Octoberfest

Na mijn eerste koninginnedag in het buitenland gevierd te hebben was het deze keer tijd voor een van de grootste Duitse feest. Het Octoberfest. Dit schijnt met name in Zuid Duitsland (Munchen en omstreken een redelijk grote happening te zijn). En waar Nederlanders in het buitenland graag iedere gelegenheid aangrijpen om een feestje te bouwen zijn Duitsers niet veel anders. En wat is er nu leuker dan in het hol van de leeuw te gaan feesten. :-)

Grappig is wel dat het feest niet op de Duitse club gehouden werd maar op de Zwitserse club. Heel veel landen hebben hier hun eigen “club”. De club is eigenlijk meer een plaats waar voornamelijk de expat dames bij elkaar komen. Waar heel veel appartementencomplexen zwembaden dan wel tennisbanen hebben, hebben heel veel huizen dat niet. Vaak wordt manlief uitgezonden en gaat de hele familie (vrouw en kinderen) mee. Zeker voor jonge kinderen is het ideaal, want er zijn volop sportfaciliteiten en je ontmoet er veelal gelijkgestemden of anders gezegd mensen die het in hetzelfde schuitje zitten.

Aangekomen op de Zwitserse club was het even wachten tot de groep compleet was voor we de grote feesttent in gingen. De gastvrouw had een tafel geboekt waar we aan konden zitten. Zitten is ook relatief, want het zijn simpele houten bankjes met lange houten tafels en zolang zit je er eigenlijk ook weer niet aan.

Aangezien de alcohol vermoedelijk rijkelijk zou gaan vloeien besloten we eerst maar een hapje te gaan eten van het buffet. Dat was typisch Duits. Veel worst, sauerkraut, schinken, spatzle en kartoffelsalat. Ideaal om een goede bodem te leggen. We waren er denk ik rond 19.30 en nadat we gegeten hadden begon tegen 21.00 de band te spelen.

Grappig was wel om te zien dat een deel van de mensen die typisch Duitse jurken aanhadden. Onze gastvrouw vertelde daarbij dat de de plaats waar de strik zit eigenlijk een deel vertelt over de vrouw in kwestie. Hangt de strik rechtsvoor dan is de dame getrouwd. Hangt de strik linksvoor dan is de dame vrijgezel. Hangt de strik voor in het midden dan zijn we nog bij het verhaal over de bloemetjes en de bijtjes en hangt de strik achter midden op de rug dan staat de dame in kwestie open voor alles. Je kunt het maar weten zeg ik dan J

Toen de band begon te spelen denk ik dat het nog geen 5 minuten duurde of een deel stond al op de banken en tafels te dansen. Eerst zie je mensen nog wat bleu om zich heen kijken onder het mom van kan dat wel, maar een paar biertjes later gingen ook een groot deel van de Aziaten er vrolijk in mee.

Echter aangezien de banken niet vastgeschroefd stonden, is dat natuurlijk bij voorbaat vragen om problemen. Zeker als mensen wat meer gedronken hebben en over de banken heen en weer gaan lopen. Dat gaat uistekend zolang je maar tegengewicht op de bank hebt. Ben je de enige op de bank en loop je naar het uiteinde dan krijg je best hilarische effecten. Er waren dan ook redelijk wat valpartijen.

De band was op zich best aardig. Niet dat ik er heel veel van verstond, maar een aantal deuntjes, waren exact hetzelfde als Nederlandstalige feestnummers. Dus dan zing je gewoon de Nederlandse tekst mee. Het gezelschap was toch erg internationaal en na een paar biertjes heeft niemand in de gaten wat je eigenlijk precies zingt. Ik heb ook de polonaise regelmatig voorbij zien komen. Eigenlijk had het wel wat weg van carnaval. Het grappige was eigenlijk dat de sfeer er meestal pas echt in kwam als de band “niet-Duitstalige” nummers zong. Ik denk het komt omdat het gezelschap redelijk internationaal was.

Al met al een geslaagd feestje, maar eerlijk is eerlijk, Nederlanders zijn een stuk beter in feestjes bouwen. :-)

Formule 1

Toen we terug kwamen in Singapore was het grootste deel van de formule 1 gekte al bijna losgebarsten. Overal stond al hekwerk en de verlichting was al aangelegd. Helaas had Jan-Willem een ticket geboekt voor de woensdag voor de formule 1 in plaats van de woensdag na de formule 1.

Vrijdag voor de formule 1 had ik nog een afspraak met 2 Vietnamezen. Dit waren dezelfde 2 die ik ontmoet had tijdens de expositie van Vincent Fantauzzo in Ho Chi Minh. Deze keer was het de opening van de expositie van Romero Britto en was het geen portretkunst, maar popart.

Zo’n opening blijft altijd een leuke happening. Er loopt namelijk van alles rond. Van dames in de meest elegante jurkjes tot kerels in spijkerbroek en slippers/sandalen. Ik merkte ook wel dat een erg klein wereldje is aangezien heel veel mensen elkaar kennen. Vervolgens nog naar de New Asia bar voor een drankje, waarna het tijd was om naar huis te gaan. Het was immers donderdag en vrijdag moest er nog gewoon gewerkt worden.

Vrijdagavond een deel van de kwalificatie gekeken vanaf het skyterrace in het appartementencomplex waar ik woon. Zaterdag was de hele club compleet en zijn we eerst met 5’en gaan eten bij Longbeach (een seafood restaurant). Daarna kregen de 3 Vietnamezen onderling wat onenigheid en is ieder een andere kant opgegaan. Helaas heb ik daardoor ook de race vanaf het skyterrace bekeken. 1 van de 3 zou namelijk kaartjes regelen, maar dat gebeurde uiteindelijk dus niet.

Een mooie ervaring die formule 1, zeker gezien alle hectiek er omheen en het geluid van de auto’s, maar goed volgend jaar beter.

My Tho en Ben Tre

Zaterdag hadden we een excursie geboekt naar My Tho en Ben Tre in de Mekong Delta. Rond half 9 vertrokken we met de bus naar My Tho. Aangezien ik al redelijk wat van het landschap gezien had en de avonden tot zover toch wel erg gezellig waren geweest, besloot ik de tijd in de bus maar zo efficient mogelijk te gebruiken en wat slaap in te halen. Gezien de rijstijl van de Vietnamezen het lawaai van onze gids lukte dat echter maar gedeeltelijk.

Het nadeel van de Vietnamese taal is dat het niet echt een “sexy” taal is. Persoonlijk vind dat ik Zuid-Europese talen (Italiaans, Spaans, Frans en Portugees) dat toch wel een beetje hebben. Veel Aziatische talen en dan met name Chinees en Vietnamees klinken heel staccato vanwege de klanken en tonen en komen heel bits en schreeuwerig over.

Aangekomen in My Tho lag er een boot klaar waarmee we overstaken naar een klein eilandje. Hier kregen we uitleg over hoe rijstpapier gemaakt werd. Daarna hebben we geluncht en konden we een stukje van het eiland verkennen. Daarna door met de boot naar een volgend eilandje. Hier kregen we Vietnamees fruit voorgeschoteld en werden we “getrakteerd” op lokale Vietnamese muziek. Uiteindelijk allebei besloten toch maar niet een cd-tje mee te nemen. We waren het over eens (als semi Idols-jury :-)) dat de muziek niet een ritme had. Daarnaast had het als gevolg van de manier waarop het “gezongen” werd meer weg van het vertellen van een verhaaltje dan van “echt” zingen.

Van daaruit gingen we door een bijenfarm. Hier werden we getrakteerd op honingthee. Erg lekker en erg zoet. Ik zag er eigenlijk tegenop om na al die zoetigheid naar de bijen te gaan kijken, maar uiteindelijk hebben we die ook niet gezien.

Daarna werden we met paard en wagen naar de volgende locatie gebracht. We zouden met een roeiboot door een stukje van de Mekong Delta gevaren worden terug naar waar onze grote boot lag. Deze boot maakte op de weg terug nog een tussenstop zodat we konden zien hoe coconut candy gemaakt wordt. Echter aangezien Jan-Willem niet echt van zoetigheid en kokosnoot houdt en ik het al gezien had tijdens een eerdere excursie besloten we vrij snel terug te gaan naar de boot en hebben we op het achterdek nog even heerlijk in het zonnetje gelegen voordat we met de boot terug gingen naar de bus.

Al met al zaten er wel wat dingen in de excursie die ik tijdens eerdere excursies al gezien, maar het was toch leuk om weer een ander stukje van de Mekong delta te hebben gezien.



Eerst een stukje met de boot door de Mekong delta



Locals



Een stukje met paard en wagen



Een stukje van de route



Een huisje



Een deel van de rivier



Een sfeerimpressie van onze excursie

Vietnam – deel 3

Donderdag was het tijd om Siem Reap en daarmee ook Cambodja te verlaten en door te gaan naar Vietnam. We hadden weer een klein propellorvliegtuigje wat ons van Siem Reap naar Ho Chi Minh zou vliegen. De vlucht ging goed en eenmaal aangekomen in Ho Chi Minh een taxi gepakt naar het hotel.

De Cambodja-ervaring was voor mij persoonlijk goed om de eerdere ervaringen in Vietnam in een beter perspectief te kunnen plaatsen. In Cambodja gaat alles nog redelijk gemoedelijk omdat ze in ontwikkeling nog een jaar of 10 achterlopen op Vietnam. Vietnam en zeker Ho Chi Minh is afentoe complete chaos en dan zeker in het verkeer.

Aangekomen in het hotel hebben we onze koffers gedropt en hebben we een rondje gelopen door het centrum. Daarna terug naar het hotel, douchen, eten en een excursie boeken. Ik had Jan-Willem aangeraden om de excursie naar de tempel (Cao Dai) en de tunnels (Cu Chi) te doen omdat die toch wel indrukwekkend was. Zo kon hij vrijdag mooi een excursie doen en kon ik die dag even naar kantoor om met wat collega’s daar bij te praten over lopende projecten. Dat liep helaas wat anders dan gedacht. Waar ik gehoopt had op een paar relaxte uurtjes op kantoor, bleek dat 1 project niet helemaal soepel liep. Als gevolg daarvan heb ik toch iets langer op kantoor doorgebracht dan in aanvankelijk gehoopt had, maar goed dat kan gebeuren.

’s Avonds besloten dat we op zaterdag nog een excursie samen zouden doen. Een excursie naar de Mekong delta, maar deze keer niet naar Cai Be en Vinh Long, maar naar My Tho en Ben Tre. ’s Avonds weer lekker gegeten. Zaterdag de excursie gedaan, waarover nog een separate posting komt en zondag was het weer tijd om te vertrekken.

Het was apart maar toch wel erg leuk om de ervaringen van een land waar je toch 2 maanden doorgebracht hebt nu met iemand te kunnen delen.

Tempels

Na de eerste dag waarop we Siem Reap verkend hebben, zouden we de tweede dag naar het tempelcomplex gaan. Zoals eerder vermeld hadden we de zonsondergang gemist, dus besloten we de volgende dag naar de zonsopkomst te gaan kijken. Om 5.00 zou de tuk tuk ons ophalen om ons naar Angkor Wat te brengen.

Angkor Wat is een grote tempel die meer de vorm van een paleis heeft. Het is niet alleen de grootste en meest sublieme tempel van alle Khmer tempels, maar ook een stad op zich. Angkor Wat is gebouwd in de 12e eeuw onder Suryavarman II als hoofdstad en als staatstempel ter verering van Vishnu.

Op zich is het best indrukwekkend om de zon op te zien komen in zo’n spirituele omgeving met een dergelijke historie. Het hele besef om er te zijn met de historie die erachter ligt vond ik persoonlijk indrukwekkender dan de zonsopgang an sich, maar goed dat is heel persoonlijk. Daarnaast sta je daar niet als enige toerist, wat het dan ook weer iets minder speciaal maakt.

Wat ik opmerkzaam vond was dat het hele complex eigenlijk alleen maar uit gangen bestond. Kamers waren er niet. We vingen onderweg op van een gids dat het complex een tempel was voor de goden en dat er vroeger een houten paleis naast stond waar de koning zelf in woonde. Het hele complex is kolossaal, maar naar wij begrepen heeft er dus nooit iemand “echt” in gewoond.

Het deed me een beetje denken aan de middeleeuwen waar in Europa ook de ene grote kerk na de andere werd gebouwd. Vaak waarbij de nieuwere kerk nog mooier, groter en indrukkender moest zijn dan degene die net daarvoor gebouwd was.

Als ik nu in Singapore om me heen kijk naar wat er gebouwd wordt en wat voor apparatuur daarvoor gebruikt wordt, vraag ik me weleens af hoe ze dat in die tijd klaar gespeeld hebben en hoeveel mensen het leven gelaten hebben tijdens de bouw van zo’n kolossaal complex.

Nadat we daar een uurtje of 2 rondgelopen hadden, bracht de tuk tuk ons naar de volgende locatie (Angkor Thom), maar eerst was het tijd voor ontbijt. Dus gestopt bij een van de foodstalls om te ontbijten waarna we te voet verder konden om het hele complex van Angkor Thom en omliggende tempels te verkennen.

Angkor Thom was een van de grootste Khmer steden en is gebouwd tegen het einde van de 12e eeuw onder Jayavarman VII en zijn opvolgers. Na Angkor Wat is Angkor Thom de hoofdstad geweest van het Khmer rijk, vermoedelijk tot in de 17e eeuw.

Angkor Thom omvat vele kleinere tempels en andere bezienswaardigheden. Zo omvat het onder andere Bayon tempel gebouwd deels in de 12e en 13e eeuw onder Jayavarman VII en Jayavarman VIII, de Bapuon tempel gebouwd in de 11e eeuw onder Udayadityavarman II, het Elephant terrace, gebouwd tegen het einde van de 12e eeuw, begin 13e eeuw onder Jayavarman VII en Jayavarman VIII, Phimeanakas & Royal Palace, gebouwd tegen het einde van de 10e eeuw, begin 11e eeuw onder Jayavarman V, Udayadityavarman I en Suryavarman I en nog een reeks aan kleinere tempels. Nadat we hier enkele uren rondgelopen hadden, hebben we eerst wat gegeten en daarna hebben we met de tuk tuk nog een tour gemaakt door het resterende deel van het gebied waarbij we nog meer tempels gezien hebben. Inmiddels was het tegen 14.00 uur en besloten we niet nog meer tempels te gaan bekijken die een kilometer of 30 verderop lagen, maar lekker terug te gaan naar het stadje en het hotel om nog wat te relaxen en de laatste voorbereidingen te treffen voor onze trip naar Ho Chi Minh aangezien het hotel waar we wilden verblijven ineens volgeboekt was.

Het tempelcomplex is een echte aanrader om heen te gaan. Mijn advies is echter wel, koop een boekje van te voren en lees je goed in, zodat je iets meer begrijpt over de achtergrond en de historie. Dan zul je zien dat je dingen gaat herkennen en zaken meer gaan leven. Het gevaar bestaat namelijk dat als je dat niet doet, je het na 3 of 4 tempels wel gehad hebt en cru gezegd het allemaal lijkt op ruines van stenen en dat is echt zonde. Er wordt namelijk met man en macht gewerkt om alles te restaureren dit erfgoed te behouden voor toekomstige generaties. De complexen zijn namelijk geplaatst op de UNESCO wereld erfgoedlijst. Maar lees je in van te voren. Het maakt namelijk de hele ervaring veel mooier en completer. Ik denk namelijk dat het een land is, waar je niet zo snel nog een keer naar toe gaat als je er eenmaal geweest bent en het gezien hebt.

Voor de geinteresseerden nog een linkje met extra informatie.
http://ngm.nationalgeographic.com/2009/07/angkor/stone-text

De entree naar Angkor Wat

Onderdelen van het Angkor Wat complex

De weg van Angkor Wat naar Angkor Thom met toegangspoort

De brug naar de toegangspoort

Onderdelen van het Angkor Thom complex

Elephant Terrace

Een hedendaagse tempel tussen alle oude tempels

De Tuk Tuk

Siem Reap

Na twee dagen Phnom Penh was het tijd om door te gaan naar onze volgende bestemming, Siem Reap. We hadden een vroege vlucht dus het was op tijd op staan om naar het vliegveld te gaan.

We zouden vliegen met een vlucht van Vietnam Airlines uitgevoerd door Angkor Air. Met Vietnam Airlines heb ik goede ervaringen op basis van vluchten in Vietnam. Toen we aankwamen bleek de eerste vlucht van de dag richting Siem Reap al gecancelled te zijn. Dat is meestal niet echt een goed teken.

Het was dan ook een opluchting toen de incheck balie open ging. Na ingecheckt te hebben, moesten we door de douane. Ik werd vriendelijk teruggestuurd aangezien de douane alleen voor buitenlandse vluchten was en niet voor binnenlandse. Wij moesten een lange gang door waar verder niemand was. Dan duurt wachten best lang.

Er stond slechts enkele vliegtuigen op de luchthaven en al snel bleek welk vliegtuig ons naar Siem Reap zou gaan brengen. Het was een klein propellorvliegtuigje (een ATR 72 voor de kenners). Erg grappig om mee te maken, maar wat maken die dingen een herrie.

De piloot had er blijkbaar zin in aangezien hij stevig door reed richting de startbaan. Zelden zoiets meegemaakt. Normaal is het eerst afremmen tot stilstand. Daarna moet er volgens mij cleanrance gevraagd worden van de luchtverkeersleiding en dan is het gas geven en opstijgen. Blijkbaar was dat in dit geval helemaal niet nodig. De bocht de startbaan op werd redelijk stevig genomen en daarna ging meteen het gas erop. Het verbaasde me nog wel hoe snel zo’n klein vliegtuigje kan accelereren. Misschien was het omdat we er nog met geen 10 man in zaten.

Op de luchthaven van Siem Reap gebeurde echter iets gedenkwaardigs. Normaal als ik in gezelschap reis, krijg ik mijn koffer altijd als laatste en meestal significant later ook. Echter geloof het of niet. Deze keer was het mijn koffer die echt als allereerste op de band. Achteraf bleek dat er maar 2 koffers ingecheckt waren (alleen die van ons 2). Dus ik had een 50% kans J, maar goed het gaat om de gedachte.

In Siem Reap werden we door de tuk tuk opgehaald van het vliegtuig. De suggestie voor het hotel had ik gekregen van iemand die gebackpackt had. De verwachtingen waren niet heel erg hoog aangezien hotel maar iets van 20 USD per nacht was, maar de kamers waren uitermate schoon en netjes, zoals het hele hotel. Het grappige is overigens dat het in Siem Reap sterft van de hotels. Blijkbaar draait het hele dorp het de touristische trekpleiser van de tempels.

Besloten na aankomst de stad te gaan verkennen. Dan blijkt was hoe klein Siem Reap eigenlijk is. Binnen 3 uur hadden we een goede lus gemaakt en echt het grootste deel van het stadje gezien. Nog even rondgestruind in Wat Bo (een complex waar een aantal mensen een monniken bij elkaar wonen).

Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel om de voorbereidingen voor de volgende dag te treffen. We wilden immers naar de tempels, maar er werd aangereden om de kaartjes een dag van te voren te haren en proberen dan wel een zonsopgang/zonsondergang mee te maken.

Zo gezegd zo gedaan. Wij met de tuk tuk op pad om kaartjes te gaan halen, maar het begon redelijk te regenen. We besloten dus maar om lekker even droog in de tuk tuk te blijven zitten. Nadeel was echter wel dat toen het weer droog was het 17.40 was en je na 17.30 niet meer een berg op mag om naar de zonsondergang te gaan kijken. Dit was een kleine tegenvaller, maar goed we hadden nog een zonsopkomst in het vooruitzicht. Dus hebben besloten de zonsondergang te laten voor was het was en de culinaire elementen van Siem Reap en Cambodja te gaan verkekken, iets wat ons tot dus ver erg goed gelukt was. :-)

Het vliegtuigje (ATR 74 voor de kenners)

Een mini dierentuin op straat

Een tempel

Het straatbeeld in Siem Reap

De universiteit in Siem Reap

Een begraafplaats waarbij urnen met as in de torentjes geplaatst worden

Wat Bo tempelcomplex en leefgemeenschap

Killing Fields

Nadat we maandag heerlijk ontbeten hadden, besloten we de Killing Fields te gaan bezoeken. De Killing Fields is een gebied vol massagraven wat Cambodja herinnert aan de tijd van de overheersing door de Rode Khmer onder leiding van Pol Pot.

Cambodja werd bevrijd van de Rode Khmer op 7 januari 1979. Kort daarna werden de Killing Fields van Choeung Ek ontdekt. Tot op heden zijn er 129 massagraven ontdekt waarvan er 86 opgegraven zijn. Er zijn overblijfselen gevonden van 8,985 menselijke lichamen. Na de opgravingen zijn de overblijfselen opgebaard in houten gedenkmonument. In 1988 heeft de regering van Cambodja opdracht gegeven tot de bouw van een 62 meter hoog monument (Stupa). In 1989 zijn de overblijfselen overgebracht naar deze Stupa. Dit omdat de boeddhisten er in geloven dat men respect dient te hebben voor de overledenen. De Stupa heeft 17 niveau’s. Op het eerste niveau liggen de overblijfselen van kleding die gevonden is in de massagraven. Op niveau 2 tot en met 9 liggen de schedels van de overledenen. Op niveau’s 10 tot en met 17 liggen de overige botten die gevonden zijn tijdens de opgravingen.

Op het eerste gezicht zijn de killing fields niet heel bijzonder. Het ziet eruit als stukken grasland met hier en daar wat natuurlijke vijvertjes. Echter zodra je het gebied betreedt, vertellen de bordjes het verhaal van het verschrikkelijke drama wat zich daar in jaren 1976 – 1979 moet hebben afgespeeld.

De killing fields van Choeung Ek waren het eind station voor de vele gevangenen die gevangen zaten in de beruchte geheime gevangenis S-21. Deze gevangenis en de Killing Fields stonden onder leiding van een lid van de Rode Khmer genaamd Duch.

Gevangenen werden in vrachtauto’s van de gevangenis overgebracht naar de Killing Fields waar ze meestal direct, maar nooit later dan de volgende dag geexecuteerd werden. De gevangenen waren heel divers, van politici en intellectuelen tot aan simpele boeren met een stukje land. Een ding hadden ze echter gemeen. De Rode Khmer twijfelde aan hun loyaliteit ten aanzien van het communistische regime. Tijdens de hoogtij dagen van Rode Khmer lag het aantal executies rond de 300 per dag. Gevangen werden geboeid en geblinddoekt. Daarna werde ze met metalen voorwerpen geslagen en vervolgens werd hun keel doorgesneden.

De Rode Khmer had 1 filosofie als het ging om de executies. Zodra er 1 iemand uit een gezin opgepakt werd, werd het hele gezin opgepakt en geexecuteerd. Dit om te voorkomen dat eventuele overgebleven gezinsleden de dood zouden proberen te wreken.

Zelfs baby’s werden niet ontzien. De verhalen zijn bekend dat baby’s aan hun beentjes opgepakt werden door degenen die de executies voltrokken. De baby’s werden vervolgens net zo lang met hun hoofd tegen een stuk boom aangeslagen tot de dood erop volgde. Zodra je dat leest lopen de koude rillingen echt over je rug. Uit alle stukken die je leest daar op de locatie spreekt men ook het onbegrip uit over hoe mensen konden veranderen in dergelijke gewetensloze beulen die baby’s tegen een boom dood sloegen. Het deed me denken aan de film Blood Diamond. Deze film geeft een inzicht in de (illegale) diamanthandel in Afrika en de recrutering van kindsoldaten die veranderd worden in gewetensloze moordenaars onder invloed van lokale rebellenleiders en grote hoeveelheden drugs.

Enige creativiteit kon de Rode Khmer ook niet verweten worden, aangezien in enkele bomen luidsprekers opgehangen werden waaruit teksten of muziek klonk. Dit om het geluid te overstemmen wat de gevangenen konden maken tijdens hun executie zodat andere gevangenen die nog op hun executie wachtten het niet zouden horen. Verder werden er grote hoeveelheden chemische stoffen gebruikt. Dit om de lucht te maskeren van de dode lichamen. Daarnaast zorgde het ervoor dat ook het laatste restje leven verdween uit de mensen die levend begraven werden.

De gedachten die continu door mijn hoofd ging was, waar er eventueel nog lijken konden liggen en hoeveel, omdat nog niet alle massagraven opgegraven waren. Er staan wel makeringen, waar de nog niet opgegraven massagraven liggen, maar het voelt apart dat er mogelijk nog menselijke resten kunnen liggen onder de paden waar je overheen loopt.

Tot slot hebben we nog rondgekeken in het museum en een kort filmpje gezien over de Killing Fields. Een mooie afsluiting van een indrukwekkende ervaring.

Daarna met de tuk tuk terug naar het hotel, wat ook een leuke ervaring op zich is. De tuk tuk rijdt namelijk niet zo hard en is open waardoor je meer van de omgeving kunt zien dan wanneer je met een touring car erheen gaat. Het is in Cambodja een hele gebruikelijke manier van transport en erg leuk om mee te maken.

De ingang van Choeung Ek

De Stupa

Een nog niet opgegraven massagraf

De boom waartegen baby's letterlijk doodgeslagen werden

Een van de opgegraven massagraven

Een tuk tuk

Vervoer voor de hele familie

Met aanhanger

Cambodjaanse agent en de verkeersregels

Woningen naast de rivier

“Gezellig” uit eten in Phnom Penh

De eerste avond besloten we “gezellig” uit te gaan eten in Phnom Penh. We hadden overdag al wat leuke restaurantjes gezien waar we mogelijk heen konden gaan. Aangezien we ’s middags redelijk wat regen hadden gehad besloten we ’s avonds niet te gaan lopen, maar met de tuk tuk te gaan. Met de tuk tuk terug naar het Royal Palace en van daaruit langs de rivier op zoek naar een leuk tentje.

De tip is op zoek te gaan naar een restaurantje waar het druk is en waar liefst ook wat westerlingen zitten. Dat is namelijk meestal een teken dat het eten er ok en niet (al) te duur is. Uiteindelijk bij een leuk eettentje beland waar we op zich heerlijk gegeten hebben. De kaart bevatte enkele lokale Khmer gerechten. Dus we hebben er daar 2 van besteld.

Het eten was goed met een lekker Angkor biertje erbij. Na het eten nog wat nagetafeld met enkele biertjes. Tot we besloten dat het tijd was om de rekening te vragen en naar huis te gaan. Jan-Willem pakte de rekening op en betaalde met een briefje van 50 dollar. Het probleem was dat er in het midden van het briefje een klein scheurtje zat. Als gevolg daarvan wilde het restaurant het geld niet accepteren. Wij waren echter hoogst verbaasd. Echter het probleem was dat de manager die het geld weigerde aan te nemen (het schijnt niet geaccepteerd te worden in Cambodja, briefgeld met een scheurtje erin) niet met ons direct wilde praten.

Na wat heen en weer praten kwam de manager toch. Inmiddels had hij al zijn halve knokploeg om zich heen verzameld. Ik denk dat het was om indruk te maken op ons. Zij wilden in ieder geval van geen wijken weten. Na enkele domme opmerkingen van de kant van het restaurant werd de sfeer er in ieder geval niet beter op.

Men wilde namelijk het geld wel accepteren, maar of we dan even extra wilde betalen. Een alternatief was het om het geld achter te laten en morgen met nieuw geld te komen was een andere optie. Niet de meest snuggere opties als je al op voorhand weet dat je in dit soort landen altijd afgezet wordt. Voorstellen om met een credit card te betalen, het geld te accepteren zodat zij zelf naar de bank konden gaan op maandag om te wisselen of ons te escorteren naar de dichtstbijzijnde pinautomaat werden vriendelijk afgewimpeld. Dit is op zich raar, want er stonden genoeg tuk tuk’s buiten.

Met name de opmerking dat ze het geld wel wilde accepteren als we extra betaalden schoot bij ons beide in het verkeerde keelgat en maakte er een principekwestie van. We hadden namelijk allebei wel het geld, maar niet heel erg genegen om het te geven. Dus nadat ze een paar keer de term “lawyer” (advocaat) hadden laten vallen, niet dat we daar van onder de indruk waren aangezien we allebei een (deels) juridische achtergrond hebben, besloten we dan maar zonder te betalen weg te gaan, maar de weg werd ons toch enigszins versperd.

De manager wilde in ieder geval niet meer met ons praten en blijkbaar was inmiddels de politie gebeld. Het duurde even voor die kwam. Het grappige was dat het 3 agenten waren in 3 verschillende uniformen. Wij werden meteen beschuldigd van het feit dat we niet wilden betalen. Dit hebben we snel rechtgezet door het geld te laten zien en te vertellen dat niet gecharmeerd waren van het feit dat hij het geld wel wilde accepteren als we maar meer betaalden.

Daarna ging de discussie verder in het Cambodjaans. Dit is meestal een goed teken, want als jij fout bent, praat men tegen jou in het Engels. Na wat heen en weer praten tussen de agenten en de manager begon de laatste wat schaapachtig te lachen, pakte het geld aan gaf ons het wisselgeld.

Na een preek van een van de serveersters dat we dit voortaan maar niet meer moesten doen in Cambodja zijn we vertrokken. Echter we vonden dit allebei redelijk ongepast en hebben dan ook ons ongenoegen daarover kenbaar gemaakt. We hadden tenslotte het geld eerder op de dag uit een pinautomaat gehaald. De vraag is dan ook hoe het kan dat geld, waar je zogenaamd niet mee kunt betalen in Cambodja toch in de pinautomaat beland.

Dit specifieke restaurant zullen we dan ook aan niemand aanraden maar op verzoek is de naam te verkrijgen ;-).

Cambodja – Phnom Penh

Het was even puzzelen, maar uiteindelijk hebben we onze reis in elkaar kunnen zetten. Eerst naar Phonm Penh (de hoofdstad van Cambodja). Van daaruit door naar Siem Reap waar verschillende oude tempels liggen. Vanuit Siem Reap door naar Ho Chi Minh en vervolgens door naar Singapore.

Het puzzelen zat hem met name in het zoeken van goedkope vluchten aangezien niet alle maatschappijen op de bovengenoemde locaties vliegen. Daarnaast zijn het allemaal enkele reizen wat het niet makkelijker op maakt om het goedkoop te houden. In dit geval is Jetstar meestal een uitkomst.

Het jammere was alleen dat toen we naar Phnom Penh vlogen vanuit Singapore we eerst een tussenstop moesten maken in Siem Reap. Dus als we eerst Siem Reap gedaan hadden. Vervolgens Phnom Penh en daarna Ho Chi Minh was het misschien ietts makkelijker geweest, maar goed al doende leert men. De Jetstar website was ook niet erg duidelijk.

Zondag was het vroeg op aangezien we om 6.00 zouden vliegen vanaf Changi. De vlucht naar Siem Reap ging op zich goed. We hadden wel wat turbulentie, maar ik heb een klein beetje kunnen slapen, ondanks het feit dat de vliegtuigen van Jetstar niet heel ruim opgezet zijn.

Aangekomen in Phnom Penh werden we opgehaald door de taxi van het hotel. Dit was meteen een zorg minder. Het hotel heeft een zwembad en een gym. Daardoor lijkt het al heel wat voor Cambodjaanse standaarden. Zeker gezien mijn ervaringen met gyms in Vietnam.

Wat opvalt in Cambodja is dat het land qua ontwikkeling een aantal jaren acherloopt op Vietnam. Maar de landen verschillen significant van Singapore in termen van bij voorbeeld levensstandaard.

We waren rond 9.30 lokale tijd (in Cambodja is het 1 uur vroeger dan in Singapore). Nadat we ingecheckt hadden, hebben we de kaart erbij gepakt, enkele bezienswaardigheden aangekruist en op stap gegaan. In Phnom Penh zie je niet of nauwelijks taxi’s. De “echte” taxi’s kunnen namelijk niet concurreren tegen de tuk tuks en de scootertaxi’s. Ook hier is het niet veel anders dan in Vietnam. Op iedere straathoek proberen mensen je een tuk tuk ritje aan te smeren.

We hebben onder andere het Royal Palace bezocht, het national museum en de Old Market. Aangezien we alles te voet gedaan hebben, hebben we daarnaast ook wat van de stad kunnen zien terwijl we van de ene locatie naar de andere liepen.

Wat overigens hier ook opviel is de afwezigheid van hoogbouw en dat er aan de oevers van de rivier nog hele stukken land braak liggen waar nog niks mee gedaan wordt/is.

Independence monument

Een van de vele Buddha-beelden

Een onderdeel van het Royal Palace

National Museum

Het straatbeeld

Dit restaurant hebben we ondanks het feit dat we redelijk honger hadden toch maar overgeslagen (Voor de reden zie de onderste regel van de menukaart :-))

Iemand interesse in een ritje op de rug van een olifant?

De "Old Market"

Het deel met de schermen is het deel van het Royal Palace complex wat niet open is voor het publiek en nog bewoond wordt door de koninklijke familie

De kleding en kleuren voor de koningin. Voor elke dag van de week een andere kleur