Philly Cheese Steak

Tijdens mijn bezoeken aan Amerika had ik gelukkig ook een beetje tijd om iets te bekijken. Zo had ik besloten om een dag naar Philadelphia af te reizen. Vanuit Virginia zou dat ongeveer 5 uur rijden zijn via Baltimore en Washington.

Baltimore is niet zo’n hele speciale stad, maar het leuke is wel dat de snelweg langs het stadion van de Baltimore Ravens (Een van de 32 American Football clubs) voert. Vervolgens via Washington D.C. door naar Philadelphia. Vanaf de snelweg kun je heel goed het Washington Monument zien en in de verte kun je ook een stukje van de koepel van het Witte Huis zien.

Philadelphia rijd je binnen, als je via Washington aankomt, via het Zuiden. De eerste delen zijn nou niet de meest aantrekkelijke. Veel zware industrie of wat daarvan over is. Vervolgens kom je langs de stadions van de Philadelhia Eagles (American Footbal) en de Philadelphia Flyers. (ijshockey). Deze stadions liggen zo ongeveer naast elkaar. Vervolgens buig je via het vliegveld naar links en kom je uit vlakbij University City. Dit is de campus van de University of Penn en Drexell University.



Een kiekje van University City

De University of Pennsylvania (kortweg University of Penn of Upenn) is een Ivy League universiteit. De Ivy League is oorspronkelijk gestart als een athletiek competitie en bestaat uit 8 universiteiten: Brown, Columbia, Cornell, Dartmouth, Harvard, Princeton, University of Penn en Yale. Deze 8 universiteiten zijn, samen met Stanford in San Francisco, zo goed als zeker de 9 meest prestigieuze universiteiten in Amerika. De campus is echt een dorp/mini stad op zich.

Volgens de statistieken heeft de universiteit in totaal iets meer dan 20,000 studenten (iets meer dan 10,000 studenten die een bachelor studie volgen en iets meer dan 10,000 studenten die een master studie of andere vervolgstudie volgen). Daarnaast heeft de University of Penn een van de meest gerenomeerde Business Schools in Amerika (Wharton) waar studenten een MBA diploma kunnen halen.



De Business School van de University of Penn (Wharton)



Het gebouw van Wharton (Huntsman Hall) is vernoemd naar Jon M. Huntsman

De reis duurde iets langer dan gedacht en na wat rondgelopen te hebben in University City begon het al donker te worden. Er was echter nog een ding wat op mijn lijstje stond om te doen, het eten van een echte Philly Cheese Steak. Dit is waar Philadelphia bekend om is. Even rondgevraagd waar we moesten zijn voor de beste Cheese Steak sandwiches van Philly en ik kreeg een adres in de binnenstad van Philadelphia.

Er werd wel bij verteld dat het er, vrij vertaald, niet geweldig uitzag (niet beter dan de gemiddelde snackbar), maar ze hadden er wel veruit de beste Cheese Steaks. De binnenstad van Philadelphia maakte nu niet echt indruk, maar scheen redelijk verbeterd te zijn vergeleken met wat het was. Het voelt aan als een studentenstad waar je het enorm naar je zin kunt hebben zolang je daar studeert, maar zodra je er afgestudeerd bent is het ook een stad waarvan bijna iedereen weet dat ze er zullen vertrekken naar andere steden. Het doet me een beetje denken aan studentensteden in Nederland als Groningen en Maastricht. Erg gezellig, maar een groot aantal studenten vertrekt er vrij snel na hun afstuderen.

Uiteindelijk na een beetje zoeken vonden we het eettentje en het was, zoals het eruit zag inderdaad niks bijzonders, maar de Cheese Steaks waren overheerlijk en als jullie goed kijken kun je misschien nog een stukje zien van de laag Provolone kaas die onder het vlees verborgen ligt. Een geweldige en zeer smakelijke afsluiting van een dagje Philadelphia waar ik iets gezien heb van de stad en ook veel gezien heb onderweg.



De buitenkant van Jim's Steaks, de beste locatie voor een Philly Cheese Steak



De begane grond van Jim's



De trap naar de eerste etage



De eerste etage van Jim's



De Cheese Steak met ergens onder het vlees de Provolone :)

Thanksgiving

Thanksgiving is een typisch Amerikaanse feestdag en het is daar ook echt een “Big Deal”. Ik kan me niet iets vergelijkbaars bedenken in Nederland, maar het is een feestdag die zowel families op kan breken als bij elkaar kan brengen. Zeker voor mensen die een relatie hebben, is het altijd een keuze. Waar vier je Thanksgiving en welke familie bezoek je eerst. Dit kan echt tot hoogoplopende ruzies leiden. Het feit dat families deels verspreid wonen over de Verenigde Staten, maakt dit niet echt makkelijker. Hier zijn Nederlanders weer bevoorrecht omdat je binnen 2 tot 3 uur rijden een groot aantal plaatsen in Nederland kunt bereiken. In de Verenigde Staten ben je dan vaak de staat nog niet uit. Veel mensen volgen hun werk en wonen daardoor in verschillende staten. Dit zorgt ervoor dat het bij elkaar komen voor Thanksgiving redelijk wat planning vereist en geen sinecure is.

Wat Amerikanen verder wel heel goed doen, is dat ze er iets speciaals van maken. In plaats van het dan bij iemand thuis te vieren, wordt dan vaak een vakantiehuisje gehuurd waar de hele familie samenkomt. En om eerlijk te zijn, de bedragen die daarvoor neergelegd worden, zijn niet goedkoop, maar in Amerika is het de normaalste zaak van de wereld en zoals gezegd, Thanksgiving is een “Big Deal” en moet gevierd worden.



De voorkant van het "twee-onder-een-kap" huisje



De achterkant van het "twee-onder-een-kap" huisje

Dit jaar was ik uitgenodigd om Thanksgiving in de Verenigde Staten te vieren. Er was een huisje gehuurd aan de kust in North Carolina. Plaatsen als Emerald Isle en Wilmington zijn erg populair. Er is een lange kustlijn met huisjes die echt aan het strand staan. Ondanks het feit dat het al laat in het jaar is, is het weer vaak nog zeer redelijk en kun je meestal gedurende een deel van de dag nog op het terras buiten zitten. Ik heb ook nog geprobeerd hard te lopen op het strand. De eerste keer met schoenen aan door het mulle zand ging dat enigszins ok. De keer daarop probeerde ik het op blote voeten. Dat was helaas niet zo’n succes.



De keuken op de eerste etage



De woonkamer op de eerste etage

Verder is Thanksgiving het feest van de kalkoen en veel, heel veel eten. Het huis waar wij verbleven had een begane grond met een volledige keuken, woonkamer, badkamer en 2 slaapkamers, een eerste etage met een volledige keuken, woonkamer, 1 slaapkamer met badkamker en nog een etage met 2 slaapkamers en badkamer.



De keuken op de begane grond



De woonkamer op de begane grond

We hebben Thanksgiving uiteindelijk met 9 man gevierd en wat we voor Thanksgiving gekookt hadden was meer dan genoeg voor 3 dagen, maar dat is de traditie. Je begint om 12.00 met eten. Daarna uitbuiken op de bank en American Football kijken. Vervolgens schuif je om 18.00 weer aan voor een tweede zitting. Het grote bonuspunt is overigens voor de sportliefhebbers dat er die dag de hele dag American Football op TV is, van ’s ochtends 10.00 wanneer de voorbeschouwingen starten tot ongeveer middernacht wanneer de laatste wedstrijd afgelopen is.



Het strand waar het huisje letterlijk aan lag



de kustlijn met de vakantiehuisjes

Iedere familie geeft overigens zijn eigen invulling aan wat er op tafel komt tijdens Thanksgiving, maar voor een groot deel is het hetzelfde: kalkoen, vulling (die maakt iedereen dan op eigen manier en naar eigen inzicht), aardappelpuree, een puree van zoete aardappelen, een saus, boerenkool (collard greens) en iets van een dessert. Verder heeft iedere familie wat eigen specifieke gerechten die men bereidt om er een eigen draai aan te geven op basis van wat iedereen lekker vindt.



Het uitzicht tijdens het ontbijt



Het uitzicht aan het einde van de middag

Al met al een hele geslaagde eerste Thanksgiving en zeker voor herhaling vatbaar. :)

Ander land, andere gewoontes – deel 2

Amerika is in meerdere opzichten een raar land. Het is sowieso een land waar sport erg leeft. Dat begint meestal op donderdagavond met college football (kan ook basketbal zijn). Universiteiten en colleges spelen dan tegen elkaar.

Zij hebben hun eigen competitie onder toezicht van de NCAA en dit is de grote opstap naar een profcarriere. Goede studenten krijgen veel geld aangeboden om hun sportieve diensten te verlenen aan een van de universiteiten.

Om even bij het voorbeeld van college football te blijven, dit wordt in Amerika gerund als een professionele organizatie. De Head-Coach van het football team van universiteiten als LSU (Louisiana State University), Arkansas, Clemson, Boise State, Texas A&M verdient miljoenen per jaar om een football team te runnen. Dit betreft niet alleen het trainen en coachen van de spelers, maar ook recruiting en scouting.

Football leeft enorm. Om een voorbeeld te geven. Texas A&M speelt zijn thuis wedstrijden in het stadion van de Dallas Cowboys. De Dallas Cowboys is het team wat speelt in de profcompetitie van het American Football en het stadion heeft een capaciteit van 80.000. In Nederland zou dit te vergelijken zijn met het universiteitsvoetbalteam van de Universiteit van Tilburg of de Universiteit van Amsterdam wat in de Kuip in Rottedam tegen de het voetbalteam van de Erasmus speelt. Een volledig uitverkochte Kuip dan wel te verstaan, want als Texas A&M thuis speelt is het hele Cowboys stadion uitverkocht. De collegewedstrijden zijn verspreid over donderdagavond, vrijdag en zaterdag.

De profwedstrijden worden gespeeld op zondag en 1 wedstrijd wordt gespeeld op maandagavond: Monday Night Football of kortweg MNF. Dit is iets heel speciaals en iets waar veel mensen hun maandagavond voor vrij houden om 2 clubs op maandagavond prime time te zien spelen.

Iets anders wat in de US veel groter is dan in Nederland is “Betaal-TV”. In de US op zaterdag en zondag wordt de hele dag sport uitgezonden in de bars. In veel bars hangen dan verschillende schermen met op iedere zender een andere wedstrijd. ESPN, een van de grootste sportzenders heeft zeker een stuk of zes betaalkanelen waarop het verschillende wedstrijden die tegelijkertijd gespeeld worden uitzendt.

Zo kun je dus naar een bar gaan, waar jij in de outfit van jouw club naar 1 scherm zit te kijken en de persoon naast je in de outfit van zijn of haar favoriete club naar een ander scherm zit te kijken waarop de wedstrijd van zijn/haar club uitgezonden wordt. Mooi om te zien is wel dat dit ook onder vrouwen heel erg leeft.

Daarnaast is het erg mooi om te zien dat het allemaal heel erg gemoedelijk gaat. Ondanks het feit dat mensen met heel erg veel passie hun club volgen en aanmoedigen, wordt het nooit fysiek of komt het tot ongeregeldheden.

Alle “flauwekul” zoals ik het dan maar noem van verpichte bus- en treincombi’s die je in Nederland moet kopen om naar je favoriete voetbalclub te kijken, dat kennen ze daar niet. In dat opzicht denk ik dat fans in Nederland een voorbeeld hieraan kunnen nemen. Misschien niet allemaal maar enkelen toch zeker.

Ander land, andere gewoontes

Ondanks dat de US een Westers land is, heeft toch ieder land zijn eigen gewoontes. Zo ook de US. Om enkele voorbeelden te geven, de verkeersregels zijn enigszins anders dus dat is toch even wennen ondanks dat ze hier aan de rechterkant van de weg rijden.
Zo mag je hier bij iedere kruising met verkeerslichten altijd rechtsaf slaan, zelfs terwijl het algemene verkeerslicht op rood staat. Vaak zijn er namelijk geen aparte verkeerslichten voor rechtsafslaand verkeer. Dat is zeker de eerste keren erg verwarrend.

Daarnaast geldt er in de US op elke weg net als in Nederland een maximumsnelheid. Echter die wordt anders gehandhaafd dan in Nederland. In de US wordt alles binnen 10 mph (miles per hour) boven de maximumsnelheid oogluikend toegestaan. Je zult er in ieder geval niet snel voor beboet worden. Flitscamera’s en roodlicht-camera’s heb ik in ieder geval in North Carolina en Virginia niet veel gezien.

Echter zodra je meer dan 10mph te hard rijdt en gepakt wordt, zijn de boetes blijkbaar vrij zwaar. Iets anders wat je in de gaten moet houden is het “Stop” bord. In Nederland heb je de driehoek-op-zijn-punt en het achthoekige bord. Nu gaat het met name om het achthoekige bord. Als je zo’n bord ziet, ook al is het een open kruising en komt er van geen enkele kant verkeer aan, moet je toch stoppen. Op het negeren van een stopbord staan ook zware boetes.

Een andere verkeersergernis waar men in Nederland zich nogal druk om kan maken, is onnodig linksrijden. Dat is hier absoluut niet het geval. Mensen kunnen urenlang links rijden. Geen probleem. Dan haal je ze gewoon rechts in. Niemand die daar een probleem van maakt. Niks duwen, kleven, groot licht, gewoon rechts inhalen en doorrijden. Wat ik gezien heb, is dat men over het algemeen beschaafder rijdt hier dan in Nederland. Dit omdat boetes, ongeacht de leeftijd, meteen tellen als punten op je rijbewijs. Hoe meer punten hoe harder je verzekeringspremie omhoog gaat hier. En dat schijnt toch zijn vruchten af te werpen.

Wat grappig is, is dat iedere Amerikaanse staat eigen nummerplaten heeft. Een groot aantal staten leukt de nummerplaat op met een spreuk of gezegde. Enkele voorbeelden zijn: North Carolina met “First in Flight” vernoemd naar de gebroeders Wright die de allereerste vlucht ter wereld uitvoerden, in North Carolina. Andere voorbeelden zijn Florida met de “Sunshine State”. Een overzicht van alle slogans kun je hier vinden. http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_U.S._state_slogans.

Verder kun je in Amerika ook custom-made nummerplaten laten maken. Zo zie je enkele nummerplaten met verwijzingen naar scholen of sportclubs (football, honkbal, basketbal en ijshockey).

Iets anders wat in sub-urban Amerikan opvalt is dat niemand loopt. Je gaat bij voorbeeld naar een bar, maar 200 meter verder op is de pinautomaat. Niemand zal dan naar de pinautomaat lopen. Iedereen stapt in de auto, rijdt 200 meter, pint en stapt in de auto om terug te rijden. Toen ik zei dat ik gelopen had, keken mensen mij heel raar aan en werd me min of meer verteld dat alleen dronken mensen en “daklozen” hier lopen. Dronken dat kan ik me nog voorstellen, want op rijden onder invloed staan hier hele zware boetes en de verzekeringspremie schiet dan door het dak heen.

Toch wel opvallend, want heel veel Amerikanen drinken en rijden dan toch auto. Dat komt omdat een groot aantal uitgaansgelegenheden in sub-urban Amerika buiten het stadscentrum liggen en taxi’s in sub-urban Amerika schreeuwend duur zijn. 8 kilometer met de taxi in Hong Kong van huis naar kantoor kost me omgerekend minder dan 7 euro. 8 kilometer met de taxi van het vliegveld in Raleigh, North Carolina naar het hotel kan gerust 50 Euro of meer kosten.

Let wel, veel van wat hierboven beschreven is, heeft specifiek betrekking op sub-urban Amerika. In grote steden als New York, Los Angeles, San Francisco en Chicago wordt een stuk minder gereden en meer gelopen.