Weer naar Bangalore

Net terug uit Dubai, had ik welgeteld 12 uur om mijn koffer om te wisselen en me op te maken voor een trip naar Bangalore. Ik was er al een keer eerder geweest, dus ik wist wat me te wachten stond. Alleen de ellende begon al voor we vertrokken. De secretaresse was namelijk vergeten om het vervoer van het vliegveld naar het hotel te regelen. We verbleven dit keer ook in een ander hotel dan de vorige keer.

Dat hebben we op de valreep dan zelf nog maar even geregeld. Het hotel stond goed aangeschreven dus de verwachtingen waren hoog gespannen. Het was een zeer kleinschalig complex en de vreugde was van korte duur aangezien bij mijn collega op de kamer eea niet schoon was en niet werkte. Tot overmaat van ramp werd er ook een kakkerlak op de kamer aangetroffen. Ik voelde hem al aankomen. Hier zouden we niet lang blijven.

Mijn collega heeft binnen het bedrijf aan de bel getrokken en we zouden overgeplaatst worden naar een ander hotel. Echter we moesten wel nog even naar kantoor. Zowel overplaatsen naar een ander hotel als een taxi vinden was nog geen sinecure aangezien er een vliegshow was.

De hotelmanager zou wel even iets regelen. Vooraf een prijs afgesproken van 500 Rupees. Toen we echter bij het kantoor aankwamen, wilde de chauffeur 1000 Rupees hebben, met een heel zielig verhaal over hoe druk het was. Hier kan ik dus slecht tegen. Ik zou het heel makkelijk kunnen accepteren, bonnetje vragen en laten vergoeden, maar dit gaat tegen mijn principes in. Ze denken namelijk dat omdat je blank bent, je automatisch veel geld hebt en ze makkelijk een veelvoud kunnen vragen van de normale prijs. Ik heb hem toen heel duidelijk gemaakt dat ik daar niet van gediend was. Gezegd dat hij 500 kon krijgen en ik anders weg zou gaan. De auto uitgestapt, deur achter me dicht en zo de lobby ingelopen. Hij kwam wel meteen achter me aan. Nog eens gezegd dat het 500 was of anders niks. Hij nam de 500 aan en heeft nog wat verwenselijks geroepen in het Hindi, maar goed het zij zo.

Het hotel zou een bonnetje uitschrijven, maar de baas van de manager weigerde dat dus te doen omdat we niet van de officiele hotel taxi gebruik gemaakt hadden. Die was helemaal volgeboekt. Wat ze dan doen in India, is dan bellen ze een vriendje. Proberen ze je samen veel meer in rekening te brengen dan afgesproken en delen ze de winst.

Ik heb hierover een hartig woordje gesproken met de manager. Hij ontkende alles bij hoog en laag. Excuses vezinnen hebben ze daar tot een ware kunst verheven.

De laatste dagen hebben we doorgebtracht in een ander hotel. Daar moest de bagage door een security check en iedereen door een metaaldector. Natuurlijk! Er waren namelijk ambtenaren van het Amerikaanse Ministerie van Defensie en Amerikanen zijn bijna panisch als het op veiligheid en veiligheidsmaatregelen aankomt.

Verder was het erg leuk om te zien dat Bangalore in die paar maanden dat ik er niet geweest was al weer veranderd was. Het kantoor was ongeveer eens zo groot geworden en zag er een stuk frisser uit. Een van de avonden hebben we ook heerlijk gegeten in een traditioneel Indisch restaurant naast het kantoor.









Enkele foto's van het restaurant

India blijft nog steeds een land met enorme contrasten waar arm en rijk zo ongeveer naast elkaar leven. Zo waren we de laatste dag op een feestje uitgenodigd bij locals thuis. Toen we in de straat aankwamen was het een grote bende met een hoop vuilnis op straat. Daarnaast stonden huisjes die meer weg hadden van hutjes en her en der verspreid stonden verscholen achter grote muren en hekken niet onaardige optrekjes.

India is een land wat blijft verbazen iedere keer opnieuw.

Dubai – deel 2

Na lekker uitgerust te hebben, was het tijd voor wat sightseeing. We begonnen met de Creek en Oud Dubai. Er is een kreek (inham/baai) die Dubai in 2 delen opsplitst. Hier liggen vooral relatief kleine bootjes aangemeerd die op en neer varen tussen India en Dubai. Deze schepen vervoeren vooral olie (geen aardolie, maar meer olie voor huishoudelijke toepassingen (zonnebloemolie, olijfolie, etc), grondstoffen en klein huishoudelijke apparatuur. Heel veel goederen worden of met een kraantje of handmatig overgeladen en daarna verder ingelade in busjes en kleine vrachtauto’s.

Van daaruit de oversteek gemaakt naar Oud Dubai. Dit kan per traditionele Abra of met een meer moderne watertaxi. Ik had besloten voor de overdekte watertaxi te gaan ipv de traditionele Abra. Oud Dubai is stukje geconserveerd Dubai en geeft een idee hoe de mensen er in de vorige eeuw woonden. Verder heeft het een regeringsgebouw, markstalletjes met souvenirs, een moskee en het Dubai Museum.





De traditionele Abra's





Oud Dubai

In het Dubai Museum, kun je de hele historie van Dubai terugvinden. Helaas kon ik daar maar kort rondkijken omdat ik afgesproken had om ergens te gaan eten en het verkeer in de spits nogal druk kan zijn. Dus na kort rondgekeken te hebben, terug in de taxi en op naar het eten.



Dubai Museum

Daarna zijn we wat gaan drinken in Souk Al Bahar. Souk Al Bahar is een complex vol winkels en restaurants (naast de Dubai Mall) opgetrokken in wat meer traditionele Arabische stijl. We zijn daar in een bar neergestreken van waaruit we een goed uitzicht hadden op de Dubai Fountain en de Burj Khalifa. Ieder half uur geeft de Dubai Fountain een watershow op een ander stukje muziek. Ik kon het zelf niet zo goed vastleggen, dus bij deze heb ik een linkje van YouTube gehaald om jullie een indruk te geven.

http://www.youtube.com/watch?v=jD69C0y6_J0

Aan de linkerkant zie je het complex in de gelige steen (Souk Al Bahar) en aan de rechterkant zie je de Burj Khalifa. Wij zaten op het punt waar het gebouw een knik maakt en keken dus over de fontein naar de Burj Khalifa die mooi verlicht was en erg imposant is. Helaas komt dit echter niet tot uitdrukking in het filmpje. Ondanks dat deze fontein een kopie is van de fontein van het Bellagio Casino in Las Vegas, is dit toch een unieke en enorm mooie ervaring. Iets wat je gewoon meegemaakt moet hebben.



Souk Al Bahar

De rest van de dagen hebben we gebruikt om de Dubai Mall en het aquarium te bezoeken. We zijn ook nog even gestopt bij het Burj Al Arab. Helaas kom je zonder reservering in het hotel of 1 van de restaurants niet verder dan het security checkpoint.

Vanaf het Burj Al Arab hotel doorgereden naar het Ritz Carlton voor Afternoon Tea. Dubai is namelijk een tijdje een Britse kolonie geweest, dus sommige Britse gebruiken zijn er nog steeds. In het Ritz Carlton heerlijk op de veranda gezeten met een zonnetje en uitzicht op zee.



De oprijlaan naar het Ritz Carlton Hotel



Het uitzicht vanaf het terras

Ik heb ook nog een bezoek gebracht aan het Atlantis hotel op het Palm Eiland. Helaas had ik toen mijn camera niet bij en heb ik geen foto’s kunnen maken, maar het is een redelijk imposant hotel aan het einde van de palm.

De laatste dag heb ik nog 9 holes gegolfd, maar oh wat ging dat stroef na al die tijd. Daarna nog naar de Burj Khalifa geweest. Tickets om naar het observatieplatform te gaan, kun je vantevoren online kopen. Dan betaal je 100 AED (Dirham). Als je ter plaatse een ticket koopt en meteen naar boven wil betaal je 400 AED (1 Euro is ongeveer 5 AED). Er werd ons verteld dat we die tickets makkelijk nog een half uur van te voren konden boeken. Helaas bleek dat toen we op de dag zelf wilde boeken alle tickets uitverkocht waren. Dus we konden alleen nog ter plaatse tickets kopen voor 400 AED, waarvoor je dan heel even naar boven mag of naar een bar gaan genaamd Atmosphere. Deze bar ligt 1 verdieping onder het observatieplatform. Daar betaal je dan een minimum charge van 200 AED per persoon, maar dat bedrag mag je dan aan consumpties besteden. Om bij deze bar te komen, moesten we de ingang van het Armani hotel weten te vinden. Na wat zoeken vonden we deze ingang en kwamen we bij de lift die ons naar de bar zou brengen. Ze vragen altijd of je een reservering hebt, maar ik had vooraf de bar gebeld en die zeiden dat dat niet nodig was. Alleen dat ze tussen 16.00 en 18.00 geen alcohol serveerden. Helaas gold er wel een dresscode. Dus geen korte broeken en polo shirts / T-Shirts. Daar ging dus de kans om nog iets meer mee te krijgen van de Burj Khalifa. Uiteindelijk besloten gezien de tijd en het diner wat nog gepland stond dat het de 400 AED niet waard was om heel kort naar boven op en neer te gaan.

Dit moet ik dus bewaren voor een volgende keer. De week in Dubai afgesloten met een heerlijk diner en daarna was het tijd om naar het vliegveld te gaan. Ik zou namelijk in Hong Kong ongeveer 12 uur hebben om thuis mijn koffer om te wisselen en naar India (Bangalore) af te reizen voor mijn werk.

Dubai – deel 1

Naast het reguliere nieuwjaar, viert de Chinese gemeenschap ook het Chinese nieuwjaar. Dit valt meestal binnen een periode van 4 tot 6 weken na het reguliere nieuwjaar. Enkele karakteristieke eigenschappen van het Chinese nieuwjaar zijn: vuurwerk, lion dance en Lychee envelopjes. Lychee envelopjes zijn envelopjes met geld, die getrouwde mensen aan niet getrouwde mensen geven of bazen aan hun medewerkers. Hier zitten verder nog wel enkele nuances in, maar die zal ik jullie besparen.

Aangezien het in Hong Kong niet zo warm is als in Singapore, is het Chinese nieuwjaar bij uitstek geschikt om er even een paar dagen tussenuit te gaan. Echter omdat ik pas laat begon met zoeken, was een groot deel van de vakanties (bijna alles) al volgeboekt. Er was eigenlijk alleen nog een optie naar Korea en 1 naar Shanghai, maar daar is het zeker niet warmer dan in Hong Kong.

Gelukkig kwam er een uitnodiging uit Dubai om daar een paar dagen door te brengen. Het voordeel was dat ik dan alleen een vliegticket hoefde te betalen. Na wat zoeken, rekenen en vergelijken was het zeker zo goedkoop om naar Dubai te gaan voor een kleine week als een vakantiepakket van 3 dagen met verlenging te boeken. Dus op naar Dubai.

De vlucht was met Qatar Airways via Doha (Qatar, 1 van de Verenigde Arabische Emiraten) waar ik een korte overstap zou hebben. Het vliegveld in Doha is apart. Aangezien ze dat aan het verbouwen zijn, staan alle vliegtuigen ergens achteraf geparkeerd. Je gaat via een trap het vliegtuig uit. Vervolgens word je in een bus naar de juiste terminal gereden. Je moet alleen wel opletten dat je in de juiste bus stapt op basis van de kleur van je boarding pass. Ik werd naar de Transit en Vertrek terminal gebracht. Daar moest ik door een security screening. Vervolgens de roltrap op naar boven. Daar even moeten wachten. Vervolgens boarden. Weer de bus in en terug naar 1 van de andere vliegtuigen die vlakbij het vliegtuig stonden waar ik uit kwam. Via de trap het vlieguit in en daarna door naar Dubai.

Dubai is een van de andere Emiraten en een apart land. In totaal zijn er 7 Emiraten (Abu Dhabi, Ajman, Dubai, Fujairah, Ras al-Khaimah, Sharjah en Umm al-Quwain). Deze staten worden Emiraten genoemd omdat er een Emir aan het hoofd staat. Aangekomen in Dubai, kom je in een compleet andere wereld terecht. Waar in HK heel veel gebouwen er relatief oud uit zien en wat grijzig, wat toch een beetje een traditioneel Chinees karakter geeft, glimt alles in Dubai alsof het gloednieuw is. Daarnaast wordt er veel met marmer en goud(kleur) gewerk, wat dit effect nog eens versterkt.



Het vliegveld van Dubai

Verder zie je meteen de Arabische kleding. Wat onderzoek leert me dat Emirati-mannen een dishdasha dragen, een witte, wijde jurk. De shumagh is de roodwitte hoofddoek, de gutrah de witte. De igal is de zwarte band rond de hoofddoek. De vrouwen dragen de abaya, een zwarte lange jurk, tot aan de grond, met lange mouwen. Soms zijn de randen mooi versierd met borduursel. De vrouwen dragen soms ook handschoenen. Er is schijnt echter wel een verschil te zijn. Sommige vrouwen dragen een sluier die het hele gezicht bedekt, waardoor het meer lijkt op een boerka, terwijl andere vrouwen een gezichtsbedekking dragen die meer lijkt op een “gewone” hoofddoek. Wat navraag hier leerde me dat het met name de vrouwen zijn uit de wat strenger islamitische landen, b.v. Saudi Arabie, die het hele gezicht bedekken en dat de vrouwen uit Qatar en Dubai wat vrijer zijn en volstaan met een hoofddoek.

Dubai wordt weleens vergeleken met Singapore. Echter wat Singapore bereikt en opgebouwd heeft in 40 jaar, heeft Dubai in 20 jaar gedaan. Daarnaast hebben deze landen ook veel meer een “doen”-mentaliteit. Als ze daar beslissen om iets te bouwen, wordt er niet oeverloos vergaderd en onderzoek gedaan naar geluidsoverlast en milieuconsequenties. Dan drukt er iemand op de figuurlijke knop en dan gebeurt het gewoon. Een andere overeenkomst is, is dat alles wat gebouwd is op de natuur is gewonnen. Singapore was een moerasgebied en is veranderd in een wereldstad. Dubai is een stad die gewonnen is op de woestijn.

Het stadsdeel bestaat grofweg uit 3-4 kernen: Jumeirah (bekend van het Palm Eiland), het gebied rondom de Burj Al Arab en Mina A Salam, het gebied rondom de Burj Khalifa, Souk Al Bahar en de Dubai Mall. Als vierde gebied heb je dan nog de Creek met Oud Dubai.

Het is geen gemakkelijke stad om rond te reizen zonder auto. Dubai is een land/stad zoals je het op zou zetten als je een stad vanuit het niets op mag bouwen. Grote, brede snelwegen, alles schoon en modern. Daardoor is alles makkelijk bereikbaar, mits je een auto hebt.

Zodra je rond gaat kijken in Dubai, merk je meteen dat het een rijk land is. De mensen zijn erg Westers en alles is verkrijgbaar. Er zijn wel enkele restricties. Zo worden vrouwen verzocht zich niet te uitdagend te kleden en is het verboden alcohol op straat te nuttigen. Alcohol is echter wel in elke bar / restaurant verkrijgbaar. Al serveren een aantal bars en restaurants geen alcohol tussen 16.00 en 18.00 op basis van de wet in Dubai. Ik heb helaas niet kunnen achterhalen of dat voor alle bars / restaurants gold.

De inkomsten van de overheid in Dubai komen deels uit grondstoffen en ook deels uit toerisme en daarnaast zijn er nog enkele andere bronnen van inkomsten. Personen die in Dubai wonen en werken betalen namelijk geen inkomstenbelasting en bedrijven ook maar zeer beperkt. Er wordt wel een BTW geheven, maar dat is ook beperkt. Dus om het toerisme de nodige impulsen te geven, hebben ze ’s werelds grootste indoor skihelling gebouwd, ’s werelds grootste winkelcentrum met daarin een kolossaal aquarium wat zeker zo groot is als een voetbalveld, ’s werelds eerste 7 sterren hotel (Burj Al Arab) en ’s werelds hoogste gebouw (Burj Khalifa, 828 meter hoog).



De Dubai Mall - Veel oog voor detail



's Werelds grootste aquarium



Het Burj al Arab Hotel



De Burj Khalifa Toren

De eerste dagen vooral rustig aan gedaan en van het warmere weer genoten. Het was er ongeveer 25 graden, maar verrassend genoeg staat er redelijk wat wind en ’s avonds koelt het best af, dus voelt het best fris aan. Een trui of een jas is dan ook geen overbodige luxe.

Dubai is een voor een groot deel een woestijn. Buiten de bebouwde delen zie je dan ook niet veel groen, maar vooral zand. Dubai heeft door de wind dan ook nogal eens last van zand dat de stad inwaait. Een groot deel wordt dan bedekt onder een miniscuul laagje zand. Dit was best vervelend tijdens het hardlopen. Dus ik kan me voorstellen dat gezichtsbedekkende kleding ook zo zijn voordelen kan hebben.

De Feestdagen in Nederland

Nadat ik in juni mijn moeder met een bezoek verrast had, was deze keer mijn zusje aan de beurt. Haar verjaardag dit jaar zou een mijlpaal in haar leven zijn en ze had aangegeven dat ze het heel erg leuk zou vinden als ik daarbij kon zijn. Ik had dan ook een ticket geboekt om de 17e naar Nederland te vliegen, zodat ik de 22e bij haar verjaardag aanwezig kon zijn. Ik zou daarvoor nog even op zakenreis naar Brazilie gaan, maar ik zou de 14e terug in Hong Kong zijn. Mooi op tijd dus.

Echter dat liep niet helemaal zoals gepland. De 7e stond ik met mijn koffer in mijn hand klaar om naar het vliegveld te gaan. Echter toen kwam er een telefoontje vanuit Brazilie dat ze niet konden garanderen dat het team er zou zijn en of we dus een week later konden komen. Dan zouden we de 20e terugvliegen. Helaas was het ticket al uitgegeven dus konden we alleen nog de datum veranderen, maar niet meer de reis zelf (en de (tussen)stops). Het nadeel was ook dat als ik pas de 20e uit Brazilie zou vertrekken ik pas de 23e in Nederland aan zou komen en ik dus een dag te laat zou zijn. Ik stond op de wachtlijst voor de 17e en de 18e, maar helaas het mocht niet zo zijn.

Nadat we de 20e nog even het kantoor in Sao Paulo bezocht hadden om wat zaken af te ronden, zijn we net na de middag naar het vliegveld vertrokken. Daar zijn we rond een uur of 6 ’s avonds lokale tijd met het vliegtuig vertrokken, terug richting Johannesburg. Daar kwamen we dinsdagochtend lokale tijd aan na 9 uur vliegen. Vervolgens net na de middag lokale tijd doorgevlogen naar Hong Kong waar we woensdagochtend lokale tijd aan zouden komen na 12 uur vliegen.

In Hong Kong heb ik net iets meer dan 12 uur door kunnen brengen. Precies genoeg om mijn expenses in te kunnen vullen en af te handelen en het cadeautje voor mijn ouders (een nieuwe PC) op te halen. Woensdagavond lokale tijd (Hong Kong tijd) zou ik dan naar Nederland vliegen waar ik donderdagochtend lokale tijd aan zou komen na 12 uur vliegen. Dus al met al heb ik in 3 dagen 33 uur in een vliegtuig gezeten. Een hele opgave. Alles gaat op bepaald moment pijn doen en je weet van ellende niet meer hoe je moet gaan zitten. Daarnaast had ik ook geen slaappillen meer die ik normaliter op intercontinentale vluchten gebruik. Dus dat hielp ook niet echt.

Het temperatuursverschil was ook enorm. Maandag in Brazilie was het nog 33 graden. Ik heb geen idee hoe warm het in Johannesburg was aangezien ik daar niet buiten het vliegveld geweest ben. In Hong Kong was het nog tussen de 15 en 20 graden maar nog alleszins aangenaam. Eenmaal in Nederland belandde ik in temperaturen varierend tussen de -5 en -12. Naast een enorm tijdsverschil, moest ik dus ook een enorm temperatuursverschil overbruggen.

In Nederland lag inmiddels volop sneeuw, dus het was nog even de vraag of de vlucht niet vertraagd zou zijn, maar gelukkig ging ook dit goed. Zelfs bij de check-in had ik geen problemen en werd de extra bagage zonder extra kosten omgepakt en ingecheckt.

Op Schiphol werd ik opgehaald door mijn ouders die erg blij waren mij te zien. Dan besef je meteen hoe fijn het is dat je altijd op een warme familie terug kunt vallen. De rit naar huis gezellig bijgepraat. Eenmaal thuis even koffie gedronken en vervolgens zouden we mijn zusje gaan vereren met een verrassingsbezoekje.

Ik heb het gelukkig redelijk goed verborgen kunnen houden met smoezen dat ik meteen door moest reizen naar een andere bestemming voor zaken. Het zal jullie dus niet verbazen dat mijn zusje redelijk verbaasd was toen ik ineens binnen stond om haar te verrassen. Daar gezellig nog een kop thee gedronken en verder bijgekletst.

Dit was het begin van hele gezellige feestdagen die voor het eerst sinds een lange tijd weer een witte kerst brachten. Op Tweede Kerstdag nog gezellig naar “Sunday Lounge” geweest. Het was leuk om daar een aantal bekenden tegen te komen van zowel de middelbare als zelfs lagere school. Heerlijk om even herinneringen op te halen en bij te kletsen met mensen die je soms al jaren niet meer gezien hebt.

Nieuwjaar was een gezellig feestje met de familie bij mijn nichtje die net sinds een paar weken in haar nieuwe huisje was gaan samenwonen. De rest van de tijd in Nederland heb ik voornamelijk gewerkt en gebruikt om af te spreken met een aantal goede vrienden en bekenden.

Helaas als het gezellig is, vliegt de tijd en de 3 weken in Nederland waren dan ook zo voorbij en voor ik er goed en wel erg in had, was het alweer tijd om terug te gaan naar Hong Kong.

Het was een geweldige mooie tijd en ik heb intens genoten van elk moment dat in Nederland doorgebracht heb met familie, vrienden en bekenden.

Brazilie – Sao Paulo

Na het bezoek aan Campinas was het tijd om door te gaan Sao Paulo. Daar zouden we nog enkele trainingsessies geven. Donderdagavond werden we opgehaald en zou de chauffeur ons van Campinas naar Sao Paulo brengen. De rit zou een kleine 2 uur duren afhankelijk van de drukte in het verkeer, maar ik moet toegeven dat ik van de reis zelf niet veel meegekregen heb. Vrij kort na het vertrek viel ik in slaap in het busje en kort voor we bij het hotel aankwamen werd ik weer wakker. Optimaal gebruik gemaakt dus van de reistijd om even uit te rusten.

Ingecheckt en de volgende dag naar kantoor. Het kantoor lag redelijk dichtbij het hotel en de chauffeur zou ons erheen brengen. Sao Paulo had een aantal overeenkomsten met Campinas. Ook hier lag het kantoor in een bewaakte en ommuurde compound. Iets waar je in eerste instantie misschien van opkijkt maar wat blijkbaar in Brazilie bittere noodzaak is.



Het kantoor in 1 van de gebouwen



Een van de eetgelegenheden binnen het complex

De ochtendsessies van de training gingen vrij goed. Tijdens de lunch was het weer een culturele ontdekkingstocht en hebben we “Brigadeiros” ontdekt. Een brigadeiro is een chocolade truffel en ziet er uit als een balletje (een soort Ferrero Rocher) met hagelslag aan de buitenkant, maar heel, heel erg lekker. ’s Avonds zouden we gaan eten bij de Churrascaria, maar daarover heb ik eerder al geschreven.

Zaterdag uitgeslapen en tegen de middag de stad ingegaan. We hebben wat rondgelopen in de omgeving van het MASP (Museu de Arte de Sao Paulo). Het gebouw waarin het museum huist is overigens ronduit lelijk, of is het misschien toch kunstzinnig. Oordeel zelf maar op basis van de foto’s.



MASP - Museu de Arte de Sao Paulo

Vervolgens hebben we de Av. Paulista op en neer gelopen. Hier hadden ze met behulp van steigers een enorme kerststal als een soort viaduct over de weg gebouwd. Verder leek het er met name op alsof de Av. Paulista een van de straten was van het “zakencentrum” met vele bedrijfspanden aan beide kanten. Ondanks het feit dat volgens een aantal informatiebronnen Sao Paulo een erg mooie stad is met qua architectuur een aantal mooie bezienswaardigheden, vond ik Sao Paulo eigenlijk een beetje een grauwe en ook lelijke stad. Het was overigens wel een erg groene stad met grote parken.



De kerststal in Sao Paulo








Het straatbeeld op de Av. Paulista



Sao Paulo - relatief groen

Zaterdagavond hebben we 2 collega’s uitgezwaaid die terug gingen naar respectievelijk India en Mexico. Zondag uitgeslapen en lekker gesport in de gym. Daarna een beetje rondgelopen in de straten rondom het hotel. Terrasje gepakt en nog lekker van het mooie weer genoten. Ik wist inmiddels dat ik een lange reis voor de boeg had en dat het weer wat me te wachten stond toch beduidend een stuk minder zou zijn dan wat ik hier in Sao Paulo had.

Wijken als Pinheiros, Jardim Paulista, Liberdade en Consolaçao schijnen zeker de moeite waard te zijn om even rond te lopen, maar helaas haddenwe daar geen tijd voor.