Venetie – De Reis

Na afloop van de eerste term besloten een paar dagen er tussenuit te gaan. Nu was ik nog niet in Italie geweest. Dus dat stond bovenaan de lijst. Een deel van mijn team was het weekend ervoor naar Venetie geweest en hadden een hele beschrijving klaarliggen. De tickets vanaf Stuttgart waren zeer betaalbaar met Air Berlin. Dus voor het gemak gekozen en geboekt.

Venetie – Gondels

Het was een klein uurtje vliegen. Vanaf het vliegveld zijn er dan verschillende mogelijkheden om de stad zelf te bereiken: taxi, bus, openbare waterbus en prive watertaxi. Uiteindelijk gekozen voor de openbare waterbus. De tocht zou ongeveer anderhalf uur duren en zou erg mooi zijn met een aantal geweldige views.

De openbare waterbus is zeker niet de snelste manier om er te komen, maar tijdens de reis door de vaargeul van het vliegveld naar de stad heb je een aantal uitzichten op een aantal van de (buiten)wijken van Venetie. Een deel is industriegebied en niet heel spectaculair, maar een er zijn ook een aantal delen die zeker de moeite waard zijn. Met een beetje geluk kun je ook een aantal mooie jachten spotten. De kanalen zijn namelijk erg smal en niet geschikt voor de hele grote jachten om aan te meren. Deze liggen dus allemaal in de vaargeul. Die begint min of meer bij het vliegveld en loopt via de stad naar de Cruise Terminal en het Station. Deze liggen aan het einde van de stad waar deze uitmondt in de Adriatische Zee.

Een tip is echter wel om de temperatuur in de gaten te houden. Zeker als het echt warm is, is het op die openbare waterbus ook echt warm en een groot deel is overdekt, dus weinig circulatie. De prive watertaxi gaat een stuk sneller en je hebt een klein dekje achterop het bootje waar je in de open lucht kunt staan. Het prijsverschil is echter aanzienlijk. Een enkeltje met de publieke waterbus kost je 15 Euro per persoon. Een prive watertaxi kost je 110 Euro voor de taxi onafhankelijk van hoeveel personen. Het is dus een beetje afhankelijk van met hoeveel personen je bent wat het voordeligst is.

Daarnaast is het aan te raden om te kijken waar je hotel precies ligt. De openbare waterbus komt namelijk alleen in de zeestraat en in het Grande Canal en sommige hotels liggen niet heel dicht bij de haltes van de openbare waterbus. Het kan dus best nog een stukje lopen zijn en je kunt er dan zeker van zijn dat je enkele bruggen tegenkomt. Het laatste wat je dan wil, is om met temperaturen van 30+ graden celsius als je net anderhalf uur op een publieke waterbus doorgebracht hebt, je koffers nog door Venetie te slepen naar je hotel over een aantal bruggen en door smalle steegjes.

De prive watertaxi’s zijn in dit geval een uitkomst. Deze kunnen namelijk wel ook de kleine kanalen invaren en zo een stuk dichter bij je hotel aanmeren. Het kost je dan wel wat extra, maar het kan je ook een hoop extra comfort opleveren. Een goede voorbereiding voor de reis naar Venetie is dus een aanrader :-).

You look like a wreck!

Dit weekend moesten we dan echt aan de bak voor de eindtentamens (finals) van Term 1. De studie duurt zoals eerder gezegd 2 jaar en bestaat uit 6 terms. Gelukkig had ik op de vlucht heen nog wat kunnen studeren. Verder ging deze keer alles goed met de bagage. Dus vrij snel de bagage van de band geplukt en op naar de metro. Met de metro naar het stadscentrum gereisd en daarna is het nog een klein stukje lopen naar het hotel. Het is altijd heerlijk om na zo’n lange vlucht even een stukje te lopen en een frisse neus te halen.


Normaal zou ik het liefst even gaan sporten, maar met de tentamens voor de boeg besloot ik die tijd toch maar even aan wat extra voorbereiding te besteden. Rond 23.30 hield ik het echt niet meer en besloot ik maar te gaan slapen. Vervolgens werd ik om 03.00 wakker, om 04.00 nog een keer en de derde keer om 05.00 toch maar besloten om op te staan en wat te gaan leren.

Dit is eigenlijk wat je echt niet moet dan. Je bent namelijk redelijk gefocust tijdens de dag maar zodra dan de druk van het moeten opletten tijdens de colleges wegvalt, ben je dus ook meteen moe. Na een uurtje of 8 ’s avonds is dan ook het beste er vaak ver af.

Dus ga je naar je hotel om nog wat te studeren. Dat is dan worstelen om wakker te blijven tot een uur of 11 a 12 ’s avonds. Vervolgens ga je slapen en 10 tegen 1 dat je de volgende dag weer tussen 3 en 5 1 of 2 keer wakker wordt. Inderdaad dat gebeurde ook. Hoe aantrekkelijk het ook is om je om te draaien het beste wat je kunt doen is eigenlijk gewoon op staan n wat gaan doen. Van omdraaien een beetje soezen (uurtje slapen, even wakker, uurtje slapen, enz) word je uiteidelijk alleen niet fitter. Het omgekeerde is eerder het geval. Maar goed het nadeel is wel dat je niet in het ritme komt. Aan de andere kant als je er maar 2 of 3 dagen bent, kun je die gok nog wel wagen. De omschakeling als je teruggaat is dan namelijk een stuk gemakkelijker.

Na een vrij vermoeiende vlucht en een niet al te beste nachtrust dus maar naar de campus gegaan om het tentamen te maken. Bij het ontbijtbuffet liep ik 1 van mijn klasgenootjes tegen het lijf en dan begint het hele standaardverhaal: “Hey, how are you doing?” “I’m doing very well, thank you so much for asking, how are you?” Bla bla bla. Beetje meer poespas dan men in Nederland gewend is. Dit kan ook gebeuren zonder elkaar echt aan te kijken of oogcontact te maken. Echter toen hij opkeek en mij aankeek, was het: “Oh my god, you look like a wreck”. En bedankt! Weg zelfvertrouwen en dan moet je je tentamen nog gaan maken. Altijd een leuke binnenkomer. Ik kan het ook niet helpen dat ik om het weekend iets meer reistijd heb dan de meesten van mijn klasgenoten.

Na 3 uur tentamen en lunch hadden we nog 1 college. Hier moesten we goed opletten want er zou stof behandeld worden die de volgende dag in het tentamen zou zitten. Ook lekker denk je dan. Vragen stellen over stof die je niet echt hebt kunnen bestuderen of uitgelegd gekregen hebt, behalve 1 dag vantevoren.

Veel mensen hadden volgens mij relatief veel tijd besteed aan het micro economie tentamen en wat minder aan het accounting tentamen. Een groot aantal heeft denk ik ook tot in de vroege uurtjes gestudeerd. De volgende ochtend zag ik namelijk een groot aantal andere “wreckjes”. Wallen, waterige oogjes en een zwaar gebrek aan make-up bij sommige dames vergeleken met andere dagen. Laten we het er maar op houden dat een aantal er niet op hun paasbest uit zagen :).

Mezelf door het tentamen heen geworsteld en vervolgens met iemand afgesproken om in het centrum een kop koffie/thee te gaan drinken. Tegen een uur of 5 was ik terug in het hotel en ging ik even op bed liggen. Nog even snel een telefoontje gedaan en vervolgens was het plan om even uurtje te gaan slapen om vervolgens de gym op te zoeken.

Toen ik mijn ogen open deed was het inmiddels 00.30. Beetje jammer. Dus mezelf maar omgedraaid en toen ik daarna mijn ogen weer open deed was het 06.00 uur. De lange nachten studeren (vaak tot 01.00-02.00 uur) hadden blijkbaar duidelijk hun sporen achter gelaten.

Maar goed Term 1 zit erop. Tijd om even te ontstressen en de accu op te laten voor Term 2. 5 September vertrekt het vliegtuig naar Philadelphia. We hebben onze eerste sessie dit keer op de Philadelphia campus voor we terugkeren naar de San Francisco campus. Ik heb er zin in :).

Vliegperikelen

Niks menselijkers dan het maken van fouten zou ik zeggen, maar goed van fouten maken leer je. Dus nadat British Airways mijn bagage 1 keer achter gelaten had, check ik nu voortaan elke keer in de gate of mijn bagage aan boord is. Zeker in het geval de lay-over kort is, is dit zeker een aanrader. De man wist me te vertellen dat mijn bagage nog niet aan board was, maar dat ze zouden zorgen dat het aan boord zou zijn voor we zouden vertrekken.

Dus het vliegtuig ingestapt en daar begonnen de problemen. 1 man wilde graag met mij van plaats wisslen omdat ik 1 stoel in de 4-zits had en de andere 3 waren zijn vrouw en 2 kinderen. Ok, geen probleem. Niks mis met zijn stoel dus even van plaats gewisseld. Vervolgens wilde ik dus van het bagageruim gebruik maken wat bij die stoel hoorde, maar daar had dus die andere man zijn bagage inliggen. Geen probleem schuif ik gewoon een bagagevakje op.

Nou dat had ik beter niet kunnen doen. De man van het stel dat op die stoel zat, deed ineens heel erg moeilijk. Nu heb ik daar een hele lage tolerantie voor, maar goed ruzie maken in een vliegtuig is ook niet mijn ding. Vervolgens was ik dus wel even uit het oog verloren om te checken of mijn bagage aan boord was via de flight crew.

Aangekomen in San Francisco was ik vrij snel door de douane heen. Ik was er nog niet goed en wel doorheen of mijn naam (met nog enkele andere) werden al omgeroepen. Nee he, het zal toch niet waar zijn!. Ja hoor! Bagage achtergebleven in Londen. Meneer, bij deze krijgt u 50 dollar om het nodige te kopen en we bezorgen uw bagage morgen om 19.00.

Nou! Dat dacht ik dus niet! Les 1: Als je het ergens niet mee eens bent met een vliegmaatschappij, vraag altijd of je de manager mag spreken. Sta je eenmaal buiten dan heb je geen poot meer om op de staan. Met het feit dat ze mijn bagage vergeten heb ik op zich niet zo’n moeite. Dat kan gebeuren. Ik heb er wel moeite mee als ik er vooraf naar vraag en men verzekert dat je bagage aan boord zal zijn en je dan vervolgens af proberen te poeieren met 50 dollar.

In alle eerlijkheid. Ik had een spijkerbroek aan en een polo aan en de temperatuur was inmiddels gedaald tot 15 graden. Nu voordat alles afgehandeld was, was het na 19.00. Probeer dan nog maar eens snel naar de stad te komen en kleren te kopen wanneer alles om 21.00 uur sluit. En dan te bedenken dat het zeker een half uur rijden is van het vliegveld naar de stad en langer als het verkeer tegen zit.

De manager kwam naar beneden om mij te spreken en ik heb hem toch even verteld dat ik niet bepaald gecharmeerd was van dit alles. Ik heb hem ook verteld dat ik in een vergelijkbare situatie bij een andere luchtvaartmaatschappij stukken beter behandeld ben en het voor mij geen verschil uitmaakt om de komende 2 jaar of met hen te vliegen of de andere maatschappij. Na wat heen en weer praten, afgesloten met het feit dat ik het benodigde mocht gaan kopen en hij alles zou vergoeden bij terugkomst om op de luchthaven. Ik had nl 1 set kleren bij me (aan) en na 14 uur vliegen waren die niet al te fris en zelfs met de beste wil van de wereld en alle hulp van het hotel zou ik die niet schoon kunnen hebben voor de volgende ochtend 07.00 wanneer ik eruit moest om naar de campus te gaan.

De manager drukte me verder nog op het hart om echt alleen het nodige te kopen en vooral geen Armani garderobe aan te gaan schaffen. Hij probeerde me eerst nog af te poeieren door te zeggen dat het allemaal niet zo belangrijk was en hij met vele grotere zaken te maken heeft en heeft gehad. Ik denk dat hij een beetje tegengas wilde geven, maar dat schoot dus bij mij even verkeerd. Dus ik melde hem toch heel beleefd dat mijn ticket British Airways vermeldde en niet British Airways Cargo. En meneer de manager, belangrijkere zaken zei u? Bedoelt u daarmee dat British Airways er een gewoonte van maakt om bagage kwijt te raken? Daar moest hij zich dan weer heel snel uit redden :-).

De problem waren echter nog niet helemaal over. Bij terugkomst op het vliegveld voor mijn vertrek zouden de expenses afgehandeld worden. Hij keek naar het bonnetje en begon al dat het wel wat “veel” was en ik had echt alleen spijkerbroek, shirt, vest, boxer en sokken gekocht. Gewoon 1 nieuwe outfit om de eerste dag door te komen. En echt niet heel duur. Hij zou me wel opzoeken in de lounge en het daar afhandelen.

Hem heb ik niet meer gezien, maar de dame aan de receptie bij lounge riep mijn naam en bood mij om tegen een lager bedrag een finale schikking te treffen. Dit hopende dat ik daar wel mee akkoord zou gaan om dat ik toch zo zou vertrekken. Als ik daar niet mee akkoord zou gaan, zou ik namelijk al mijn expenses online in moeten dienen op de website en dan gaan er zeker 90 dagen voorbij, krijg je een hoop vragen en is het nog maar de vraag of je dan wel alles vergoed krijgt. Ik heb die mevouw toen toch even heel netjes, heel duidelijk gemaakt dat ik dat onder geen enkel beding acceptabel vond. Daar heb ik toen nog aan toegevoegd dat het me hoogst verbaasde dat de persoon in kwestie mij dit zelf niet kwam vertellen, maar iemand anders gebruikt om mij zo af te poeieren. Toen begon zij weer dat dat toch absoluut niet het geval was en ze heel erg begaan zijn met hun klanten, bla,bla, bla. Ik heb mijn punt herhaald en dat ik het onder geen beding zou accepteren en dat zo voor mij het plezier om met British Airways te vliegen er ver af is.

Vervolgens ging ik terug naar mijn plek en 10 minuten later werd mijn naam weer omgeroepen, door dezelfde dame. Dus ik ging weer terug naar de receptie en toen vertelde ze me doodleuk dat ze wel het volledige bedrag wilden vergoeden (hoezo afpoeieren? ;-)). De aanhouder wint zeg ik dan maar. Je krijg het geld niet in cash maar op een credit card. Die heb ik dus meteen mee de lounge uitgenomen naar de eerste de beste pinautomaat en daar heb ik het geld meteen van de kaart afgehaald. Ik was net op tijd weer terug. Hop het vliegtuig in en terug naar Duitsland. Het is jammer maar. Als vliegmaatschappijen je in de kou laten staan, is het enige wat je kunt doen om echt gehoord te worden om het op een nette manier te escaleren.

Tentamen Stress – Deel 3

Inmiddels is het tijd voor de finals oftewel de afsluitende tentamens van het eerste blok en dan merk je meteen dat hoe hard het erin hakt. Teruggekomen met een jetlag probeer je dan te studeren op je hotelkamer waar de airco niet helemaal goed werkt om het koel te houden en de frisse buitenlucht door het open raam net niet genoeg verkoeling biedt.


Het gevolg daarvan is dat je enkele keren wakker wordt boven je studiemateriaal. Zoals gezegd door het rare normeringssysteem staat de stress er nu bij iedereen redelijk op en is het een beetje ieder voor zich. Dat proberen te combineren met een niet altijd even gemakkelijke baan is nog geen sinecure, maar goed dat is dan de ontwikkeling die je als persoon doormaakt en waar je afwegingen leert maken.

Ik heb er nog steeds bewondering voor hoe sommige klasgenoten dit kunnen combineren met een gezin(sleven). Er zijn zelfs 2 klasgenoten die recent een aanwinst in de familie erbij gekregen hebben. Laat ik dan maar zeggen dat ik denk dat je tijdens die slapeloze nachten waarschijnlijk veel kunt studeren ;-)

Ik denk dat ik het al eerder gezegd heb, maar het is zeker waar. Je leert keuzes maken. Zo heeft mijn focus voorlopig met name gelegen op micro-economie en wat minder op accounting. Dit omdat er in dit tentamen van accounting het een en ander terugkomt wat ook in het vorige tentamen zat en accounting me iets minder moeite kost dan micro-economie. Dus moet even een paar tandjes bijzetten voor dit tentamen.

Het management vak hebben we afgerond met het FAP project en we wachten nu op de normering ervan alsmede het eindcijfer voor dit vak. Ik ben benieuwd wat er uiteindelijk uit komt.

De vakken an sich zijn zeker interessant en de komende periode wordt het nog drukken. Deze periode hadden we 3 vakken. De komende periode hebben we er 5. 2 vakken duren maar een halve periode maar vergen toch nog redelijk wat werk. Dus het wordt er niet gemakkelijker op. Wel leuker hopelijk. Niet dat ik nu te klagen heb overigens hoor :-)

Ik zal ook proberen niet te veel in herhaling te vallen, maar de studie maakt momenteel wel een belangrijk deel van mijn leven uit. Dus ik zal jullie ook proberen mee te nemen in deze reis. Dit naast alle landen en bestemmingen waar ik jullie via deze blog van heb proberen mee te laten genieten en nog van mee wil laten genieten.

Ik hoop oprecht wat meer over San Francisco en omgeving te kunnen schrijven, maar met de drukte die de opleiding met zich meebrengt, slaap ik meestal op zondag uit. Vervolgens studeer ik wat en dan is het alweer tijd om de koffers te pakken en naar het vliegveld te vertrekken.

FAP

FAP oftwel Field Application Project was het eerste project wat we als team moesten doen voor mijn nieuwe studie. De bedoeling was om een organisatie te helpen met het zoeken naar een oplossing voor een management of organisatorisch gerelateerd probleem. Normaliter is het de bedoeling dat je als groep dit project doet bij het bedrijf van 1 van de mensen uit je studiegroep. Is dat niet mogelijk dan moet je gezamenlijk op zoek naar een ander bedrijf.


Gelukkig hadden wij de mogelijkheid om het project te doen bij het bedrijf van een van de mensen uit de studiegroep, maar dan begint het probleem. Je moet dan namelijk als team een effectieve manier vinden om samen te werken en dat valt nog niet mee aangezien iedereen zich in verschillende locaties bevindt.

Daarnaast is het systeem wat Wharton gebruikt voor het normeren van tentamens en opdrachten ook niet helemaal ideaal. Dit leidt er toe dat je iedere term een afweging moet maken waar je je op focust.

Verder komt een groot deel van de werkdruk voor dit project neer op degene die daadwerkelijk bij het bedrijf werkt omdat je zelf niet altijd toegang hebt tot de documenten of de mensen die je graag wil spreken. Dit biedt enorme mogelijkheden voor mensen om te proberen mee te liften op de efforts en inspanningen van anderen en zelf vooral er niet al te veel tijd in te steken. Als gevolg daarvan proberen ze zich dan te focussen op de andere vakken. Dit is natuurlijk niet helemaal fair ten opzichte van de rest van je studiegroep die er wel heel veel tijd in steekt.

Het gevolg was dan ook dat in bijna alle groepen de emoties hoog opgelopen zijn en er nogal wat frustraties geuit zijn. Volgens mij doet de school dit opzettelijk. De management en leadershipvakken zijn namelijk wat softer in de zin dat er niet heel veel wiskunde voor nodig is en het meer beredeneren is. Veel studenten denken dan ook deze vakken relatief eenvoudig en zonder bovenmatige inspanning te kunnen halen. Om dit te beperken wordt de werkdruk verhoogd door dit soort projecten.

Het uiteindelijke doel van dit alles is dat je inderdaad tegen dit soort frustraties aanloopt. Vervolgens is het aan het team om te zien hoe je daar samen uitkomt. Dit bepaalt namelijk in grote mate hoe effectief je de rest van het jaar als team functioneert, dan wel kunt functioneren.

Het is dus een goede leerschool, maar wel een harde. Aan de andere kant is dit een perfecte afspiegeling van hoe het er in het bedrijfsleven aan toegaat, omdat je daar met exact dezelfde problemen te maken krijgt.

Ik denk dat wij als studiegroep tijdens het eerstvolgend class weekend ook een sessie hebben om bepaalde zaken uit te praten. Het was in ieder geval tot nu toe een hele mooie en leerzame ervaring om een dergelijk project te doen. Op naar de examens van de eerste periode.