij voor de douane. Wat me hier opviel was dat een groot deel van de rij bestond uit vrij alternatieve figuren en onverzorgde oude(re) mannen. Blijkbaar is er voor elk wat wils in de Filippijnen.
Er zou vervoer klaar staan naar het resort. Dus nog snel even Pesos pinnen en vervolgens in de auto naar het resort. Het resort lag in Sogod wat op zo’n 80 kilometer van Cebu city ligt. Na een klein half uurtje kon ik mijn telefoon niet vinden. Na even zoeken besloten om het nummer te bellen. Er werd wel opgenomen, maar ik kon er niks van verstaan. Dus de chauffeur maar even laten bellen.
De behulpzame chauffeur
Toen bleek dat ik mijn telefoon had laten liggen op de pinautomaat. 1 van de schoonmakers had hem gevonden en afgegeven bij de politie. Dat was een geluk bij een ongeluk. Dus terug naar het vliegveld en naar het politiebureau om de telefoon op te halen. Daar aangekomen zag ik in het hele kantoor welgeteld 2-3 computers en het hele incident rondom mijn telefoonboek werd handmatig opgeschreven in een papieren logboek.
Het is bijna symbolisch voor Cebu. Immers zodra je buiten de stad komt, zie je links en rechts langs de weg geregeld houten hutjes staan waar mensen in wonen. Het deed me terugdenken aan Jamaica en de Dominicaanse Republiek, alhoewel het ook wel wat elementen van India had.
Woningen in Cebu
De Filippijnen als land (zeker Cebu) kan redelijk wat investeringen gebruiken om zowel de economie als het eiland verder te ontwikkelen.
De lokale (mini)bus
Verder is de Filippijnen als land een beetje een vreemde eend in de bijt in Azie omdat het als een van de weinige landen in Azie overwegend katholiek is en dat zie je ook overal terug. Vele kerken en religieuze symbolen zoals onder andere rozenkranskettinkjes met kruisjes die bijna in elke auto aan de spiegel hangen.
Eenmaal in het resort aangekomen kon de vakantie beginnen.
De reis was vooraf geboekt en onderdeel daarvan was een limo pick up van dan wel naar het vliegtuig. Ervoor gekozen om opgehaald te worden door de limo. Dit was helaas geen stetched limo, maar een groot uitgevallen S-klasse Mercedes. Even goed toch zeer aangenaam vergeleken met de reguliere taxi’s.
Aangekomen op het vliegveld werd het nog beter. Aangezien het vliegtuig vrij vol zat werd ik geupgrade van business class naar first class. Wel de first class stoelen, maar niet de first class service omdat het uitgevoerd werd als business. Het verschil is echt bizar. Ik ben voor de grap even naast de persoon gaan zitten waar ik mee reisde. Voor de duidelijkheid, we zijn samen op 1 stoel gaan zitten. De conclusie: we hadden samen op 1 stoel in first meer ruimte dan op 2 stoelen in economy. Dan is het jammer dat de vlucht maar 2 uur duurt in plaats van 12.
Eenmaal in Cebu aangekomen de gebruikelijke rij voor de douane. Wat me hier opviel was dat een groot deel van de rij bestond uit vrij alternatieve figuren en onverzorgde oude(re) mannen. Blijkbaar is er voor elk wat wils in de Filippijnen.
Er zou vervoer klaar staan naar het resort. Dus nog snel even Pesos pinnen en vervolgens in de auto naar het resort. Het resort lag in Sogod wat op zo’n 80 kilometer van Cebu city ligt. Na een klein half uurtje kon ik mijn telefoon niet vinden. Na even zoeken besloten om het nummer te bellen. Er werd wel opgenomen, maar ik kon er niks van verstaan. Dus de chauffeur maar even laten bellen.
De behulpzame chauffeur
Toen bleek dat ik mijn telefoon had laten liggen op de pinautomaat. 1 van de schoonmakers had hem gevonden en afgegeven bij de politie. Dat was een geluk bij een ongeluk. Dus terug naar het vliegveld en naar het politiebureau om de telefoon op te halen. Daar aangekomen zag ik in het hele kantoor welgeteld 2-3 computers en het hele incident rondom mijn telefoonboek werd handmatig opgeschreven in een papieren logboek.
Het is bijna symbolisch voor Cebu. Immers zodra je buiten de stad komt, zie je links en rechts langs de weg geregeld houten hutjes staan waar mensen in wonen. Het deed me terugdenken aan Jamaica en de Dominicaanse Republiek, alhoewel het ook wel wat elementen van India had.
Woningen in Cebu
De Filippijnen als land (zeker Cebu) kan redelijk wat investeringen gebruiken om zowel de economie als het eiland verder te ontwikkelen.
De lokale (mini)bus
Verder is de Filippijnen als land een beetje een vreemde eend in de bijt in Azie omdat het als een van de weinige landen in Azie overwegend katholiek is en dat zie je ook overal terug. Vele kerken en religieuze symbolen zoals onder andere rozenkranskettinkjes met kruisjes die bijna in elke auto aan de spiegel hangen.
Eenmaal in het resort aangekomen kon de vakantie beginnen.
Wednesday, November 9, 2011
Kota Kinabalu – Duiken
Maleisie is een paradijs voor duikers en daarnaast heeft het een aantal zogenaamde eco resorts. Aangezien ik samen met iemand naar Maleisie afgereisd was en die persoon niet kon duiken, moesten we een compromis zoeken waar we zowel konden duiken als snorkelen. Ik wilde namelijk graag schildpadden zien en Maleisie is een land waar dat bij uitstek mogelijk moet zijn.
In eerste instantie was Sapi de suggestie, maar vervolgens werd Dinawan aangeraden omdat dat een betere lokatie zou zijn waar we zowel konden snorkelen als duiken op 1 eiland. Het eiland Dinawan is erg klein en lijkt redelijk op Sebu (ook gelegen in Maleise en hierover heb ik geschreven in 2009). Zo heeft dit eiland ook een eco resort. Houten hutjes, douchen met koud water en van de ene naar de andere kant van het eiland niet breder dan 200-300 meter.
Enkele foto's van Dinawan
Aangezien de persoon waar ik mee afgereisd was op het laatste moment afhaakte, ben ik alleen naar Dinawan gegaan. Eerst maar wat gesnorkeld, maar dat had ik snel gezien. Er stond redelijk wat onderstroom waardoor er niet of nauwelijks iets te zien was. De onderstroom bracht veel zand mee van de bodem wat het zicht enorm beperkte.
Het strand
’s Middags geprobeerd te duiken, maar dat was niet veel beter. Er was eigenlijk geen echte duikstek dus hebben we maar wat langs het rif gezwommen en dus niks speciaals gezien. Teruggekomen bij het hotel stond de staff ook verbaasd te kijken dat ik voor duiken naar juist dat eiland was gestuurd. De divemaster bevestigde op het eiland al dat er geen goede duikstekken waren en dat de zee niet bepaald kwalificeerde vanwege het gebrek aan onderwater flora en fauna en het beperkte zicht. Dit werd tevens bevestigd door de staff in het hotel. Ik was dus het in het ootje genomen door degene die de excursies regelde. Waarschijnlijk runt een vriendje van hem het resort op Dinawan en krijgt hij commissie voor iedere toerist die hij daarheen stuurt. Deze praktijk is alom bekend, maar ik was laaiend en heb de volgende dag dan ook een klacht ingediend en na veel hangen en wurgen kreeg ik mijn geld terug. Hij heeft nog wel alle trucs uit de doos gehaald (of ik niet naar het toilet moest, lunchen of hij het niet de volgende dag kon regelen, dat hij niet zelf kon beslissen). Alles proberen ze om je weg te krijgen bij hun desk en zodra jij weg bent, knijpen zij er ook tussenuit en zie je ze niet meer terug.
Enkele foto's
Ondanks mijn teleurstellende ervaring is Maleisie qua duiken overigens nog steeds wel 1 van de beste landen ter wereld. Voor de beste duikervaringen in Maleisie zijn er 3 locaties waar je heen kunt gaan: Sipadan, Layang, Layang en Tioman. Tioman is een eilandje aan de oostkust van het vaste land van Malesie en ligt ter hoogte van Melaka. Layang Layang is een eilandje en ligt ten Noorden van Borneo en Sipadan is een eilandje en ligt ten Oosten van Borneo. Zowel Layang Layang als Sipadan zijn alleen per vliegtuig te bereiken. Dit vergt dus iets meer planning dan vooraf gedacht en aangezien er enige tijd vereist is tussen duiken en vliegen heb ik gekozen voor opties die per boot bereikbaar waren. Dit was helaas geen gelukkige keuze.
Als je naar Maleisie gaat met de bedoeling om er ook te kunnen duiken, plan het dan goed en zorg dat je de tijd hebt om de juiste locaties te bezoeken. Het kan een paradijs zijn voor duikers als je naar de goede locaties gaat. Zo niet dan is de kans groot dat je van een koude kermis thuis komt.
In eerste instantie was Sapi de suggestie, maar vervolgens werd Dinawan aangeraden omdat dat een betere lokatie zou zijn waar we zowel konden snorkelen als duiken op 1 eiland. Het eiland Dinawan is erg klein en lijkt redelijk op Sebu (ook gelegen in Maleise en hierover heb ik geschreven in 2009). Zo heeft dit eiland ook een eco resort. Houten hutjes, douchen met koud water en van de ene naar de andere kant van het eiland niet breder dan 200-300 meter.
Enkele foto's van Dinawan
Aangezien de persoon waar ik mee afgereisd was op het laatste moment afhaakte, ben ik alleen naar Dinawan gegaan. Eerst maar wat gesnorkeld, maar dat had ik snel gezien. Er stond redelijk wat onderstroom waardoor er niet of nauwelijks iets te zien was. De onderstroom bracht veel zand mee van de bodem wat het zicht enorm beperkte.
Het strand
’s Middags geprobeerd te duiken, maar dat was niet veel beter. Er was eigenlijk geen echte duikstek dus hebben we maar wat langs het rif gezwommen en dus niks speciaals gezien. Teruggekomen bij het hotel stond de staff ook verbaasd te kijken dat ik voor duiken naar juist dat eiland was gestuurd. De divemaster bevestigde op het eiland al dat er geen goede duikstekken waren en dat de zee niet bepaald kwalificeerde vanwege het gebrek aan onderwater flora en fauna en het beperkte zicht. Dit werd tevens bevestigd door de staff in het hotel. Ik was dus het in het ootje genomen door degene die de excursies regelde. Waarschijnlijk runt een vriendje van hem het resort op Dinawan en krijgt hij commissie voor iedere toerist die hij daarheen stuurt. Deze praktijk is alom bekend, maar ik was laaiend en heb de volgende dag dan ook een klacht ingediend en na veel hangen en wurgen kreeg ik mijn geld terug. Hij heeft nog wel alle trucs uit de doos gehaald (of ik niet naar het toilet moest, lunchen of hij het niet de volgende dag kon regelen, dat hij niet zelf kon beslissen). Alles proberen ze om je weg te krijgen bij hun desk en zodra jij weg bent, knijpen zij er ook tussenuit en zie je ze niet meer terug.
Enkele foto's
Ondanks mijn teleurstellende ervaring is Maleisie qua duiken overigens nog steeds wel 1 van de beste landen ter wereld. Voor de beste duikervaringen in Maleisie zijn er 3 locaties waar je heen kunt gaan: Sipadan, Layang, Layang en Tioman. Tioman is een eilandje aan de oostkust van het vaste land van Malesie en ligt ter hoogte van Melaka. Layang Layang is een eilandje en ligt ten Noorden van Borneo en Sipadan is een eilandje en ligt ten Oosten van Borneo. Zowel Layang Layang als Sipadan zijn alleen per vliegtuig te bereiken. Dit vergt dus iets meer planning dan vooraf gedacht en aangezien er enige tijd vereist is tussen duiken en vliegen heb ik gekozen voor opties die per boot bereikbaar waren. Dit was helaas geen gelukkige keuze.
Als je naar Maleisie gaat met de bedoeling om er ook te kunnen duiken, plan het dan goed en zorg dat je de tijd hebt om de juiste locaties te bezoeken. Het kan een paradijs zijn voor duikers als je naar de goede locaties gaat. Zo niet dan is de kans groot dat je van een koude kermis thuis komt.
Subscribe to:
Posts (Atom)