Aangezien er een lang weekend aan kwam besloten vakantieplannen te maken om eens wat meer van Azie te gaan zien. Via Lionair goedkope tickets gevonden naar Ho Chi Minh en vervolgens met wat hulp van Vietnamese collega’s een hotelletje gevonden om daar een korte vakantie te vieren (1 mei was namelijk een vrije dag hier). 30 april als extra dag vrijgenomen. Dus niet stond er aan in de weg om een leuke vakantie te hebben.
Zelf doe ik inmiddels redelijk wat werk voor Vietnam, maar aangezien 2 directe collega’s (de partner en een senior manager) er al veel meer voor gedaan hebben, mijn licht eens bij hen opgestoken voor enkele ideetjes.
Donderdag 30 april was het zo ver en om half 11 ’s ochtends zou het vliegtuig vertrekken naar Ho Chi Minh. Eenmaal aangekomen wilden we onze koffers inchecken, maar dat bleek nog geen sinecure. Er werd namelijk gevraagd waar ons visum was. Tja, dat hadden we dus niet en dan is het vrij snel einde verhaal.
Vietnam is namelijk een van de weinige landen hier in de regio wat geen “visa-on-arrival” systeem heeft. Normaliter in landen als Singapore, Maleisie, Indonesie, Thailand en nog een aantal andere landen, krijg je je visum of kun je het kopen bij de douane, meestal door het invullen van een of enkele formulieren. Echter voor Vietnam heb je een officieel visum nodig wat verstrekt is door de ambassade en dan is de incheckbali op het vliegveld niet het juiste moment om daar achter te komen.
Ik was met stomheid geslagen. Dus ik belde mijn directe collega op met de vraag of het inderdaad klopte, waarop hij niet verder kwam dan: I didn’t? Oh I’m so sorry. Well normally the secretary always takes care of it”. Tja dat is even slikken dan, zeker als je met hen uitgebreid over je plannen gesproken hebt.
Maar goed, geen visum betekent dus geen vlucht. Het gevaar is namelijk dat de Vietnamese douane je terugsturen en dan heeft de airline company een groot probleem omdat ze je zonder geldig visum hebben laten vertrekken en dat schijnt nogal gevoelig te liggen. Er viel dus ook niks te “regelen”.
Er werd een telefoonnummer van de ambassade gegeven met het vriendelijke verzoek alsnog het visum te gaan halen en dan kon tegen een zeer riante administratieve vergoeding de vlucht wel omgeboekt worden.
Beetje jammer was dat de ambassade voor visa maar tot 12.30 open is, het sowieso vaak enkele dagen duurt voor je een visum voor Vietnam krijgt en 30 april daarnaast een publieke feestdag in Vietnam is, dus de ambassade sowieso niet open is.
Vervolgens de adresgegevens van de Lionair customer service gekregen waar we een claim konden indienen voor een refund. Uiteindelijk daarheen gegaan en na een lang verhaal te hebben gedaan zou men er naar kijken. Eerst was men nog heel begripvol, maar men besloot met de legendarisch woorden: “but sir, it’s not our fault”. Dus het ligt nu ergens op een bureau van iemand in Indonesie die erover gaat beslissen, maar die niet te bereiken is. De zogenaamde vriendelijke en 2-talige customer service van Lionair is sowieso lastig te bereiken en ik vermoed dat 2-talig in dit geval Bahassa en Chinees betekent want ik heb ze een keer eerder geprobeerd te bellen, maar als men je verhaal in het Engels niet begrijpt, wordt de verbinding vrij snel verbroken.
Dus ik heb er een hard hoofd, maar binnenkort weet ik meer over hoe het afloopt met de mogelijke refund. De retourtickets waren een aanbieding. Dus daarvoor krijg je sowieso geen refund en voor de heen tickets geldt dat als je al een refund krijgt er eerst weer een riante administratieve vergoeding op ingehouden wordt. Blijkbaar moeten de luchtvaartmaatschappijen creatief zijn tegenwoordig.
Om toch wat leuks te kunnen doen de volgende dag besloten om naar Bintan te gaan. Dat gaat redelijk eenvoudig met de ferry vanaf Tanah Merah. Ik had er al een hart hoofd in, maar goed om geen spelbreker te zijn toch meegegaan. Toen we daar rond de middag aankwamen waren alle ferry’s die rond 2 uur zouden vertrekken al volgeboekt, maar we konden wel op de wachtlijst geplaatst worden (net als de 5 of 6 personen die voor mij in de rij stonden te verstaan werd gegeven). Anders zou het rond 4 uur worden, waarbij je in acht moet nemen dat het anderhalf uur varen is en de laatste ferry tegen 6 uur terug gaat. Dus de eerste vraag was of we een hotel geboekt hadden, wat dus niet het geval was. Dan heeft het ook niet zoveel zin om er alsnog een te gaan zoeken of boeken want het was nog steeds publiek feestdag. Dus alles op.Bintan zat ook vol.
Na deze teleurstelling, maar terug met de metro naar de andere kant van de stad naar Sentosa (het strand van Singapore). Singapore heeft namelijk niet echt een strand. Daarom is er een eilandje (Sentosa) waar men kunstmatig een strand met een aantal gezellige strandtenten heeft aangelegd. Erg leuk. Je moet een beetje door de tankers heen kijken die voor de kust liggen, maar het kan er verder heel gezellig zijn. Je kan er verder heerlijk brunchen voor een vast bedrag waarvoor je van 12 tot 4 onbeperkt kreeft en oesters kunt eten en allerlei andere lekkernijen met natuurlijk een “free flow of champagne”. Helaas kwamen we daar te laat voor, maar dat is zeker nog iets wat ik ga proberen hier.
Al met al waren de plannen dus groots, maar is het uiteindelijk kort bij huis toch nog een heel gezellig lang weekend geworden.
Sunday, May 24, 2009
Saturday, May 2, 2009
Koninginnedag - Deel 3
Zoals ik al vertelde in mijn vorige post, woont de ambassadeur in mooie, doch rustige buurt en is er daar aan taxi’s geen overschot, wat betekent dat je er dus 1 moet bestellen of gebruik maken van de feiten en omstandigheden.
Er stond dus een taxi on-call (gereserveerd). Daar zijn dus met 5 mensen in gestapt waarbij er 1 zo handig was om te kijken welke naam er op het scherm van de chauffeur stond. Daar stond namelijk de naam van de persoon die de taxi gereserveerd had. Nadat hij de chauffeur overtuigd had dat hij de persoon in kwestie was (de persoon moest naar Changi airport) vertrokken vanaf het huis van de ambassadeur naar de Hollandse club, waar het nog enige overtuigingskracht kostte om hem daar een “tussenstop” te laten maken. Maar goed, volgens mij zag hij er achteraf ook de lol wel van in en vond hij het al lang best dat hij niet nog langer op de beste persoon hoefde te wachten.
Eenmaal bij de Hollandse Club aangekomen was alles weer oranje en kwamen we meteen een aantal bekenden tegen waarmee we aan de bar belanden. Er was ook volop gezellige muziek, eten en drinken (dit keer helaas wel tegen betaling), dus het was in no-time weer uitermate gezellig.
Er waren hier ook weer de bitterballen en jawel hier ook frikandellen. Dus deze maar geprobeerd, uiteindelijk krijg je namelijk toch een keer honger, maar dat was een beetje een jammerlijke aangelegenheid.
Blijkbaar is maken en frituren van een frikandel een kunst op zich, want deze waren droog, smakeloos en keihard en smaakten in de verste verte niet naar frikandellen zoals wij die in Nederland gewend zijn. Ik geloof ook niet dat ze gretig aftrek vonden.
Uiteindelijk na gezellig gefeest te hebben en heel wat bonnen later was het tegen een uur of 3.30 toch tijd om naar huis te gaan. Zondag was niet mijn allerbeste dag in Singapore (ik denk dat dat geen nadere uitleg behoeft), maar het was wederom erg gezellig.
Er stond dus een taxi on-call (gereserveerd). Daar zijn dus met 5 mensen in gestapt waarbij er 1 zo handig was om te kijken welke naam er op het scherm van de chauffeur stond. Daar stond namelijk de naam van de persoon die de taxi gereserveerd had. Nadat hij de chauffeur overtuigd had dat hij de persoon in kwestie was (de persoon moest naar Changi airport) vertrokken vanaf het huis van de ambassadeur naar de Hollandse club, waar het nog enige overtuigingskracht kostte om hem daar een “tussenstop” te laten maken. Maar goed, volgens mij zag hij er achteraf ook de lol wel van in en vond hij het al lang best dat hij niet nog langer op de beste persoon hoefde te wachten.
Eenmaal bij de Hollandse Club aangekomen was alles weer oranje en kwamen we meteen een aantal bekenden tegen waarmee we aan de bar belanden. Er was ook volop gezellige muziek, eten en drinken (dit keer helaas wel tegen betaling), dus het was in no-time weer uitermate gezellig.
Er waren hier ook weer de bitterballen en jawel hier ook frikandellen. Dus deze maar geprobeerd, uiteindelijk krijg je namelijk toch een keer honger, maar dat was een beetje een jammerlijke aangelegenheid.
Blijkbaar is maken en frituren van een frikandel een kunst op zich, want deze waren droog, smakeloos en keihard en smaakten in de verste verte niet naar frikandellen zoals wij die in Nederland gewend zijn. Ik geloof ook niet dat ze gretig aftrek vonden.
Uiteindelijk na gezellig gefeest te hebben en heel wat bonnen later was het tegen een uur of 3.30 toch tijd om naar huis te gaan. Zondag was niet mijn allerbeste dag in Singapore (ik denk dat dat geen nadere uitleg behoeft), maar het was wederom erg gezellig.
Koninginnedag - Deel 2
Zaterdag waren we helemaal klaar voor deel 2 van de koninginnedag festiviteiten. Alle Nederlanders waren uitgenodigd voor een hapje en een drankje bij de ambassadeur thuis.
Dus weer in het oranje, vervolgens in de taxi en op naar het huis van de ambassadeur. Ik was er al geweest voor lezing over de activiteiten van het WWF hier in de regio eerder die week, dus ik had enigszins een idee waar ik moest zijn. Dat is toch wel handig aangezien niet alle taxichauffeurs hier even goed de weg weten.
De ambassadeur woont in een zeer goede buurt en heeft daar een alleraardigst optrekje. Er zou daar een borrel zijn met hapjes van ongeveer 18.30 tot 21.30. De borrel werd goed gesponsord door Nederlandse bedrijven, dus we waren van alle gemakken voorzien. Zo was er overheerlijke haring, heineken bier, echte Nederlands kaas en niet te vergeten bitterballen. Dat was het enige minpuntje van de avond. De bitterballen smaakten ergens naar kokos of kaneel. De kans bestaat dat ze in een bepaalde olie gebakken zijn waar het door komt.
Er waren ook frikandellen besteld, maar die mochten het land niet in van de douane. Als reden werd gegeven dat men niet kon definieren wat er nu precies in een frikandel zit. Nu sta ik daar niet zo van te kijken, want volgens mij is dat nog steeds 1 van de best bewaarde geheimen. :-)
Ik moet toegeven de haring was overheerlijk en het was wederom een gezellig feestje. Zeker als alle drank en happen gratis zijn :-)
Tegen 21.30 was het dan ook tijd om naar het oranjebal te gaan op de Hollandse Club hier voor deel 3 van de koninginnedag festiviteiten.
Dus weer in het oranje, vervolgens in de taxi en op naar het huis van de ambassadeur. Ik was er al geweest voor lezing over de activiteiten van het WWF hier in de regio eerder die week, dus ik had enigszins een idee waar ik moest zijn. Dat is toch wel handig aangezien niet alle taxichauffeurs hier even goed de weg weten.
De ambassadeur woont in een zeer goede buurt en heeft daar een alleraardigst optrekje. Er zou daar een borrel zijn met hapjes van ongeveer 18.30 tot 21.30. De borrel werd goed gesponsord door Nederlandse bedrijven, dus we waren van alle gemakken voorzien. Zo was er overheerlijke haring, heineken bier, echte Nederlands kaas en niet te vergeten bitterballen. Dat was het enige minpuntje van de avond. De bitterballen smaakten ergens naar kokos of kaneel. De kans bestaat dat ze in een bepaalde olie gebakken zijn waar het door komt.
Er waren ook frikandellen besteld, maar die mochten het land niet in van de douane. Als reden werd gegeven dat men niet kon definieren wat er nu precies in een frikandel zit. Nu sta ik daar niet zo van te kijken, want volgens mij is dat nog steeds 1 van de best bewaarde geheimen. :-)
Ik moet toegeven de haring was overheerlijk en het was wederom een gezellig feestje. Zeker als alle drank en happen gratis zijn :-)
Tegen 21.30 was het dan ook tijd om naar het oranjebal te gaan op de Hollandse Club hier voor deel 3 van de koninginnedag festiviteiten.
Koninginnedag - Deel 1
Ook hier in Singapore wordt Koninginnedag gevierd en ik kan jullie vertellen, het was een uitermate gezellig feestje. De festiviteiten begonnen als op 23 april met “Koninginnenach @ Harry’s Bar”. Harry’s bar voor de mensen die het niet kennen is een keten van bars hier in Singapore waar veel Nederlanders gaan borrelen. Harry’s bar op Boat Quay en Harry’s, The Sail zijn zeer populair.
Koninginnenach @ Harry’s werd gevierd op Boat Quay en de gedachte was dat als je iets oranjes zou dragen je tussen 19.00 en 21.00 gratis bier zou krijjgen. Van een aantal mensen veel positieve verhalen gehoord, dus besloten toch maar eens te gaan kijken. We kregen zelfs een Chinese collega zo gek om iets oranjes aan te trekken en mee te gaan.
Aangekomen op Boat Quay was het 1 groot oranje mensenmassa. Gelukkig even omgekleed thuis en in het oranje. Meteen maar de bar opgezocht, maar daar was het redelijk druk. Dit was een mooie gelegenheid om onze Chinese collega iets van de Nederlandse cultuur mee te geven. Hem gevraagd om in de rij te gaan staan en bier te gaan halen. Alleen Singaporeans en Chinezen hebben een andere definitie van queue’en (in de rij staan) dan Nederlanders. Zij gaan allemaal netjes achter in de rij staan en wachten geduldig op hun beurt. En dat is nu net iets wat Nederlanders niet doen. Zeker niet als er gratis bier te krijgen is. Dus zelf maar mee aangeschoven in de rij en dan sta je met een beetje oud-Hollands duw- en trekwerk zo vooraan of zoals het beschaafder heet, je tactisch tussen de mensenmassa doorbewegen.
Het was een uitermate gezellige avond. Het gaat hier alleen wel iets harder met bier omdat alles per halve liter gaat, maar goed dat merk je vaak pas de volgende ochtend. Verdere hoogtepunten waren dat we nog met een Brit gesproken die vertelde dat hij heel verbaasd was omdat wij aan het feesten waren terwijl hij dacht te weten dat de koningin pas de week erop jarig zou zijn (Heel goed, een Brit met cultural awareness :-)). En dat het eigenlijk St George’s day was, wat een nationale feestdag is in de UK, maar dat de UK bar (naast Harry’s) helemaal leeg was. Tja blijkbaar weten Nederlanders nu eenmaal beter hoe ze in het buitenland een feestje moeten bouwen dan Britten.
Daarnaast was het een beetje sneu dat onze Chinese collega graag met de Nederlanders mee wilde drinken, maar de volgende dag ziek thuis was. Blijkbaar kunnen ze er toch niet zo goed tegen. Dit gaf in nieder geval moed voor de rest van de koninginnedag festiviteiten die nog gepland stonden.
Koninginnenach @ Harry’s werd gevierd op Boat Quay en de gedachte was dat als je iets oranjes zou dragen je tussen 19.00 en 21.00 gratis bier zou krijjgen. Van een aantal mensen veel positieve verhalen gehoord, dus besloten toch maar eens te gaan kijken. We kregen zelfs een Chinese collega zo gek om iets oranjes aan te trekken en mee te gaan.
Aangekomen op Boat Quay was het 1 groot oranje mensenmassa. Gelukkig even omgekleed thuis en in het oranje. Meteen maar de bar opgezocht, maar daar was het redelijk druk. Dit was een mooie gelegenheid om onze Chinese collega iets van de Nederlandse cultuur mee te geven. Hem gevraagd om in de rij te gaan staan en bier te gaan halen. Alleen Singaporeans en Chinezen hebben een andere definitie van queue’en (in de rij staan) dan Nederlanders. Zij gaan allemaal netjes achter in de rij staan en wachten geduldig op hun beurt. En dat is nu net iets wat Nederlanders niet doen. Zeker niet als er gratis bier te krijgen is. Dus zelf maar mee aangeschoven in de rij en dan sta je met een beetje oud-Hollands duw- en trekwerk zo vooraan of zoals het beschaafder heet, je tactisch tussen de mensenmassa doorbewegen.
Het was een uitermate gezellige avond. Het gaat hier alleen wel iets harder met bier omdat alles per halve liter gaat, maar goed dat merk je vaak pas de volgende ochtend. Verdere hoogtepunten waren dat we nog met een Brit gesproken die vertelde dat hij heel verbaasd was omdat wij aan het feesten waren terwijl hij dacht te weten dat de koningin pas de week erop jarig zou zijn (Heel goed, een Brit met cultural awareness :-)). En dat het eigenlijk St George’s day was, wat een nationale feestdag is in de UK, maar dat de UK bar (naast Harry’s) helemaal leeg was. Tja blijkbaar weten Nederlanders nu eenmaal beter hoe ze in het buitenland een feestje moeten bouwen dan Britten.
Daarnaast was het een beetje sneu dat onze Chinese collega graag met de Nederlanders mee wilde drinken, maar de volgende dag ziek thuis was. Blijkbaar kunnen ze er toch niet zo goed tegen. Dit gaf in nieder geval moed voor de rest van de koninginnedag festiviteiten die nog gepland stonden.
Subscribe to:
Posts (Atom)