Brazilie – Churrascaria

Als advies had ik meegekregen om te gaan eten in een Churrascaria. Beef Picanha scheen een aanrader te zijn. Gelukkig wist onze collega een goede churrascaria relatief dichtbij kantoor waar we als team gezellig konden gaan eten (Fogo de Chao).




Fogo de Chao

Eten in een Churrascaria gaat op basis van “all you can eat” voor een vaste prijs. De hele avond lopen er obers af en aan met spiezen met vlees. Ik denk dat ik er al eerder een keer iets over geschreven heb tijdens mijn trip naar Beijing waar ik in een soortgelijk restaurant gegeten heb.

Er ligt een kaartje naast je bord met 2 kleuren, de ene kant is groen en de andere kant is rood. Groen: ja ik wil graag nog wat vlees. Rood: Nee, ik heb (nu even) genoeg. Er was keuze uit zeker 15 vershillende soorten vlees met o.a. entrecote, biefstuk, worst, kippepootjes tot aan kippehartjes toe.

Wat ze doen met de stukken beef is, ze komen aan tafel en snijden een dun laagje van de buitenkant eraf. Als dan van alle kanten van het stuk vlees de buitekant eraf gesneden is, gaan de kruiden er opnieuw op en gaat het terug onder de grill tot er weer een korstje op het vlees zit. Dan wordt het er weer uitgehaald en lopen de obers weer een rondje.



Het team en de obers

Het gevaar van dit soort restaurants is eigenlijk dat je te snel te veel eet en daardoor dus niet echt tijd hebt om ervan te genieten. Naast het vlees was er ook een uitgebreid saladebuffet. Verder werd er ook een andere lokale specialiteit geserveerd: Pao de Queijo ook wel bekend als kaasbrood.

Normaliter ben ik niet zo’n fan van restaurants waar je kunt eten op basis van een “all you can eat” formule. Dit gaat namelijk meestal ten koste van de kwaliteit van het eten. Echter hier was het eten erg goed en ook nog eens erg goed bereid.

Ik heb snel even gekeken en volgens mij zijn er 2 churrascaria’s in Nederland, 1 in Nijmegen en 1 in Amsterdam. Ik ben bij geen van beide geweest, maar als het net zo goed is als in Brazilie (of Beijing) kan ik het zeker aanraden.

Brazilie – Campinas

De eerste bestemming in Brazilie was Campinas. In Campinas verbleven we in het Vitoria Hotel. Een middenklasse hotel. De kamers waren ok. Een kleine maar goede fitnessruimte en 2 goede restaurants.

Campinas is een stad met ongeveer 1 miljoen inwoners. Campinas heeft zelfs een eigen vliegveld, maar dit wordt alleen gebruikt voor interne vluchten binnen Brazilie.

De volgende dag vroeg opgestaan en eerst maar eens de fitnessruimte opgezocht. Op de een of andere manier zijn er binnen dit bedrijf niet heel veel vroege vogels. Als ik in Hong Kong voor 09.00 uur op kantoor ben, kan ik zelf het licht aan doen en ben ik waarschijnlijk samen de werkster de enige die op kantoor zijn.

In India was het hetzelfde en de levensstijl in Zuid Amerika deed mij vermoeden dat er hier ook niet al te veel vroege vogels zouden zijn. Ideaal dus om ‘s ochtend een work out te hebben. Daarna ontbeten en door naar kantoor.

We hadden onszelf een dag de tijd gegeven om wat mensen te spreken. Het kantoor in Campinas was toch net iets mooier dan het kantoor in Hong Kong. We werden opgewacht door ons teamlid dat daar werkt. Hij gaf ons meteen een korte rondleiding.

Vervolgens hadden we een bespreking met Procurement. Die liep enigszins uit waardoor we een vrij late lunch hadden. Dit gaf mij meteen de mogelijkheid een van de lokale gerechten te proberen (Beef Picanha oftewel Baby Beef). Het was niet zo goed bereid als ik gehoopt had, maar niet tegenstaande was het toch een goede lunch. Aangezien we pas na 15.00 ging lunchen was het al vrij laat toen we terugkwamen op kantoor (rond 16.30). Daarna nog eea afgerond en terug naar het hotel om daar wat verder te werken.







Het winkelcentrum en tevens lunchlocatie

De volgende dag zouden we training geven in Campinas. Helaas ging er iets mis en waren we dus iets aan de late kant. We dachten dat de training in het kantoorgebouw zou zijn van het bedrijf, maar het was in een ander gebouw. Grappig is overigens wel dat het bedrijvencomplex helemaal ommuurd is en je toegangspoorten met draaideur hebt, die alleen met een pasje werken. Daarnaast is er 1 centrale bewaakte in- en uitgang voor auto’s. Dit komt misschien wat raar over, maar is in Brazilie de normaalste zaak van de wereld.



Toegangspoort tot het bedrijfsterrein

Na de training werden we weer opgewacht door een chauffeur die ons van Campinas naar Sao Paulo zou brengen.

Helaas waren we dinsdagavond, woensdag en donderdag overdag in Campinas waardoor we niks hebben kunnen bekijken, maar wat ik ervan gezien heb, is dat er in Campinas niet of nauwelijks echte hoogbouw was (10 etages max). Alles is ruim opgezet, veel groen en bepaalde stukken land, waarvan je denkt dat ze op een redelijk gunstige locatie liggen zijn nog niet ontwikkeld. Mijn collega deed het denken aan Florida afgezien van het feit dat de stad niet opgebouwd is op basis van een grid zoals vele Amerikaanse steden dat zijn.







Enkele foto's van Campinas

Brazilie is echter wel een land wat nog in ontwikkeling is. Je ziet hier namelijk nog veel oude auto’s en bussen rondrijden in het verkeer.

Maar tot zover een positieve eerste indruk van Brazilie.



Overal ter wereld kun je iets Nederlands vinden :-)

Macau

Een van de must-do, must see’s hier in Azie is Macau. Macau is het Las Vegas van Azie. Macau was vroeger een Portugese kolonie en invloeden uit die tijd zijn nog overal terug te vinden, beginnend in straatnamen.

Macau kun je op verschillende manier bereiken, per vliegtuig, helikopter, ferry en auto. Per auto kan het alleen vanuit China. De meest gangbare manieren om vanuit Hong Kong Macau te bereiken is per ferry (ongeveer een uur) en per helikopter (ongeveer 10-15 minuten). Het prijsverschil is echter aanzienlijk. Voor een enkele reis met de ferry betaal je ongeveer 150 HKD (de wisselkoers Euro – HKD is ongeveer 1staat tot 10, 1 Euro is ongeveer 10 HKD) en voor de helikopter betaal je minimaal 2000 HKD voor een enkele reis. De ferry gaat 24 uur per dag ieder uur. De helikopter gaat slechts tot 22.00. Dus gekozen voor de ferry.



De Ferry

Na een klein uur zie je de skyline van Macau opdoemen. Heel veel kleuren en neonverlichting. Wij vertrokken aan het begin van de avond. Het was al bijna donker toen we vertokken. Tegen de tijd dat we in Macau aankwamen was het inmiddels volledig donker en overal verlicht. Het is een grote strip met casino’s en hotels.

Buiten de terminal merk je pas hoe “groot” Macau is. Alles draait op de entertainment industrie en het gokken. Dus overal krijg je flyers in je handen geduwd van de verschillende casino’s en aan de overkant van de straat is een hele busterminal ingericht om passagiers kosteloos van de ferry terminal naar de verschillende hotels en casino’s te brengen.

Wij besloten naar een van de nieuwere casino’s te gaan, City of Dreams. Daar zou namelijk een live show zijn die zeker de moeite waard was, the House of Dancing Water. Helaas was het die dag een nationale feestdag in China. Dus de Chinezen waren massaal naar Macau gegaan. Als gevolg daarvan waren alle tickets voor de show uitverkocht. Dus maar het casino in.





City of Dreams

Een van de meest populaire spellen is blijkbaar Baccarat. Nu moet ik toegeven dat ik geen echte gokker ben en ik hou al helemaal niet van spellen die ik niet snap. Dat betekent namelijk dat de kansen om iets te winnen steeds kleiner worden. Na wat rondgelopen te hebben, besloten we eerst maar wat te gaan eten. Naast de City of Dreams lag het Grand Hyatt hotel. In het Grand Hyatt hotel lag een restaurant genaamd Mezza 9. In Singapore is dit een zeer goed aangeschreven restaurant. Dus besloten daarheen te gaan. Ze hadden een redelijk uitgebreid menu op de kaart. Gekozen voor het menu, maar zoals zovaak houden zee er hier in Azie een aparte manier van serveren op na. Het menu begon met een bruschetta, daarna sushi en sashimi, vervolgens soep en zo verder.



Mezza 9

Echter we kregen eerst de sushi, sashimi, daarna de soep en vervolgens werd de bruschetta geserveerd tegelijkertijd met 1 van de hoofdgerechten. Kortom er zit geen volgorde in en men maakt er zich ook niet echt druk om of je nu 2, 3 of 4 verschillende gerechten tegelijk op tafel hebt staan. Dit komt vanuit de Chinese cultuur. Tijdens Chinese maaltijden wordt al het eten tegelijk geserveerd of brengt men continu gerechten naar de tafel. Deze worden dan in het midden op een groot draaiplateau gezet, waarvan iedereen dan kan pakken wat hij/zij lekker vindt. Met alles bedoel ik dan ook echt alles. Niet zelden wordt het dessert meteen meegeserveerd. Vaak is het ook veel te veel, maar de rest gaat gewoon een in doggy bag mee naar huis.

Na het eten terug naar het casino. Daar besloten een gokje te wagen op de gokautomaat. Met 100 HKD lukte me het toch om er 1100 HKD uit te halen. Dit was voor mij het moment om het voor gezien te houden. Met dit bedrag zijn we vervolgens naar een ander casino gegaan, the Venetian. The Venetian ligt aan de andere kant van de straat. In dit casino zie je veel verwijzingen naar de Italiaanse kunst in de vorm van wand en plafondschilderingen. Je schijnt er zelfs in bepaalde delen van het complex in een gondel rond te kunnen varen. Dat heb ik helaas niet gezien.



Het straatbeeld



The Venetian





The Venetian van binnen

We zijn in de Bellini Lounge neergestreken en hebben daar wat gedronken. De band was er aardig en wist de sfeer er goed in te houden. De danseressen die de tijd opvulden waren matig tot slecht. Ze dansten niet synchroon en gaven allebei hun eigen interpretatie van de muziek en probeerden elkaar te overtreffen op een onprofessionele manier.

De sfeer in de casino’s was heel anders dan ik verwacht had. De enkele keren dat ik een van de Holland Casino’s geweest ben, was er toch in ieder geval sprake van een dress code. Je moest altijd nette schoenen aan hebben, nette broek een iets met een kraagje. Ik dacht dat het hier in Macau nog wel iets formeler zou zijn, maar niets is minder waar. Genoeg mensen die onderuit gezakt in een stoel, in een korte broek, slippers en t-shirt zonder mouwen achter de gokkast hangen. Een beetje een teleurstelling, maar goed blijkbaar houden ze er hier een andere filosofie op na. Het lijkt erop dat als je maar genoeg geld meebrengt, je zelfs in je zwembroek het casino binnen kunt lopen, bij wijze van spreke dan, want ingangscontrole is er niet of nauwelijks.

Rond 03.00 zijn we met de ferry terug gegaan. Ik zou iedereen die naar Macau wil gaan aan willen raden om overdag te gaan, zodat je iets meer kunt zien van de overblijfselen van de Portugese invloeden. Kijk verder dan de casino’s, zelfs de nog halfafgebouwde als gevolg van de economische crisis. Ga lekker eten bij Fernando’s wat beroemd is voor het heerlijke Portugese eten. Helaas kwame wij te laat aan om daar terecht te kunnen.

Macau is een fenomeen op zich en als je deze kant op komt zeker een bezoekje waard.

Brazilie – De Reis

De bedoeling was dat we enkele trainingssessies zouden gaan geven in Zuid Amerika, waarbij we enkele landen aan zouden doen. Dit werd helaas uitgesteld vanwege de implementatie van een nieuw IT system. Echter vanuit Brazilie bleef het verzoek komen of we toch nog dit jaar wilden komen. Dus uiteindelijk werd er besloten dat we toch zouden gaan en tickets werden geboekt.

Nu is Sao Paulo een bestemming die niet gemakkelijk en niet direct te bereiken is vanuit Hong Kong. De routes die ik gezien heb waren via Amsterdam, London, Johannesburg, San Francisco en New York. Helaas was de route via Amsterdam via KLM en zowel mijn baas als ik zijn geen fan van KLM. Daarnaast spelen ook de airmiles mee. Dus nadat de alternatieven in kaart gebracht waren, viel de keuze op de route via Johannesburg.

De vlucht van Hong Kong naar Johannesburg duurt iets meer dan 12 uur en is een vrij eenvoudige vlucht. Je vertrekt naar middernacht in Hong Kong en je komt rond 06.30 lokale tijd in Johannesburg aan. Een ideale vlucht dus om lekker bij te slapen.

In Johannesburg hadden we een overstaptijd van 4 uur. Genoeg tijd dus om de luchthaven uitgebreid te verkennen, maar niet genoeg om wat van de stad te zien aangezien het toch een uur heen en een uur terug was van en naar de stad vanaf het vliegveld.

Op het vliegveld in Johannesburg hangen nog volop posters en verwijzingen naar het WK voetbal. Het WK is voor Zuid Afrika een mooie gelegenheid geweest om zichzelf te profileren en aan de wereld te presenteren. Daar zijn ze nog steeds trots op.





Enkele snapshots van het vliegveld in Johannesburg

De reis van Johannesburg naar Sao Paulo is een hele lastige. Je vertrekt namelijk rond 10.30 lokale tijd. De vlucht duurt iets meer dan 9 uur en je komt rond 16.30 lokale tijd aan. Dat is dus niet echt een reis om veel te slapen. Zeker niet als je meteen in het ritme wil komen bij aankomst. Echter 9 uur is voor mij veel te lang om films te kijken en ze dimmen de cabineverlichting, dus het is ook niet ideaal om te werken of lezen.

Sao Paulo heeft 2 vliegvelden: Guarulhos en Congonhas. Guarulhos is de grootste van de twee en naar ik begreep de drukste luchthaven in Zuid Amerika. Congonhas is een luchthaven die zich meer richt op regionale vluchten. Ik zou aankomen op Guarulhos. Voor het feit dat dit de drukste luchthaven van Zuid Amerika is, vond ik niet dat de luchthaven erg groot aandeed. Immigration en het ophalen van de bagage ging relatief snel en efficient.





Enkele snapshots van het vliegveld in Sao Paulo

Buiten stond de chauffeur te wachten om me naar Campinas te brengen. Campinas was de eerste bestemming die we aan zouden doen en ligt op ongeveer anderhalf uur rijden van het vliegveld. De reis van het vliegveld naar Campinas heb ik maar half meegekregen. Tussen Sao Paulo en Campinas liggen een aantal kleinere steden en het landschap is er vooral groen. Het is echter niet ontwikkeld voor akkerbouw, veeteelt of toekomstige bedrijfsterreinen.

Na ongeveer anderhalf uur kwamen we aan bij het hotel in Campinas en was het de hoogste tijd voor een verfrissende douche. Van deur tot deur was ik inmiddels al bijna 30 uur onderweg en de reis zat er eindelijk op. :-)