Time flies when you’re having fun! Inmiddels ben ik 1 jaar in Hong Kong. Tijd voor een terugblik op het afgelopen jaar wat gevoelsmatig echt voorbij gevlogen is.
Wat heb ik het afgelopen jaar allemaal gedaan? Zoals jullie waarschijnlijk wel gelezen hebben, heb hier ook het hardlopen weer opgepakt (hashing). Als gevolg van het hashen, ben ik op verschillende plaatsen in Hong Kong geweest en heb ik een kant van Hong Kong gezien die misschien niet zo mooi is. Minimaal 50-60% van het landoppervlak in Hong Kong bestaat uit natuur en natuurreservaat. Vaak als je gaat hashen trek je deze natuurgebieden. Met enige regelmaat kom je huisjes tegen weggestopt in wat bijna de jungle is. De term “huis” is misschien ook wat veel van het goede aangezien het meer stenen hutjes zijn, maar er wonen inderdaad families in. Erg mooi om te zien, maar het staat in schril contrast tot het leven wat je in het weekend ziet op Hong Kong Island waar je de ene dure sportauto na de andere tegenkomt. Sommmige van de uitzichtpunten waar je voorbij komt zijn echt onbeschrijfelijk. Hong Kong heeft echt de “wauw”-factor.
Inmiddels heb ik ook weer een leuke groep mensen gevonden om wekelijks mee te lunchen. Een aantal van deze mensen wonen al geruime tijd in Hong Kong en het is heerlijk om hun verhalen aan te horen hoe Hong Kong zich over de jaren ontwikkeld heeft. De locatie is ook waanzinning, 44e etage in 1 van de flats in Central, waar je een geweldig uitzicht hebt over Hong Kong.
Wat valt verder op aan Hong Kong? Het is een stad die veel meer leeft dan Singapore. Het is chaotisch, afentoe wat smerig (zeker als je in de ochtend langs de food stalls loopt en de vettige lucht afentoe op je luchtwegen slaat), maar er gebeurt altijd wat.
Efficiency is een toverwoord hier in Azie. Om een voorbeeld te geven. Als ik wegvlieg van of aankom op HK Airport duurt het maximaal 2 minuten voor ik door de paspoorcontrole ben door een ingenieus pasjessysteem wat ze hier hebben. Een soortgelijk systeem heeft men nu ook in Singapore. Ik heb het verschillende keren getimed. In Singapore duurde het veelal tussen de 35 en 40 minuten vanaf het moment dat ik lettelijk uit het vliegtuig stapte (in de slurf) tot het moment dat ik de voordeur van mijn apparement opende. Dit inclusief paspoortcontrole, bagage ophalen en een taxirit van 20 kilometer. In Hong Kong duurt dit ongeveer een uur omdat de taxirit bijna 45 kilometer is. De keren dat ik dan naar Schiphol vlieg, duurt het me vaak alleen al een uur voor ik door de paspoortcontrole ben en dan moet ik mijn bagage nog ophalen.
Verder is het klimaat hier ook extremer dan in Singapore. Als het hier warm is, is het ook echt warm en het dragen van een pak is dan echt geen pretje. Dus zeker de laatste maanden redelijk wat geld gespendeerd aan taxi’s aangezien de busverbinding hier in de straat belabberd is. Zelfs een wandelingetje van 5 minuten naar de volgende straat, geeft je echt een nat pak. Zo erg is het weer hier afentoe. Echter dat geldt alleen voor pakken. In vrijetijdskleding heb ik er een stuk minder last van. Daartegenover staat dat het hier in de periode November – Maart een stuk koeler is. Heerlijk om met een spijkerbroek en luchtige polo of trui aan te lopen, zonder weg te zweten, maar nog wel warm genoeg om elke dag buiten te kunnen eten.
Qua faciliteiten ben ik er wel op achteruit gegaan. Zo heeft dit appartement geen gym, wel een klein zwembad en maar 1 tennisbaan ipv 2. Echter de stad maakt heel veel goed. Hierbij moet ik wel een kanttekening plaatsen. In beide steden kun je geweldig leven, maar wat de ervaring zal zijn, hangt er wel vanaf wat je er zelf van maakt.
Qua werk is het een hele verademing om nu te beseffen dat ik nu al 1 jaar iets volledig anders doe en er nog plezier in heb ook. Een zeer welkome afwisseling.
Kort samengevat kan ik zeggen dat 1 jaar Hong Kong een van de betere keuzes is die ik tot dusver gemaakt heb. Zakelijk gaat alles lekker en heb ik heel veel plezier in mijn werk. Prive heb ik er niet op alle vlakken eruit gehaald wat erin zit, maar dat komt ook omdat ik veel op reis geweest ben en besloten heb zaken in Hong Kong drastisch anders aan te pakken dan ik in Singapore gedaan heb. Ik heb dan ook absoluut geen spijt van mijn move naar Hong Kong. Ik voel me op mijn leeftijd bevoorrecht dat ik zowel in Singapore, Vietnam als Hong Kong heb kunnen wonen, werken en leven aangezien dit mijn leven wezenlijk veranderd heeft.
Tuesday, September 27, 2011
Thursday, September 22, 2011
Bangkok – Sightseeing
In Bangkok was er gelukkig ook tijd voor sightseeing. Allereerst op weg naar het Grand Palace. Daar aangekomen was ik aan de late kant en ging het al sluiten. Helaas volgende keer beter. Daarnaast mag je er als man ook niet in korte broek en op slippers naar binnen. Later ben ik niet meer in de gelegenheid geweest om er terug naar toe te gaan, maar van buitenaf zag het er erg indrukwekkend uit en is het zeker een bezoekje waard.
Een klein stukje van 1 van de gebouwen van het Grand Palace
Wederom Thai zijn echt heel erg vriendelijk en behulpzaam. Terwijl ik rondliep werd ik aangesproken door een local. Hij hielp me vervolgens met het uitstippelen van een route en hield vervolgens een tuk tuk aan en bracht de prijs terug tot 1/3e van wat de tuk tuk driver oorspronkelijk vroeg. Dus dat was mooi meegenomen.
Een van de vele paleisachtige gebouwen in Bangkok
Allereerst naar de “Staande Boeddha”. Dit is beeld van een staande boeddha wat ongeveer 50 meter hoog zou moeten zijn. Het ligt een beetje verstopt en er liggen enkele tempeltjes omheen. Op het pleintje ernaast worden met enige regelmaat diensten gehouden voor en door monniken.
De staande boeddha
Een van de tempels rondom de staande boeddha
Het plein voor de staande boeddha
Vervolgens werd ik eerst afgezet bij een kledingzaak en daarna bij een juwelier. Blijkbaar krijgen zij daar commissie voor, maar daar was ik binnen en buiten in twee minuten.
Door naar de “Tempel met de 100 Boeddha’s”. Een tempelcomplex, waarvan 1 van de tempels 100 verschillende boeddha beelden zou bevatten. Ik heb ze niet allemaal nageteld, maar het waren er in ieder geval redelijk wat. Verder lagen er op het complex nog verscihllende gebouwen. Het was niet helemaal duidelijk of deze nog in gebruik waren of niet, maar zeker enkele gebouwen die wat verder op het terrein lagen leken zeker nog in gebruik door de monniken. Daarnaast stond er midden op het terrein een grote banyan-tree. Deze boom wordt binnen het Hindoeisme als heilig beschouwd.
De Tempel met de 100 Boeddha's
Een van de gebouwen op het tempelcomplex
De Banyan-tree
Na hier wat rondgekeken te hebben vervolgens door naar Golden Mount. Golden Mount is onderdeel van de Wat Saket tempel. Deze ligt net buiten het oude stadscentrum van Bangkok en naast het Pom Mahakhan fort. Oorspronkelijk gebouwd door Koning Rama III in het begin van de 19e eeuw was het bedoeld als markering voor het begin van de stad.
Golden Mount
Vanaf de “begane grond” zijn het ongeveer 300 treden die als een spiraal aan de buitenkant je naar de top van de berg brengen. Boven op de berg zie je al van veraf de goudkleurige Chedi. Deze Chedi ligt op het dakterras en is allen te bereiken via een smalle trap binnen het gebouw waar je aankomt nadat je de 300 treden van de spiraaltrap bedwongen hebt.
Een deel van de 300 treden
De Chedi
Eenmaal beneden was er de mogelijkheid om met de watertaxi terug te gaan in de richting van het hotel. Het leek wel een beetje alsof ik weer terug was in Amsterdam. Alleen voer de boot een heel stuk sneller en was het uitzicht net even anders.
De Watertaxi
Aangekomen op de plaats van bestemming nog even het winkelcentrum in om wat vers fruit te halen. Grappig was om te zien dat er voor de ingang van het winkelcentrum kleine tempeltjes stonden. Mensen knielen dus ook echt op het trottoir in het midden van een drukke stad. Apart, maar eigenlijk wel heel mooi om te zien hoe mensen zich in een dergelijke omgeving even helemaal af kunnen zonder en te bidden.
Tempels en biddende mensen op het trottoir voor een shopping mall
Een klein stukje van 1 van de gebouwen van het Grand Palace
Wederom Thai zijn echt heel erg vriendelijk en behulpzaam. Terwijl ik rondliep werd ik aangesproken door een local. Hij hielp me vervolgens met het uitstippelen van een route en hield vervolgens een tuk tuk aan en bracht de prijs terug tot 1/3e van wat de tuk tuk driver oorspronkelijk vroeg. Dus dat was mooi meegenomen.
Een van de vele paleisachtige gebouwen in Bangkok
Allereerst naar de “Staande Boeddha”. Dit is beeld van een staande boeddha wat ongeveer 50 meter hoog zou moeten zijn. Het ligt een beetje verstopt en er liggen enkele tempeltjes omheen. Op het pleintje ernaast worden met enige regelmaat diensten gehouden voor en door monniken.
De staande boeddha
Een van de tempels rondom de staande boeddha
Het plein voor de staande boeddha
Vervolgens werd ik eerst afgezet bij een kledingzaak en daarna bij een juwelier. Blijkbaar krijgen zij daar commissie voor, maar daar was ik binnen en buiten in twee minuten.
Door naar de “Tempel met de 100 Boeddha’s”. Een tempelcomplex, waarvan 1 van de tempels 100 verschillende boeddha beelden zou bevatten. Ik heb ze niet allemaal nageteld, maar het waren er in ieder geval redelijk wat. Verder lagen er op het complex nog verscihllende gebouwen. Het was niet helemaal duidelijk of deze nog in gebruik waren of niet, maar zeker enkele gebouwen die wat verder op het terrein lagen leken zeker nog in gebruik door de monniken. Daarnaast stond er midden op het terrein een grote banyan-tree. Deze boom wordt binnen het Hindoeisme als heilig beschouwd.
De Tempel met de 100 Boeddha's
Een van de gebouwen op het tempelcomplex
De Banyan-tree
Na hier wat rondgekeken te hebben vervolgens door naar Golden Mount. Golden Mount is onderdeel van de Wat Saket tempel. Deze ligt net buiten het oude stadscentrum van Bangkok en naast het Pom Mahakhan fort. Oorspronkelijk gebouwd door Koning Rama III in het begin van de 19e eeuw was het bedoeld als markering voor het begin van de stad.
Golden Mount
Vanaf de “begane grond” zijn het ongeveer 300 treden die als een spiraal aan de buitenkant je naar de top van de berg brengen. Boven op de berg zie je al van veraf de goudkleurige Chedi. Deze Chedi ligt op het dakterras en is allen te bereiken via een smalle trap binnen het gebouw waar je aankomt nadat je de 300 treden van de spiraaltrap bedwongen hebt.
Een deel van de 300 treden
De Chedi
Eenmaal beneden was er de mogelijkheid om met de watertaxi terug te gaan in de richting van het hotel. Het leek wel een beetje alsof ik weer terug was in Amsterdam. Alleen voer de boot een heel stuk sneller en was het uitzicht net even anders.
De Watertaxi
Aangekomen op de plaats van bestemming nog even het winkelcentrum in om wat vers fruit te halen. Grappig was om te zien dat er voor de ingang van het winkelcentrum kleine tempeltjes stonden. Mensen knielen dus ook echt op het trottoir in het midden van een drukke stad. Apart, maar eigenlijk wel heel mooi om te zien hoe mensen zich in een dergelijke omgeving even helemaal af kunnen zonder en te bidden.
Tempels en biddende mensen op het trottoir voor een shopping mall
Monday, September 12, 2011
Bangkok – de Reis
Aangezien ik dit jaar besloten heb te proberen wat meer van Azie te zien, heb ik een lijstje gemaakt van enkele plaatsen die ik graag wil bezichtigen. Op dit lijstje staat onder andere Bangkok. Toen de kans zich aanbood om deze stad te bezoeken, heb ik deze met 2 handen aangegrepen.
Het begon al uitstekend bij de check-in. Meneer, aangezien het vliegtuig vol is, krijgt u een upgrade naar Business Class. Mooi, die had ik alvast in de tas. Door naar de lounge. Daar iets gegeten en vervolgens het vliegtuig in.
Bangkok ligt op iets meer dan 2,5 uur vliegen van Hong Kong. Thailand wordt ook wel “Land of Smiles” genoemd. De vlucht ging voorspoedig en bij aankomst in Bangkok ging alles redelijk soepel. Het vliegveld was erg modern en de mensen super vriendelijk en behulpzaam. Het was even zoeken naar de taxi standplaats, maar van daaruit ging het vrij soepel naar het hotel.
De kleurrijke taxi's in Bangkok
Het hotel waar ik verbleef lag zo ongeveer naast Bumrungrad International Hospital. Thailand heeft blijbkaar een niche gevonden waarin het zichzelf gepositioneerd heeft en dit is chirurgie en operaties waarvan een groot deel plastische chirurgie is. Snel een kijkje genomen in het ziekenhuis, maar het zag er echt allemaal brandschoon uit. Personeel was heel erg vriendelijk en behulpzaam. Geen verkeerd land om een operatie te ondergaan. Opvallend was dat het ziekenhuis verder van alle gemakken (lees Mc Donalds, Starbucks, restaurants en winkels) voorzien was.
Het dakterras van het hotel met zwembad
Het uitzicht vanaf het dakterras
Wat me verder opviel was dat er enorm veel mensen in een boerka rondliepen. Eerlijk is eerlijk, ik heb daar in die dagen rondom het ziekenhuis meer mensen in een boerka gezien dan dat ik er tijdens mijn verblijf in Dubai gezien heb. Verbazend!
De eerste avond was ik uitgenodigd voor een etentje en ik zou opgehaald worden. Ik kan heel eerlijk zijn hier. Het verkeer in Bangkok is in bepaalde delen gewoon een grote chaos. Van het hotel naar het einde van de straat was in totaal misschien 500 meter en dat heeft bijna een half uur geduurd. Daarna was het nog eens 500 meter naar een van de expressways en dat duurde nog eens 20 minuten.
Je moet je dan bedenken dat Bangkok zowel een skytrain als metronetwerk heeft en nog staat het verkeer vaak muur- en muurvast voor een groot deel van de dag. Dan vraag je je af hoeveel een dergelijke stad nog kan groeien economisch gezien als het verkeer nu al 1 groot drama is. Een stad als bijvoorbeeld Ho Chi Minh is qua verkeer nog net iets erger, maar deze stad heeft nog niet of nauwelijks openbaar vervoer. Daar kan dus nog een hele inhaalslag gemaakt worden zodra er een openbaar vervoersnetwerk ligt en mensen dat gaan gebruiken. En dan te bedenken dat in Bangkok enkele expresways 2 lagen hebben waar verkeer overheen gaat.
Ik had er zowel hele positieve als minder positieve verhalen over gehoord, maar het is een prachtige stad waar veel te zien is, maar het verkeer is echt dramatisch.
Het begon al uitstekend bij de check-in. Meneer, aangezien het vliegtuig vol is, krijgt u een upgrade naar Business Class. Mooi, die had ik alvast in de tas. Door naar de lounge. Daar iets gegeten en vervolgens het vliegtuig in.
Bangkok ligt op iets meer dan 2,5 uur vliegen van Hong Kong. Thailand wordt ook wel “Land of Smiles” genoemd. De vlucht ging voorspoedig en bij aankomst in Bangkok ging alles redelijk soepel. Het vliegveld was erg modern en de mensen super vriendelijk en behulpzaam. Het was even zoeken naar de taxi standplaats, maar van daaruit ging het vrij soepel naar het hotel.
De kleurrijke taxi's in Bangkok
Het hotel waar ik verbleef lag zo ongeveer naast Bumrungrad International Hospital. Thailand heeft blijbkaar een niche gevonden waarin het zichzelf gepositioneerd heeft en dit is chirurgie en operaties waarvan een groot deel plastische chirurgie is. Snel een kijkje genomen in het ziekenhuis, maar het zag er echt allemaal brandschoon uit. Personeel was heel erg vriendelijk en behulpzaam. Geen verkeerd land om een operatie te ondergaan. Opvallend was dat het ziekenhuis verder van alle gemakken (lees Mc Donalds, Starbucks, restaurants en winkels) voorzien was.
Het dakterras van het hotel met zwembad
Het uitzicht vanaf het dakterras
Wat me verder opviel was dat er enorm veel mensen in een boerka rondliepen. Eerlijk is eerlijk, ik heb daar in die dagen rondom het ziekenhuis meer mensen in een boerka gezien dan dat ik er tijdens mijn verblijf in Dubai gezien heb. Verbazend!
De eerste avond was ik uitgenodigd voor een etentje en ik zou opgehaald worden. Ik kan heel eerlijk zijn hier. Het verkeer in Bangkok is in bepaalde delen gewoon een grote chaos. Van het hotel naar het einde van de straat was in totaal misschien 500 meter en dat heeft bijna een half uur geduurd. Daarna was het nog eens 500 meter naar een van de expressways en dat duurde nog eens 20 minuten.
Je moet je dan bedenken dat Bangkok zowel een skytrain als metronetwerk heeft en nog staat het verkeer vaak muur- en muurvast voor een groot deel van de dag. Dan vraag je je af hoeveel een dergelijke stad nog kan groeien economisch gezien als het verkeer nu al 1 groot drama is. Een stad als bijvoorbeeld Ho Chi Minh is qua verkeer nog net iets erger, maar deze stad heeft nog niet of nauwelijks openbaar vervoer. Daar kan dus nog een hele inhaalslag gemaakt worden zodra er een openbaar vervoersnetwerk ligt en mensen dat gaan gebruiken. En dan te bedenken dat in Bangkok enkele expresways 2 lagen hebben waar verkeer overheen gaat.
Ik had er zowel hele positieve als minder positieve verhalen over gehoord, maar het is een prachtige stad waar veel te zien is, maar het verkeer is echt dramatisch.
Thursday, September 8, 2011
Pooja / Puja
Een van de collega’s die in mijn team werkt, was recent van India naar Singapore verhuisd. In eerste instantie wilde ik hem en zijn gezin (vrouw en twee kinderen) graag uitnodigen voor een etentje. Echter na een tijdje bij familie doorgebracht te hebben, had hij iets voor zichzelf en zijn gezin gevonden. Dus wilde hij mij graag uitnodigen voor een diner wat omgetoverd werd tot een housewarming.
Daar kun je dan natuurlijk geen “nee” tegen zeggen. Echter waar het mis ging weet ik niet, waarschijnlijk ergens in mijn belevingswereld, maar als snel kwam de aap uit de mouw. De housewarming oftewel (Pooja/Puja) zou gehouden worden om 08.30 en dat op zondagochtend!
Daar had ik even geen rekening mee gehouden en dat staat zeker niet bovenaan je lijstje als je net om 05.00 thuis komt van een avondje stappen in Ku De Ta. Maar goed, je kunt het dan toch ook niet maken om af te zeggen. Dus na nog geen 2 uur slaap weer opgestaan en op weg. Toen kwam de sms binnen dat het een half uur uitgesteld was. Ik stond net buiten het appartementcomplex. Dus oversteken naar de Starbucks dan maar voor een kop thee en even de krant lezen. Het appartement van mijn collega lag namelijk bijna helemaal in het uiterste Westen van Singapore.
De taxi genomen en ik was er rond 09.00 en was 1 van de eersten. Andere culturen hebben toch vaak net een iets ander tijds- en urgentiebesef dan de Nederlanders. Langzaam druppelde iedereen binnen en konden we na verloop van tijd beginnen. Nu voelde ik me niet helemaal top en als je dan in een kamer zit waar 15 man tegen elkaar in het Hindi aan het ratelen zijn, voel je je daar na een nachtje stappen niet beter door.
Uiteindelijk begon de moeder van mijn collega het hele ritueel door wierook-achtige blokjes aan te steken en daarmee het hele huis te bewieroken. Vervolgens bleef dit branden en werd dit naar de keuken gebracht om met dat vuur een bepaalde zoete melk te bereiden die later gedronken zou worden.
Het hele ritueel speelde zich af voor een kastje waarin een aantal religieuze voorwerpen stonden en opgehangen waren. Vervolgens werden er nog meer wierook-achtige blokjes aangestoken en nog iets wat aan vlammetje gaf. Daarna werd er met het vlammetje in een een soort lepel op een metalen bordje rond gegaan. Iedereen hield de handpalmen boven het vlammetje, vervolgens tegen hun gezicht en daarna vouwden ze hun handen samen.
Daarna werd er rond gegaan met 3 verschillende kleurstoffen: rood, wit en goud geel. Hier kun je dan met je vingertopje iets uithalen en het op je voorhoofd aanbrengen. Dit is het symbool voor Hindu’s dat ze aan een religieuze ceremonie deelgenomen hebben.
Aan het einde van de ceremonie gebeurde er nog iets heel raars. Ik lette even niet goed op en op een gegeven moment stonden de vader en moeder van mijn collega naast elkaar en lagen mijn collega en zijn vrouw, plat op hun buik op de grond aan hun voeten. Die werden vervolgens aangeraakt en nadat ze weer opgestaan kregen ze een hand opgelegd door zijn ouders. Het leek erop alsof ze daarmee een soort van zegen wilden geven aan hen en aan het nieuwe huis. Vervolgens werd hetzelfde herhaald door de 2 kinderen.
Tot slot werd er nog iets kleins te eten geserveerd. Indiers hebben toch een iets andere beleving van spicy. Nu dacht ik dat er inmiddels redelijk tegen kon, maar iets wat zij typeerden als een klein beetje spicy vond ik toch al stevig. Heb het dan ook maar bij een klein hapje gelaten. Nog even nagepraat en vervolgens vertrokken om met een andere oude bekende te gaan lunchen.
Daar kun je dan natuurlijk geen “nee” tegen zeggen. Echter waar het mis ging weet ik niet, waarschijnlijk ergens in mijn belevingswereld, maar als snel kwam de aap uit de mouw. De housewarming oftewel (Pooja/Puja) zou gehouden worden om 08.30 en dat op zondagochtend!
Daar had ik even geen rekening mee gehouden en dat staat zeker niet bovenaan je lijstje als je net om 05.00 thuis komt van een avondje stappen in Ku De Ta. Maar goed, je kunt het dan toch ook niet maken om af te zeggen. Dus na nog geen 2 uur slaap weer opgestaan en op weg. Toen kwam de sms binnen dat het een half uur uitgesteld was. Ik stond net buiten het appartementcomplex. Dus oversteken naar de Starbucks dan maar voor een kop thee en even de krant lezen. Het appartement van mijn collega lag namelijk bijna helemaal in het uiterste Westen van Singapore.
De taxi genomen en ik was er rond 09.00 en was 1 van de eersten. Andere culturen hebben toch vaak net een iets ander tijds- en urgentiebesef dan de Nederlanders. Langzaam druppelde iedereen binnen en konden we na verloop van tijd beginnen. Nu voelde ik me niet helemaal top en als je dan in een kamer zit waar 15 man tegen elkaar in het Hindi aan het ratelen zijn, voel je je daar na een nachtje stappen niet beter door.
Uiteindelijk begon de moeder van mijn collega het hele ritueel door wierook-achtige blokjes aan te steken en daarmee het hele huis te bewieroken. Vervolgens bleef dit branden en werd dit naar de keuken gebracht om met dat vuur een bepaalde zoete melk te bereiden die later gedronken zou worden.
Het hele ritueel speelde zich af voor een kastje waarin een aantal religieuze voorwerpen stonden en opgehangen waren. Vervolgens werden er nog meer wierook-achtige blokjes aangestoken en nog iets wat aan vlammetje gaf. Daarna werd er met het vlammetje in een een soort lepel op een metalen bordje rond gegaan. Iedereen hield de handpalmen boven het vlammetje, vervolgens tegen hun gezicht en daarna vouwden ze hun handen samen.
Daarna werd er rond gegaan met 3 verschillende kleurstoffen: rood, wit en goud geel. Hier kun je dan met je vingertopje iets uithalen en het op je voorhoofd aanbrengen. Dit is het symbool voor Hindu’s dat ze aan een religieuze ceremonie deelgenomen hebben.
Aan het einde van de ceremonie gebeurde er nog iets heel raars. Ik lette even niet goed op en op een gegeven moment stonden de vader en moeder van mijn collega naast elkaar en lagen mijn collega en zijn vrouw, plat op hun buik op de grond aan hun voeten. Die werden vervolgens aangeraakt en nadat ze weer opgestaan kregen ze een hand opgelegd door zijn ouders. Het leek erop alsof ze daarmee een soort van zegen wilden geven aan hen en aan het nieuwe huis. Vervolgens werd hetzelfde herhaald door de 2 kinderen.
Tot slot werd er nog iets kleins te eten geserveerd. Indiers hebben toch een iets andere beleving van spicy. Nu dacht ik dat er inmiddels redelijk tegen kon, maar iets wat zij typeerden als een klein beetje spicy vond ik toch al stevig. Heb het dan ook maar bij een klein hapje gelaten. Nog even nagepraat en vervolgens vertrokken om met een andere oude bekende te gaan lunchen.
Subscribe to:
Posts (Atom)