Hong Kong – deel 3

Inderdaad voor de derde keer in 3 maanden naar Hong Kong. Met 3 stempels kan ik nu een Frequent Visitors Card aanvragen waardoor ik niet meer in de normale rij hoef te staan voor de paspoortcontrole, maar in een special rij die een stuk sneller gaat. Ik moet alleen nog even uitvogelen hoe ik die card precies aanvraag.

Na aankomst was mijn schema voor de rest van de middag eigenlijk al volgepland. Een vriend van mij in Hong Kong zou namelijk voor werk doorreizen naar Beijing en dus hadden we het idee geopperd dat het misschien wel leuk zou zijn om het weekend in Beijing door te brengen. Hotel en alles was immers allemaal geregeld. Ik moest alleen nog even een visum regelen en een vliegticket. Dan komt meteen de mentaliteit van Singaporeans naar boven. Als het lastig wordt, kan het niet, want niemand wil echt zijn nek uitsteken. Dus maar gebruik gemaakt van het visabureau waar mijn reispartner ook gebruik gemaakt heeft voor zijn visum. Dan zou ik binnen 1 dag een visum kunnen krijgen.

Dus bij aankomst mijn spullen gedropt op de plaats waar ik zou verblijven. Vervolgens naar het visumbureau om mijn paspoort af te geven. Daarna een hele tijd aan de telefoon gezeten met Air China om een ticket te regelen. Air China is net als Singapore Airlines een Star Alliance lid, dus dat is goed voor mijn airmiles. Je moet tenslotte iets . De volgende dag zou ik dan mijn paspoort met visum en mijn ticket op kunnen halen. Mijn reisgezel zou een dag eerder afreizen in verband met besprekingen dus ik was qua reizen redelijk op mezelf aangewezen, maar dat is niet zo erg. Hong Kong is erg eenvoudig. De moeilijkheid zou hem met name liggen in hoe van het vliegveld in Beijing naar het hotel te komen, maar goed met een beetje geode moed en een mobiele telefoon kom je een heel eind.

Aan het eind van de middag gezellig een drankje gedaan om het dakterras van een bar genaamd “Savve”. De bar ligt op de 25e verdieping van Prince’s building (midden in het hartje van de stad en heeft een geweldig uitzicht. Toegegeven, het is niet goedkoop, maar wel echt heel gaaf. Het is een beetje loungeachtig met allerlei leuke zithoekjes en zelfs een live band.

Daarna teruggegaan en een fles champagne opengetrokken als voorbereiding op het verjaardagfeest. Vervolgens was het mijn taak om de jarige naar een andere bar te loodsen (the Pawn) waar iedereen op ons zou wachten en we een mini-surprise party zouden hebben. De jarige zag het absoluut niet aankomen en was zeer aangenaam verrast. Daar gezellig wat gedronken en vervolgens de avond afgesloten in een andere bar met een paar drankjes.

Een deel van de skyline van Hong Kong



De ferryterminal met de ferry's naar China en Macau

Een van de hoofdstraten in Hong Kong

Lippo Center

De toren van de Bank of China

Kruiden worden op sommige plaatsen op straat verhandeld

Kleine, smalle dwarsstraatjes in Hong Kong

Hong Kong is groener dan je op het eerste gezicht misschien denkt

“The Experience”

Nadat afgelopen jaar de nadruk vooral op werk lag, heb ik besloten dit jaar wat meer te reizen en te gaan genieten. Het is alleen wel dat ik wat meer diversiteit in mijn bestemmingen aan moet brengen want 3 keer in 3 maanden naar Hong Kong is misschien wat te veel van het geode, maar Hong Kong is wel een hele leuke plek om te verblijven. Dus inderdaad voor de derde keer in 3 maanden naar Hong Kong. Deze keer voor een surpriseparty ter ere van iemand’s verjaardag.

Deze keer was ik in de gelegenheid om te genieten van “The Experience”, in ieder geval zo heeft Singapore Airlines het volgens mij een tijdje geadverteerd, vliegen met de Airbus A380, wat momenteel het grootste passagiersvliegtuig ter wereld is. En ik moet toegeven het is inderdaad een kolossaal vliegtuig met 2 volledige lagen voor passagiers. Het vliegtuig lijkt misschien niet zo groot, maar het valt meteen op hoe groot het is, zodra het naast een Boeing 747-400 (met het bekende “dakje”) staat. Dan zie je meteen dat een Airbus A380 toch best wel groot is. Ik had een plaatsje op de achterste rij op de bovenverdieping. Dat is overigens de plaats waar ik het liefste zit (zo ver mogelijk achteraan). De staart van het vliegtuig blijft namelijk altijd het meest in tact bij een crash. Het is met name het deel rond de vleugels wat erg kwetsbaar is.

Nu had ik niet heel erg denderend geslapen, maar ik wilde toch graag de hele vlucht gebruiken om “The Experience” te ervaren. Het bizarre is overigens dat het vliegtuig 4 compartimenten heeft. Economy class waar de gewone mensen reizen (zo ook ik). Business Class, First Class (nog luxer dan Business Class) en Suites, waar je dus je eigen slaapkamer met bed hebt. Luxe kent geen grenzen blijbaar. Daarnaast is het altijd erg prettig om het Singapore Airlines te vliegen. De stewardessen zijn bloedmooi en erg vriendelijk, het eten is top en de service idem dito. Stewardess zijn bij Singapore Airlines is overigens geen gemakkelijke job. Deze dames moeten verplicht iedere maand op de weegschaal en zodra ze boven een bepaald gewicht komen, worden ze zonder pardon aan de grond gehouden of ontslagen. Hetzelfde geldt voor stewardessen die zwanger raken.

De vlucht zelf was overigens niet al te best. Veel turbulentie en met name de landing was erg slecht. Het voelde alsof het vliegtuig op de landingbaan gekwakt werd door de piloot. Daarna schudden het zo hevig dat het voelde alsof we beide kanten van de landingsbaan tenminste 4 keer gezien hebben. Achteraf had ik misschien beter een slaappilletje kunnen nemen, maar afgezien van de landing was het zeker een mooie ervaring.

De Airbus A380

White collar boxing

Via mijn buurman ontving ik een uitnodiging voor “White Collar Boxing”. Aangezien ik altijd wel in ben voor iets nieuws, nam ik deze uitnodiging graag aan. Ik wist alleen op voorhand niet helemaal wat het was. Wat ik wel wist was dat de dresscode “black tie” was. Ik vond dat op zich wel een grappige tegenstelling: “white collar vs. black tie”.

Black tie evenementen zijn meestal liefdadigheidsevenementen. Zo ook dit evenement. Kort gezegd komt “white collar boxing” op het volgende neer. Blijkbaar zijn er voorafgaand aan het evenement selectiewedstrijden gehouden waarvoor iedereen zich op kon geven. Uit alle mensen die zich opgegeven hebben, zijn daarna op basis van oefenpartijtjes en gewichtsklasses 14 mensen geselecteerd. Deze mensen zijn vervolgens 4-6 maanden door professionele boxtrainers getraind om het vervolgens tegen de vooraf geselecteerde tegenstander (op basis van gewichtsklasse) op te nemen. De voorwaarde om deel te mogen nemen was echter wel dat men in het verleden op wedstrijdniveau de sport uitgeoefend heeft.

Het mooie van het evenement is dat alle deelnemers een baan hebben en dit dus naast hun werk doen. Het voordeel van het feit dat deze mensen werken, is dat de bedrijven waarvoor zij werken op basis van hun selectie het evenement sponsoren.

Ik had helaas de uitnodiging niet goed gelezen. Het evenement vond plaats in Suntec en ik had niet verder gelezen dan “Grand Ballroom”. De D&D van ons bedrijf vond ook plaats in de “Grand Ballroom” maar dan in het Raflles Convention Center (Swissotel). Nu liggen beide locaties op een steenworp afstand van elkaar. Het is een kwestie van de straat oversteken en 300-400 meter lopen, maar in een smoking met 30 graden als je al aan de late kant bent is lopen absoluut geen optie tenzij je als een spons aan wil komen. Dus weer in de taxi die me gevoelsmatig helemaal terugreed naar mijn appartement (het is veel eenrichtingsverkeer) en mij alle toeslagen (avondtoeslag, stadstoeslag, etc) liet betalen en op naar Suntec. Tja wie zijn billen brandt, moet maar op de blaren zitten.

Toen ik aankwam was ik mooi op tijd om nog even de handen van mijn tafelgenoten te schudden alvorens de eerste gang geserveerd werd. Achteraf dus eigenlijk wel een mooie staaltje timemanagement.

De avond vorderde gestaag en vervolgens kwam het moment waar iedereen op zat te wachten. De eerste van in total 8 boxwedstrijden (14 gedeeld door 2 is 7, maar er waren ook 2 wedstrijdboxers die het tegen elkaar opnamen voor een of andere titel als uitsmijter).
Grappig is iedere vechter zijn supporters had in de zaal en op basis van het gejuich kon je goed zien waar dat ongeveer in de zaal moest zijn. Sommige supporters leefden nogal erg mee met hun collega in de ring en gingen er helemaal in op. Dan is het bijna genant om te horen wat sommigen (ja zelfs vrouwen) reopen ter aanmoediging van hun collega. Zeker als je daarbij bedenkt dat sommigen werken voor zeer reputabele en bekende bedrijven met een enorm exposure.

Maar goed, volgens mij zei een Nederlandse coach ooit: “Voetbal is oorlog”. Bij voetbal mogen spelers elkaar niet fysiek te lijf gaan. Dus hoe kunnen we dan boxen het best typeren. Ik ben er in ieder geval nog niet uit.

We konden per wedstrijd wedden op de winnaar en het geld ging naar een goed doel. Daarnaast waren er verschillende voorwerpen die bij opbod geveild werden. Grappig was overigens ook dat het publiek voor het overgrote deel uit niet Aziaten bestond en de boxers waren dat eigenlijk ook. Niet daar iets uit af te leiden valt, maar het was wel een opvallende constatering.
Tegen het eind van de avond werd uit alle partijen de boxer van de avond gekozen en daarna gingen de lichten. Als bij klokslag was het feest ineens over en stroomden de mensen massaal weg. Heel apart. Je zou bijna denken dat mensen weggingen omdat er geen drank meer geschonken werd. Als afsluiting nog even naar Stereolab gegaan met enkele anderen om daar nog watt e drinken. Al met al een mooie avond, goed gezelschap en een leuk evenement. Mocht ik volgend jaar in de gelegenheid zijn, ga ik zeker een kijkje nemen, als gast wel te verstaan en niet als boxer. :-)

Hong Kong 7s

Het laatste weekend van mart stond in het teken van de Hong Kong Rugby 7s. Dit schijnt, naar ik begreep van mensen die er meer vanaf weten of er eerder geweest zijn, een van de meeste geweldige evenementen in de regio te zijn.

Mijn “broer” van mijn hardloopgroep was in december naar Hong Kong verhuisd, dus dit was tevens een mooie gelegenheid om hem eens op te zoeken en te zie hoe het met hem gaat. Hij bood spontaan de logeerkamer van zijn appartement aan, wat het natuurlijk net even gemakkelijker maakt.

De avond en week voor mijn vertrek waren vrij druk. De avond voor mijn vertrek nog gezellig geborreld met een paar mensen. Dat werd vrij laat (02.00). Daarna moest ik nog even langs kantoor omdat daar mijn telefoonoplader lag en toen naar huis om mijn koffer te pakken. Zoals de meesten inmiddels weten staat het appartementencomplex waar ik woon naast kantoor, dus ik was zo thuis. Nadat de koffer ingepakt was, was het ongeveer 04.00. Aangezien mijn vlucht om 6.50 zou vertrekken, maar besloten meteen door te gaan naar het vliegveld. Daar zat ik uiteindelijk rond 6.20 in het vliegtuig.

Besloot maar meteen te vragen om mijn lunchbox. Inderdaad. United Airlines is nu niet bepaald de maatschappij met het hoogste service level, maar goed de vliegtijden zijn gunstig en ze vliegen redelijk goedkoop en ze zijn een Star Alliance lid net als Singapore Airlines, dus goed voor de airmiles. Alleen een fatsoenlijke maaltijd op een 3.5 uur durende vlucht is te veel gevraagd.
Aangezien ik besloten had te proberen wat slaap in te halen, heb ik mijn lunchbox opgeborgen in het bagagevak. Daarna een pilletje genomen en het eerste wat ik daarna voelde was dat het vliegtuig nogal schudde. Toen ik 1 oog half open deed om te kijken wat er aan de hand was, hoorde ik de steward omroepen: “Welcome to Hong Kong International Airport”. Het laatste half uur voor de take off, taxi’en, take off en de hele vlucht zijn dus helemaal aan mij voorbij gegaan. Heerlijk geslapen. Tijdens het taxi’en naar de gate nog snel mijn broodje en fruithapje opgegeten en daarna was het tijd voor fun.

Het metrosysteem in Hong Kong is best aardig. Je hebt 1 metrolijn die je vanaf het vliegveld aansluiting biedt op het overige metronetwerk in Hong Kong. De eindhalte van deze lijn is Central. Dat is ook de halte waar mijn “broer” me op zou halen. Ter verduidelijking, ik heb geen echte broer, slechts 1 zus. Mijn “broer” en ik hebben elkaar ontmoet tijdens het hashen in Singapore en voor alle Aziaten leken wij dusdanig op elkaar dat wij als (tweeling)broers aangezien werden. Na een paar weken hebben we de poging opgegeven en zij we als “broers” verder gegaan.

Nadat we mijn spullen bij hem gedropt hadden zijn we gaan lunchen. De stad was al redelijk in rugbysfeer. Voor de 7s zouden beginnen was er namelijk al een ander toernooi bezig. Het is moeilijk voor te stellen, maar er zijn redelijk wat mensen invliegen van all over the world voor de Hong Kong 7s. Het evenement is mega. Na de lunch een rondje door de stad gewandeld en afgesproken met de Vietnamese dame waar ik eerder op bezoek was geweest in Hong Kong. Zij zou namelijk kaartjes regelen. Daarna naar het stadion gegaan. Het toernooi was al in volle gang. De “South stand” oftewel de Zuidtribune is eigenlijk de plek waar het zich allemaal afspeelt. Gelukkig was de rij niet zo lang en konden we vrij snel op die tribune terecht. Daarna genoten van mooi rugby en uiteraard alcohol.

De 7s is een 7 tegen 7 spelvorm. Wedstrijden duren 2 keer 5 minuten en het spel ligt bijna nooit stil. Dus het spel gaat heel erg op en neer en is pas beslist nadat de laatste bal uitgaat. Dus als de klok op 0.00 staat en de bal nog steeds in het veld is, wordt er doorgespeeld totdat de bal buiten het veld wordt gebracht of er gescoord wordt. Daarnaast is het hele toernooi vergelijkbaar met carnaval. Heel veel mensen dragen de meest vreemde kostuums.

Nadat de vrijdagwedstrijden afgelopen waren nog even de stad ingegaan en afgesproken met andere mensen om nog een drankje te doen. Heerlijk geslapen en zaterdag hetzelfde gedaan. Naar het stadion, genieten van de rugby en de alcohol en ’s avonds de stad in. Zondag was hetzelfde. Alleen voor zondag had mijn buurman uit Singapore (“Eten bij de buren”) een kaart achtergelaten voor mij voor de VIP box. Hij werkt voor een bank hier in Singapore. Nadat ik de kaart opgehaald had, was het nog even lastig om de box in te komen aangezien zowel hij als ik niet op de lijst met genodigden stonden. Gelukkig kende de gastheer de naar van de persoon die mij uitgenodigd had, dus alles was ok. Alleen was mijn buurman onvindbaar. Toen ik hem belde bleek dat hij al op het vliegveld was op de weg terug naar Singapore. Blijkbaar moest hij maandag werken. Grappig is wel dat eenmaal in de box je meer mensen ontmoet die uitgenodiigd zijn, maar zelf geen idee hebben wie de persoon is door wie ze uitgenodigd zijn. Ze doen zaken met iemand bij de bank, maar ze hebben de betreffende persoon nog nooit gezien of ontmoet.

Wat me enorm verbaasde aan het het hele evenement was de sfeer. Er waren zeker 20 teams aanwezig in het toernooi en dito supporters. Totaal bood het stadion plaats aan 40.000 supporters. Allen verschillende supporters staan door elkaar en er wordt echt ontzettend veel gedronken. En wat gebeurt er. Helemaal niks! Geen ruzie, geen opstootjes, geen vechtpartijen, helemaal niks! Mensen respecteren elkaar en hebben lol met elkaar. Dit begint op het veld. De gemiddelde rugbyspeler van een van de betere landen is over het algemeen 1,5 keer zo groot en breed als de gemiddelde voetballer en zeker net zo snel, doch niet sneller.

Bij iedere overtreding die gemaakt wordt of beslissing van de scheids is er geen commentaar, geen vervelende gebaren naar elkaar toe, spelers die achter elkaar aangaan, elkaar provoceren, etc. Als de scheidsrechter ze vermaant voor een overtreding, zeggen ze dankuwel en gaan ze weg.

Die hele sfeer van vriendschap en respect straalt af op hele toernooi en is iets waar heel veel andere sporten een voorbeeld aan kunnen namen.

De 7s wordt al een aantal jaren gehouden in Hong Kong. Het is als toernooi een onderdeel van een league met meerdere 7s toernooien aan de hand waar van een totaalklassement opgemaakt wordt. Binnen het toernooi in Hong Kong zijn er verschillende subtoernooien. Het team van Hong Kong won een van de subtoernooien na een belabberde poulfase. Dit was een van de eerste prijzen voor Hong Kong sinds lange tijd. Dus de sfeer was zeker top daarna. De overal finale ging tussen Samao en Nieuw Zeeland. Nieuw Zeeland stond lange tijd voor, maar in de laatste minuut kantelde de wedstrijd en maakte Samao de beslissende punten (try).

Wat natuurlijk niet kan ontbreken op ieder toernooi zijn de “aandachttrekkers”. Zo waren er iedere avond wel enkele mensen die na de wedstrijden het veld oprenden en enkele streakers. Dit hoort er nu eenmaal bij en ergens is het best grappig om te zien hoe 20 man security achter 1 persoon om rent over het veld. Deze mensen hebben in ieder geval altijd het publiek mee, maar uiteindelijk worden ze altijd opgepakt en afgevoerd.

De 7s in Hong Kong worden gehouden in het Hong Kong stadium. Het grappige aan dit stadion is dat dit stadion een aantal jaren geleden volledig vernieuwd is. Normaal zou je dan denken dat er voor een jaar uitgweken wordt naar een nieuw stadion, maar niets is minder waar in Azie. Een dag na de 7s werd het hele (oude) stadion platgegooid (vermoedelijk explosieven) en binnen jaar had men een heel nieuw stadion gebouwd op de plaats van het oude stadion en was het net op tijd klaar voor de volgende editie van de 7s. Over efficientie-waar-Europa-nog-wat-van-kan-leren” gesproken. : -)

Voor de liefhebbers zie onderstaande link voor een sfeerimpressie. Helaas is de site in het Engels, maar ik denk dat de beelden voor zich spreken.

http://www.hksevens.com/index.html

Het evenement is een echte aanrader om een keer te bezoeken. Mocht ik in de gelegenheid zijn, ga ik volgend jaar zeker weer.