Buitenlandervaring: Verona

Om de vakantie helemaal “compleet” te maken, besloten ook maar een dagtripje naar Verona te boeken. Dit is namelijk de stad van Romeo en Julia. Het mooie was dat je daar ook een mooie wijntour zou kunnen doen en verschillende Valpolicella wijnen ook wel Amarone wijnen genaamd kon proeven. Laat dat nou net een van mijn favoriete wijnen zijn.
Verona was goed met de trein te bereiken. Je moet dan wel eerst vanaf het San Marcoplein naar het station zien te komen. Dan heb je weer de keuze uit de openbare waterbus of de prive watertaxi. Dit keer de prive watertaxi genomen. Dat was niet goedkoop, maar wel een stuk sneller en gemakkelijker.

Op het station was het weer zoeken naar de kaartenverkoop. Toch maar even nagevraagd bij Customer Service waar een niet al te vriendelijke mevrouw mij vrij kortaf te woord stond. Waar zijn de vriendelijke mensen van Services & Veiligheid wanneer je ze nodig hebt? In Italie zijn ze in ieder geval niet te vinden. Met een beetje zoeken heb ik uiteindelijk toch de ticketbalie gevonden.

Er zijn verschillende treinen naar Verona. Zo is er de sneltrein en de stoptrein. Helaas betaal je niet net zoals in Nederland hetzelfde tarief, maar een verschillend tarief. Het basistarief voor de stoptrein was een kleine 8 Euro. Dat geldt dan voor de stoptrein die er dik 2 uur over doet. De sneltrein kost ongeveer het dubbele en doet het in de helft van de tijd en je hebt luxere stoelen. Uiteindelijk maar gekozen voor de sneltrein aangezien het al wat later op de dag was en ik niet wist hoeveel zoekwerk er nog nodig was om in Verona de juiste locaties te vinden.

De Italiaanse Intercity

Het station van Verona

Eenmaal aangekomen in Verona daar de weg gevraagd. Nu kreeg ik in enigszins gebrekkig Engels een briefje mee met daarop “Bus No 95”, San Fermo. Ik dacht begrepen te hebben dat dat bus nummer 95 was. Dus bij het instappen gevraagd aan de buschauffeur of dit de juiste bus was, maar hij negeerde me gewoon. Beetje jammer dat deze arrogante kwal vervolgens wel in het Italiaans tegen andere passagiers praatte. Na een half uurje kwamen we aan bij de eindhalte en werd ik de bus uitgeschopt. Of ik even 10 minuten wilde wachten want dan ging hij weer terug naar het station. Oh, dus u spreekt wel Engels? En bedankt! Dus maar weer terug naar het station. Daar nog een hartig woordje gewisseld met de persoon die mij het advies gegeven had. Die verschuilde zich nu achter het feit dat ze bedoelde NO bus 95 oftewel NOT/NIET bus 95.

Vervolgens in een andere bus gestapt die wel naar San Fermo ging. Uitgestapt aan de voet van de Ponta Nova brug. Hier kun je nog enkele foto’s schieten vanaf de brug. Vanaf die halte is het gelijk oversteken en linksaf de Via Leoni in. Na een stukje lopen zie je vervolgens het huis van Romeo en Julia bezichtigen en ook het “beroemde” balkon. Grappig is dat je een slotje kunt kopen en daar je namen op kunt zetten en het dan aan het hek kunt hangen om je liefde voor elkaar te “bezegelen”. Ik zal jullie het hele verhaal overigens besparen, want ik denk dat velen het beter kennen dan ik. Het was overigens niet bepaald een klein huisje voor die tijd.

Een kerkje naast de bushalte

De Ponta Nova

Via Leoni

Enkele beelden van het huis van Romeo en Julia en kleding uit die tijd
Het huis zelf heeft overigens 4 etages

Je kunt tegenwoordig zelfs met Julia communiceren

De muur waar je je liefde kunt bezegelen

Daarna doorgelopen richting het pleintje en beland op het terras van Mazzanti. Nu was alles in Venetie redelijk aan de prijs. Daar neergestreken en vanwege het warme weer mezelf maar getrakteerd op een koud biertje. Dat was wel nodig na alle Romeo en Julia perikelen. Het biertje smaakte best goed dus toch maar even blijven zitten. Vervolgens heerlijk gegeten daar, maar daarover in een volgende post meer en vervolgens weer terug gegaan naar het station en terug naar Venetie. Helaas waren de wijn tours er niet, maar het is zeker een welkome afwiselling voor iemand die een dagje aan Venetie wil ontsnappen.