4 jaar in het buitenland

Met deze laatste post voor dit jaar sluit ik 4 jaar in het buitenland af. Het zijn 4 enerverende jaren geweest. Vertrokken uit Nederland, gewoond in Singapore, Vietnam en Hong Kong en ook redelijk wat tijd doorgbracht in Duitsland en de VS.

Verder de mogelijkheid gehad om verschillende landen ter wereld te zien en jullie daarover te vertellen. Het heeft me veel plezier gebracht deze blog bij te houden gedurdende de laatste 4 jaar en 200 posts.

Helaas is ook het punt aangebroken dat ik al mijn ruimte die aan mijn blog verbonden is opgebruikt heb. Het nadeel daarvan is dat ik nog wel verhalen kan posten, maar geen foto’s meer. Aangezien deze foto’s me juist de mogelijkheid geven om jullie iets unieks te laten zien, moet ik deze blog hier na deze post laten voor wat het is.

Maar wees niet ongerust. Ik heb een nieuwe blog aangemaakt en via deze nieuwe blog ga ik jullie verder op de hoogte houden van alle ontwikkelingen die wederom op mijn pad komen de komende jaren. De nieuwe blog kunnen jullie vinden op onderstaande link

http://buitenlandervaring-deel2.blogspot.com/

Omdat ik bij de 2 verhalen over Philadelphia geen foto’s kon posten, zal ik beginnen met deze opnieuw te posten, maar deze keer met foto’s.

Ik hoop dan ook dat jullie je links zullen aanpassen en mij zullen blijven volgen via deze nieuwe blog.

Philadelphia – De Stad

Het leuke aan al die internationale vluchten is dat ze vaak in de namiddag/avond vertrekken. Afhankelijk dus van het tijdsverschil met de bestemming waar je naar toe vliegt, hoe lang de vlucht duurt en tot hoe laat de colleges duren, heb je weleens een dag extra omdat het te lastig is om de vlucht op de dag zelf te halen.

Dus in Philadelphia maar besloten om voor de zekerheid op zondag terug te vliegen in plaats van op zaterdag om mezelf wat meer rust te geven. Zo kon ik dus zondag mooi gebruiken om wat van Philadelphia te zien.

University city ligt aan de rand van de stad. Dus besloten maar een stukje te gaan lopen. Eerst loop je dan een stukje over de campus van de University of Penn. Vervolgens steek je dan een spoorlijn en het water over via een lange brug voor je bij de “echte” stad aankomt.

Het gedeelte van Philadelphia waar je dan aankomt is nog steeds redelijk qua omvang, maar met een paar comfortabele schoenen en genoeg tijd kun je toch een groot deel te voet bestrijken en redelijk veel zien mits je er maar genoeg tijd voor uittrekt. Philadelphia is ook een erg gevarieerde stad qua bouwstijl.

Een van de mooie en tevens indrukwekkende gebouwen in Philadelphia is City Hall. Zeker de moeite waard om eens te bekijken vanwege de ligging en bouwstijl. Verder zijn er nog een aantal andere bezienswaardigheden die ik kort zal noemen al liggen ze niet noodzakelijkerwijs in een logisch te lopen wandelroute.

Independence Hall is ook zeker een bezoekje waard. Het beslaat verschillende “blocks” of straten, maar om alle bezienswaardigheden van binnente bekijken, moet je toch even een kaartje gaan halen bij het Visitors Center. Rondom sommige gebouwen is ook een deel afgezet en er loopt ook redelijk wat bewaking rond. Probeer niet even snel over een hekje te springen, want bewaking in Amerika kan gewoon de reguliere politie zijn en die zijn toch een stuk minder begripvol dan in Nederland, zeker als het om monumenten gaat die een nationaal historische waarde hebben.

Independence Hall werd gebouwd tussen 1732 en 1756 ten behoeve van het koloniale bestuur van Pennsylvania. Van 1775 tot 1783 werd er in het gebouw vergaderd door het tweede Continental Congress, dat de regering van Amerika vormde ten tijde van de Onafhankelijkheidsoorlog. George Washington werd er gekozen tot bevelvoerder van het Amerikaanse leger in 1775. In het gebouw werd in 1777 tevens het ontwerp voor de Amerikaanse vlag gekozen, werden in 1781 de Articles of Confederation (waardoor de 13 staten van Amerika samen een confederatie vormden) aangenomen en werd de Amerikaanse Grondwet in 1787 opgesteld. Tegenwoordig is Independence Hall van binnen en van buiten gerestaureerd tot zijn oorspronkelijke laat-18e-eeuwse uiterlijk. Ook het meeste meubilair stamt uit die periode.

Een belangrijk onderdeel van Independence Hall is de Liberty Bell. De Liberty Bell is een beroemde en historische klok. De klok is een van de meest bekende symbolen van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog en staat bekend als symbool voor de vrijheid in het algemeen. De Liberty Bell is gehuisvest in een paviljoen gelegen tegenover Independence Hall.

Volgens de overlevering werd de klok op 8 juli 1776 geluid om de burgers van Philadelphia samen te roepen voor het voorlezen van de Declaration of Independence. Ook in 1774 had de klok geluid, toen om de opening van het First Continental Congress aan te kondigen. De klok zou ook geslagen hebben na de Battle of Lexington and Concord in 1775, iets wat historici vaak met een korrel zout nemen.

De Liberty Bell stond ook bekend als de "Independence Bell" of de "Old Yankee's Bell", tot de Amerikaanse abolitionistische beweging de klok als symbool overnam in 1837. In de 19e eeuw ontstond er een scheur in de klok. De huidige brede scheur is het resultaat van verscheidene reparatiepogingen.

Verder is er nog de “Tomb of the Unknown Revolutionary War Soldier” oftewel het graf van de onbekende soldaat van de Onafhankelijksheidsstrijd. Dit ligt in een park op Washington Square. Inmiddels ben je links en rechts al verschillende musea voorbij gelopen.

Mocht je in de tussentijd lekkere trek gekregen hebben van het vele lopen, zorg dan dat je zo snel mogelijk op South Street uitkomt. South Street is een van de meest levendige straten, met vele simpele bars/eetgelegenheden. De straat bij uitstek voor bij voorbeeld een Philly Cheese Steak. Ik ben wederom bij Jim’s Cheese Steaks beland. Dus ik zal de beschrijving ervan achterwege laten, maar voor de foto’s kunnen jullie terugkijken naar de Post inzake Philly Cheese Steaks.

Na lekker gegeten te hebben ben ik doorgelopen naar de Delaware River en daar vanaf de pier de stad van de andere kant bekeken. Vervolgens begon de terugweg richting University City. Gekozen voor een andere route en op de weg terug kwam zag ik toch nog enkele hele mooie en interessante dingen. Hoe verder je richting de Delaware River gaat, neemt de hoogbouw steeds verder af en zie je meer en meer huizen en smalle straatjes. Niet echt iets wat je zou verwachten in een grote stad, maar met University City, het zakendistrict met de hoogbouw, de diversiteit van South Street, de laagbouw richting de Delware River, Independence Hall en de vele musea heeft Philly echt heel veel te bieden en is het zeker een bezoekje waard.

Philadelphia – University of Pennsylvania

De twee bekendste universiteiten in de Amerikaanse staat Pennsylvania zijn de University of Pennsylvania (UPenn) en Pennsylvania State University (Penn State). Upenn is een prive-universiteit en Penn State is een overheidsunivesiteit. Ik zal jullie niet vermoeien met de verschillen in het Amerikaanse scholingsysteem, maar als ik het goed begrepen heb, heeft het verschil te maken met waar de bronnen van inkomsten van deze universiteiten vandaan komen. State Universities krijgen geld van de overheid, Private Universities. Enkele andere voorbeelden van Private Universities net als UPenn zijn bij voorbeeld Harvard, Columbia en Stanford.

Een ander opmerkelijk verschil is de omvang van de universiteit. Om in Amerika aan een bepaalde universiteit te kunnen studeren, dien je toegelaten te worden. Het zogenaamde admissions proces kan erg selectief zijn. Zo heeft Penn State 80.000 studenten en UPenn er maar 20.000. UPenn kiest bewust voor een kleinere schaal om daarmee selectiever te kunnen zijn in het selectieproces.

UPenn is opgericht in 1740 door Benjamin Franklin. Verder heeft UPenn de oudste medicijnenopleiding in the US (opgericht in 1765), de oudste business school in de US (Wharton, opgericht in 1886) en het oudste Studenten activiteiten centrum ook wel student union genaamd, opgericht in 1896. Kenmerkend verschil is overigens wel dat aan Nederlandse universiteiten alle opleidingen deel uitmaken van een faculteit (bv de economische faculteit of de rechtenfaculteit). In Amerika zijn alle opleidingen onderdeel van een eigen school. Al deze scholen afzonderlijk vormen dan samen de universiteit.

Verder heb ik denk ik al geschreven over de Ivy League universiteiten in Amerika. Dit zijn 8 Private Universities aan de Amerikaanse Oostkust: Brown, Columbia, Cornell, Darthmouth, Harvard, Princeton, University of Pennsylvania en Yale.

De campus is redelijk groot, beslaat iets meer dan 4.0 vierkante kilometer en is deels autovrij. Een van de mooiste stukjes van de campus is Locust Walk. Dit is een autovrije straat die door een deel van de campus loopt. Aan deze straat liggen verschillende gebouwen en studentenhuizen. Locust Walk staat altijd garant voor enkele mooie plaatjes. Hier vind je ook 1 van de beelden van Benjamin Franklin. Het is overigens aan raden om niet op het bankje te gaan zitten aangezien dronken studenten zich nogal eens uitlaten over het beeld. Ik denk dat dit geen verdere uitleg nodig heeft.

Huntsman Hall, het gebouw waar Wharton in gevestigd is, werd ons verteld kostte ongeveer 150 miljoen en is grotendeels gebouwd door een donatie van meneer J.M. Huntsman ter grootte van 50 miljoen. Voor deze donatie mocht hij dan als dank zijn naam aan het gebouw verbinden. Dit is overigens iets wat je in Amerika veel meer ziet dan in Nederland. Alumni die zeer goed terecht gekomen zijn, houden meestal zeer warme banden aan (of de universiteit met hen ;-)) en ze doneren rijkelijk. Zo heeft bij voorbeeld David Booth in 2008 voor een donatie van 300 miljoen dollar zijn naam laten verbinden aan de business school van de University of Chicago. Deze draagt dan ook nu de naam University of Chicago – Booth School of Business.

Als je Locust Walk volgt en wegloopt van Huntsman Hall, kom je verschillende “schools” tegen. Zo zie je onder andere het Fisher Building of Fine Arts, de School of Engineering, Houston Hall, College Hall en de bibliotheek.

Steek je vervolgens de dwarsstraat over dan kom je bij het Football stadion uit. Daarnaast ligt een ander sportcomplex. Het leek op een grote sporthal dus ik vermoed dat het een basketbal-sporthal was omdat het niet leek op een honkbal stadion. Loop je vervolgens door kom je bij de tennisbanen en voetbalvelden uit. Loop je vervolgens door dan steek je het water en de trein rails over. Deze vormen tevens de “natuurlijke” grens van het campusterrein. Het contrast is daar wel erg mooi met de skyline van Philly (al valt die een beetje in het niet bij de skyline van grote buurman New York en University city met UPenn en Drexler University) aan de andere kant. Zeker een bezoekje waard.

Auto kopen? Credit Card meenemen!

Nu kan het zijn dat ik een beetje achterloop, maar goed laat ik bij het begin beginnen. Een collega had het plan opgevat om een auto te gaan kopen. Of ik even mee wilde gaan om mijn mening te geven. Twee weten en zien meer dan een tenslote. Nu vind ik een auto uitzoeken niet heel vervelend. Zeker als het ook een beetje in mijn smaak valt.

Na wat zoeken en discussieren hadden we eindelijk een geschikt model gevonden. Dus daarna de dealers en websites bekijken om te zien wat waar verkrijgbaar is. En dan komt het leukste deel, het proefrijden :-).

Toen uiteindelijk de keuze gemaakt was, moest er natuurlijk afgerekend worden. En hoe doe je dat in de US? Met je credit card natuurlijk. De US is wat dat betreft een raar land en je kunt er zo ongeveer alles met je credit card kopen. Alles van een kop koffie bij de Starbucks tot een auto aan toe.

Nou, dat laatste dan weer niet. Aangezien het een tweedehands auto was, en het via een franchise van garages ging (niet de officiele dealar), zijn de marges blijkbaar niet heel groot. Helaas kon er dan ook niet met de credit card afgerekend worden. De credit card company brengt namelijk blijkbaar een fee van zo’n 3 tot 4% in rekening met als gevolg dat de hele marge van het garagebedrijf in een klap weggevaagd wordt. Ook bij de officiele dealers is het overigens onmogelijk om voor een nieuwe auto met een credit card te betalen.

Aangezien het namelijk enigszins ongeloofwaardig overkwam dat er niet met een credit card betaald kon worden, hadden we dat even gecheckt, maar het was toch echt zo.

Blijkbaar kun je in dan krediet opnemen in de US door je kredietlimiet op je credit card te laten aanpassen om een grote aankoop te doen. Vervolgens betaal je dit dan in termijnen af. Als het geld echter van een andere en / of buitenlandse rekening moet komen, wordt dat lastiger. De dealer / het garagebedrijf wil meestal een cheque zien. Deze kun je dan uit laten schrijven door een US bank tegen de credit card limiet, maar dat kan dan vaak alleen als je ook klant bent bij de Amerikaanse bank. Daar kom je dus niet altijd verder mee.

Een andere oplossing was om het geld cash op te nemen tegen de credit card limiet, maar dan loop je tegen hetzelfde probleem aan als in Nederland en dat is dat banken maar zeer beperkt cash op locatie hebben en dat je grotere opnames van te voren aan moet melden. En dan gaat het vaak nog maar tot een beperkt bedrag. Als je dus haast hebt en een groot bedrag op wil nemen om bij voorbeeld een auto te kopen, moet je dus naar verschillende banken om geld op te nemen tegen die limiet

Het gevaar dat je hier loopt is dat als je enkele van die transacties doet in een korte tijdsperiode, deze gaan opvallen. De bank kan denken dat je credit card voor frauduleuze transacties gebruikt wordt. In deze gevallen heeft de bank de mogelijkheid om je credit card te laten blokkeren. In dat geval moet je dan weer terug naar je eigen bank om hem te laten deblokkeren. Dit kan lastig zijn als het dan een niet US bank is.

Ik denk dan met weemoed terug aan mijn leaseauto. Dat was een paar papiertjes tekenen en geen gedoe met geld, credit card of cheques. Ik weet zelfs niet eens of het in Nederland mogelijk is om een auto met een credit card te kopen, maar goed misschien komt dat doordat ik al weer even weg ben uit Nederland en inmiddels enigszins achterloop ;).

US Verkiezingen – De dagen erna

De dagen na de US verkiezingen zijn heel dubbel. Als eerste is er extreme rust. Alle gekte rondom de commercials waarin de kandidaten elkaar zwart maken, is verdwenen. Normaliter in de aanloop naar de verkiezingen en zeker de laatste dagen voor de verkiezingen heeft iedere commercial break wel 3 tot 5 spotjes over de kandidaten. Als deze wegvallen is dat een hele verademing.

Aan de andere kant is er de gekte rondom de uitslag. Waar bijna alle staten in de loop van de avond / nacht gecalled werden bleef het in Florida redelijk stil. Florida is een zogenaamde swing-state en de uitslag van Florida, werd vooraf gezegd, zou doorslaggevend zijn voor de uiteindelijke uitkomst. Florida levert namelijk een groot aantal electoral votes, 29 om precies te zijn. Uiteindelijk werden een aantal andere staten eerder gecalled en die gingen naar Obama, waardoor de overwinning al binnen was voor Florida gecalled werd.

Gedurende de avond kwamen wel uitslagen binnen uit kiesdistricten binnen uit Florida, maar bij voorbeeld het kiesdistrict Miami Dade stopte doodleuk rond 22.30-23.00 uur het met tellen van de stemmen. Morgen weer een dag leek een beetje het motto daar.

Grappig is dat er ook altijd enorme discussies zijn over de procedures en worden er ook rechtszaken aangespannen. Zo zijn er kiesformuleren. Inderdaad, een groot deel van Amerika stemt nog / weer op papier. Er zijn pogingen geweest om het met een computer te doen, maar toen die of niet goed werkten of de uitslag in het nadeel van 1 van de kandidaten uitviel spande de aanhang van deze kandidaat een rechtzaak aan. Dit had tot gevolg dat de stemcomputers nog maar op zeer beperkte schaal gebruikt worden.

Net als staten zijn ook een groot aantal kiesdistricten overwegend Democratisch of Republikeins. Er zijn dan dus ook gevallen, waar je, als je je stembiljet kwijt bent geraakt en je om een nieuw stembiljet vraagt bij de stemlocatie je min of meer een voorgedrukt stembiljet krijgt, waar de keuze voor de kandidaat al op aangemerkt is.

Het duurde ook echt 3-4 dagen voordat Florida uiteindelijk gecalled werd. Dit terwijl op 1 van de websites toch duidelijk aangegeven was, dat 100% van de stemmen geteld was. Het gerucht was dan dat een staat niet gecalled kan worden als een rechtszaak aangespannen is.

Blijft toch apart dat je als individu/belangenorganizatie een verkiezingsuitslag gaat aanvechten bij voorbeeld omdat je bij voorbeeld niet overtuigd bent dat een stemcomputer goed functioneert en dat de uitslag van het kiesdistrict geen correcte reflectie is van het stemgedrag.

Ik denk persoonlijk dat het meer een laatste strohalm is die mensen aan proberen te grijpen om te voorkomen dat de andere kandidaat president wordt. Zeker als het bij voorbeeld gaat om het aan banden leggen van wapenbezit of medische zorg wat toch enorm heikele punten zijn in de Amerikaanse politiek. Het was in ieder geval erg leuk om het eens zo intensief van dichtbij mee te maken.

Obama herkozen

6 November was het dan eindelijk zover en zouden de Amerikaanse verkiezingen plaatsvinden. Na het hele circus dat eraan vooraf ging was het dus eindelijk het moment van de waarheid. Er stond veel op het spel en het was leuk om het een keer van heel dichtbij mee te maken.

Een groot aantal televiziezenders deed uitgebreid verslag van de verkiezingen en enkele zenders hebben een duidelijke voorkeur voor een van de kandidaten en steken die ook niet onder stoelen of banken. Op verschillende kanalen alsmede op internet wordt Amerika als land afgebeeld en kleurt een staat rood als hij gewonnen wordt door Romney of blauw als hij wordt gewonnen door Obama. Verkijk je overigens niet op het oppervlak, want als je puur naar het oppervlak rood vs blauw kijkt, lijkt het alsof Romney veel meer gebied gewonnen heeft dan Obama. Obama heeft onder andere heel veel kleinere staten gewonnen. Deze staten zijn een stuk kleiner qua oppervlakte, maar zijn dan vaak qua inwoners groter dan de grotere staten. Dit omdat in deze staten de grote steden liggen.

Romney kreeg al vrij vroeg een tikje toen hij zijn thuisstaat Massachussets verloor aan de democraten. Wat overigens wel erg grappig en opvallend is, is dat verschillende nieuwszenders verschillende staten “callen”. Dit callen houdt in dat op basis van analyse, kennis en andere ervaringen de nieuwszender nadat een bepaald percentage van de stemmen binnen is een staat kan callen. Met het callen geeft met dan aan dat deze staat of naar Romney of naar Obama zal gaan. Sommige staten werden al gecalled nadat slechts 25% van de stemmen binnen waren. Het was nog even spannend met Ohio en Virginia, maar die gingen uiteindelijk toch naar Obama.

Een gewonnen staat levert kiesmannen op en je hebt 270 kiesmannen nodig om te winnen. Dit is de zogenaamde Electoral Vote. Daarnaast is er de zogenaamde Popular Vote. De Popular Vote telt simpelweg het totaal aantal stemmen dat beide kandidaten gekregen heeft in heel Amerika. Obama heeft zowel de Popular als de Electoral Vote gewonnen.

Het opvallende is dat Obama het met name erg goed doet onder de jongeren, vrouwen, Latino’s en African Americans. De Republikeinen besteden al dan niet bewust weinig aandacht aan deze categorieen. Het nadeel is echter dat Amerikanen heel loyaal zijn. Dus bij een groot deel van de jongeren die in 2008 Obama gestemd hebben en nu in 2012 weer is de kans heel groot dat zij de rest van hun leven Democratisch zullen stemmen. Dit verschilt nogal met de situatie in Nederland.

Verder groeien de Latino’s en African Americans als bevolkingsgroep vele malen harder dan de blanke bevolkingsgroep. Dus als de Republikeinen hiervoor geen oplossing weten te vinden, gaan ze het de komende jaren erg moeilijk krijgen. De Republikeinen hebben het sowieso moeilijk omdat ze zowel de standpunten van de conservatieve zeer rechtse Republikeinen moeten behartigen als de wat meer gematigden. Zo zijn er altijd wel enkele zeer conservatieven Republikeinen die het de presidentskandidaat erg lastig maken door zeer ongenuanceerde uitspraken te doen. Abortus is een goed voorbeeld en daar zijn deze conservatieven vaak pertinent op tegen, zelfs als iemand bij voorbeeld misbruikt is. Daarnaast zijn deze mensen ook vaak goed voor enkele gezouten uitspraken over immigratiepolitiek en problematiek. Zo sta je dus als kandidaat al snel met 1-0 achter en moet je daarna je uiterste best doen om jezelf te herpakken tegenover de mensen waar je net goodwil verloren hebt, zonder de steun van je conservatieve achterban te verliezen. De democraten zijn een stuk minder extreem in hun opvattingen en hebben het daardoor dus een stuk makkelijker.

Verder dient nog opgemerkt te worden dat Obama de eerste president is van African Amerikaanse afkomst. Het feit dat hij herkozen is, maakt hem dus ook meteen de eertste African Amerikaanse president die herkozen is. Dit werd met name door African Amerikaanse community uitgebreid gevierd. Helaas mag je als president in Amerika je land maar 8 jaar (2 termijnen) dienen. Dus na deze termijn is het over voor Obama. Nu is de grote vraag wie wordt de eerste vrouwelijke president van Amerika wordt. Hillary Clinton en zijn vrouw Michelle worden al als mogelijke kandidaten genoemd.

Wat Obama onderscheid van andere Amerikaanse presidenten is dat hij oprecht van zijn vrouw houdt en dat straalt er ook vanaf. Dit maakt hem menselijk en heel veel kiezers waarderen dit, te meer omdat enkele van zijn voorgangers in het Witte Huis het niet altijd even nauw namen. Hij zal wel wat meer van zichzelf en zijn leiderschapskwaliteiten moeten laten zien, maar het worden een interessante 4 jaar met een president die nu echt kan en mag laten zien wat hij kan.

Verkiezingen in de US

Momenteel ben ik in de US en nu ik de hele serie van verhalen over Italie en Venetie afgemaakt heb, was het een mooi moment om even een actueel onderwerp aan te snijden te weten de verkiezingen in de US. Wat een circus is dat zeg, ongelofelijk.

Het grote verschil met Nederland is dat er maar 2 partijen zijn en dus ook maar 2 kandidaten: de Democraten en de Republikeinen. Je hebt ook nog de Liberalen, maar die spelen geen rol van betekenis op het politieke toneel. Dit verdeelt ook een groot deel van de Amerikaanse samenleving. Je bent vaak of Democraat of Republikein. Veel Staten (States) zijn of overwegend Democatisch of overwegend Republikeins. Daarnaast heb je ook wel de “Swinger” States. Dit zijn de staten waarvan de uitslag niet vooraf vast staat, maar die uiteindelijk wel bepalend zijn voor het feit of je wel of niet president wordt.

Het systeem werkt als volgt. Als Amerikaans stemgerechtigde burger, ga je naar het stembureau en stem je dit jaar of voor Obama of voor Romney. Dit is de zogenaamde Popular Vote. Iedere staat heeft daarnaast een aantal Delegates (afgevaardigden voor de US Senaat). Afhankelijk van hoeveel stemmen je dus haalt als presidentskandidaat in een Staat, krijg je dus alle afgevaardigden of slechts een deel en worden ze verdeeld over beide kandidaten.

Het aantal gedelegeerden dat je kunt winnen per staat is vooraf vastgesteld en verandert ook niet van jaar tot jaar. Het staat al jaren vast en het is ook niet geheel duidelijk hoe dat nummer eeuwen geleden is vastgesteld. Zo zijn er een aantal grote staten (qua inwoners) die slechts een beperkt aantal gedelegeerden hebben en een aantal kleine staten die een groot aantal gedelegeerden hebben. Zoals gezegd zijn een aantal staten van nature overwegend Democratisch of Republikeins. Dus als presidentskandidaat moet je er goed over nadenken waar je campagne voert en hoe.

Campagne voeren in de US is een kunst op zich. Waar in Nederland de partijen vooral focussen op hun eigen sterke punten is het in de US vaak modder gooien en bestaat een groot deel uit elkaar afkraken. Daarnaast zijn er ook heel veel lobby-groepen die spotjes verzorgen en focussen op 1 heel specifiek punt van het programma. Zo is er bij voorbeeld de NRA (National Rifle Assocation). Die schilderen Obama af als iemand die de Amerikaanse burger 1 van hun grondrechten af wil pakken (het recht op zelfverdediging omdat ze wapens mogen dragen). Dit is met name in de meer landelijke staten een hekel punt. Er is zijn enkele staten waar het inderdaad toegestaan is om (openlijk) wapens te dragen. Een groot aantal mensen in deze staten stemmen dus puur op Romney omdat hij dat recht juist niet in wil perken.

Zo is er verder werkeloosheid en werkgelegenheid. Obama heeft goed werk verricht om mensen aan het werk te helpen, maar hij had blijkbaar meer beloofd dan hij is nagekomen. Nu valt Romney hem daar op aan terwijl Romney in het verleden werkzaam was bij een grote consultancy organizatie en actief gewerkt heeft aan plannen voor Amerikaanse bedrijven om hun jobs te outsourcen en daar vele miljoenen aan verdiend heeft. Dus ook op dit gebied wordt met een hoop modder gegooid.

De strijd is best intens en als je tijdens de commercial breaks op TV komen er iedere break wel 3 tot 5 spotjes voorbij. Ongelofelijk hoeveel geld daaraan gespendeerd wordt.

Ik zou graag de budgetten voor die campagnes eens willen zien. Ik denk dat als ze een budget vervolgens zouden maximeren tot een bepaald bedrag en de kandidaat de rest van het budget moet gebruiken om het begrotingstekort te beperken iedereen in de US daar meer mee gebaat is dan mensen te blijven bombarderen met spotjes, maar misschien is het slechts een druppel op een gloeiende plaat ;-)

Venetie – Murano

Venetie is niet compleet zonder een bezoek aan Murano. Murano wordt meestal beschreven als een eiland in de Lagune van Venetië, maar het is net als Venetië zelf een verzameling eilandjes die door bruggen aan elkaar verbonden zijn. Murano ligt ongeveer 1,5 kilometer ten noorden van Venetië. Het is beroemd om zijn glaswerk en er wonen ongeveer 6000 mensen.

Murano werd al bewoond door de Oude Romeinen. Vanaf de zesde eeuw werd het bewoond door mensen uit Altino en Oderzo. Oorspronkelijk was Murano een welvarende vissershaven, waar ook zout werd geproduceerd. Het was ook een handelscentrum, omdat het via zijn haven controle had over Sant'Erasmo.

Vanaf de elfde eeuw nam de welvaart in Murano af, omdat de bewoners verhuisden naar Dorsoduro. De stad had oorspronkelijk een eigen hoge raad, zoals Venetië, maar vanaf de dertiende eeuw werd Murano bestuurd door een podesta uit Venetië. Niettemin had Murano eigen munten.

In de vijftiende eeuw werd Murano populair als vakantieoord voor de Venetianen, en werden er paleizen gebouwd, maar later nam dit in omvang af. Het landelijk deel van het eiland was bekend voor zijn boomgaarden en moestuinen tot de negentiende eeuw, toen er steeds meer woningen werden gebouwd.

Momenteel is het toerisme een belangrijke bron van inkomsten. Murano is met de Vaporetto (openbare waterbus) bereikbaar vanuit Venetië.

Een van de punten waar de Vaporetto aanlegt

Murano is voornamelijk bekend vanwege de glasblaaskust. In 1291 werden alle glasblazers uit Venetië gedwongen om te verhuizen naar Murano, vanwege het brandrisico. Ook werd wel gezegd dat het de bedoeling was de geheimen van het glasblazen op die manier beter te beveiligen. Op straffe des doods was het glasblazers verboden om hun kunst door te vertellen; deze mensen leefden als gevangenen op het eiland. Murano werd beroemd om het glaswerk en ook om de spiegels. Ook werd op Murano het Aventurijnglas uitgevonden. Later werd het eiland beroemd om zijn kandelaars. In de achttiende eeuw nam de industrie af, doordat de glaskunst in Bohemen opkwam. Maar ook aan het begin van de eenentwintigste eeuw is glas nog steeds de belangrijkste industrie op Murano.

Enkele beelden van Murano

De Murano glasblazers schaarden zich al vrij snel onder de meest prominente inwoners van Venetie. In de 14e eeuw was het de glasblazers toegestaan om zwaarden te dragen en kregen ze immuniteit binnen het Venetiaanse rechtssysteem. De dochters van glasblazers trouwden veelal met de zonen uit de meest rijke families in Venetie. Ondanks de vele privileges die de glasblazers hadden, was het hen niet toegestaan de Republiek te verlaten. Hier stond zoals gezegd de doodstraf op om de kunst en de techniek van het glasblazen te beschermen. De glasblazers leefden dus veelal als gevangenen ondanks hun privileges. Een aantal heeft echter toch het risico gewaagd en hebben zich gevestigd in omliggende steden maar ook vele kilometers verderop zoals in Engeland en Nederland.

Nog meer beelden van Murano

De glasblazers van Murano hadden eeuwenlang een monopolie op het maken en blazen van verschillende soorten glas. Dit betreft onder andere kristallijn glas, geëmailleerd glas (smalto), glas met gouddraden (aventurine), glas met meerdere kleuren (millefiori), melk glas (lattimo), en namaak edelstenen van glas. Tegenwoordig gebruiken de glasblazers nog steeds dezelfde eeuwenoude technieken voor het maken van contemporary glas, glazen sieraden, kroonluchters en wine stoppers.

Nog meer Murano

In Murano vind je het Museo del Vetro oftewel het Murano Glas Museum in het Palazzo Giustinian. Hier zie je de historie van het glasblazen en ook allerlei samples en overblijfselen van de Egyptische tijd tot en met de 21e eeuw.

De vaargeul die 2 delen van Murano scheidt

Sommige van de bedrijven die nog glasfabriek hebben in Murano zijn enkele van de belangrijkste glasmerken ter wereld. Voor de niet kenners (inclusief mijzelf, maar Wikipedia helpt altijd :-)) dit betreft Venini, Ferro Murano, Barovier & Toso, Simone Cenedese en Seguso.

Enkele van de glazen kunstwerken in Murano

Nog een kunstwerk in Murano, niet van glas overigens

Tegenwoordig om het traditionele glasblazen in Murano te beschermen hebben de meest beroemde fabrieken een trademark gekregen. Let hierop bij het aankopen van een souvenier. In Venetie bij voorbeed wordt veel Murano glas verkocht, maar als je op de onderkant of de binnenkant van de doosjes kijkt, kan het zijn dat het erop staat “made in China”. De authentieke producten van Murano kun je overigens vrij makkelijk onderscheiden van de namaak producten omdat de “echte” producten vaak toch minimaal 2 tot 3 keer duurder zijn. Het kan echter geen kwaad om voor de zekerheid het doosje te inspecteren en te vragen naar het trademark (certificaat).

Murano glasblazers en hun gevoel voor humor

De oudste nog actieve glasfabriek in Murano is die van Pauly & C. – Compagnia Venezia Murano die is opgericht in 1866.

Verder zie je in Murano op verschillende plaatsen glaskunstwerken op straat en zijn er ook enkele ateliers die de moeite waard zijn. Schrik overigens niet van de prijzen. Het atelier waar ik binnengelopen ben, had overigens ook nog een tweede etage die niet voor het algemene publiek toegankelijk was. Ik denk dat jullie wel kunnen raden dat daar niet de allergoedkoopste producten tentoongesteld stonden :-).

Inderdaad: EUR 17.500 voor een handgeblazen glazen kroonluchter

Millefiori glazen visje: reken maar op EUR 600-700.



Man vs (Italian) Food

Op een van de Amerikaanse digitale TV zenders die ik in Hong Kong heb, is er een serie genaamd Man vs Food. De host reist met name in Amerika kris kras het hele land door op zoek naar apart gerecht en gaat dan de uitdaging aan. Zo heb ik hem al de uitdaging aan zien gaan met pizza’s met een zeer riante diameter, torenhoge hamburgers etc.
Nu hou ik heel erg van Italiaans eten. Dus besloot ik mijn eigen uitdaging aan te gaan hier in Italie: Man vs Italian Food, met als doel de beste homemade pasta en tiramisu te vinden. Ik had er al meteen zin in. :-)

Het personeel achter de receptie was meer dan bereidwillig om een aanbeveling te geven. Nu ben ik niet altijd even happig op de aanbevelingen die het hotel geeft. Zeker niet als ze een hele stapel visitekaartjes hebben liggen en iedere dag een andere aanbeveling hebben. Meestal is dat het teken dat het restaurant gerund wordt door een vriendje van deze of genen. De eerste avond kreeg ik een aanbeveling, maar bij het restaurant aangekomen, zag het er nogal leeg uit. Mijn advies, ga nooit een leeg restaurant binnen. Meestal een teken dat of de kwaliteit te wensen over laat of het er nogal aan de prijs is. Deze aanbeveling links laten liggen en verderop op een pleintje neergstreken. Daar begonnen met een simpele carbonara. Niet heel speciaal, maar een goede benchmark en de drempel is daarmee heel laag gezet en volop ruimte voor verbetering.

De volgende dag voor lunch beland bij een restaurantje op de Calle dei Fabbri: “Trattoria Pizzeria da Gioia”. Daar een pizza gegeten en die was eigenlijk erg lekker. Ik had het gevoel dat ik hier nog wel eens terug zou komen. Het restaurant draaide overigens als een tierelier. Een van de eigenaars/managers was Chinees en het leek erop of ze een dealtje gesloten hadden met Chinese touroperators want iedere dag kwam er wel een groep van zo’n 40 Chinezen lunchen. Zij kwamen met name voor de “zwarte” pasta. Spaghetti in saus van intvisinkt. Ziet er alles behalve smakelijk uit, maar schijnt erg lekker te zijn. Ik sla even over. :-)

’s Avonds een andere aanbeveling gekregen. Op naar dit restaurant. Het lag gevoelsmatig een beetje achteraf en bij aankomst zag het er nogal tacky uit. Met niet al te hoge verwachtingen gaan zitten, maar de pasta was homemade en heel erg lekker. Ze hadden ook tiramisu taart. Dus maar een poging gewaagd, maar dit was eigenlijk niet om te eten. Dat was een jammere afsluiting want de pasta was de beste die ik gegeten hebben tijdens mijn gehele trip hier.

De volgende dag was de Verona-dag. Op het station in Venetie besloten maar even wat te eten. Zelfs op het station kunnen ze een zeer behoorlijke pizza maken. Zeker een aanrader voor een snelle hap en het was een cash only business. Benieuwd hoeveel daarin omgaat. :-)

In Verona heb ik bij Mazzanti gegeten, tonijn steak en tiramisu. De tonijnsteak was helemaal top. Zelden zo iets lekkers gegeten en zo ontzettend goed klaargemaakt. De tiramisu was apart aangezien het gemaakt was in de vorm van 3 bolletjes ijs, maar oh zo lekker. Mazzanti is zeker een aanrader.

De dag erop weer gegeten bij “Da Gioia”. Deze keer werd ik herkend en kwamen er allerlei specialiteiten te voorschijn. De pizza werd besprenkeld met een speciale olijfolie en ik kreeg er een speciale chilipasta bij. Erg smaakvol allemaal. ’s Avonds gaan eten bij Al Giardinetto. Dit restaurant heeft een hele sfeervolle binnentuin waar je heerlijk rustig kunt eten. Daar een Caprese besteld als vooraf je.

Hier kun je zien hoe simpel goed Italiaans eten kan zijn. De Caprese bestond uit 1 grote tomaat die in schijven gesneden was (niet in partjes ;-)). Tussen de schijven tomaat zaten schijven buffalo mozzarella. Beetje olijfolie en balsamicoazijn erop, een paar verse blaadjes basilicum en klaar is het gerecht. Zo simpel, maar o zo lekker als je maar goede verse producten gebruikt. Als hoofdgerecht Gnocchi gegeten. Wederom heerlijk vers en goed klaargemaakt. Sauzen zijn ook heerlijk hier. De meest simpele tomatensauzen zijn gemaakt van vers gepureerde tomaten met wat olijfolie en kruiden. Gezonder kan bijna niet. De tiramisu als nagerecht was zeer acceptabel.

Conclusie na een paar dagen: Mazzanti in Verona is de absolute nummer 1. Giardinetto, Da Gioia en tacky restaurant zijn allemaal goede restaurantjes hebben ieder hun specialiteiten. Indien het mogelijk zou zijn om alle pluspunten samen te brengen in 1 restaurant, dan heb je echt een topper. Ik denk alleen dat ondanks dat de Italianen veel verse producten gebruiken en relatief gezond lijken te koken, de weegschaal en ik zelf de grote verliezers zijn na deze week, maar goed daar is het vakantie voor. Zodra we weer terug zijn, meteen naar de gym voor een goede workout.

Verona – Dagtripje

Om de vakantie helemaal “compleet” te maken, besloten ook maar een dagtripje naar Verona te boeken. Dit is namelijk de stad van Romeo en Julia. Het mooie was dat je daar ook een mooie wijntour zou kunnen doen en verschillende Valpolicella wijnen ook wel Amarone wijnen genaamd kon proeven. Laat dat nou net een van mijn favoriete wijnen zijn.
Verona was goed met de trein te bereiken. Je moet dan wel eerst vanaf het San Marcoplein naar het station zien te komen. Dan heb je weer de keuze uit de openbare waterbus of de prive watertaxi. Dit keer de prive watertaxi genomen. Dat was niet goedkoop, maar wel een stuk sneller en gemakkelijker.

Op het station was het weer zoeken naar de kaartenverkoop. Toch maar even nagevraagd bij Customer Service waar een niet al te vriendelijke mevrouw mij vrij kortaf te woord stond. Waar zijn de vriendelijke mensen van Services & Veiligheid wanneer je ze nodig hebt? In Italie zijn ze in ieder geval niet te vinden. Met een beetje zoeken heb ik uiteindelijk toch de ticketbalie gevonden.

Er zijn verschillende treinen naar Verona. Zo is er de sneltrein en de stoptrein. Helaas betaal je niet net zoals in Nederland hetzelfde tarief, maar een verschillend tarief. Het basistarief voor de stoptrein was een kleine 8 Euro. Dat geldt dan voor de stoptrein die er dik 2 uur over doet. De sneltrein kost ongeveer het dubbele en doet het in de helft van de tijd en je hebt luxere stoelen. Uiteindelijk maar gekozen voor de sneltrein aangezien het al wat later op de dag was en ik niet wist hoeveel zoekwerk er nog nodig was om in Verona de juiste locaties te vinden.

De Italiaanse Intercity

Het station van Verona

Eenmaal aangekomen in Verona daar de weg gevraagd. Nu kreeg ik in enigszins gebrekkig Engels een briefje mee met daarop “Bus No 95”, San Fermo. Ik dacht begrepen te hebben dat dat bus nummer 95 was. Dus bij het instappen gevraagd aan de buschauffeur of dit de juiste bus was, maar hij negeerde me gewoon. Beetje jammer dat deze arrogante kwal vervolgens wel in het Italiaans tegen andere passagiers praatte. Na een half uurje kwamen we aan bij de eindhalte en werd ik de bus uitgeschopt. Of ik even 10 minuten wilde wachten want dan ging hij weer terug naar het station. Oh, dus u spreekt wel Engels? En bedankt! Dus maar weer terug naar het station. Daar nog een hartig woordje gewisseld met de persoon die mij het advies gegeven had. Die verschuilde zich nu achter het feit dat ze bedoelde NO bus 95 oftewel NOT/NIET bus 95.

Vervolgens in een andere bus gestapt die wel naar San Fermo ging. Uitgestapt aan de voet van de Ponta Nova brug. Hier kun je nog enkele foto’s schieten vanaf de brug. Vanaf die halte is het gelijk oversteken en linksaf de Via Leoni in. Na een stukje lopen zie je vervolgens het huis van Romeo en Julia bezichtigen en ook het “beroemde” balkon. Grappig is dat je een slotje kunt kopen en daar je namen op kunt zetten en het dan aan het hek kunt hangen om je liefde voor elkaar te “bezegelen”. Ik zal jullie het hele verhaal overigens besparen, want ik denk dat velen het beter kennen dan ik. Het was overigens niet bepaald een klein huisje voor die tijd.

Een kerkje naast de bushalte

De Ponta Nova

Via Leoni

Enkele beelden van het huis van Romeo en Julia en kleding uit die tijd
Het huis zelf heeft overigens 4 etages

Je kunt tegenwoordig zelfs met Julia communiceren

De muur waar je je liefde kunt bezegelen

Daarna doorgelopen richting het pleintje en beland op het terras van Mazzanti. Nu was alles in Venetie redelijk aan de prijs. Daar neergestreken en vanwege het warme weer mezelf maar getrakteerd op een koud biertje. Dat was wel nodig na alle Romeo en Julia perikelen. Het biertje smaakte best goed dus toch maar even blijven zitten. Vervolgens heerlijk gegeten daar, maar daarover in een volgende post meer en vervolgens weer terug gegaan naar het station en terug naar Venetie. Helaas waren de wijn tours er niet, maar het is zeker een welkome afwiselling voor iemand die een dagje aan Venetie wil ontsnappen.

Enkele foto's van het centrale plein in Verona

2 straatartiesten in een aparte pose

Helaas bleken de wijntoers dagtoers te zijn. Dus dat is er niet van gekomen, maar zeker een aanrader als je wat meer tijd hebt.