Niks menselijkers dan het maken van fouten zou ik zeggen, maar goed van fouten maken leer je. Dus nadat British Airways mijn bagage 1 keer achter gelaten had, check ik nu voortaan elke keer in de gate of mijn bagage aan boord is. Zeker in het geval de lay-over kort is, is dit zeker een aanrader. De man wist me te vertellen dat mijn bagage nog niet aan board was, maar dat ze zouden zorgen dat het aan boord zou zijn voor we zouden vertrekken.
Dus het vliegtuig ingestapt en daar begonnen de problemen. 1 man wilde graag met mij van plaats wisslen omdat ik 1 stoel in de 4-zits had en de andere 3 waren zijn vrouw en 2 kinderen. Ok, geen probleem. Niks mis met zijn stoel dus even van plaats gewisseld. Vervolgens wilde ik dus van het bagageruim gebruik maken wat bij die stoel hoorde, maar daar had dus die andere man zijn bagage inliggen. Geen probleem schuif ik gewoon een bagagevakje op.
Nou dat had ik beter niet kunnen doen. De man van het stel dat op die stoel zat, deed ineens heel erg moeilijk. Nu heb ik daar een hele lage tolerantie voor, maar goed ruzie maken in een vliegtuig is ook niet mijn ding. Vervolgens was ik dus wel even uit het oog verloren om te checken of mijn bagage aan boord was via de flight crew.
Aangekomen in San Francisco was ik vrij snel door de douane heen. Ik was er nog niet goed en wel doorheen of mijn naam (met nog enkele andere) werden al omgeroepen. Nee he, het zal toch niet waar zijn!. Ja hoor! Bagage achtergebleven in Londen. Meneer, bij deze krijgt u 50 dollar om het nodige te kopen en we bezorgen uw bagage morgen om 19.00.
Nou! Dat dacht ik dus niet! Les 1: Als je het ergens niet mee eens bent met een vliegmaatschappij, vraag altijd of je de manager mag spreken. Sta je eenmaal buiten dan heb je geen poot meer om op de staan. Met het feit dat ze mijn bagage vergeten heb ik op zich niet zo’n moeite. Dat kan gebeuren. Ik heb er wel moeite mee als ik er vooraf naar vraag en men verzekert dat je bagage aan boord zal zijn en je dan vervolgens af proberen te poeieren met 50 dollar.
In alle eerlijkheid. Ik had een spijkerbroek aan en een polo aan en de temperatuur was inmiddels gedaald tot 15 graden. Nu voordat alles afgehandeld was, was het na 19.00. Probeer dan nog maar eens snel naar de stad te komen en kleren te kopen wanneer alles om 21.00 uur sluit. En dan te bedenken dat het zeker een half uur rijden is van het vliegveld naar de stad en langer als het verkeer tegen zit.
De manager kwam naar beneden om mij te spreken en ik heb hem toch even verteld dat ik niet bepaald gecharmeerd was van dit alles. Ik heb hem ook verteld dat ik in een vergelijkbare situatie bij een andere luchtvaartmaatschappij stukken beter behandeld ben en het voor mij geen verschil uitmaakt om de komende 2 jaar of met hen te vliegen of de andere maatschappij. Na wat heen en weer praten, afgesloten met het feit dat ik het benodigde mocht gaan kopen en hij alles zou vergoeden bij terugkomst om op de luchthaven. Ik had nl 1 set kleren bij me (aan) en na 14 uur vliegen waren die niet al te fris en zelfs met de beste wil van de wereld en alle hulp van het hotel zou ik die niet schoon kunnen hebben voor de volgende ochtend 07.00 wanneer ik eruit moest om naar de campus te gaan.
De manager drukte me verder nog op het hart om echt alleen het nodige te kopen en vooral geen Armani garderobe aan te gaan schaffen. Hij probeerde me eerst nog af te poeieren door te zeggen dat het allemaal niet zo belangrijk was en hij met vele grotere zaken te maken heeft en heeft gehad. Ik denk dat hij een beetje tegengas wilde geven, maar dat schoot dus bij mij even verkeerd. Dus ik melde hem toch heel beleefd dat mijn ticket British Airways vermeldde en niet British Airways Cargo. En meneer de manager, belangrijkere zaken zei u? Bedoelt u daarmee dat British Airways er een gewoonte van maakt om bagage kwijt te raken? Daar moest hij zich dan weer heel snel uit redden :-).
De problem waren echter nog niet helemaal over. Bij terugkomst op het vliegveld voor mijn vertrek zouden de expenses afgehandeld worden. Hij keek naar het bonnetje en begon al dat het wel wat “veel” was en ik had echt alleen spijkerbroek, shirt, vest, boxer en sokken gekocht. Gewoon 1 nieuwe outfit om de eerste dag door te komen. En echt niet heel duur. Hij zou me wel opzoeken in de lounge en het daar afhandelen.
Hem heb ik niet meer gezien, maar de dame aan de receptie bij lounge riep mijn naam en bood mij om tegen een lager bedrag een finale schikking te treffen. Dit hopende dat ik daar wel mee akkoord zou gaan om dat ik toch zo zou vertrekken. Als ik daar niet mee akkoord zou gaan, zou ik namelijk al mijn expenses online in moeten dienen op de website en dan gaan er zeker 90 dagen voorbij, krijg je een hoop vragen en is het nog maar de vraag of je dan wel alles vergoed krijgt. Ik heb die mevouw toen toch even heel netjes, heel duidelijk gemaakt dat ik dat onder geen enkel beding acceptabel vond. Daar heb ik toen nog aan toegevoegd dat het me hoogst verbaasde dat de persoon in kwestie mij dit zelf niet kwam vertellen, maar iemand anders gebruikt om mij zo af te poeieren. Toen begon zij weer dat dat toch absoluut niet het geval was en ze heel erg begaan zijn met hun klanten, bla,bla, bla. Ik heb mijn punt herhaald en dat ik het onder geen beding zou accepteren en dat zo voor mij het plezier om met British Airways te vliegen er ver af is.
Vervolgens ging ik terug naar mijn plek en 10 minuten later werd mijn naam weer omgeroepen, door dezelfde dame. Dus ik ging weer terug naar de receptie en toen vertelde ze me doodleuk dat ze wel het volledige bedrag wilden vergoeden (hoezo afpoeieren? ;-)). De aanhouder wint zeg ik dan maar. Je krijg het geld niet in cash maar op een credit card. Die heb ik dus meteen mee de lounge uitgenomen naar de eerste de beste pinautomaat en daar heb ik het geld meteen van de kaart afgehaald. Ik was net op tijd weer terug. Hop het vliegtuig in en terug naar Duitsland. Het is jammer maar. Als vliegmaatschappijen je in de kou laten staan, is het enige wat je kunt doen om echt gehoord te worden om het op een nette manier te escaleren.
Dus het vliegtuig ingestapt en daar begonnen de problemen. 1 man wilde graag met mij van plaats wisslen omdat ik 1 stoel in de 4-zits had en de andere 3 waren zijn vrouw en 2 kinderen. Ok, geen probleem. Niks mis met zijn stoel dus even van plaats gewisseld. Vervolgens wilde ik dus van het bagageruim gebruik maken wat bij die stoel hoorde, maar daar had dus die andere man zijn bagage inliggen. Geen probleem schuif ik gewoon een bagagevakje op.
Nou dat had ik beter niet kunnen doen. De man van het stel dat op die stoel zat, deed ineens heel erg moeilijk. Nu heb ik daar een hele lage tolerantie voor, maar goed ruzie maken in een vliegtuig is ook niet mijn ding. Vervolgens was ik dus wel even uit het oog verloren om te checken of mijn bagage aan boord was via de flight crew.
Aangekomen in San Francisco was ik vrij snel door de douane heen. Ik was er nog niet goed en wel doorheen of mijn naam (met nog enkele andere) werden al omgeroepen. Nee he, het zal toch niet waar zijn!. Ja hoor! Bagage achtergebleven in Londen. Meneer, bij deze krijgt u 50 dollar om het nodige te kopen en we bezorgen uw bagage morgen om 19.00.
Nou! Dat dacht ik dus niet! Les 1: Als je het ergens niet mee eens bent met een vliegmaatschappij, vraag altijd of je de manager mag spreken. Sta je eenmaal buiten dan heb je geen poot meer om op de staan. Met het feit dat ze mijn bagage vergeten heb ik op zich niet zo’n moeite. Dat kan gebeuren. Ik heb er wel moeite mee als ik er vooraf naar vraag en men verzekert dat je bagage aan boord zal zijn en je dan vervolgens af proberen te poeieren met 50 dollar.
In alle eerlijkheid. Ik had een spijkerbroek aan en een polo aan en de temperatuur was inmiddels gedaald tot 15 graden. Nu voordat alles afgehandeld was, was het na 19.00. Probeer dan nog maar eens snel naar de stad te komen en kleren te kopen wanneer alles om 21.00 uur sluit. En dan te bedenken dat het zeker een half uur rijden is van het vliegveld naar de stad en langer als het verkeer tegen zit.
De manager kwam naar beneden om mij te spreken en ik heb hem toch even verteld dat ik niet bepaald gecharmeerd was van dit alles. Ik heb hem ook verteld dat ik in een vergelijkbare situatie bij een andere luchtvaartmaatschappij stukken beter behandeld ben en het voor mij geen verschil uitmaakt om de komende 2 jaar of met hen te vliegen of de andere maatschappij. Na wat heen en weer praten, afgesloten met het feit dat ik het benodigde mocht gaan kopen en hij alles zou vergoeden bij terugkomst om op de luchthaven. Ik had nl 1 set kleren bij me (aan) en na 14 uur vliegen waren die niet al te fris en zelfs met de beste wil van de wereld en alle hulp van het hotel zou ik die niet schoon kunnen hebben voor de volgende ochtend 07.00 wanneer ik eruit moest om naar de campus te gaan.
De manager drukte me verder nog op het hart om echt alleen het nodige te kopen en vooral geen Armani garderobe aan te gaan schaffen. Hij probeerde me eerst nog af te poeieren door te zeggen dat het allemaal niet zo belangrijk was en hij met vele grotere zaken te maken heeft en heeft gehad. Ik denk dat hij een beetje tegengas wilde geven, maar dat schoot dus bij mij even verkeerd. Dus ik melde hem toch heel beleefd dat mijn ticket British Airways vermeldde en niet British Airways Cargo. En meneer de manager, belangrijkere zaken zei u? Bedoelt u daarmee dat British Airways er een gewoonte van maakt om bagage kwijt te raken? Daar moest hij zich dan weer heel snel uit redden :-).
De problem waren echter nog niet helemaal over. Bij terugkomst op het vliegveld voor mijn vertrek zouden de expenses afgehandeld worden. Hij keek naar het bonnetje en begon al dat het wel wat “veel” was en ik had echt alleen spijkerbroek, shirt, vest, boxer en sokken gekocht. Gewoon 1 nieuwe outfit om de eerste dag door te komen. En echt niet heel duur. Hij zou me wel opzoeken in de lounge en het daar afhandelen.
Hem heb ik niet meer gezien, maar de dame aan de receptie bij lounge riep mijn naam en bood mij om tegen een lager bedrag een finale schikking te treffen. Dit hopende dat ik daar wel mee akkoord zou gaan om dat ik toch zo zou vertrekken. Als ik daar niet mee akkoord zou gaan, zou ik namelijk al mijn expenses online in moeten dienen op de website en dan gaan er zeker 90 dagen voorbij, krijg je een hoop vragen en is het nog maar de vraag of je dan wel alles vergoed krijgt. Ik heb die mevouw toen toch even heel netjes, heel duidelijk gemaakt dat ik dat onder geen enkel beding acceptabel vond. Daar heb ik toen nog aan toegevoegd dat het me hoogst verbaasde dat de persoon in kwestie mij dit zelf niet kwam vertellen, maar iemand anders gebruikt om mij zo af te poeieren. Toen begon zij weer dat dat toch absoluut niet het geval was en ze heel erg begaan zijn met hun klanten, bla,bla, bla. Ik heb mijn punt herhaald en dat ik het onder geen beding zou accepteren en dat zo voor mij het plezier om met British Airways te vliegen er ver af is.
Vervolgens ging ik terug naar mijn plek en 10 minuten later werd mijn naam weer omgeroepen, door dezelfde dame. Dus ik ging weer terug naar de receptie en toen vertelde ze me doodleuk dat ze wel het volledige bedrag wilden vergoeden (hoezo afpoeieren? ;-)). De aanhouder wint zeg ik dan maar. Je krijg het geld niet in cash maar op een credit card. Die heb ik dus meteen mee de lounge uitgenomen naar de eerste de beste pinautomaat en daar heb ik het geld meteen van de kaart afgehaald. Ik was net op tijd weer terug. Hop het vliegtuig in en terug naar Duitsland. Het is jammer maar. Als vliegmaatschappijen je in de kou laten staan, is het enige wat je kunt doen om echt gehoord te worden om het op een nette manier te escaleren.
No comments:
Post a Comment