Blue Mountains

Een van de te bezichtigen plaatsen die in op mijn lijstje stond, waren de Blue Mountains. Nadat ik afgereisd was naar de familie in Schofields, bleek dat een uitstekende uitvalsbasis te zijn voor een bezoek aan de Blue Mountains. Het was een klein stukje met de trein alvorens je aan de voet komt van de Blue Mountains en van daaruit kun je met de trein (Blue Mountains lijn) verder de bergen in.

Over het Australisch openbaar vervoer, kan ik niet heel veel goeds zeggen helaas. De markering en de borden is allemaal goed, maar de treinen zelf zijn ontzettend smerig. Overal graffiti in de wagons en daarnaast zien ze er gewoon erg oud en slecht onderhouden uit, maar goed het brengt je waar je moet zijn op een goedkope manier.

Dus eerst oer-Hollands op de fiets naar het station in Schofields. Daar gevraagd waar ik heen moest. Toen bleek dat ik de trein moest hebben die net binnenrolde. Snel een kaartje gekocht en kon nog net in de trein springen waarna de deuren achter me dicht gingen. Dat is toch wel lekker als je op een station bent waar de treinen eens per half uur rijden en er verder niks is (cafe, kiosk, etc). Van Shofields naar Blacktown en daarna door naar Penrith en Emu Plains wat aan de voet van de Blue Moutains ligt en tevens een opstapstation voor de Blue Mountains lijn is.

Ik had echter het geluk dat ik door een vriend daar opgewacht zou worden en we samen met de auto verder zouden reizen. We zijn toen met de auto doorgereden naar Katoomba. In Katoomba hebben we toen geluncht en zijn daarna doorgegaan naar Echo Point. Hier heb je een waanzinnig mooi uitzicht over de Blue Mountains en kun je ook goed de 3 gezusters zien.



Echo Point





De 3 Gezusters





De omgeving

Het was er alleen heel erg koud. De temperatuur was sowieso niet om over naar huis te schrijven, maar er stond ook nog een stevige wind waardoor het erg guur en koud aan voelde.

Na wat rondgelopen te hebben, snel de warme auto opgezocht en op zoek gegaan naar de Katoomba Falls. Vanuit Echo Point was het namelijk een wandeltocht van meer dan een uur over paden die niet al te best begaanbaar waren (vanwege regenval). Met de auto konden we gelukkig een stuk dichter in de buurt komen en was het maar een klein stukje lopen. De Falls waren op zich best mooi en na een aantal kiekjes geschoten te hebben teruggegaan en in het cafeetje wat warms gedronken om weer op te warmen.





Katoomba Falls

Rondom de Katoomba Falls

Daarna begon het langzaam donker te worden, dus zijn we in de auto gestapt om terug te gaan richting Sydney. Onderweg nog gestopt om wat eten. Al met al een erg koude, maar erg geslaagde dag.

Familiebezoek

In Australie was het hoog tijd om op familiebezoek te gaan. Dit zat al eerder in de planning, maar destijds ging het niet door omdat ik toen vanuit Singapore geen tickets kon vinden naar Sydney. Aangezien dit mogelijk de laatste keer zou zijn dat ik de familie daar kon bezoeken, heb ik besloten deze kans aan te grijpen.

In de zoektocht naar een nieuwe baan, kwamen er namelijk verschillende opties in verschillende landen voorbij. Als ik teruggegaan was naar Europa, zou het toch aanzienlijk lastiger worden om familie te bezoeken in Australie. Ik heb het zelf gemerkt tijdens mijn verblijf in Singapore. Het is toch een ruime 12 uur vliegen en niet iets wat je zomaar doet. En om dan nog eens 7-8 uur verder te vliegen inclusief een stopover van enkele uren, dat maakt het toch een hele onderneming.

Halverwege mijn verblijf in Sydney ben ik dan ook doorgereisd naar Schofields waar de familie neergestreken is. Dit was voor mij meteen een mooie gelegenheid om kennis te maken met de jongste telg uit de familie aangezien ze een kleine 2 jaar geleden een kindje gekregen hadden.

Dan merk je meteen dat het aanpassen is (in de goede zin overigens). Het hele huis is ontzettend ruim ingericht en de kleine telg heeft volop ruimte om te spelen, maar alles is afgezet met hekjes en dat is dan weer lasting als je daar met een megakoffer doorheen moet. Nu heb ik gedurende verschillende vakanties al commentaar gehad op het formaat van mijn koffer, dus het zal wel aan mij liggen. :-)

Het was erg leuk om te zien hoe leuk ze daar gesettled zijn met de kleine. Hij wordt ook tweetalig opgevoed. Dus hij spreekt al een aantal woordjes Engels en Nederlands. Hij had het er blijbkaar al een tijdje over dat zijn neef langs zou komen. Echter toen ik eenmaal binnen stond werd hij toch wat verlegen. Later trok het wel iets bij gelukkig.

Ik ben in ieder geval erg blij dat ik de mogelijkheid had en dankbaar dat ze me de mogelijkheid gegeven hebben om te gast te zijn.

Sydney – Aankomst en eerste dagen

De vlucht naar Sydney was er 1 om snel te vergeten. Ik voelde me namelijk best ongemakkelijk. Ongemakkelijk is niet het juiste woord, maar laat ik het proberen te omschrijven. Ik reis al een paar weken met 3 tassen. Een grote koffer met een groot deel van mijn kleding erin. Daarnaast een grote reistas die met name geschikt is om pakken te vervoeren. Hier zitten namelijk een pak, een paar pantalons en overhemden in die ik hard nodig heb zodra ik in Hong Kong ga werken. Die had ik misschien eerder mee moeten nemen toen ik wat spullen overgebracht heb, maar toen zat ik ook al boven mijn bagagelimiet. Dus dat ging niet echt. Nu is het zo dat iedere keer als ik in een vliegtuig stap, ik een hele lezing krijg dat ik te veel bagage bij heb en ik moet bijbetalen of dat ze het de volgende keer niet door de vingers zien. Ik heb me er al een paar keer uit kunnen praten, maar het voelt gewoon niet prettig, wanneer je daar voor je gevoel met je hele hebben en houwen staat en iedere keer dezelfde discussie krijgt. Nu zijn gelukkig enkele luchtvaartmaatschappijen wat coulanter dan andere, maar leuk is het niet echt.

Dus toen ik de lezing kreeg van de Jetstar stewardess in het vliegtuig dat ik te veel bagage bij had, heb ik het maar voor waar aangenomen. De volgende keer zou ik er niet mee weg komen. Nu is Jetstar niet echt service gericht en bagage alsnog inchecken zodra je in het vliegtuig bent, kost hen teveel tijd en geld dus zien ze het vaak door de vingers. Ik vind het overigens niet de taak van de stewardessen in het vliegtuig. Eerst kom je bij de check-in balie waar ze er wat van kunnen en moeten zeggen. Daarna kom je bij de boarding gate waar ze er iets van kunnen en moeten zeggen. Als dat niet gebeurt, vind ik dat de stewardess in het vliegtuig, maar gewoon moet zwijgen.

Ik werd van het vliegveld opgehaald door een vriend en nadat we de eerste middag wat gerelaxed en gegeten hadden, was het de volgende dag tijd om Sydney in te gaan. Een paar van de toeristische trekpleisters in Sydney zijn natuurlijk de Sydney Harbour Bridge en het Sydney Opera House. De Harbour Bridge is erg indrukwekkend, het Opera House daarentegen zag er wat minder mooi uit. In mijn beleving was het altijd hagelwit, maar dat blijkt in het echt toch wat minder te zijn. Daarnaast dacht ik dat het echt aan de rand van de baai lag, maar het ligt niet echt aan de “echte kust”.

De Harbour Bridge ligt echter aan de rand van het CBD (Central Business District) en verbindt het CBD met Noord Sydney. Het Opera House ligt dan ook praktisch in het CBD. De baai zelf loopt nog zeker enkele kilometers door riching Bondi Beach voor je bij de “echte” kustlijn komt.





Sydney Harbour Bridge



Sydney Opera House





Sydney CBD



Noord Sydney

Onder de Harbour Bridge ligt een gebied dat men “The Rocks” noemt. Dit is een erg leuk deel van de stad om te verblijven. De gebouwen zijn er allemaal wat ouder, veel pakhuis en kasteel-achtige gebouwen. Niet de grote torens, maar wel de grote zware muren en poorten, waarachter je allerlei binnentuintjes vindt die gebruikt worden als cafes, restaurants en bars. Het feit dat het allemaal een beetje verstopt ligt, geeft het een gezellig, kleinschalig en intiem karakter. Sydney is ook erg groen, maar heeft veel meer een echt centrum dan Melbourne. Sydney heeft veel meer hoogbouw en het CBD heeft veel meer weg van het CBD van een stad als New York of Londen dan Melbourne dat heeft met hoge gebouwen waartussen je je afentoe heel klein voelt. Ik vind dat echter een geweldig gevoel. Door een straat of stadscentrum lopen waar je aan beide kanten van de straat kantoorgebouwen hebt van 40-50 of zelfs meer etages. Zeker als het dan erg druk is op straat. Je bent dan namelijk heerlijk anoniem in het grote geheel.



The Rocks

De volgende dag naar Paddington en Bondi Beach beach geweest. Paddington is een beetje de kunstzinnige wijk van Sydney. Het is ook een beetje de alternatieve wijk van Sydney. Veel oude gebouwen, niet meer dan 2-3 etages waarin heel veel winkeltjes en galleries zitten. Het oude uiterlijk van de gebouwen in combinatie met de laagbouw draagt bij aan het open en vriendelijke karakter van de wijk. De huizen deden me een beetje denken aan de stijl van Ponsonby in Auckland, wat qua wijk en uitstraling een beetje hetzelfde karakter had.







Paddington

Bondi Beach is een heerlijk strand. Er was blijkbaar een loopevenement, genaamd “City to Surf”, waarbij mensen van een bepaald punt in de stad naar Bondi Beach lopen en finishen op het strand. Er ligt bij Bondi Beach ook een Coastal Trail, een wandelroute langs het strand en de baai waarbij je op verschillende punten een heel mooi uitzicht hebt. Grappig is dat het hier nu winter is en nog steeds een graad of 14-15 op mooie dagen. Er lopen dus nog volop mensen in korte broeken en op slippers rond hier. En dat terwijl ik nog steeds gewend ben aan Singaporese temperaturen en het dus bij temperaturen van 14-15 graden nog steeds ijskoud heb en het liefst met dikke winterkleren aan loop.









Bondi Beach

Wat er grappig is bij Bondi Beach is dat er 2 zwembaden liggen bij een cafe wat praktisch in de baai ligt. Het ligt echter iets hoger dan zeeniveau, maar het moet volgens mij een van de weinige zoutwaterzwembaden zijn die ik ken of gezien heb. De golven slaan namelijk stuk tegen de muur van het zwembad en als de golf sterk genoeg is komt het water dusdanig ver boven de muur van het zwembad uit dat het zeewater ook daadwerkelijk in het zwembad stroomt. Er waren zelfs mensen aan het zwemmen in dat zwembad en dat terwijl de golven daadwerkelijk in het zwembad terecht kwamen. Het klinkt als een iets andere versie van het bekende golfslagbad in bij voorbeeld Center Parcs.



Het "zout water golfslag zwembad"

Daarna nog even doorgegaan naar Darling Harbour. Hier heb je een mooi uitzicht over de stad en de skyline. Het ligt vlakbij het Maritiem Museum en op loopafstand van de Harbour Bridge en het Opera House. Dit gebied is ingericht als uitgaansgebied met veel gezellige barretjes en restaurants en volledig autovrij. Dus je kunt overal heerlijk wandelen met name aan het water.





Darling Harbour en de skyline overdag







Darling Harbour en de skyline by night

Tot zover kan ik alleen maar zeggen dat de stad een erg prettige en aangename sfeer uitademt en ik vind het oprecht jammer dat het zover weg is van Europa. Het is zeker een bezoekje waard en als gebied ook erg prettig om te wonen, leven en werken, te meer omdat Australiers erg relaxed en vriendelijk zijn. Genoeg stof tot nadenken in ieder geval voor mij. :-)

Port Douglas en Great Barrier Reef

Na een klein weekje Melbourne was het tijd om warmer weer op te zoeken. Ik zou mijn reis voortzetten in Port Douglas. Vanaf Melbourne was dit ongeveer een kleine 3 uur vliegen. Gelukkig was het me gelukt om een stoel in de rij van de nooduitgang te bemachtigen bij Jetstar (en dat zonder bij te betalen). Dus volop beenruimte. Het verhaaltje van de stewardess over wat je dan moet doen in een eventueel noodgeval neem je dan maar voor lief.

Vanaf Melbourne vlieg je naar Cairns en van daaruit is het ongeveer een uur tot anderhalf uur met een shuttle bus naar je hotel. Dit hangt af van hoe de bus rijdt en wie er allemaal nog meer in de bus zitten die afgezet dienen te worden.

In Port Douglas had in een zeer aangenaam boutique resort hotel. Een ruime kamer met woonkamerdeel. Aangezien ik de eerste dagen nog niet helemaal hersteld was, heb ik het vooral rustig aangedaan. Lekker uitslapen en overdag een beetje rondwandelen en aan het zwembad liggen. Excursies zijn er volop, maar die zijn wel erg aan de prijs. Een gemiddelde excursie kost je al snel 200 Australische Dollar. Dus besloot ik te doen waar ik voor gekomen was, duiken!





Het hotel in Port Douglas

Port Douglas is verder namelijk niet zo heel groot. Een klein centrumpje bestaande uit 1 grote straat met wat bars en restaurants en een aantal verstopt in kleine zijstraatjes. Verder is er een haventje en een 6 kilometer lang strand. Port Douglas heeft een beetje zijn eigen cultuur. Afgezien van de paar luxere hotels die in het dorpje gelegen zijn, draait het voornamelijk op backpackers. Er zijn blijkbaar 1 of 2grote backpacker campings die wat verder buiten het dorp liggen. Port Douglas is heel erg een surfersgemeenschap. Dus alles wat alternatief is, kom je er tegen. Ook een jointje op zijn tijd daar is de gemiddelde backpacker niet vies van. Daarnaast is het heel erg een stad waar mensen heen gaan die op zoek zijn naar zichzelf. Zo was er 1 iemand die zich net niet gekwalificeerd had voor de Olympische Spelen van Vancouver en er maar een jaar tussenuit was gegaan. Heel veel “kinderen” die voor ze naar de universiteit gaan er “even” tussenuit willen omdat ze niet weten wat ze willen gaan doen. Deze mensen leven een vrij “simpel” leven. Vaak werken ze in restaurants, bars, hotels of bv als duikinstructeur en ze meestal geven ze per maand uit wat ze verdienen. Misschien wat simplistisch maar het past blijkbaar goed bij de fase in hun leven die die mensen doormaken. Het had in die zin wel wat weg van vakantiebestemmingen als Renesse en Chersonissos.









Het straatbeeld in Port Douglas





Een oud treintje wat nog rijdt

Uiteindelijk een duiktrip geboekt naar het Great Barrier Reef. Het Great Barrier Reef staat op de Unesco werelderfgoedlijst, dus de verwachtingen waren hoog gespannen. Daarnaast is was het walvisseizoen. Dat wil zeggen dat de vrouwtjeswalvissen erg dicht bij de kust komen om te bevallen. Er schijnen ook nogal wat schildpadden, haaien en manta’s rond te zwemmen. Dit verhoogde de verwachtingen alleen maar. Echter zoals zo vaak met hoge verwachtingen komt er dan niet zo heel veel van uit. Afgezien van een kleine rog, moet ik zeggen dat ik niet heel veel spectaculairs gezien heb. Geen haaien en vooral geen schildpadden. De schildpadden staan nog steeds hoog op mijn verlanglijstje om te zien onder water. Nou ja volgende keer beter.



De boot voor de duiktrip



De omgeving

Na een kleine week was het al weer tijd om door te reizen naar mijn laatste bestemming. Ik zou de warmte en kleinschaligheid van Port Douglas achterlaten voor het koude weer van de metropool Sydney.