Een aantal van de leuke events hier in Singapore worden georganiseerd door de Australische kamer van koophandel. Zo hadden ze deze keer een Wine and Cheese event gepland, waar je verschillende soorten Australische en Nieuw Zeelandse wijnen kon proeven. Dat is wel aan mij besteed. De reden daarvoor is dat het erg lastig is om goede wijnen en kazen te vinden in Singapore. Aziatisch eten kan erg gekruid zijn en daarom zijn de wijnen die men erbij wenst combineren niet erg uitgesproken van smaak. Dit was dus een mooi excuus om eens te kijken of ik nog een mooie wijn kon vinden.
Het evenement werd gehouden in het Asian Civilisations Museum. Een foto hiervan is als het goed is terug te vinden onder 1 van de eerste posts op mijn blog. De locatie was geweldig. Een mooie zaal met een uitloop naar buiten waar een terras was met een warm buffet en een specifiek merk bier (de naam is me me even ontschoten).
Het evenement begon om 17.30 en zou tot een uur of 21.30 duren. Mijn baas had helaas een spoedklus waardoor ik er pas tegen 19.00 was. Toen bleek dat mijn collega van de hardloopgroep wederom gelijk had. Australiers drinken graag, veel en snel. Toen ik er om 19.00 aan kwam keken een aantal mensen al redelijk glazig uit hun oogjes. Niet getreurd echter. Binnen kwam ik al snel een paar bekenden tegen. Met hen gezellig de stalletjes afgestruind om enkele wijnen uit te proberen.
Ik heb ze niet allemaal geprobeerd, maar heb er ook niet echt 1 kunnen vinden die er echt uit sprong. De kazen waren ok, maar niet bijzonder en zeker geen grote varieteit. De beste (witte) wijn serveerden ze uiteindelijk (in ieder geval naar mijn mening) bij de normale bar.
Dit had niet zo zeer te maken met het feit dat de wijn bij de stalletjes niet goed was, maar meer dat hij bij de stalletjes niet koud genoeg was en bij de bar wel. Als witte wijn niet koud genoeg is, komt dat de smaak meestal niet ten goede. Uiteindelijk ging het event door tot na 23.00. Blijkbaaar moest de drankvoorraad opgemaakt worden. Uiteindelijk besloten om nog 1 drankje als afsluiting te doen om Boat Quay en daarna ben ik lekker naar huis gegaan.
Een zeer geslaagd event, met aardige wijnen en en kazen en leuke mensen ontmoet.
Tuesday, May 25, 2010
Monday, May 17, 2010
Voetballen in Singapore – deel 2
Na mijn uiterst succesvolle optreden ( ;-) ) in mijn eerste wedstrijd werd me meteen gevraagd of ik ook niet op zaterdag wilde voetballen voor een ander team. De helft van het team van Deutsche Bank, speelt namelijk ook op zaterdag in een andere competitie. De eerste zaterdag dat ze me vroegen kon ik helaas niet vanwege een vergadering met het bestuur van de hash. Echter de zaterdag erop besloot ik nog eens een poging te wagen.
Echter ik had een klein beetje spierpijn overgehouden van mijn eerste wedstrijd. Daar had ik verder niet zo veel aandacht aan besteed, want met het hardlopen ging het toch redelijk ok. Dus vol vertrouwen naar het voetbalveld. Daar aangekomen de outfit in ontvangst genomen, omgekleed en geprobeerd iets van een warming-up te doen. Het is hier in Singapore 30 graden, dus iets van een warming up is wel noodzakelijk.
Daar begon echter de ellende. Ik trok 1 klein sprintje van meter of 10 en ik voelde het meteen in mijn bovenbenen. Geen goed teken. Dus maar weer terug naar gewoon lopen, rekken en strekken, maar het ging niet helemaal over.
Geen probleem aangezien ik nieuw was in het team stond ik de eerste helft reserve, wat me wat meer tijd gaf om te kijken wat er nog aan te doen viel. Dus weer lopen, rekken en strekken en geprobeerd het eruit te masseren.
De tweede helft viel ik in als rechtshalf. Ik stond tegen een snelle vleugelspeler. Het eerste duel was meteen een sprintje. Ik voelde het in mijn benen schieten en het enige wat ik nog kon was een overtreding maken. Een klein tikje, maar dat was genoeg.
Het tweede duel was het goed raak. Weer een sprintje en toen ik aanzette voelde het alsof alles in mijn bovenbenen afscheurde. Gelukkig speelde hij de bal iets te ver voor zich uit en bracht een teamgenoot redding. Teruggestrompeld en geprobeerd te lopen, maar het had geen zin meer. Alles deed pijn. Dus maar meteen aangegeven om te wisselen. Ik denk dat ik al met al 5 minuten in het veld gestaan heb.
Na de westrijd het maar goed gemaakt aan de bar. Alcohol is tenslotte een pijnstiller. Dat werkte redelijk goed op de zaterdagavond. Zondagmorgen ging het ook nog redelijk ok. Verder op zondag niet veel gedaan. Geen idee of het nu kwam door het feit dat de alcohol uitgewerkt wwas of dat de pijn gewoon terugkwam, maar zondagavond had ik er toch weer iets meer last van. Dus maar even de jacuzzi beneden opgezocht en daar een tijdje ingezeten. Dat voelde op zich goed. Wilde echter voor ik terug ging naar het appartement nog even 2 baantjes trekken in het zwembad. Dat water was zo koud in vergelijking met het water van de jacuzzi dat de pijn er weer meteen terug in schoot.
Op tijd gaan slapen om wat slaap in te halen en de volgende dag weer fris naar het werk te kunnen, maar helaas de pijn was nog steeds niet weg. Het leek zelfs wel iets erger te zijn in vergelijking met zondag. Even kijken of het iets beter gaat deze week. Het alternatief is een masseur op te zoeken en anders wordt het even langs de dokter.
In alle jaren dat in de jeugd in Nederland gespeeld heb, ben ik nooit geblesseerd geweest of geblesseerd uitgevallen en hier is het meteen raak. Naar ik begreep van teamgenoten is het met name de temperatuur en de luchtvochtigheid die hier aan bijdragen.
In ieder geval, leuk om zo een partijtje te voetballen ;-).
Echter ik had een klein beetje spierpijn overgehouden van mijn eerste wedstrijd. Daar had ik verder niet zo veel aandacht aan besteed, want met het hardlopen ging het toch redelijk ok. Dus vol vertrouwen naar het voetbalveld. Daar aangekomen de outfit in ontvangst genomen, omgekleed en geprobeerd iets van een warming-up te doen. Het is hier in Singapore 30 graden, dus iets van een warming up is wel noodzakelijk.
Daar begon echter de ellende. Ik trok 1 klein sprintje van meter of 10 en ik voelde het meteen in mijn bovenbenen. Geen goed teken. Dus maar weer terug naar gewoon lopen, rekken en strekken, maar het ging niet helemaal over.
Geen probleem aangezien ik nieuw was in het team stond ik de eerste helft reserve, wat me wat meer tijd gaf om te kijken wat er nog aan te doen viel. Dus weer lopen, rekken en strekken en geprobeerd het eruit te masseren.
De tweede helft viel ik in als rechtshalf. Ik stond tegen een snelle vleugelspeler. Het eerste duel was meteen een sprintje. Ik voelde het in mijn benen schieten en het enige wat ik nog kon was een overtreding maken. Een klein tikje, maar dat was genoeg.
Het tweede duel was het goed raak. Weer een sprintje en toen ik aanzette voelde het alsof alles in mijn bovenbenen afscheurde. Gelukkig speelde hij de bal iets te ver voor zich uit en bracht een teamgenoot redding. Teruggestrompeld en geprobeerd te lopen, maar het had geen zin meer. Alles deed pijn. Dus maar meteen aangegeven om te wisselen. Ik denk dat ik al met al 5 minuten in het veld gestaan heb.
Na de westrijd het maar goed gemaakt aan de bar. Alcohol is tenslotte een pijnstiller. Dat werkte redelijk goed op de zaterdagavond. Zondagmorgen ging het ook nog redelijk ok. Verder op zondag niet veel gedaan. Geen idee of het nu kwam door het feit dat de alcohol uitgewerkt wwas of dat de pijn gewoon terugkwam, maar zondagavond had ik er toch weer iets meer last van. Dus maar even de jacuzzi beneden opgezocht en daar een tijdje ingezeten. Dat voelde op zich goed. Wilde echter voor ik terug ging naar het appartement nog even 2 baantjes trekken in het zwembad. Dat water was zo koud in vergelijking met het water van de jacuzzi dat de pijn er weer meteen terug in schoot.
Op tijd gaan slapen om wat slaap in te halen en de volgende dag weer fris naar het werk te kunnen, maar helaas de pijn was nog steeds niet weg. Het leek zelfs wel iets erger te zijn in vergelijking met zondag. Even kijken of het iets beter gaat deze week. Het alternatief is een masseur op te zoeken en anders wordt het even langs de dokter.
In alle jaren dat in de jeugd in Nederland gespeeld heb, ben ik nooit geblesseerd geweest of geblesseerd uitgevallen en hier is het meteen raak. Naar ik begreep van teamgenoten is het met name de temperatuur en de luchtvochtigheid die hier aan bijdragen.
In ieder geval, leuk om zo een partijtje te voetballen ;-).
Monday, May 10, 2010
Voetballen in Singapore
In de bar onder het complex heb ik een jongen ontmoet die werkt voor 1 van de banken in de South Tower. Zelf werk ik in de North Tower. Het kantoorcomplex waar ik werk (One Raffles Quay) bestaat namelijk uit 2 torens: de North Tower en de South Tower.
Hij had mij al enkele keren gevraagd of ik geen zin had om bij hen te komen voetballen. Meestal kwam dat niet uit vanwege hardlopen of Chinese les, maar uiteindelijk toen het wel schikte toch op het aanbod ingegaan.
Ik moest alleen eerst nog even voetbalschoenen kopen, sokken en scheenbeschermers. Aangezien het een vriendenteam is en ze niet samen trainen, spelen ze op zaterdag in een wat lagere competitie. Er zijn verschillende competities in Singapore en er zijn een aantal clubs uit de verschillende competities die ook doordeweeks een eigen competitie hebben. Het verschil in niveau kan daardoor best groot zijn. Wij zouden spelen tegen de nummer 2 in de competitie en zij hadden nog de kans om kampioen te worden. Dus ze waren uiterst gemotiveerd.
Aangezien we laat waren, hebben we snel in de bus omgekleed. Het veld was een kunstgrasveld en de bal was erg licht. Dat was toch even wennen na zeker 10 jaar niet meer gevoetbald te hebben.
De wedstrijd begon en halverwege de eerste helft kwamen we op 1-0 door een penalty. Niet veel later maakte de tegenstand gelijk. Toen gingen de kopjes even hangen en scoorden ze vrij snel nog 2 keer. Na rust speelden we een stuk beter en gaven we veel minder kansen weg. We kregen zelf nog 2 goede kansen, maar het mocht helaas niet baten.
Na de wedstrijd het terug naar de bar gegaan van het appartementencomplex waar ik woon aangezien dat de stamkroeg van het team is en daar nog een biertje gedronken en wat nagepraat.
Het was een hele aparte ervaring om op kunstgras te spelen. Het rare eraan is namelijk dat je schoenen niet vies worden en er geen zand tussen de noppen komt te zitten. Dus afgezien van wat zweten kun je je schoenen net zo schoon terug in je tas doen als dat je ze eruit gehaald hebt.
Het feit dat ik wel ok speelde maar niet super ligt denk ik overigens aan het feit dat ik al lang niet meer gespeeld heb en het dat ik een shirt van Deutsche Bank moest spelen (aangezien de meesten van het team voor Deutsche Bank werken). Je kan natuurlijk moeilijk topprestaties van een Nederlander verwachten in een Duits shirt. :-)
Het grappige is overigens dat hier bij Deutsche Bank in Singapore de Duitsers die er werken zo ongeveer op 1 hand te tellen zijn. Iets wat ik toch apart vond aangezien ze vermoedelijk toch wel een kleine 1000 man personeel rond hebben lopen hier.
Hij had mij al enkele keren gevraagd of ik geen zin had om bij hen te komen voetballen. Meestal kwam dat niet uit vanwege hardlopen of Chinese les, maar uiteindelijk toen het wel schikte toch op het aanbod ingegaan.
Ik moest alleen eerst nog even voetbalschoenen kopen, sokken en scheenbeschermers. Aangezien het een vriendenteam is en ze niet samen trainen, spelen ze op zaterdag in een wat lagere competitie. Er zijn verschillende competities in Singapore en er zijn een aantal clubs uit de verschillende competities die ook doordeweeks een eigen competitie hebben. Het verschil in niveau kan daardoor best groot zijn. Wij zouden spelen tegen de nummer 2 in de competitie en zij hadden nog de kans om kampioen te worden. Dus ze waren uiterst gemotiveerd.
Aangezien we laat waren, hebben we snel in de bus omgekleed. Het veld was een kunstgrasveld en de bal was erg licht. Dat was toch even wennen na zeker 10 jaar niet meer gevoetbald te hebben.
De wedstrijd begon en halverwege de eerste helft kwamen we op 1-0 door een penalty. Niet veel later maakte de tegenstand gelijk. Toen gingen de kopjes even hangen en scoorden ze vrij snel nog 2 keer. Na rust speelden we een stuk beter en gaven we veel minder kansen weg. We kregen zelf nog 2 goede kansen, maar het mocht helaas niet baten.
Na de wedstrijd het terug naar de bar gegaan van het appartementencomplex waar ik woon aangezien dat de stamkroeg van het team is en daar nog een biertje gedronken en wat nagepraat.
Het was een hele aparte ervaring om op kunstgras te spelen. Het rare eraan is namelijk dat je schoenen niet vies worden en er geen zand tussen de noppen komt te zitten. Dus afgezien van wat zweten kun je je schoenen net zo schoon terug in je tas doen als dat je ze eruit gehaald hebt.
Het feit dat ik wel ok speelde maar niet super ligt denk ik overigens aan het feit dat ik al lang niet meer gespeeld heb en het dat ik een shirt van Deutsche Bank moest spelen (aangezien de meesten van het team voor Deutsche Bank werken). Je kan natuurlijk moeilijk topprestaties van een Nederlander verwachten in een Duits shirt. :-)
Het grappige is overigens dat hier bij Deutsche Bank in Singapore de Duitsers die er werken zo ongeveer op 1 hand te tellen zijn. Iets wat ik toch apart vond aangezien ze vermoedelijk toch wel een kleine 1000 man personeel rond hebben lopen hier.
Monday, May 3, 2010
School in Azie
Iemand die ik in Vietnam ontmoet heb toen ik daar werkte maar eigenlijk woonachtig is in Hong Kong heeft me voorgesteld aan een college die recent naar Singapore verhuisd is. Ik zou hem vast wel een en ander kunnen vertellen over Singapore en hem wat wegwijs kunnen maken.
Uiteindelijk afgesproken om naast mijn appartementencomplex koffie te drinken. De jongen had een tijdje in Canda gewerkt in de fusie en overnamepraktijk van een bank en daarna een kleinere organisatie. Na een jaar of 5 was hij dat zo zat dat hij ontslag genomen heeft en een tijdje is gaan reizen. Tijdens zijn reizen heeft hij allerlei baantjes gedaan. Duikleraar, het runnen van een duikshop en leraar op een basisschool in Hong Kong.
De basisschool waar hij Engelse les gaf lag ver buiten het bruisende centrum van Hong Kong in deel waar de lokale mensen wonen in veel te kleine appartementen met te grote gezinnen. Een hele andere kant van het leven in Azie dan degene die je normaliter als expat ziet.
Wat hij me vertelde over het schoolsysteem was echt schokkend. Voordat de kinderen daar naar de basisschool gaan wordt er een intakegesprek afgenomen met zowel het kind als de ouders. Op basis van dit gesprek wordt het kind ingedeeld in categorie 1, 2 of 3. De gevolgen van deze categorisering zijn enorm. Als je als kind ingedeeld wordt in categorie 1, is het dus meteen bekend dat je nooit zult en kunt gaan studeren aan een universiteit in Hong Kong. Voor kinderen die in categorie 2 of 3 zitten bestaat deze mogelijkheid wel.
Scholing is erg belangrijk en een van de weinige mogelijkheden die je als kind hebt om voor jezelf een goede/betere toekomst op te bouwen. Dit is een vrij fundamenteel iets en waarschijnlijk iets waar we in Nederland niet zo bij stil staan omdat in Nederland bijna iedereen die wil gaan studeren, kan gaat studeren wat hij/zij wil afgezien van enkele opleidingen waarvoor geloot moet worden.
Het feit dat er zulke drastische beslissingen genomen door kinderen te categoriseren op een dusdanig vroege leeftijd waarbij een heel groot deel van de ontwikkeling nog moet plaatsvinden is op zijn zachtst gezegd erg verbazingwekkend. En dan te bedenken dat Hong Kong per hoofd van de bevolking waarschijnlijk een van de rijkste landen in Azie is. H et feit dat in een land met dergelijk hoge levensstandaarden iets fundamenteels als educatie niet voor iedereen openstaat mag toch zeker de verbazing wekken.
Daarnaast is de instelling van kinderen ook heel anders. De kinderen die wel de kans krijgen om (door) te studeren worden super competitief (gemaakt) en dat al op een hele vroege leeftijd. Er wordt ze verteld (ook van huis uit) dat het erg belangrijk is om beter te zijn dan de rest en dat je daarvoor geen middel hoeft te schuwen. Kinderen zijn al op vroege leeftijd heel achterdochtig en weinig cooperatief.
Verder was het erg om te horen hoe kinderen daar met kerstwensen omgaan. De kinderen van zijn klas mochten allemaal een papiertje invullen met een wens (iets wat ze graag wilden (hebben) en die in de boom hangen. Bij Westerse kinderen zul je dan vaak mensen zien voor bij voorbeeld speelgoed of andere materialistische dingen.
Zeker 9 van de 10 kinderen die daar een wens mochten doen, hadden allemaal wensen in de lijn van: Ik wil graag betere cijfers halen op school, Ik wil graag nog sneller en nog beter mijn examens kunnen maken, etc, etc. Het lijkt erop dat de onschuld het “echte” kind zijn er bij deze kinderen dus al vroeg af is. Buiten school leren kinderen ook niet om te sporten en sociaal met elkaar bezig zijn. Veel kinderen worden geacht extra te studeren en hobbies op te pakken als een instrument bespelen.
Ik denk dat heel veel mensen in Nederland zich bewust(er) mogen worden van het feit dat iedereen hier (betaalbaar) kan en mag studeren en wat het belang is van studie en opleiding aangezien niemand je dat af kan pakken.
Uiteindelijk afgesproken om naast mijn appartementencomplex koffie te drinken. De jongen had een tijdje in Canda gewerkt in de fusie en overnamepraktijk van een bank en daarna een kleinere organisatie. Na een jaar of 5 was hij dat zo zat dat hij ontslag genomen heeft en een tijdje is gaan reizen. Tijdens zijn reizen heeft hij allerlei baantjes gedaan. Duikleraar, het runnen van een duikshop en leraar op een basisschool in Hong Kong.
De basisschool waar hij Engelse les gaf lag ver buiten het bruisende centrum van Hong Kong in deel waar de lokale mensen wonen in veel te kleine appartementen met te grote gezinnen. Een hele andere kant van het leven in Azie dan degene die je normaliter als expat ziet.
Wat hij me vertelde over het schoolsysteem was echt schokkend. Voordat de kinderen daar naar de basisschool gaan wordt er een intakegesprek afgenomen met zowel het kind als de ouders. Op basis van dit gesprek wordt het kind ingedeeld in categorie 1, 2 of 3. De gevolgen van deze categorisering zijn enorm. Als je als kind ingedeeld wordt in categorie 1, is het dus meteen bekend dat je nooit zult en kunt gaan studeren aan een universiteit in Hong Kong. Voor kinderen die in categorie 2 of 3 zitten bestaat deze mogelijkheid wel.
Scholing is erg belangrijk en een van de weinige mogelijkheden die je als kind hebt om voor jezelf een goede/betere toekomst op te bouwen. Dit is een vrij fundamenteel iets en waarschijnlijk iets waar we in Nederland niet zo bij stil staan omdat in Nederland bijna iedereen die wil gaan studeren, kan gaat studeren wat hij/zij wil afgezien van enkele opleidingen waarvoor geloot moet worden.
Het feit dat er zulke drastische beslissingen genomen door kinderen te categoriseren op een dusdanig vroege leeftijd waarbij een heel groot deel van de ontwikkeling nog moet plaatsvinden is op zijn zachtst gezegd erg verbazingwekkend. En dan te bedenken dat Hong Kong per hoofd van de bevolking waarschijnlijk een van de rijkste landen in Azie is. H et feit dat in een land met dergelijk hoge levensstandaarden iets fundamenteels als educatie niet voor iedereen openstaat mag toch zeker de verbazing wekken.
Daarnaast is de instelling van kinderen ook heel anders. De kinderen die wel de kans krijgen om (door) te studeren worden super competitief (gemaakt) en dat al op een hele vroege leeftijd. Er wordt ze verteld (ook van huis uit) dat het erg belangrijk is om beter te zijn dan de rest en dat je daarvoor geen middel hoeft te schuwen. Kinderen zijn al op vroege leeftijd heel achterdochtig en weinig cooperatief.
Verder was het erg om te horen hoe kinderen daar met kerstwensen omgaan. De kinderen van zijn klas mochten allemaal een papiertje invullen met een wens (iets wat ze graag wilden (hebben) en die in de boom hangen. Bij Westerse kinderen zul je dan vaak mensen zien voor bij voorbeeld speelgoed of andere materialistische dingen.
Zeker 9 van de 10 kinderen die daar een wens mochten doen, hadden allemaal wensen in de lijn van: Ik wil graag betere cijfers halen op school, Ik wil graag nog sneller en nog beter mijn examens kunnen maken, etc, etc. Het lijkt erop dat de onschuld het “echte” kind zijn er bij deze kinderen dus al vroeg af is. Buiten school leren kinderen ook niet om te sporten en sociaal met elkaar bezig zijn. Veel kinderen worden geacht extra te studeren en hobbies op te pakken als een instrument bespelen.
Ik denk dat heel veel mensen in Nederland zich bewust(er) mogen worden van het feit dat iedereen hier (betaalbaar) kan en mag studeren en wat het belang is van studie en opleiding aangezien niemand je dat af kan pakken.
Subscribe to:
Posts (Atom)