Tian An Men plein en de Verboden Stad

De volgende dag stonden het Tian An Men plein en de verboden stad op het programma. Ook deze dag hadden we weer een auto met privechauffeur. Na uitgeslapen en heerlijk te hebben ontbeten was het tijd voor de trip. Eenmaal aangekomen bij het plein was het er al erg druk. Nadat we uitgestapt waren, staken we de straat over naar het plein. Het plein is afgezet en er zijn security checks wanneer je het plein wil betreden. Alle tassen moeten door een scanner.

Aan het uiteinde van het plein bevindt zich 1 van de oude stadspoorten. Erg indrukwekkend. Op het midden van het plein staat een gebouw, beter bekend als het mausoleum waar de tombe van Mao Zedong staat. Echter er stond een rij van zeker een uur tot anderhalf uur en aangezien je toch maar heel even binnen mag zijn, hebben we besloten dit te laten voor wat het was en het plein verder af te struinen richting de verboden stad.

Nu is ook meteen duidelijk waarom dit soort pleinen omgeven zijn met 5 baans wegen. Er worden/werden nogal wat militaire parades gehouden en daar heb je ruimte voor nodig. Niet alleen voor de mensen en de voertuigen zelf, maar ook om het indrukwekkender te laten lijken. Je kunt moeilijk een militaire parade uitvoeren in een smalle straat en het indrukwekkend laten lijken.

Daarna de straat overgestoken naar de verboden stad. Het valt misschien niet direct op, maar het hele complex is echt enorm groot. Eerst passeerden we 3 a 4 grote (stads)poorten alvorens we bij het deel kwamen waarvoor je moest betalen. Achter deze poort lagen alle paleizen.

Alle paleizen, groot en klein, hadden een verschillend thema, verschillende naam en worden door verschillende keizers voor verschillende doeleinden gebruikt. De keizer had altijd een vrouw (keizerin) en daarnaast een hele horde maitresses (concubines) binnen paleismuren van de verboden stad woonden. Binnen de groep maitresses ging alles op rang en stand aangezien er binnen de groep maitresses een rangorde gold.

We staan er misschien niet zo makkelijk meer bij stil, maar probeer maar eens iemand te vinden die je zoekt of nodig hebt in een gebied van enkele vierkante kilometers en tig paleizen zonder alle moderne gemakken en communicatiemogelijkheden.

Naast de gebouwen an sich zijn er ook tentoonstellingen die reflecteren op het dagelijkse leven in die tijd. Dit gebeurt door het tentoonstellen van verschillende voorwerpen die in het dagelijkse leven destijds gebruikt dan wel gedragen wereden. Verder waren enkele kamers in sommige paleizen redelijk in tact zijn gebleven.

Erg indrukwekkend allemaal. Zo is er ook een stuk steen te vinden waarop verschillende figuren uitgehouwen zijn. Het stuk was zo groot en zo zwaar (200 ton) dat men in de winter water op de weg goot en dit vervolgens liet bevriezen om zo alsnog het stuk steen over de “ijsweg” te kunnen verplaatsen.

Na de verboden stad zijn we nog naar de Silk Market geweest. Dit is echer niet veel meer dan een groot winkelcentrum waar je van alles kunt kopen van kleding tot electronica tot souvenirs. Niet echt een aanrader tenzij je goedkope versies van merkkleding of electronica wil kopen. Gelukkig kon ik nog een paar leuke souvenirs vinden voor het thuisfront.

De avond afgesloten met een diner in het hotel.

Mao's Mausoleum op het Tian An Men plein

De oude stadspoort achter Mao's mausoleum

Het 0-punt van de snelwegen in Beijing

Een monument op het plein met daarachter Mao's mausoleum

De andere kant van het plein met op de achtergrond de ingang van de verboden stad



Een van de poorten in de verboden stad



Het gesteente dat vervoerd is over de "ijsweg"



De ketels waar het goud vanaf geschraapt is



Een stuk uitgesleten steen wat achtergebleven is



De uitgang

De Chinese muur

De volgende dag stond de Chinese muur op het programma. We hadden de hele dag een auto met privechauffeur. Echter de chauffeur die we eigenlijk gehuurd hadden niet kon. Dus had hij een “vriendje” gestuurd. Het enige probleem was dat dit “vriendje” geen Engels sprak. Gelukkig bood een behulpzame receptiemedwerker uitkomst. Het probleem lag hem achteraf in het feit dat we naar een andere locatie wilden dan waar de gemiddelde toerist heen. Er zijn 1 of 2 locaties dichtbij Beijing waar de meeste toeristen naar toegaan voor het bezichtigen van de Chinese muur. Badaling is er daar 1 van. Als je van massatoerisme houdt, kun je daar heen. Verkopers die je iedere 5 seconden iets willen verkopen en nauwelijks tijd hebbenvoor jezelf of om van het uitzicht te genieten.

Wij wilden graag richting Simatai. Dit op aanraden van een van de Nederlanders in mijn loopgroep die een tijd in Beijing gewoond heeft. Echter dat bleek achteraf ongeveer 130 kilometer buiten de ringwegen van Beijing te liggen. Dus de chauffeur had ook niet echt een idee waar hij heen moest. Gelukkig brachten zijn telefoon en een paar behulpzame vrienden uitkomst.

Onderweg konden we mooi van het Chinese landschap genieten. Dan valt meteen op hoe uitgestrekt China is. Buiten de grote steden is er niet zoveel en ligt er met name nog veel “ongebruikt” land. Toen we onderweg wilde stoppen, bleek dat Chinese toiletten ook niet zijn wat je ervan verwacht. Het is het bekende gat in de grond, zoals je dat bij oudere toiletten in Frankijk nogal eens ziet. Echter, er is hier 1 nadeel. Geen enkel toilet heeft toiletpapier. Dit geef te denken.

Toen we op de plaats aankwamen waar we wilden zijn, werden we om een of andere vage reden ergens anders heen gestuurd. Zowel de persoon die ons terugstuurde als de chauffeur spraken geen Engels. Dus je gaat er dan maar vanuit dat het goed gaat.

We werden blijkbaar naar een site gestuurd iets verderop. In eerste instantie was het de bedoeling om een wandeling van een uur of 3 te maken op de muur van punt A naar B, maar aangezien we nogal wat moeite hadden om bij punt A (of iets daar in de buurt) te komen, hebben we deze gok maar niet gewaagd. Dan hadden we namelijk met de chauffeur (die geen Engels sprak) af moeten spreken dat hij ons ergens op zou komen halen, waarvan we zelf niet wisten waar en hij waarschijnlijk ook niet. We hadden immers onze oorspronkelijke tocht uit laten leggen door de receptie, maar omdat we nu op een andere plaats op zouden stappen, hebben we maar besloten om op deze locatie te blijven en niet het risico te lopen om hopeloos te verdwalen in China.

De muur an sich is overigens erg indrukwekkend. Je kunt ook goed zien dat bepaalde stukken wel gerestaureerd zijn, bepaalde delen nog ontwikkelingen zijn en dat met sommige delen (nog) helemaal niet gerestaureerd zijn.

Omdat de locatie zo ver buiten Beijing lag, was het er erg rustig en kon je mooi van het uitzicht en de bij vlagen serene rust genieten. Dit versterkt het indrukwekkende effect wat de Chinese muur toch al heeft.

Na een paar uur rondgelopen te hebben, hebben we de auto weer opgezocht en terug naar het hotel. Daar weer een lekker wijntje gedronken en vervolgens heerlijk Braziliaans gegeten. Enorme spiezen met vlees waarvan je per spies kon kiezen of je een stukje wilde en hoeveel. Met name het rundvlees was uitermate heerlijk bereid. Natuurlijk een Caipirinha gedronken en daarna heerlijk gaan slapen.



De bloesemvelden



Jishanling, een deel van de Chinese muur



De ingang bij Jishanling



Een kaartje van het complex



Chinezen snappen het, koffie en thee eens zo duur als een biertje



Een stuk van de muur



Een wachttoren



Een deel van de muur dat nog niet gerestaureerd is



Het complex



De muur



Het uitzicht



Het uitzicht

Beijing

Nadat ik mijn visum en vliegticket opgehaald had, was het de dag erop tijd om naar China te gaan. Vroeg opgestaan en een ochtendvlucht van Hong Kong naar Beijing (08.30). Dat komt neer op opstaan om 05.00. Douchen, ontbijten, aankleden en op naar Central om in te checken en vervolgens de trein te pakken naar het vliegveld.

De vlucht was redelijk ok. We hadden de keuze uit noodles of een omelette en een worstje. In Azie kies ik eigenlijk altijd voor de noodles. Echter ik vraag me af of dat een verstandige keuze was. De noodles kon ik identificeren. De groente ook, maar ik ben nog steeds in dubio of het nu vlees of vis (inktvis) was wat erbij in het bakje zat of dat het mogelijk een combinatie van beide was. Niet echt een succes in ieder geval.

Het Engels van de stewardessen was ook niet echt om over naar huis te schrijven zodra het buiten de standard dingen kwam (eten, drinken, etc). Ik let nooit heel erg op in het vliegtuig (die videos heb ik inmiddels wel gezien en het Engels van de piloten is ook vaak dramatisch) dus ik was dan ook erg verbaasd toen ik aan een van de stewardessen vroeg wat de ETA (Expected Time of Arrival) was en ze me aankeek alsof ze het in Keulen horde donderen. Ergens vond ik het wel grappig. Het bevestigt namelijk mijn idée dat afkortingen gebruikt worden voor een gebrek aan inhoud.

Eenmaal aangekomen in Beijing was de luchthaven een verademing en een verrassing in positieve zin. Erg groot, modern, ruim, licht en vooral schoon. Tot en met de douane ging alles goed. Daarna dacht ik slim te zijn en bij de “Tourist Office” te gaan vragen waar ik heen moest. Ik had namelijk een Westers adres gekregen en ik was benieuwd naar waar dat precies is. De eerste vraag die ik kreeg was of ik geen Chinees adres had. Nee natuurlijk had ik dat niet. Dat was nu juist de reden dat ik mijn licht op wilde steken bij de “Tourist Office”. Echter zij konden me niet verder helpen. Schokkend!

Hoogst verbaasd en licht geirriteerd vervolgde ik mijn weg richting de taxi’s. Toen ik de taxichauffeur het adres gaf werd hij ook niet echt vrolijk van het feit dat ik geen adres had in het Chinees en daarnaast niet vloeiend Chinees sprak aangezien hij geen Engels sprak. Op dat moment biedt een mobiele de uitkomst. Het nummer van het hotel gebeld en vervolgens de telefoon aan de taxichauffeur gegeven en na wat heen en weer gegil, wist hij blijkbaar waar hij heen moest.

Beijing is in geen enkel opzicht vergelijkbaar met wat ik in andere steden gezien heb. Het zo intens groot dat het bijna beangstigend is. Overal 5-baans snelwegen de stad in en uit en nog staan ze allemaal vol. Wat overigens wel goed is, is dat alles op de borden zowel in het Chinese schrift als Westers schrift staat aangegeven.

Eenmaal op de snelweg begon het na een aantal kilometers. Ring nr. 9 nog 15 km. Ring nr. 8 nog 25 km en Ring nr. 7 nog 40 km. Zover ik kon zien liggen er 9 ringwegen rondom Beijing en liggen alle ringwegen ongeveer 10-20 km uit elkaar. Werkelijk bizar. Het hotel lag in de buurt van ringweg 4 op loopafstand van het olympisch dorp.

Beijing is een stad met 2 gezichten. Het heeft heel veel cultuur, maar het is ook erg uitgestrekt en moeilijk om te bereizen om dat het heel erg groot is en veel mensen beperkt tot geen Engels spreken. Ik kon ook geen echt “stadscentrum” ontdekken. Echter wat me wel verbaasde is dat Beijing relatief schoon is. De straten waren schoon en het spugen op straat viel ook erg mee.

‘s Avonds hebben we een taxi gepakt naar Sichuan restaurant op advies van 1 van mijn Chinese collega’s. Sichuan is 1 van de 8 verschillende keukens die China kent en meteen ook de meest pittige. We waren wat aan de laten kant (21.30) en het restaurant was al voor een deel aan het opruimen, maar er werd zonder probleem een tafeltje voor ons klaargemaakt. We waren de enige 2 niet Aziaten in een verder goed gevuld (in ieder geval de tafels die nog bezet waren) wat meestal een goed teken is.

Grappig is het allemaal zo weinig kost. We lieten ons 4 gerechten aansmeren, wat natuurlijk veel te veel is, maar goed Chinezen eten nu eenmaal anders dan wij. Chinezen bestellen meestal veel en veel te veel, maar nemen dan wat overblijft mee naar huis. Het eten was erg lekker en erg pittig. Ik vroeg nog om een glaasje Bai Jiu (spreek uit als Bai Djoo), Chinese wijn. Het smaakt echter meer naar wodka of tequila dan naar wijn, maar goed we hebben allebei een slokje geprobeerd en het daarna maar gelaten voor wat het was omdat het gewoon te sterk was. Lokale cultuur moet tenslotte proberen zoveel mogelijk elementen van de locale cultuur te ervaren. Voor al het eten en drinken waren we uiteindelijk iets minder dan omgerekend 16 Euro kwijt. :-)

Daarna in de taxi terug naar het hotel. Daar nog een wijntje gedronken om vervolgens te gaan slapen.



Air China, China's grootste luchtvaartmaatschappij




De douane op Beijing Airport



Een beeld van Beijing



De omgeving van het hotel

Het hotel waar we verbleven


Richting het olympisch dorp



Het olympisch stadion, beter bekend als het bird's nest.