Taupo

Maandag was de dag dat ik zelf op pad zou gaan. Ik kreeg heel vriendelijk de tweede auto van mijn vriend in bruikleen. Nu was alleen de oprit zo bizar stijl en smal dat ik toch voor de zekerheid maar even vroeg of hij de auto alvast op straat wilde zetten. De bruikleenauto was een leuk, sportief golfje dus dat zou wel goed komen.



Mijn bruikleen auto (Voor de mensen met oog voor detail ;-))

Ik had een route uitgestippeld van Auckland naar Cambridge, zodat ik Hamilton zou ontwijken, Dit had ik als tip meegekregen. Daarna door naar Taupo. Vervolgens door naar Rotorua om via Tauranga weer terug te gaan naar Auckland.

Ik zou deze reis eigenlijk met een goede vriend van mij maken. Helaas kon hij op het laatste moment niet mee. Dat is de reden waarom ik uiteindelijk toch besloten heb alleen te gaan. Dan merk je toch wel dat je een stukje gezelligheid mist en bovendien twee zien meer dan een. Zeker als je je moet concentreren op de weg en links blijven rijden in een auto waar het stuur aan de rechterkant zit.

Ik had dan ook besloten maar niet al te vroeg te vertrekken, zodat de ochtendspits voobij zou zijn. Dit omdat Nieuw Zeeland enkele rare voorrangsregels heeft die eigenlijk nergens op slaan. Daarnaast bood het mij de mogelijkheid om te wennen aan de auto en het verkeer. Verder kwam er nog bij dat de auto geen GPS heeft, dus alles moest via kaartlezen. Alsof het nog niet lastig genoeg was.

Het gekke is, al je routines zijn weg. Het spiegelen is anders, het nemen van rotondes is anders, schakelen en ook vrij, voor mij, basale dingen. Ik had er nogal een handje van om met links te sturen en rechts te schakelen waarbij mijn linker elleboog dan rust op de deurstijl. Dat is best lasting als je dat al meer dan 10 jaar doet en er dan ineens geen deurstijl meer is voor je linker elleboog. Maar goed zodra je eenmaal op de snelweg bent gaat het wel. Ik heb inmiddels zo vaak in Singapore en Hong Kong in taxi’s en auto’s gezeten dat ik dacht dat ik er wel aan gewend was. Dan blijkt toch dat zodra je de eerste keer dingen zelf moet doen, het toch best even tegen kan vallen.

De natuur onderweg was erg mooi en ik heb er erg van genoten. Taupo was wat grijzig, maar ik heb toch nog wat foto’s kunnen trekken. Taupo heeft namelijk het grootste meer van Nieuw Zeeland.



Uitzicht



Lake Taupo

Onderweg naar Taupo kwam ik nog langs de Huka Falls. Dit is een waterval die meer weg heeft van stroomversnelling met wat verval dan van een echte waterval, maar de Huka Falls zijn met name beroemd door het hoeveelheid water die er per tijdseeneid doorheen gaat in vergelijking met ander watervallen. Het zou eruit kunnen zien alsof het handmatig aangelegd is, maar dat is zeker niet zo.



Huka Falls



Huka Falls

Vervolgens de weg vervolgt richting Rotorua. Helaas begon het toen al donker te worden. Ik heb nog wel mooie dingen gezien, maar helaas was het al te donker en is mijn toestel blijkbaar niet goed genoeg om goede foto’s in het donker te kunnen maken.



Craters of the Moon

Vanaf Tauranga naar huis wat het echt donker. Dus toen de moeite niet meer genomen, maar gewoon terug gereden naar Auckland.