Taipei - deel 3

De derde dag na heerlijk geslapen te hebben, was het weer tijd om verder de stad in te gaan. Besloten om te starten met een bezoek aan de Chiang Kai-shek Memorial Hall (C.K.S. Memorial). De C.K.S. Memorial ligt tussen Liberty Square, National Theather en National Concert Hall en op loopafstand van de burgermeester’s residentie en het presidentiele paleis.



Main gate met de tempel op de achtergrond



Een van de andere tempels op het complex

Chiang Kai Shek was de opvolger van Sun Yat Sen als leider van de Nationalist Party, de Kuomintang (KMT). Sun Yat Sen was mede-oprichter van deze partij. C.K.S. heeft verschillende functies gehad binnen de Chinese overheid. Zo was hij onder meer: 1st en 3rd Chairman of the Nationalist Government of China, Premier of the Republic of China, President of the Republic of China en 1st en 3rd Director-General of the Kuomintang. Zijn reputatie is overigens niet onomstreden.



De tempel ter ere van C.K.S.



Close up van de plaquette boven de ingang



Een bewerkt stenen gedenkteken tussen de trappen



Standbeeld van C.K.S.

De hele situatie ligt ook een beetje gevoelig. China beschouwt Taiwan als “opstandige” provincie en dus als onderdeel van China. Taiwan daarentegen ziet zichzelf daarentegen liever als onafhankelijk en Westers (lees: niet-communistisch) land. Hong Kong is in dit geval ook een apart verhaal. Het is namelijk in 1997 overgedragen door Engeland aan China, maar vanwege het economisch belang heeft het nog steeds een “status aparte”. Hong Kong Chinezen vooral en in mindere mate Taiwenezen worden niet graag over 1 kam geschoren met de Chinezen van mainland China. Dit heeft altijd tot spanningen geleid en dat zal nog wel een tijdje zo blijven. Wat ik ervan begreep heeft C.K.S. verschillende malen gevochten tegen de nationalisten in onder meer Taiwan om China als 1 geheel te behouden.

Na het bezoek aan de C.K.S. Memorial doorgegaan naar de LongShan Tempel. Het was even zoeken, maar uiteindelijk had ik hem toch gevonden. Het was een beetje jammer dat er boven de ingang een digitale tekstbalk hing, waar allerlei teksten opstonden. Blijkbaar gaan ook tempels met hun tijd mee. Ook hier was het jammer dat er zo weinig uitgelegd wordt in andere talen dan Chinees. Dus een groot deel gaat langs je heen, maar het was een mooie tempel met veel verschillende details en zeker een bezoekje waard.





Het straatbeeld in Taipei



Een van de vele tempeltjes die je op straat ziet



De ingang van de Longshan Temple





Enkele van de beelden binnen het Longshan Temple complex





Longshan Tempel Complex

Aangezien het donker was besloten terug te gaan naar het hotel om vervolgens te gaan eten in een fine-dining restaurant in de Taipei 101. Netjes aangekleed en op naar het restaurant. Het restaurant was chique ingericht. De tafels waren wat breed en de stoel wat loungy, wat een goed gesprek niet echt bevorderde, zeker niet als de live muziek speelde, maar goed het was nog steeds alleraardigst. Daarna begon het. Toen ik rechts naast me keek, zaten daar 4 youngsters. Afgetrapte spijkerbroek en sneakers, rare jacks aan en baseball caps op alsof ze recht uit een hip hop clip waren weggelopen. Aan de andere kant zat een jong stelletje. Blijkbaar was het haar verjaardag. Echter veel oog voor elkaar hadden ze niet. Wel voor hun mobieltjes daarentegen. Ieder gerecht werd meteen gefotografeerd en op Twitter en FaceBook geslingerd. Blijkbaar deel je liever met je 300 FaceBook en Twitter vrienden dat je na je soep een salade en vervolgens een steak zit te eten dan dat je dit deelt met je partner waarmee je een avondje uit bent. Tussendoor werden overigens ook volop updates van FaceBook en Twitter gecheckt. Nu ben ik in verschillende restaurants geweest op verschillende plaatsen in de wereld en in een aantal is dit soort gedrag niet toegestaan. Mijn aanbeveling zou dan ook zijn om een dress code in te voeren en een policy ten aanzien van het gebruik van mobiele telefoons (wat overigens in veel restaurants en clubs al het geval is tegenwoordig). Maar misschien moet ik het probleem dichter bij mezelf zoeken. Misschien moet ik met pijn in mijn hart toegeven dat ik oud begin te worden en dat de generatiekloof nu echt een feit begint te worden en dat de nieuwe generatie niet meer leeft volgens het motto: Ik denk dus ik besta (“je pense donc je suis”) volgens een bekend filosoof, maar meer volgens het motto: Ik Twitter en ik FaceBook, dus ik besta. Laat iedereen daar zelf maar een oordeel over vellen. Ik vond het in ieder geval doodzonde, want het eten was echt goed, maar dit nam toch een deel van de ervaring weg.





Het restaurant in de Taipei 101

De laatste dag besloten om een beetje te relaxen en een bezoek gebracht aan de hotsprings en de Thermal Valley in Xinbeitou. Gezellig in de hotsprings tussen de locals :-)



De poort van het Xinbeitou metrostation





De Xinbeitou Thermal Valley met verschillende hotsprings



Een van de hotsprings. Diverse baden met verschillende temperaturen

Vervolgens terug naar het hotel, koffers ophalen en terug naar Hong Kong. Een ideale trip en precies lang genoeg om een goede indruk te krijgen van Taiwan. Een punt dient overigens nog wel vermeld te worden. Het eten in Taiwan is wezenlijk verschillend van het eten in andere Aziatische landen. Waar in alle landen dezelfde ingredienten gebruikt worden: rijst, noodles, vis, groente, tofu en vlees, wordt in Taiwan alles heel naturel gekookt en niet of nauwelijks kruiden gebruikt. Het eten is daardoor heel flauw van smaak. Dit in tegenstelling tot andere landen waar de kruiden en chilipepers veelvuldig gebruikt worden.

Taipei – deel 2

De tweede dag lekker uitgeslapen. Vervolgens was het tijd om verder de stad te gaan verkennen. Nu lag 1 van Taiwan’s bekendste gebouwen zo ongeveer naast het hotel, de Taipei 101. Tot voor kort was de Taipei 101 het hoogste gebouw ter wereld. Inmiddels is de Burj Khalifa in Dubai het hoogste gebouw ter wereld. Zover ik het kan achterhalen zijn de 10 hoogste gebouwen ter wereld als volgt:

1. Burj Khalifa, Dubai, 828m, 163 etages (ben ik geweest)
2. Taipei 101, Taipei, 508m, 101 etages (ben ik geweest)
3. Shanghai World Financial Center, 492m, 101 etages
4. International Commerce Center, Hong Kong, 484m, 108 etages (ben ik geweest)
5. Petronas Towers, Kuala Lumpur, 452m, 88 etages
6. Nanjing Greenland Financial Center, Nanjing, 450m, 89 etages
7. Willis Tower, Chicago, 450m, 110 etages (voorheen Sears Tower, ben ik geweest)
8. Kingkey Finance Tower, Shenzen, 442m, 100 etages
9. Guangzhou West Tower, Guangzhou, 441m, 103 etages
10.Trump International Hotel and Tower, Chicago, 438m, 98 etages



De Taipei 101 bij daglicht

Het kantoor van ons bedrijf is ook gevestigd in de Taipei 101 toren en de ingang naar het observatiedeck is via dezelfde ingang als de kantoren. Dus het was nog even hopen dat ik geen collega’s tegen zou komen. Dat ging gelukkig allemaal goed. Het uitzicht van het obsevatiedeck vanaf de Taipei 101 op de 89e en 90e etage was waanzinnig mooi. Het kleine smalle topje wat je op de Taipei 101 ziet, zijn de laatste 10 etages, maar die zijn maar zeer beperkt toegankelijk en alleen voor speciale personen / gelegenheden.



Een foto van de Taipei 101, de verlichte lijn is de positie van de lift naar het observatiedeck

Vanaf het observatiedeck valt ook meteen op dat Taipei relatief ingesloten ligt in Taiwan. Het raakt nergens aan de kust of aan de zee. Het ligt redelijk tussen de bergen en er is niet al te veel extreme hoogbouw. De Taipei 101 steekt echt schril af bij en met kop en schouders boven alles uit in Taipei.

Wat overigens opvallend is aan de Taipei 101 is dat een grote opening in de vloer tussen de 88e en 89e etage is gemaakt. In die opening is een constructie aangebracht met een 728-ton zware stabilisatiebal die de Taipei 101 moet stabiliseren tegen aardbevingen en ander ongemak. Deze bal wordt geacht de beweging van het gebouw te reduceren met 40% en zou het gebouw bestand moeten maken tegen aardbevingen met een kracht van ongeveer 9 op de schaal van Richter. Erg indrukwekkend.



De stabilisatiebal

Binnenkomen in de Taipei 101 is vrij eenvoudig. Eruit daarentegen is een stuk lastiger. Aziaten houden blijbkaar van shoppen. Dus je moet eerst een etage naar beneden met de trap en daarna zo ongeveer langs 300 winkels en stalletjes voor je bij de lift naar beneden uitkomt.

Na het bezoek aan de Taipei 101 in de metro gestapt op weg naar de Maokong Gondola. De kabelbaan ligt naast de Taipei Zoo aan het einde van de bruine metrolijn. Vervolgens de kabelbaan omhoog genomen naar Maokong. Maokong ligt aan het uiteinde van het Taipei Bassin.

Het is een gebied wat bij uitstek geschikt is voor hiking en wandelen. Er liggen verschillende tempels en er wordt zelfs nog op kleine schaal thee verbouwd. Helaas was het toen ik er aan kwam al donker, dus foto’s maken ging helaas niet goed meer. Mocht je hier naar toe willen gaan, trek er zeker een paar uur voor uit. De bezienswaardigheden als de tempels en theeplantages wil je het liefst bij daglicht zien. Echter zodra het donker wordt en het weer helder is heb je vanaf de heuvels een geweldig mooi uitzicht over verlicht Taipei.

De kabelbaan heeft overigens verschillende stops en het is aan te raden om een tussenstop te maken op sommige stations om daar ook enkele dingen te bekijken.

Vervolgens nog even een kort bezoekje gebracht aan de Shilin Night Market. Dit is een beetje een veredelde kermis met een grote food court. Uitermate geschikt voor degene die lokale lekkernijen uit willen proberen in een lokale setting en zeker een bezoekje waard.



De Shilin Night Market

Taipei – deel 1

Om toch wat van Azie te kunnen zien, had ik besloten mezelf maar eens op een weekendje weg te trakteren. Er zijn hier dan verschillende mogelijkheden die allemaal te bereiken zijn binnen 2-3 uur vliegen. De keuze ging uiteindelijk tussen Japan en Taiwan, waarbij Taiwan aan het langste eind trok. Vervolgens geboekt, koffers gepakt en op naar Taiwan, Taipei om precies te zijn.

In Taipei, de hoofdstad van Taiwan zou ik verblijven in het Grand Hyatt hotel. In het hotel schijnt het te kunnen spoken. Dit omdat het hotel gebouwd is op een locatie die vroeger een begraafplaats was.



Het Grand Hyatt Hotel



De lobby van het hotel



De Taipei 101 toren naast het hotel







Het straatbeeld in Taipei

Volgens mij was de lokale Ferrari club in het hotel neergestreken aangezien er enkele flitsende bolides voor het hotel geparkeerd stonden.



De lokale Ferrari club

Na de koffers gedropt te hebben, was het tijd om te gaan sightsee-en. Vanaf het hotel ben ik naar de Sun Yat Sen Memorial. Sun Yat Sen was een geleerde en revolutionair die gezien wordt als grondlegger van de Republiek China na het afzetten van de laatste keizersdynastie in China (de Qing-dynastie).



De Sun Yat Sen Memorial



Sun Yat Sen



Bewaking bij het beeld van Sun Yat Sen

Taiwan is anders dan andere steden in Azie zoals Shanghai, Tokyo, Hong Kong en in mindere mate ook Singapore. Deze steden hebben allemaal een vrij imposante skyline die ’s avonds ook verlicht is. Taiwan heeft dat niet. Het is ook niet echt een stad met een onderscheidend karakter ten opzichte van deze steden, maar het heeft wel veel Chinees erfgoed zoals tempels en gedenkmomumenten (Shrines). Helaas zijn veel teksten in het Chinees dus is het niet altijd even toegankelijk voor westerlingen.

Vanaf de S.Y.S. Memorial wat door de stad geslenterd op naar de Flower en Jade Market. Gevoelsmatig is de flowermarket een lange smalle parkeerplaats onder een snelweg waar allerlei soorten bloemen en planten verkocht worden. Erg apart omdat je het gevoel hebt dat je in een hal loopt, maar feitelijk loop je onder een snelweg op een parkeerplaats.





De Flower Market

Vervolgens aan het einde de straat overgestoken naar de Jade Market die gebaseerd is op hetzelfde idee. Hier worden voornamelijk jade sierraden verkocht.





De Jade Market

Inmiddels was het al redelijk donker geworden, maar besloten toch een stukje door te lopen om ook Taipei-by-night te kunnen ervaren. Als het donker wordt en veel gebouwen verlicht worden, krijgt de stad vaak een ander karakter.

Uiteindelijk nog een blik geworpen op de residentie van de burgermeester en het Presidential Office. Daarna in de taxi gesprongen en terug naar het hotel voor een laat diner.



De Residentie van de Burgermeester



Het Presidentiele Paleis

Al met al een geslaagde eerste dag, redelijk wat gezien en een goede indruk opgedaan.

Halve Marathon

In Singapore heb ik hem vanwege het warme weer aan me voorbij laten gaan, maar in Hong Kong vond ik het de hoogste tijd om weer eens aan loopevenement mee te doen. Het grootste loopevenement in Hong Kong is met enige zekerheid de Standard Chartered Hong Kong marathon met runs van 10km, halve en hele marathon. Daarnaast heb je trail walking wat neer komt op 100 km wandelen/hardlopen over de Hong Kong Trails. Hiervoor probeer je dan steun te zoeken bij support lopers die een stuk met je meelopen en je bagage dragen (voornamelijk eten / drinken en eventueel stokken voor de stijle stukken en b.v. droge kleren).

Trail Walking heb ik aan me voorbij laten gaan, maar de Hong Kong halve marathon vond ik toch een mooie uitdaging. Er waren 3 starttijden. De lopers die verwachtten tussen 1h30 en 2h te lopen, moesten starten om 05.45. De lopers met een verwachtte eindtijd tussen 2h en 2h30 moesten starten om 08.45 en de groep die verwachtte eindtijd te lopen tussen 2h30 en 3h nog later.

Aangezien ik geen zin had om half in de nacht op te staan om om 05.45 te starten, had ik me veiligheidshalve ingeschreven voor 08.45 categorie, te meer omdat ik de avond voor de halve marathon een galafeest had.

Ik zou samen met een goede vriend lopen. Ik noem hem ook wel mijn “broertje”, de bijnaam broertjes hebben we overgehouden aan de loopgroep in Singapore waar we elkaar ontmoet hebben en samen gelopen hebben. 08.45 stonden we fris aan de start en allebei met te weinig trainingskilometers. Voor de start nog even een sanitaire stop gemaakt. Daar liep ik de consul generaal (de ambassadeur) tegen het lijf die met mij in dezelfde race liep. Erg aardige man en nog een hele tijd met hem opgelopen.

Het parcours is erg saai. Je start in Tsim Sha Tsui (TST) en loopt van daaruit naar de West Kowloon Highway. Die loop je een heel stuk af richting het Noorden. Daar draai je om en loop je hetzelfde stuk terug. Vervolgens door de Western Harbour Crossing Tunnel en dan via Sheung Wan, Central, Admiralty en WanChai naar Causeway Bay waar de finish ligt in Victoria Park. Op ongeveer 15-16km kreeg mijn “broertje” kramp. Dit was net voordat we de tunnel uitkwamen. Daar heeft hij even in moeten houden en heb ik hem daarna niet meer gezien. Voor de tunnel zie je ook niet of nauwelijks mensen langs het parcours. Dus het is een vrij montone loop. Het weer was overigens zeer aangenaam. Het was ook best wel druk, maar eenmaal op de snelweg trok de groep uit elkaar en was het lopen goed te doen. Er stonden zowel aan beide kanten van de snelweg drinkposten. Dus er was volop te drinken, waar ik dankbaar gebruik van gemaakt heb.

Ik vind een halve marathon nog steeds enorm lang en sleep mezelf altijd van kilometer naar kilometer. Ik vraag me ook iedere keer af waar ik aan begonnen ben, maar na afloop ben ik atlijd best een klein beetje trots op mezelf. De eerste 15 kilometer heb ik vrij vlak kunnen lopen. De tijd was niet helemaal wat ik gehoopt had, maar acceptabel gezien de weinige trainingskilometers. Nu is het een kwestie van meer en geregelder trainen. Dan wordt die tijd vanzelf beter.