Hashen in Auckland

Aangezien de vriend waar ik verbleef en ik allebei graag hashen en we beiden een speciale relatie met de hash en zo ook elkaar ontmoet hebben, moest er natuurlijk gehashed worden. Hij had daar de dinsdagavond hash voor uitgekozen.

Voor dat jullie nu allerlei rare gedachtes krijgen. Wij hebben elkaar leren kennen tijdens de hash. Daarnaast werken een aantal hashes met hash namen. Iedere hasher krijgt, zodra hij lid is gworden en dat verdient, een hash naam. Je hash naam is een eer en die draag je je hele leven bij je. Overal ter wereld waar je gaat hashen, stel je je dus voor met je hash naam en niet je echte naam. Heel veel hashers van mijn groep in Singapore ken ik dus niet bij hun echte naam, maar wel bij hun hash naam.

Je hash naam komt vaak voor uit iets grappigs, stoms of opvallends wat een keer is voorgevallen tijdens een run. Die vriend waar ik verblijf, heeft mij destijds mijn naam gegeven, omdat dat tot zijn taken behoorde als committee-lid.

Later heb ik deze rol van zijn opvolger overgenomen en ook het genoegen gehad hashers hun naam te geven aangezien dat gepaard gaat met een heuse ceremonie.

Terug naar Auckland. Aangezien het winter was en ik al mijn spullen van Singapore in mijn koffer had zitten, was ik dus niet echt voorbereid op een “koud weer hash”. Shirtjes zonder mouwen loopt namelijk niet echt lekker bij een graad of 10. Gelukkig had mijn vriend enkele hash T-shirts met korte mouwen te leen.

Een ander bijkomend nadeel is dat omdat winter is en de runs pas om 18.30 starten, je dus de hele run in het donker loopt. Als gevolg hiervan heb je dus een zaklamp nodig om de markeringen te kunnen zien. Je kunt ook op je voorganger vertrouwen die mogelijk wel een lamp bij heeft, maar dat is geen garantie, zeker niet als het terrein wat lastiger is om op te lopen.

Onderweg was er een drinkstop. Iedereen een biertje, wat Engelse drop voor de nodige suikers en wat chips voor de liefhebber. Daarna de weg vervolgd tot we weer uitkwamen bij het punt waar we de run begonnen waren. Daarna opgefrist en tijd voor de “circle”. Wij doen die in Singapore altijd buiten in de open lucht. Hier was het nogal koud, dus deden we het gewoon bij mensen in de huiskamer. Lekker voor de warme open haard. Dat waren tenminste temperaturen die wat aangenamer waren en ook wat beter en bekender aan voelden.:-)

Na afloop was er een heerlijke maaltijd gekookt. Aardappels, groentes en overheerlijke corned beef. Een dessert en een laatste biertje en toen was het weer tijd om te gaan. Kon ik mooi nog even douchen, mijn koffer pakken voor mijn reis naar Queenstown en nog een paar uurtjes slapen.