Iemand die ik in Vietnam ontmoet heb toen ik daar werkte maar eigenlijk woonachtig is in Hong Kong heeft me voorgesteld aan een college die recent naar Singapore verhuisd is. Ik zou hem vast wel een en ander kunnen vertellen over Singapore en hem wat wegwijs kunnen maken.
Uiteindelijk afgesproken om naast mijn appartementencomplex koffie te drinken. De jongen had een tijdje in Canda gewerkt in de fusie en overnamepraktijk van een bank en daarna een kleinere organisatie. Na een jaar of 5 was hij dat zo zat dat hij ontslag genomen heeft en een tijdje is gaan reizen. Tijdens zijn reizen heeft hij allerlei baantjes gedaan. Duikleraar, het runnen van een duikshop en leraar op een basisschool in Hong Kong.
De basisschool waar hij Engelse les gaf lag ver buiten het bruisende centrum van Hong Kong in deel waar de lokale mensen wonen in veel te kleine appartementen met te grote gezinnen. Een hele andere kant van het leven in Azie dan degene die je normaliter als expat ziet.
Wat hij me vertelde over het schoolsysteem was echt schokkend. Voordat de kinderen daar naar de basisschool gaan wordt er een intakegesprek afgenomen met zowel het kind als de ouders. Op basis van dit gesprek wordt het kind ingedeeld in categorie 1, 2 of 3. De gevolgen van deze categorisering zijn enorm. Als je als kind ingedeeld wordt in categorie 1, is het dus meteen bekend dat je nooit zult en kunt gaan studeren aan een universiteit in Hong Kong. Voor kinderen die in categorie 2 of 3 zitten bestaat deze mogelijkheid wel.
Scholing is erg belangrijk en een van de weinige mogelijkheden die je als kind hebt om voor jezelf een goede/betere toekomst op te bouwen. Dit is een vrij fundamenteel iets en waarschijnlijk iets waar we in Nederland niet zo bij stil staan omdat in Nederland bijna iedereen die wil gaan studeren, kan gaat studeren wat hij/zij wil afgezien van enkele opleidingen waarvoor geloot moet worden.
Het feit dat er zulke drastische beslissingen genomen door kinderen te categoriseren op een dusdanig vroege leeftijd waarbij een heel groot deel van de ontwikkeling nog moet plaatsvinden is op zijn zachtst gezegd erg verbazingwekkend. En dan te bedenken dat Hong Kong per hoofd van de bevolking waarschijnlijk een van de rijkste landen in Azie is. H et feit dat in een land met dergelijk hoge levensstandaarden iets fundamenteels als educatie niet voor iedereen openstaat mag toch zeker de verbazing wekken.
Daarnaast is de instelling van kinderen ook heel anders. De kinderen die wel de kans krijgen om (door) te studeren worden super competitief (gemaakt) en dat al op een hele vroege leeftijd. Er wordt ze verteld (ook van huis uit) dat het erg belangrijk is om beter te zijn dan de rest en dat je daarvoor geen middel hoeft te schuwen. Kinderen zijn al op vroege leeftijd heel achterdochtig en weinig cooperatief.
Verder was het erg om te horen hoe kinderen daar met kerstwensen omgaan. De kinderen van zijn klas mochten allemaal een papiertje invullen met een wens (iets wat ze graag wilden (hebben) en die in de boom hangen. Bij Westerse kinderen zul je dan vaak mensen zien voor bij voorbeeld speelgoed of andere materialistische dingen.
Zeker 9 van de 10 kinderen die daar een wens mochten doen, hadden allemaal wensen in de lijn van: Ik wil graag betere cijfers halen op school, Ik wil graag nog sneller en nog beter mijn examens kunnen maken, etc, etc. Het lijkt erop dat de onschuld het “echte” kind zijn er bij deze kinderen dus al vroeg af is. Buiten school leren kinderen ook niet om te sporten en sociaal met elkaar bezig zijn. Veel kinderen worden geacht extra te studeren en hobbies op te pakken als een instrument bespelen.
Ik denk dat heel veel mensen in Nederland zich bewust(er) mogen worden van het feit dat iedereen hier (betaalbaar) kan en mag studeren en wat het belang is van studie en opleiding aangezien niemand je dat af kan pakken.
No comments:
Post a Comment