Nadat ik terug was in Singapore was het dat weekend meteen het 30 jarig bestaan van onze hardloopgroep. Een twee-daags evenement, waarbij verschillende lopers uit de hele wereld verwacht werden. Het evenement was namelijk gepland precies 1 week voor de Interhash in Kuching (Maleisisch deel van Borneo). Er was inderdaad een grote groep lopers vanuit de hele wereld die een tussenstop maakte om bij ons in Singapore te komen lopen. Alleen de aantallen waren niet vergelijkbaar. Interhashes zijn internationale evenementen waar uit de hele wereld hashers in grote aantallen op af komen. Ik ben zelf niet geweest, maar ik begreep dat er op de Interhash tussen de 5000 en 6000 lopers aanwezig waren. Wij hadden een iets bescheidener opkomst met rond de 400 lopers
Er was redelijk veel tijd in de voorbereiding gaan zitten. Het uitzoeken van een locatie. Het zetten van 2 verschillende runs voor zowel zaterdag als zondag, catering, drank, entertainment. De hash is een divers en kleurrijk gezelschap met een grote gemeenschappelijke deler. Samen lopen en daarna gezellig samen eten en drinken.
Zaterdag heb ik de lange run gelopen. Het was een uitdagende run over terrein waar ik voor een deel nog niet eerder was geweest. Er was zelfs een stukje bij wat we moesten zwemmen. Dat klinkt misschien niet aantrekkelijk, maar dat is het wel. Als je net 3 kwartier door de jungle gelopen hebt, redelijk aan het zweten bent en het meer dan 30 graden is, is een duik in koel water best aangenaam. Nadeel is dat je dan daarna nog 3 kwartier moet lopen in natte kleren, maar goed, hadden we het zonder het zwemmen gedaan dan waren mijn kleren waarschijnlijk aan het eind net zo nat geweest.
Zondag zijn we naar deKranji War Memorial gegaan. Daar ligt namelijk, naar ons verteld werd, de oprichter van het hashen begragen. Best leuk om dan daar ook iets van mee te krijgen. De run was goed, maar aan de korte kant.
Een evenement is natuurlijk geen evenement zonder entertainment. Dus ook daar was voor gezorgd. Eerst was er een act met buikdanseressen. Vervolgens hadden we de “Wondergirls”. Dit schijnt een Koreaanse damesband te zijn. Echter deze dames warden gespreeld door 5 kerels, wat het er niet charmanter op maakte, maar wel hilarischer en we hadden een versie van Seletar Idol. Tussendoor hadden we verschillende bands die op kwamen treden. Verder was er volop eten en drinken. En met name de drank eist zijn tol bij sommigen. Waar sommigen nog vrolijk met de buikdanseressen stonden te dansen op het podium lag er een daarna prinsheerlijk te slapen op zijn stoel op de voorste rij. Dat moest natuurlijk vastgelegd worden op de gevoelige plaat. Er zijn dan ook verschillende foto’s gemaakt die vast nog een keer op een moment opduiken dat deze personen dat het minst zullen verwachten.
Al met al een heel geslaagd weekend.
Een uitgebreider verslag en beeldmateriaal is te vinden op:
http://seletar.hash.org.sg/30/
Monday, August 23, 2010
Monday, August 16, 2010
Vliegen
Voordat ik terug ging naar Singapore hadden mijn ouders op de valreep nog een verrassing voor me geregeld. Ik zou een vliegles krijgen. Plaats van happening: vliegveld Teuge bij Apeldoorn. We hadden geluk dat we iets langer mochten vliegen. Dus na een korte briefing van de piloot het vliegtuigje in. Ouders achterin en ik mocht voorin plaatsnemen naast de piloot.
Wat me verbaast is dat het besturen van een vliegtuigje op zich niet moeilijk is, maar dat het in eerste instantie “tegen natuurlijk” lijkt. Er zit namelijk een stuurknuppel, maar daar heb je op de grond niks aan. Taxi-en het sturen gebeurt namelijk met voetpedalen. Als ik goed opgelet heb is het onderste deel van het pedaal (aparte pedalen voor links en rechts) om te sturen het bovenste deel om te remmen. Toch apart als je dan bedenkt dat piloten een grote 747 of een A380 ook met simpele voetbewegingen over de banen taxi-en en dat ze ook bij het opstijgen en dalen het vliegtuig recht op de baan moeten houden met dezelfde voetbewegingen.
Eenmaal in de lucht is het een ander verhaal. Dan kun je kiezen, of de stuurknuppel of de voetpedalen of beide. In zo’n klein vliegtuigje merk je overigens meteen hoe gevoelig alles is. Het vliegtuigje is enorm vatbaar voor thermiek en luchtstromen. Dus continu op exact dezelfde hoogte blijven vliegen vergt wat oefening en wat stuurwerk. Je voelt als je zelf vliegt ook heel goed dat het vliegtuigje nooit echt stil is in de lucht maar continu op en neer beweegt.
Ik kreeg nog een complimentje van de piloot dat ik redelijk netjes vloog, nette bochtjes maakte en goed op hoogte bleef vliegen. Ik denk dat opstijgen en landen pas in les 2 of 3 aan bod komen, want dat nam de piloot voor zijn rekening. Dat was misschien maar beter ook, want we kwamen door de luchtstromingen niet helemaal recht aanvliegen op de landingsbaan en de thermiek vergt ook wel wat stuurwerk, maar uiteindelijk zette hij hem toch netjes en recht op de landingsbaan.
Het was wel erg gaaf om eens de controle te hebben over zo’n vliegtuigje al was het maar een kleintje. Echt een hele leuke verrassing.
Wat me verbaast is dat het besturen van een vliegtuigje op zich niet moeilijk is, maar dat het in eerste instantie “tegen natuurlijk” lijkt. Er zit namelijk een stuurknuppel, maar daar heb je op de grond niks aan. Taxi-en het sturen gebeurt namelijk met voetpedalen. Als ik goed opgelet heb is het onderste deel van het pedaal (aparte pedalen voor links en rechts) om te sturen het bovenste deel om te remmen. Toch apart als je dan bedenkt dat piloten een grote 747 of een A380 ook met simpele voetbewegingen over de banen taxi-en en dat ze ook bij het opstijgen en dalen het vliegtuig recht op de baan moeten houden met dezelfde voetbewegingen.
Eenmaal in de lucht is het een ander verhaal. Dan kun je kiezen, of de stuurknuppel of de voetpedalen of beide. In zo’n klein vliegtuigje merk je overigens meteen hoe gevoelig alles is. Het vliegtuigje is enorm vatbaar voor thermiek en luchtstromen. Dus continu op exact dezelfde hoogte blijven vliegen vergt wat oefening en wat stuurwerk. Je voelt als je zelf vliegt ook heel goed dat het vliegtuigje nooit echt stil is in de lucht maar continu op en neer beweegt.
Ik kreeg nog een complimentje van de piloot dat ik redelijk netjes vloog, nette bochtjes maakte en goed op hoogte bleef vliegen. Ik denk dat opstijgen en landen pas in les 2 of 3 aan bod komen, want dat nam de piloot voor zijn rekening. Dat was misschien maar beter ook, want we kwamen door de luchtstromingen niet helemaal recht aanvliegen op de landingsbaan en de thermiek vergt ook wel wat stuurwerk, maar uiteindelijk zette hij hem toch netjes en recht op de landingsbaan.
Het was wel erg gaaf om eens de controle te hebben over zo’n vliegtuigje al was het maar een kleintje. Echt een hele leuke verrassing.
Monday, August 9, 2010
Guus Meeuwis & Nederlands Elftal
Mijn ouders hadden van mijn zusje allebei een kaart voor het concert van Guus Meeuwis gekregen met kerst. Voor mij was er geen kaart omdat toen nog niet zeker was of ik er zou zijn. Echter toen ik als verrassing naar huis kwam, kon er toch nog een extra kaartje geboekt worden en kon ik toch mee naar het concert.
Ik heb ooit een DVD van een concert van Guus Meeuwis cadeau gehad. Mocht er dan een moment komen dat je “thuis” mist, kun je altijd even die CD opzetten en heb je het gevoel dat je weer dichtbij huis bent.
Het programma voor de dag zag er goed uit. Met de trein naar Eindhoven waar we in het Philips stadion eerst naar Nederland – Denemarken zouden kijken. Daarna zou het concert van Guus Meeuwis plaatsvinden. Erg gezellig allemaal. Het begon met de wedstrijd tegen de Denen die Nederland won. Dus de sfeer zat er meteen goed in. Het was 1 grote zee van oranje mensen zowel in het stadion als op straat. Nederlanders en voetbalfans in het algemeen blijft toch een aparte groep mensen. Zeker met grote toernooien, maar wel erg leuk omdat je dat in Azie toch in veel mindere mate ziet. De passie, de outfits en de beleving.
Het ging echter goed tot vlak voor het einde van het concert. Ik ging naar het toilet en dat was blijbkaar tijdens het laatste nummer en daarna mocht je niet meer naar binnen. Ik ben demonstratief blijven staan. Heb nog wel even geprobeerd om terug naar binnen te sneaken maar dat werkte ook niet echt. Vervolgens wordt de security vervelend en gaan ze je vragen of je weg wil gaan. Als je daar dan niet meteen gehoor aan geeft worden ze erg onvriendelijk en word je hardhandig opzij geduwd. Het zijn ook niet altijd de allerslimste mensen die daar staan zullen we maar zeggen. Maar goed je kunt er ook niet veel aan doen, want je weet dat zodra je 1hand uitsteekt er bij wijze van alle kanten 10 man in je nek springen. Ondanks dat ik redelijk wat gedronken had, was ik in ieder geval nog slim genoeg om dat te beseffen.
Echter naast mij stonden ook een aantal kerels die hadden vrouw en kinderen binnen zitten. Die werden redelijk link toen ze te horen kregen dat ze niet meer naar binnen mochten naar hun eigen vrouw en kinderen en ze maar moesten wachten tot ze naar buiten kwamen. Ik kan zeggen dat liep niet alle gevallen goed af, maar je weet van te voren dat hoe boos je ook wordt, security is altijd in overtal en mochten ze het afleggen, staan er vast nog wel ergens een aantal agenten die bijspringen. Er waren dan ook verschillende opstootjes.
Het was gewoon een enorme flater van de organisatie en de beveiliging. Als ze gewoon duidelijk aangekondigd hadden dat je je muntjes na het concert in kon leveren en dat je vanaf een bepaald moment niet meer terug het stadion in mag, was het allemaal een stuk eenvoudiger geweest. En die mededeling hadden ze dan ook verschillende keren moet herhalen.
Wat nu echter gebeurde was een schande. Iedereen had zin in een mooie dag. De alcohol vloeide al heel vroeg heel rijkelijk. Nederland won dus de stemming werd alleen maar beter. Daarna het concert met nog meer alcohol. En dan rond een uur of 5 tegen iemand zeggen, die waarschijnlijk al minimaal 15 glazen bier op heeft sinds 12.00, dat hij niet meer naar vrouw en kinderen mag. Iedereen die logisch nadenkt, kan op zijn vingers uittellen dat dat problemen gaat geven, maar goed blijkbaar was niet over alles even goed nagedacht. Laat gewoon iedereen terug binnen en doe de bar dicht. Vertel mensen dat ze hun muntjes in kunnen gaan wisselen en iedereen zal vanzelf het stadion verlaten. Het kost misschien een half uur extra, maar het geeft een hoop minder problemen, want ik vermoed dat deze toegangspoort niet de enige is waar dit soort voorvallen hebben plaats gevonden.
Verder was het overigens een uitermate gezellige dag en heb ik er intens van genoten om mee te zingen op Oer-Hollandse muziek en het Nederlands elftal te kijken.
Ik heb ooit een DVD van een concert van Guus Meeuwis cadeau gehad. Mocht er dan een moment komen dat je “thuis” mist, kun je altijd even die CD opzetten en heb je het gevoel dat je weer dichtbij huis bent.
Het programma voor de dag zag er goed uit. Met de trein naar Eindhoven waar we in het Philips stadion eerst naar Nederland – Denemarken zouden kijken. Daarna zou het concert van Guus Meeuwis plaatsvinden. Erg gezellig allemaal. Het begon met de wedstrijd tegen de Denen die Nederland won. Dus de sfeer zat er meteen goed in. Het was 1 grote zee van oranje mensen zowel in het stadion als op straat. Nederlanders en voetbalfans in het algemeen blijft toch een aparte groep mensen. Zeker met grote toernooien, maar wel erg leuk omdat je dat in Azie toch in veel mindere mate ziet. De passie, de outfits en de beleving.
Het ging echter goed tot vlak voor het einde van het concert. Ik ging naar het toilet en dat was blijbkaar tijdens het laatste nummer en daarna mocht je niet meer naar binnen. Ik ben demonstratief blijven staan. Heb nog wel even geprobeerd om terug naar binnen te sneaken maar dat werkte ook niet echt. Vervolgens wordt de security vervelend en gaan ze je vragen of je weg wil gaan. Als je daar dan niet meteen gehoor aan geeft worden ze erg onvriendelijk en word je hardhandig opzij geduwd. Het zijn ook niet altijd de allerslimste mensen die daar staan zullen we maar zeggen. Maar goed je kunt er ook niet veel aan doen, want je weet dat zodra je 1hand uitsteekt er bij wijze van alle kanten 10 man in je nek springen. Ondanks dat ik redelijk wat gedronken had, was ik in ieder geval nog slim genoeg om dat te beseffen.
Echter naast mij stonden ook een aantal kerels die hadden vrouw en kinderen binnen zitten. Die werden redelijk link toen ze te horen kregen dat ze niet meer naar binnen mochten naar hun eigen vrouw en kinderen en ze maar moesten wachten tot ze naar buiten kwamen. Ik kan zeggen dat liep niet alle gevallen goed af, maar je weet van te voren dat hoe boos je ook wordt, security is altijd in overtal en mochten ze het afleggen, staan er vast nog wel ergens een aantal agenten die bijspringen. Er waren dan ook verschillende opstootjes.
Het was gewoon een enorme flater van de organisatie en de beveiliging. Als ze gewoon duidelijk aangekondigd hadden dat je je muntjes na het concert in kon leveren en dat je vanaf een bepaald moment niet meer terug het stadion in mag, was het allemaal een stuk eenvoudiger geweest. En die mededeling hadden ze dan ook verschillende keren moet herhalen.
Wat nu echter gebeurde was een schande. Iedereen had zin in een mooie dag. De alcohol vloeide al heel vroeg heel rijkelijk. Nederland won dus de stemming werd alleen maar beter. Daarna het concert met nog meer alcohol. En dan rond een uur of 5 tegen iemand zeggen, die waarschijnlijk al minimaal 15 glazen bier op heeft sinds 12.00, dat hij niet meer naar vrouw en kinderen mag. Iedereen die logisch nadenkt, kan op zijn vingers uittellen dat dat problemen gaat geven, maar goed blijkbaar was niet over alles even goed nagedacht. Laat gewoon iedereen terug binnen en doe de bar dicht. Vertel mensen dat ze hun muntjes in kunnen gaan wisselen en iedereen zal vanzelf het stadion verlaten. Het kost misschien een half uur extra, maar het geeft een hoop minder problemen, want ik vermoed dat deze toegangspoort niet de enige is waar dit soort voorvallen hebben plaats gevonden.
Verder was het overigens een uitermate gezellige dag en heb ik er intens van genoten om mee te zingen op Oer-Hollandse muziek en het Nederlands elftal te kijken.
Monday, August 2, 2010
Gertrudis Reunie
Ik had mezelf voorgenomen dat, indien het werk het toe zou laten, ik zou proberen de Gertrudis reunie bij te wonen. Voor de mensen die het niet weten, het Gertrudis is mijn oude middelbare school. Wat een mooie bijkomstigheid is, is dat mijn moeder kort daarna jarig is. Dus ik kon het mooi combineren.
Als verrassing had ik een ticket teruggeboekt. Mijn vader zat in het complot en is me op komen halen van Schiphol. De verrassing was dan ook erg groot voor mijn moeder toen ik ineens binnen stond met mijn spullen. Het was toch wel een klein beetje een emotioneel weerzien.
De volgende dag was de reunie. Net kleren aangetrokken (pantalon met overhemd) en op de fiets naar het Gertrudis. Ik wist wie er van mijn oude vriendengroep, waar ik nog steeds contact mee heb, zouden komen. Dus er zouden zeker enkele biertjes gedronken worden. Het grappige is dat je dan toch snel aan het goede weer gewend raakt. 1 dag goed weer en iedereen haalt dekorte broeken, slippers en T-shirts uit de kast. Dat is iets wat je in landen als Hong Kong en Singapore, ondanks het warme weer, toch minder ziet. Zeker als het om bepaalde gebeurtenissen gaat. Normaal in de straatbeeld zie je het namelijk wel, maar gaan mensen ergens heen dan is het toch vaak in ieder geval een lange broek.
Voor mijn gevoel stond ik er dan ook een beetje overdressed bij en het hielp niet dat ik voordat ik naar Nederland kwam nog wat in de zon gelegen had en dus een beetje kleur had. Na de gebruikelijke grappen daarover was het tijd voor bier. De groep had zich al snel verzameld en het was uitermate gezellig. Her en der kwamen we nog een paar verdwaalde oud klasgenoten tegen. De reunie schoot dus een beetje het doel voorbij aangezien het ik het grootste deel van de dag doorgebracht heb met de vrienden van de middelbare school waar ik nog steeds contact mee heb, maar dat maakte het niet minder gezellig. ‘s Avonds gaan eten in de stad en daarna nog wat gaan drinken.
Al met al een geslaagde dag. Jammer dat de volgende reunie pas weer over 5 jaar is.
Als verrassing had ik een ticket teruggeboekt. Mijn vader zat in het complot en is me op komen halen van Schiphol. De verrassing was dan ook erg groot voor mijn moeder toen ik ineens binnen stond met mijn spullen. Het was toch wel een klein beetje een emotioneel weerzien.
De volgende dag was de reunie. Net kleren aangetrokken (pantalon met overhemd) en op de fiets naar het Gertrudis. Ik wist wie er van mijn oude vriendengroep, waar ik nog steeds contact mee heb, zouden komen. Dus er zouden zeker enkele biertjes gedronken worden. Het grappige is dat je dan toch snel aan het goede weer gewend raakt. 1 dag goed weer en iedereen haalt dekorte broeken, slippers en T-shirts uit de kast. Dat is iets wat je in landen als Hong Kong en Singapore, ondanks het warme weer, toch minder ziet. Zeker als het om bepaalde gebeurtenissen gaat. Normaal in de straatbeeld zie je het namelijk wel, maar gaan mensen ergens heen dan is het toch vaak in ieder geval een lange broek.
Voor mijn gevoel stond ik er dan ook een beetje overdressed bij en het hielp niet dat ik voordat ik naar Nederland kwam nog wat in de zon gelegen had en dus een beetje kleur had. Na de gebruikelijke grappen daarover was het tijd voor bier. De groep had zich al snel verzameld en het was uitermate gezellig. Her en der kwamen we nog een paar verdwaalde oud klasgenoten tegen. De reunie schoot dus een beetje het doel voorbij aangezien het ik het grootste deel van de dag doorgebracht heb met de vrienden van de middelbare school waar ik nog steeds contact mee heb, maar dat maakte het niet minder gezellig. ‘s Avonds gaan eten in de stad en daarna nog wat gaan drinken.
Al met al een geslaagde dag. Jammer dat de volgende reunie pas weer over 5 jaar is.
Vakantie in Nederland
Als gevolg van het combineren van de Gertrudis reunie en mijn moeder’s verjaardag kon ik mooi 2,5 week vakantie in Nederland doorbrengen. Echter die liepen niet helemaal zoals gepland. Kort nadat ik aankwam kreeg ik bericht van een vriend uit Amerika die momenteel woonachtig is in Hong Kong. Hij zou voor zaken enkele dagen in Europa zijn en wilde er een paar dagen vakantie aan vast plakken. Of ik niet een rondleiding kon verzorgen.
Aangezien hij best veel voor mij gedaan had de afgelopen maanden, kon ik geen “nee” zeggen. Dus afgesproken om 3 dagen Amsterdam te doen en 3 dagen Antwerpen om toch iets te kunnen laten zien van het cultuur en mentaliteitsverschil.
Amsterdam was een hele belevenis an sich. Dan merk je meteen dat doordat je in het buitenland woont en werkt je anders naar de Nederlandse cultuur gaat kijken. In Amerika is het bij voorbeeld “Het dagboek van Anne Frank” verplichte literatuur op heel veel scholen. Als gevolg daarvan willen heel veel toeristen het Anne Frank Huis bezoeken. Het is daar altijd best druk als gevolg van de veel toeristen en niet iedereen let altijd even goed op. Zeker niet als ze foto’s willen maken of fietsers die opeens stoppen omdat ze beseffen dat ze zijn waar ze moeten zijn. Ik heb in een tijdsbestek van 5 minuten nog nooit zoveel krachttermen gehoord als toen van zowel fietsers als automobilisten die iedereen moeten ontwijken. Je merkt ook meteen dat buitenlandse toeristen dit soort taalgebruik ongepast en soms zelf schokkend vinden. Eerlijk is eerlijk, ik kan ze daar eigenlijk geen ongelijk in geven. Zeker de Amsterdammers zouden moeten weten dat daar een toeristische trekpleister ligt en hun snelheid aanpassen.
Grappig is ook dat heel veel Amerikanen nooit of nauwelijks fietsen. Nu is Amsterdan net een stad die bij uitstek geschikt is om per fiets te verkennen. Echter een dagje fietsen levert dan toch al gauw wat fysiek ongemak en geklaag op. In landen als Singapore, Hong Kong en de US pakken mensen toch sneller en taxi. Dat kan daar ook omdat taxi’s een stuk goedkoper zijn. De stelregel is altijd 2 blocks kun je lopen 3 blocks en verder is een taxi. :-)
Daarna een drankje gedaan bij Paladium. Daar was ook nog een scheldpartij tussen 2 mensen. Beetje jammer als je net probeert te vertellen hoe mooi Nederland kan zijn en 2 mensen verpesten dat beeld door een ordinaire scheldpartij net naast het terras. Daarna nog een rondje gefietst door het centrum, Oud Zuid, wat een hele mooie wijk is om doorheen te fietsen en natuurlijk de Amsterdamse Wallen. Dat laatste blijft toch iets magisch voor toeristen. Verder nog een rondvaart gedaan door de Amsterdamse grachten en vooral heerlijk gegeten. Later op de avond, is er natuurlijk 1 ding wat je toeristen moet laten zien en dat is de alom bekende FEBO, de snacks uit de muur. Dit is iets wat voor toeristen ook niet te begrijpen valt. Waarom eten Nederlands zoveel gefrituurd eten (overal krijg je frites bij, borrelhappen) en waarom vooral, halen ze het uit de muur?
We zijn ook nog een dag naar Madurodam geweest. Dat is toch een makkelijke mogelijkheid om veel van Nederland te laten zien in een kort tijdsbestek. Dan merk je toch dat een aantal dingen in Madurodam achterhaald zijn, maar dat ze op andere vlakken enorm met hun tijd meegaan. Zo stond er op Schiphol een miniatuur Airbus A380 van Singapore Airlines. Singapore Airlines was de eerste maatschappij die ongeveer 1 jaar geleden met dit toestel ging vliegen. En blijkbaar heeft Schiphol net als andere landen een skytrain. Ik had er nog nooit van gehoord of de skytrain gezien, maar op Madurodam zag ik hem.
Daarna 3 dagen Antwerpen.Waar het cultuur- en mentaliteitsverschil tussen Nederlanders en Belgen op het eerste gezicht niet heel groot lijkt, is dat toch zeker zichtbaar voor mensen die er wat dichterbij staan. We zouden gaan lunchen bij Horta (zijstraat van de Keyserlei) en op de weg daarheen zagen we dat de terrasjes al goed vol zaten. Dit kwam vast vanwege het goede weer en het feit dat we niet heel vroeg waren voor de lunch. Grappig is dan om te zien dat je de Belgen er zo uitpikt. 9 van de 10 Belgen vinden het namelijk doodnormaal om bij de lunch alcohol te drinken. Dit werd nog even bevestigd toen ik met een oud-collega uit Belgie ging lunchen. Belgen trekken daar toch makkelijk 2 uur voor uit. 3 gangen menu. Flesje rood, flesje wit, dessertwijntje en daarna in de auto terug naar kantoor. In Antwerpen vooral gegeten (wafels, natuurlijk de chocolade), gedronken en door de stad geslenterd.
Tot slot zijn we nog even naar Yerseke geweest om daar de haven, mosselen, oesters en kreeften te gaan bekijken. Lekker visje gegeten en vervolgens terug naar Antwerpen naar hotel zodat de koffer gepakt kon worden en op naar het vliegveld. Mijn taak als gids zat er op en was naar ik later begreep goed geslaagd. Het gaf mij ieder geval de kans om nog een paar dagen met mijn familie door te brengen.
Aangezien hij best veel voor mij gedaan had de afgelopen maanden, kon ik geen “nee” zeggen. Dus afgesproken om 3 dagen Amsterdam te doen en 3 dagen Antwerpen om toch iets te kunnen laten zien van het cultuur en mentaliteitsverschil.
Amsterdam was een hele belevenis an sich. Dan merk je meteen dat doordat je in het buitenland woont en werkt je anders naar de Nederlandse cultuur gaat kijken. In Amerika is het bij voorbeeld “Het dagboek van Anne Frank” verplichte literatuur op heel veel scholen. Als gevolg daarvan willen heel veel toeristen het Anne Frank Huis bezoeken. Het is daar altijd best druk als gevolg van de veel toeristen en niet iedereen let altijd even goed op. Zeker niet als ze foto’s willen maken of fietsers die opeens stoppen omdat ze beseffen dat ze zijn waar ze moeten zijn. Ik heb in een tijdsbestek van 5 minuten nog nooit zoveel krachttermen gehoord als toen van zowel fietsers als automobilisten die iedereen moeten ontwijken. Je merkt ook meteen dat buitenlandse toeristen dit soort taalgebruik ongepast en soms zelf schokkend vinden. Eerlijk is eerlijk, ik kan ze daar eigenlijk geen ongelijk in geven. Zeker de Amsterdammers zouden moeten weten dat daar een toeristische trekpleister ligt en hun snelheid aanpassen.
Grappig is ook dat heel veel Amerikanen nooit of nauwelijks fietsen. Nu is Amsterdan net een stad die bij uitstek geschikt is om per fiets te verkennen. Echter een dagje fietsen levert dan toch al gauw wat fysiek ongemak en geklaag op. In landen als Singapore, Hong Kong en de US pakken mensen toch sneller en taxi. Dat kan daar ook omdat taxi’s een stuk goedkoper zijn. De stelregel is altijd 2 blocks kun je lopen 3 blocks en verder is een taxi. :-)
Daarna een drankje gedaan bij Paladium. Daar was ook nog een scheldpartij tussen 2 mensen. Beetje jammer als je net probeert te vertellen hoe mooi Nederland kan zijn en 2 mensen verpesten dat beeld door een ordinaire scheldpartij net naast het terras. Daarna nog een rondje gefietst door het centrum, Oud Zuid, wat een hele mooie wijk is om doorheen te fietsen en natuurlijk de Amsterdamse Wallen. Dat laatste blijft toch iets magisch voor toeristen. Verder nog een rondvaart gedaan door de Amsterdamse grachten en vooral heerlijk gegeten. Later op de avond, is er natuurlijk 1 ding wat je toeristen moet laten zien en dat is de alom bekende FEBO, de snacks uit de muur. Dit is iets wat voor toeristen ook niet te begrijpen valt. Waarom eten Nederlands zoveel gefrituurd eten (overal krijg je frites bij, borrelhappen) en waarom vooral, halen ze het uit de muur?
We zijn ook nog een dag naar Madurodam geweest. Dat is toch een makkelijke mogelijkheid om veel van Nederland te laten zien in een kort tijdsbestek. Dan merk je toch dat een aantal dingen in Madurodam achterhaald zijn, maar dat ze op andere vlakken enorm met hun tijd meegaan. Zo stond er op Schiphol een miniatuur Airbus A380 van Singapore Airlines. Singapore Airlines was de eerste maatschappij die ongeveer 1 jaar geleden met dit toestel ging vliegen. En blijkbaar heeft Schiphol net als andere landen een skytrain. Ik had er nog nooit van gehoord of de skytrain gezien, maar op Madurodam zag ik hem.
Daarna 3 dagen Antwerpen.Waar het cultuur- en mentaliteitsverschil tussen Nederlanders en Belgen op het eerste gezicht niet heel groot lijkt, is dat toch zeker zichtbaar voor mensen die er wat dichterbij staan. We zouden gaan lunchen bij Horta (zijstraat van de Keyserlei) en op de weg daarheen zagen we dat de terrasjes al goed vol zaten. Dit kwam vast vanwege het goede weer en het feit dat we niet heel vroeg waren voor de lunch. Grappig is dan om te zien dat je de Belgen er zo uitpikt. 9 van de 10 Belgen vinden het namelijk doodnormaal om bij de lunch alcohol te drinken. Dit werd nog even bevestigd toen ik met een oud-collega uit Belgie ging lunchen. Belgen trekken daar toch makkelijk 2 uur voor uit. 3 gangen menu. Flesje rood, flesje wit, dessertwijntje en daarna in de auto terug naar kantoor. In Antwerpen vooral gegeten (wafels, natuurlijk de chocolade), gedronken en door de stad geslenterd.
Tot slot zijn we nog even naar Yerseke geweest om daar de haven, mosselen, oesters en kreeften te gaan bekijken. Lekker visje gegeten en vervolgens terug naar Antwerpen naar hotel zodat de koffer gepakt kon worden en op naar het vliegveld. Mijn taak als gids zat er op en was naar ik later begreep goed geslaagd. Het gaf mij ieder geval de kans om nog een paar dagen met mijn familie door te brengen.
Subscribe to:
Posts (Atom)