Er zijn een aantal zaken die het toerisme op Borneo domineren. Dit zijn onder andere het oerwoud, Mount Kinabalu en het Oerang Oetang Rehabilitatie Centrum. Verder zijn er enkele kleine eilandjes die nauwelijks bewoond zijn, maar waar zogenaamde eco resorts gevestigd zijn en verschillende duiklocaties.
Het oerwoud in Borneo is 130 miljoen jaar oud en daarmee het oudste oerwoud ter wereld. Het oerwoud is 70 miljoen jaar ouder dan het Amazone oerwoud en heeft een rijke biodiversiteit. In het Noord-Oosten van het oerwoud is er een reservaat voor olifanten en neushoorns. Er is een reservaat voor luipaarden en tijgers en een reservaat voor oerang oetangs.
De oppervlakte van het oerwoud wordt in een hoog tempo kleiner als gevolg van grootschalige houtkap waarbij locals delen van het oerwoud plat branden om het geschikt te maken voor landbouw. Vaak wordt land maar voor korte termijn gebruikt en vervolgens wordt er een nieuw stuk oerwoud ontbost. Dit omdat a) het hout wat gekapt wordt verkocht kan worden en b) het makkelijker is om een nieuwe stuk grond in gebruik te nemen dan een reeds gebruikt stuk vruchtbaar te houden. Erg zonde omdat er miljoenen jaren aan biodiversiteit verloren gaat, maar steeds meer groepen worden zich hiervan bewust en proberen zich in te zetten voor het behouden van het oerwoud.
Mount Kinabalu is gelegen op de Noord-Oost punt van Borneo en is met Low’s Peak als hoogste punt op 4.050 meter hoog is de hoogste berg op Borneo. Het is 1 van de weinige bergen waarvan de top redelijk goed via hiking trails en zonder bergbeklimmingsmateriaal te bereiken is. Mount Kinabalu heeft de Unesco World Heritage status en dit is mede te danken aan de diverse flora en fauna in de ecoregio’s op de berg. De flora is verdeeld over verschillende lagen aangezien bepaalde planten alleen goed groeien op bepaalde hoogtes. Daarom is er wel homogeniteit binnen de lagen, maar diversiteit tussen de lagen.
Dagelijks gaan er hele hordes toeristen met bussen naar de berg om deze te beklimming. Aangezien uren hiken niet aan mij besteed is, heb ik dit aan mij voorbij laten gaan.
Verder is er het oerang oetang Rehabilitatie Centrum. Het Sepilok oerang oetang Rehabilitiatie Centrum is opgezet in 1964 en beslaat een gebied van 43 vierkante kilometer. Het aantal bewoners / oerang oetangs varieert continu als gevolg van nieuw opgenomen oerang oetangs en oerang oetangs die vertrekken omdat ze weer opnieuw in het wild worden geplaatst. Het Rehabilitatie Centrum richt zich op verstoten oerang oetangs, wees oerang oetangs en oerang oetangs die in een besloten omgeving als een dierenpark of dierentuin geleefd hebben. Het Rehabilitatie Centrum leert deze oerang oetangs aan te passen en opnieuw te (over)leven in het oerwoud voor ze terug te plaatsen.
Tenslotte zijn er enkele mooie eilanden en duikstekken, maar daarover meer in een volgende posting.
Monday, October 31, 2011
Monday, October 24, 2011
Kota Kinabalu – Het Resort
Het Nexus Resort & Spa Karambunai was het resort wat ik geboekt had voor deze vakantie. Het resort lag op een klein uurtje rijden van het vliegveld. Van het vliegveld ging de route via Kota Kinabalu naar Karambunai. Kota Kinabalu is verder niet zo’n hele grote stad, dus de taxi was er zo doorheen.
Op deze foto zie je de vlaggen van Maleisie en Sabah langs de weg
Het Resort lag vrij afgelegen. Vanaf de doorgaande weg sloeg de taxi af naar het resort. Na een klein stukje kwam de taxi bij een Guard House. Op het complex ligt een stuk oerwoud waar je uitgebreid kunt wandelen. Helaas heb ik dat zelf niet gedaan. Ik hou wel van hashen, maar ben niet een heel groot fan van hiking. 1 tot 1.5 uur rennen over de trails ligt me wel. 4 tot 5 uur hiken met een rugzak is echter niet aan mij besteed.
Het Nexus Resort & Spa Karambunai
Foto's van de lobby
Verder heeft het resort een waanzinnig mooie 18 holes golfbaan die letterlijk rondom het resort ligt. Veel waterhindernissen en erg mooi aangelegd. Er schijnen zelfs verschillende wedstrijden op hoog niveau op gespeeld te worden. Het nadeel was dat de vakantie voor mij met name bedoeld was om bij te slapen en uit te rusten. Tegen de tijd dat ik wakker was en ontbeten had was het eigenlijk al te warm om te spelen en ’s avonds is het vrij vroeg donker en aangezien de baan niet verlicht is, kun je er dan niet spelen.
Het clubhuis van de golfbaan
Het hotel heeft verder verschillende restaurants. Deze cateren waarschijnlijk naar de smaak van de verschillende gasten. Zo is er onder andere een Cantonees/Chinees restaurant en een Koreaans barbeque restaurant. Verder is er een Maleisisch restaurant een restaurant/bar letterlijk aan de rand van het strand, een buffet restaurant en een high end restaurant.
Het restaurant aan het strand is echt waanzinnig. Eten tussen de fakkels met uitzicht op de zee. Jammer dat het ruisen van de zee, in eerste instantie overstemd werd door wat jengelende kinderen, maar toen die weg waren was het een heerlijke oase van rust.
De Beachbar met fakkels (voor zover het lukte met mijn camera)
Verder waren er zwembaden. Deze waren niet echt groot en diep, maar er was een poolbar. Achter het zwembad lag een grasveldje en daarachter lag een privestrand. Aan het einde van het grasveldje vlakbij het strand stonden massagehutjes, waar gediplomeerde masseurs allerlei massages gaven (voeten, nek, rug, shouders). Een massage met uitzicht op zee, in serene rust met alleen het geluid van de natuur en de zee om je heen. Life is good! :-)
Een deel van het zwembad
Een van de massagehutjes
Het resort bestond uit 2 vleugels: de Borneo vleugel en de Ocean vleugel. De Ocean vleugel bestaat uit 3 gebouwen met kamers op 3 verschillende etages. De Borneo vleugel bestond uit 7 gebouwen, waarbij elk gebouw 15 kamers had op de begane grond met een terrasje en 15 kamers op de eerste etage met een balkonnetje. Verder lagen er verder op het resort nog enkele Presidential villa’s.
Een van de gebouwen van de Borneo vleugel
Meer foto's van de Borneo vleugel
Een blik in de kamer
Het grappige was dat het resort redelijk groot was. Dus ik werd van de lobby naar mijn kamer gebracht met een golfkarretje. Mijn koffers werden met een busje naar mijn kamer gebracht. Zelfs room service had eigen golfkarretjes.
Het resort was zo compleet dat het zelfs eigen “huisdieren” had :-). Zeker een aanrader, zelfs vanuit Nederland, zeker als mensen de typische all inclusive resorts als degene in Turkije willen ontlopen en op zoek zijn naar meer diverse flora en fauna rondom het hotel.
De woonplaats van de huisdieren
De huisdieren
Een van de huisdieren
Op deze foto zie je de vlaggen van Maleisie en Sabah langs de weg
Het Resort lag vrij afgelegen. Vanaf de doorgaande weg sloeg de taxi af naar het resort. Na een klein stukje kwam de taxi bij een Guard House. Op het complex ligt een stuk oerwoud waar je uitgebreid kunt wandelen. Helaas heb ik dat zelf niet gedaan. Ik hou wel van hashen, maar ben niet een heel groot fan van hiking. 1 tot 1.5 uur rennen over de trails ligt me wel. 4 tot 5 uur hiken met een rugzak is echter niet aan mij besteed.
Het Nexus Resort & Spa Karambunai
Foto's van de lobby
Verder heeft het resort een waanzinnig mooie 18 holes golfbaan die letterlijk rondom het resort ligt. Veel waterhindernissen en erg mooi aangelegd. Er schijnen zelfs verschillende wedstrijden op hoog niveau op gespeeld te worden. Het nadeel was dat de vakantie voor mij met name bedoeld was om bij te slapen en uit te rusten. Tegen de tijd dat ik wakker was en ontbeten had was het eigenlijk al te warm om te spelen en ’s avonds is het vrij vroeg donker en aangezien de baan niet verlicht is, kun je er dan niet spelen.
Het clubhuis van de golfbaan
Het hotel heeft verder verschillende restaurants. Deze cateren waarschijnlijk naar de smaak van de verschillende gasten. Zo is er onder andere een Cantonees/Chinees restaurant en een Koreaans barbeque restaurant. Verder is er een Maleisisch restaurant een restaurant/bar letterlijk aan de rand van het strand, een buffet restaurant en een high end restaurant.
Het restaurant aan het strand is echt waanzinnig. Eten tussen de fakkels met uitzicht op de zee. Jammer dat het ruisen van de zee, in eerste instantie overstemd werd door wat jengelende kinderen, maar toen die weg waren was het een heerlijke oase van rust.
De Beachbar met fakkels (voor zover het lukte met mijn camera)
Verder waren er zwembaden. Deze waren niet echt groot en diep, maar er was een poolbar. Achter het zwembad lag een grasveldje en daarachter lag een privestrand. Aan het einde van het grasveldje vlakbij het strand stonden massagehutjes, waar gediplomeerde masseurs allerlei massages gaven (voeten, nek, rug, shouders). Een massage met uitzicht op zee, in serene rust met alleen het geluid van de natuur en de zee om je heen. Life is good! :-)
Een deel van het zwembad
Een van de massagehutjes
Het resort bestond uit 2 vleugels: de Borneo vleugel en de Ocean vleugel. De Ocean vleugel bestaat uit 3 gebouwen met kamers op 3 verschillende etages. De Borneo vleugel bestond uit 7 gebouwen, waarbij elk gebouw 15 kamers had op de begane grond met een terrasje en 15 kamers op de eerste etage met een balkonnetje. Verder lagen er verder op het resort nog enkele Presidential villa’s.
Een van de gebouwen van de Borneo vleugel
Meer foto's van de Borneo vleugel
Een blik in de kamer
Het grappige was dat het resort redelijk groot was. Dus ik werd van de lobby naar mijn kamer gebracht met een golfkarretje. Mijn koffers werden met een busje naar mijn kamer gebracht. Zelfs room service had eigen golfkarretjes.
Het resort was zo compleet dat het zelfs eigen “huisdieren” had :-). Zeker een aanrader, zelfs vanuit Nederland, zeker als mensen de typische all inclusive resorts als degene in Turkije willen ontlopen en op zoek zijn naar meer diverse flora en fauna rondom het hotel.
De woonplaats van de huisdieren
De huisdieren
Een van de huisdieren
Tuesday, October 18, 2011
Kota Kinabalu
Het was inmiddels al weer een tijdje geleden, maar gezien dat er enkele grote projecten aankomen, vond ik dat het tijd was voor een korte vakantie. Cathay Pacific heeft hele leuke aanbiedingen op de website en na even zoeken vond ik een mooi hotel in Kota Kinabalu.
Kota Kinabalu is onderdeel van Borneo. Borneo is een eiland en bestaat uit (onderdelen van) 3 landen: Indonesie, Brunei en Maleisie. Het Maleisische deel wordt ook wel aangeduid als Sabah.
De vlucht was goed met Dragonair. Wat meteen opvalt als je aankomt is de kleinschaligheid van de luchthaven. Slechts 1 start/landingsbaan, 1 hoofdterminal en een bijgebouwtje. De hoofdterminal is overigens schoon en modern. Bepaalde zaken blijven grappig. Zo liep ik de slurf uit en zo pardoes de Starbucks binnen. Net achter de douane lagen de achtereenvolgens KFC en Dunkin Donuts. Blijkbaar hebben de Westerse franchises nu zo ongeveer overal hun intrede gedaan.
Buiten de luchthaven is het allemaal mooi en ruim opgezet. Het deed me denken aan Singapore, mooie brede straten met palmbomen in het midden. Grappig is dat je overal langs de weg of in de middenberm zowel de vlag van Maleisie als Sabah ziet hangen. Je ziet zelfs redelijk wat auto’s uitgedost met vlaggen. Niks mis met een beetje chauvinisme.
Als je goed rondkijkt zie je overigens wel meteen dat het land nog niet zover ontwikkeld is als bij voorbeeld een land als Singapore. Zeker als je bijvoorbeeld de verschillende kampongs langs de weg ziet. Kampongs zijn de “woonwijken” waar de locals wonen die niet zoveel geld te besteden hebben. De woningen varieren van goedkoopuitziende kleine huisjes tot veredelde hutten.
Het eiland drijft voor een groot deel op toerisme. Hele mooie resorts, Mount Kinabalu, de Borneo driehoek (oerwoud), een oerang oetang rehabilitatiecentrum, enkele mooie eilanden om te bezoeken en excursies naar mooie duiklokaties om enkele voorbeelden te geven.
Alles is gebouwd op een totaalconcept zodat iedereen er aan zijn/haar trekken kan komen. Actievelingen kunnen er wandelen/hiken, volop mogelijkheden tot snorkelen en duiken en heel veel hotels hebben een spa waar je een grote verscheidenheid aan massages kunt krijgen.
Het grote verschil met andere regio’s is dat heel veel resorts niet op basis van een all-inclusive concept werken. Ontbijt is inbegrepen, maar alle overige maaltijden en drankjes dienen gewoon afgerekend te worden. De prijzen zijn nog steeds acceptabel, maar zoals in ieder resort betaal je op het resort een veelvoud van wat je daar buiten betaalt.
Om er even tussenuit te trekken en lekker te relaxen en genieten van het mooie weer en de mooie omgeving is het een uistekende bestemming. Goed betaalbaar en niet al te ver weg.
Kota Kinabalu is onderdeel van Borneo. Borneo is een eiland en bestaat uit (onderdelen van) 3 landen: Indonesie, Brunei en Maleisie. Het Maleisische deel wordt ook wel aangeduid als Sabah.
De vlucht was goed met Dragonair. Wat meteen opvalt als je aankomt is de kleinschaligheid van de luchthaven. Slechts 1 start/landingsbaan, 1 hoofdterminal en een bijgebouwtje. De hoofdterminal is overigens schoon en modern. Bepaalde zaken blijven grappig. Zo liep ik de slurf uit en zo pardoes de Starbucks binnen. Net achter de douane lagen de achtereenvolgens KFC en Dunkin Donuts. Blijkbaar hebben de Westerse franchises nu zo ongeveer overal hun intrede gedaan.
Buiten de luchthaven is het allemaal mooi en ruim opgezet. Het deed me denken aan Singapore, mooie brede straten met palmbomen in het midden. Grappig is dat je overal langs de weg of in de middenberm zowel de vlag van Maleisie als Sabah ziet hangen. Je ziet zelfs redelijk wat auto’s uitgedost met vlaggen. Niks mis met een beetje chauvinisme.
Als je goed rondkijkt zie je overigens wel meteen dat het land nog niet zover ontwikkeld is als bij voorbeeld een land als Singapore. Zeker als je bijvoorbeeld de verschillende kampongs langs de weg ziet. Kampongs zijn de “woonwijken” waar de locals wonen die niet zoveel geld te besteden hebben. De woningen varieren van goedkoopuitziende kleine huisjes tot veredelde hutten.
Het eiland drijft voor een groot deel op toerisme. Hele mooie resorts, Mount Kinabalu, de Borneo driehoek (oerwoud), een oerang oetang rehabilitatiecentrum, enkele mooie eilanden om te bezoeken en excursies naar mooie duiklokaties om enkele voorbeelden te geven.
Alles is gebouwd op een totaalconcept zodat iedereen er aan zijn/haar trekken kan komen. Actievelingen kunnen er wandelen/hiken, volop mogelijkheden tot snorkelen en duiken en heel veel hotels hebben een spa waar je een grote verscheidenheid aan massages kunt krijgen.
Het grote verschil met andere regio’s is dat heel veel resorts niet op basis van een all-inclusive concept werken. Ontbijt is inbegrepen, maar alle overige maaltijden en drankjes dienen gewoon afgerekend te worden. De prijzen zijn nog steeds acceptabel, maar zoals in ieder resort betaal je op het resort een veelvoud van wat je daar buiten betaalt.
Om er even tussenuit te trekken en lekker te relaxen en genieten van het mooie weer en de mooie omgeving is het een uistekende bestemming. Goed betaalbaar en niet al te ver weg.
Tuesday, October 11, 2011
Cultuurverschillen – Deel 2
Het “expat-label” heeft ook zo zijn nadelen en het lijkt erop alsof het afentoe meteen (in negatieve zin) een stempel op je drukt.
Om een voorbeeld te geven. De belastingopbrengsten van de Hong Kong overheid komen voor een groot deel van de expats. Voor lokale Hong Kong Chinezen bestaan er faciliteiten waardoor zij een stuk minder belasting betalen. Voor een deel zijn de faciliteiten zelfs zo ruim dat men niet of nauwelijks belasting betaalt.
De Hong Kong economie drijft op onroerend goed. Vergis je niet hier in mensen, want het kan zo maar zijn dat de secretaresse deel uitmaakt van een investeringsclubje en ze samen 15 appartementen in eigendom en verhuur hebben. Als je enkele winkelpanden in een wijk als Central of Causeway Bay hebt, die je kunt verhuren, verdien je al snel 1 miljoen Hong Kong Dollar per jaar aan huurinkomsten per pand.
Dit is voor sommigen ruim genoeg van te leven. Vaak verlangt de bank van hen dat ze daarnaast een baan hebben omdat ze dan makkelijker een hypothecaire lening krijgen bij de bank.
Er is ook een groot verschil tussen expats die hier een appartement willen kopen en locals. Onder de 1 miljoen US dollar kun je hier niet veel kopen. Dus je vraagt je af hoe mensen dat voor elkaar krijgen. Zeker aangezien de downpayment voor de aankoop van een appartement bijna 50% is in sommige gevallen.
Echter zodra je hier wat langer rondloopt, blijkt dat de 50% downpayment alleen geldt voor expats. Locals kunnen vaak een appartement kopen met downpayment van tussen de 0% en 5%. In Nederland zou dit soort “discriminatie” volgens mij onmogelijk zijn, maar hier is het de normaalste zaak van de wereld.
De truc die men uithaalt hier is de volgende. Men koopt een appartement wat nog gebouwd moet worden. Zodra deze vrijgegeven worden, maar nog volledig gebouwd moeten worden, kopen mensen ze. De verwachtte bouwtijd is vaak minimaal 2 tot 3 jaar. Bij aankoop hoef je dan maar een beperkt bedrag neer te leggen (vaak rond de 10% van de aankoopwaarde). Dit leent men dan bij de bank. Vlak voor / rond de oplevering moet dan het hele bedrag betaalt worden. Inmiddels is het appartement bijna af en al flink in waarde gestegen (vaak 20-30% in 2 jaar). Vlak voor het hele bedrag moet worden overgemaakt wordt het dan verkocht en de winst wordt dan geherinvesteerd in de aankoop van een nieuw appartement en zo gaat men door en koopt men van tijd tot tijd appartementen en bouwt men een portefeuille op.
Mensen hebben hier 2 gezichten, want heel mensen weten dondersgoed hoe dit zit, maar niemand zal je vertellen dat er ook voor expats mogelijkheden zijn om tegen dezelfde betere voorwaarden een appartement te kunnen kopen. Dit omdat velen vinden dat jij niet dezelfde rechten hebt / hoort te hebben als zij. Met dit soort zaken gaat Nederland en de Europese Unie toch heel anders om. Je wordt toch vaak gezien als iemand die te veel betaald krijgt en meer faciliteiten krijgt dan zij. Een soort afgunst die op de achtergrond toch erg aanwezig is.
Het is goed om te beseffen dat heel veel dingen die je in Nederland als vanzelfsprekend beschouwd helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn en het opent ook je ogen, omdat een aantal dingen die in Nederland politiek bijna onbespreekbaar zijn in andere landen met andere ogen bekeken worden.
Om een voorbeeld te geven. De belastingopbrengsten van de Hong Kong overheid komen voor een groot deel van de expats. Voor lokale Hong Kong Chinezen bestaan er faciliteiten waardoor zij een stuk minder belasting betalen. Voor een deel zijn de faciliteiten zelfs zo ruim dat men niet of nauwelijks belasting betaalt.
De Hong Kong economie drijft op onroerend goed. Vergis je niet hier in mensen, want het kan zo maar zijn dat de secretaresse deel uitmaakt van een investeringsclubje en ze samen 15 appartementen in eigendom en verhuur hebben. Als je enkele winkelpanden in een wijk als Central of Causeway Bay hebt, die je kunt verhuren, verdien je al snel 1 miljoen Hong Kong Dollar per jaar aan huurinkomsten per pand.
Dit is voor sommigen ruim genoeg van te leven. Vaak verlangt de bank van hen dat ze daarnaast een baan hebben omdat ze dan makkelijker een hypothecaire lening krijgen bij de bank.
Er is ook een groot verschil tussen expats die hier een appartement willen kopen en locals. Onder de 1 miljoen US dollar kun je hier niet veel kopen. Dus je vraagt je af hoe mensen dat voor elkaar krijgen. Zeker aangezien de downpayment voor de aankoop van een appartement bijna 50% is in sommige gevallen.
Echter zodra je hier wat langer rondloopt, blijkt dat de 50% downpayment alleen geldt voor expats. Locals kunnen vaak een appartement kopen met downpayment van tussen de 0% en 5%. In Nederland zou dit soort “discriminatie” volgens mij onmogelijk zijn, maar hier is het de normaalste zaak van de wereld.
De truc die men uithaalt hier is de volgende. Men koopt een appartement wat nog gebouwd moet worden. Zodra deze vrijgegeven worden, maar nog volledig gebouwd moeten worden, kopen mensen ze. De verwachtte bouwtijd is vaak minimaal 2 tot 3 jaar. Bij aankoop hoef je dan maar een beperkt bedrag neer te leggen (vaak rond de 10% van de aankoopwaarde). Dit leent men dan bij de bank. Vlak voor / rond de oplevering moet dan het hele bedrag betaalt worden. Inmiddels is het appartement bijna af en al flink in waarde gestegen (vaak 20-30% in 2 jaar). Vlak voor het hele bedrag moet worden overgemaakt wordt het dan verkocht en de winst wordt dan geherinvesteerd in de aankoop van een nieuw appartement en zo gaat men door en koopt men van tijd tot tijd appartementen en bouwt men een portefeuille op.
Mensen hebben hier 2 gezichten, want heel mensen weten dondersgoed hoe dit zit, maar niemand zal je vertellen dat er ook voor expats mogelijkheden zijn om tegen dezelfde betere voorwaarden een appartement te kunnen kopen. Dit omdat velen vinden dat jij niet dezelfde rechten hebt / hoort te hebben als zij. Met dit soort zaken gaat Nederland en de Europese Unie toch heel anders om. Je wordt toch vaak gezien als iemand die te veel betaald krijgt en meer faciliteiten krijgt dan zij. Een soort afgunst die op de achtergrond toch erg aanwezig is.
Het is goed om te beseffen dat heel veel dingen die je in Nederland als vanzelfsprekend beschouwd helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn en het opent ook je ogen, omdat een aantal dingen die in Nederland politiek bijna onbespreekbaar zijn in andere landen met andere ogen bekeken worden.
Saturday, October 8, 2011
Cultuurverschillen – Deel 1
Wat ook opvalt in Hong Kong zijn de cultuurverschillen. Deze vallen met name op wanneer je wat verder kijkt dan je neus lang is en je wat meer contact krijgt met de locals en zij zich daar ook voor open stellen.
Laat ik voorop stellen dat ik hier een goed leven heb, maar dat ik me er terdege van bewust ben dat ik hier leef bij de gratie van de regering. Mocht er iets gebeuren, dan is je bestaansrecht hier heel wankel. Als ik mijn baan kwijt zou raken, wordt mijn verblijfsvergunning meteen ingetrokken en wordt ik geacht binnen zeer korte termijn het land te verlaten. Dit geldt alleen voor mensen die geen permanent resident zijn of een Hong Kong paspoort hebben, maar hier wonen en werken op een employment pass.
Chinezen voelen zich ook vrij snel verongelijkt of achtergesteld. Dit geldt zeker voor een groot aantal mensen die niet in Banking werken. Zij zien met name de expats als de rijke mensen die hier voor veel geld komen werken, allerlei faciliteiten krijgen en eigenlijk “hun” baan inpikken. Dit zul je niet altijd zien, maar dit is waar de gesprekken in het Chinees onder elkaar over gaan.
Het aparte hier is ook dat 2 mensen exact dezelfde baan kunnen doen maar een significant ander salaris kunnen verdienen. Dit iets wat in Nederland, zeker in de wat meer junior rangen toch eigenlijk ondenkbaar is. Echter hier is het de gewoonste zaak van de wereld. Alle gegevens zijn vertrouwelijk en presoonlijk en mogen vooral niet met collega’s of anderen besproken worden.
Een ander cultureel verschil was de situatie waar het geluid van mijn laptop stond iets te hard naar de zin van de collega die voor mij zat. Dat zullen ze nooit tegen je direct zeggen. Zij ging klagen bij mijn secretaresse die een etage lager zit. Vervolgens komt mijn secretaresse naar boven om te vragen of ik het geluid van mijn laptop zachter willen zetten. Heel apart, maar het heeft te maken met hierarchie. Niks gebeurt hier direct. Alles gaat indirect. Zo zijn er talloze voorbeelden.
Er heerst hier ook een heel ander schoonheidsideaal dan dat wat men in Nederland gewend is. Hier is het schoonheidsideaal om een zo wit mogelijke huid te hebben. Mensen lopen dan ook op staat met paraplu’s als de zon schijnt of met allerlei supersonische zonnekleppen die meer van het hoofddeksel van een imker weg hebben omdat ze zo ongeveer het hele gezicht willen bedekken.
Een ander schoonheidsideaal hier is om erg slank te zijn. Dames hier drinken liters (laxerende) thee per dag. Ik heb zelfs verhalen gehoord dat je na de lunch het beste het damestoilet het eerste uur kunt mijden omdat bij een (groot) deel van de dames na de lunch naar het toilet gaat de maaltijd er direct langs dezelfde weg uitkomt als dat de maaltijd erin is gegaan.Dat kan er ook mee te maken hebben (de thee en het braken) dat een groot aantal Chinezen hele slechte en bruine tanden hebben.
Volgende week nog een stukje over cultuurverschillen.
Laat ik voorop stellen dat ik hier een goed leven heb, maar dat ik me er terdege van bewust ben dat ik hier leef bij de gratie van de regering. Mocht er iets gebeuren, dan is je bestaansrecht hier heel wankel. Als ik mijn baan kwijt zou raken, wordt mijn verblijfsvergunning meteen ingetrokken en wordt ik geacht binnen zeer korte termijn het land te verlaten. Dit geldt alleen voor mensen die geen permanent resident zijn of een Hong Kong paspoort hebben, maar hier wonen en werken op een employment pass.
Chinezen voelen zich ook vrij snel verongelijkt of achtergesteld. Dit geldt zeker voor een groot aantal mensen die niet in Banking werken. Zij zien met name de expats als de rijke mensen die hier voor veel geld komen werken, allerlei faciliteiten krijgen en eigenlijk “hun” baan inpikken. Dit zul je niet altijd zien, maar dit is waar de gesprekken in het Chinees onder elkaar over gaan.
Het aparte hier is ook dat 2 mensen exact dezelfde baan kunnen doen maar een significant ander salaris kunnen verdienen. Dit iets wat in Nederland, zeker in de wat meer junior rangen toch eigenlijk ondenkbaar is. Echter hier is het de gewoonste zaak van de wereld. Alle gegevens zijn vertrouwelijk en presoonlijk en mogen vooral niet met collega’s of anderen besproken worden.
Een ander cultureel verschil was de situatie waar het geluid van mijn laptop stond iets te hard naar de zin van de collega die voor mij zat. Dat zullen ze nooit tegen je direct zeggen. Zij ging klagen bij mijn secretaresse die een etage lager zit. Vervolgens komt mijn secretaresse naar boven om te vragen of ik het geluid van mijn laptop zachter willen zetten. Heel apart, maar het heeft te maken met hierarchie. Niks gebeurt hier direct. Alles gaat indirect. Zo zijn er talloze voorbeelden.
Er heerst hier ook een heel ander schoonheidsideaal dan dat wat men in Nederland gewend is. Hier is het schoonheidsideaal om een zo wit mogelijke huid te hebben. Mensen lopen dan ook op staat met paraplu’s als de zon schijnt of met allerlei supersonische zonnekleppen die meer van het hoofddeksel van een imker weg hebben omdat ze zo ongeveer het hele gezicht willen bedekken.
Een ander schoonheidsideaal hier is om erg slank te zijn. Dames hier drinken liters (laxerende) thee per dag. Ik heb zelfs verhalen gehoord dat je na de lunch het beste het damestoilet het eerste uur kunt mijden omdat bij een (groot) deel van de dames na de lunch naar het toilet gaat de maaltijd er direct langs dezelfde weg uitkomt als dat de maaltijd erin is gegaan.Dat kan er ook mee te maken hebben (de thee en het braken) dat een groot aantal Chinezen hele slechte en bruine tanden hebben.
Volgende week nog een stukje over cultuurverschillen.
Subscribe to:
Posts (Atom)