Aziatische Bureaucratie - "a rule is a rule"

Vandaag heb ik mijn eerste ervaring gehad met Aziatische bureaucratie. Om uitbetaald te krijgen, heb je een bankrekening nodig. Nu wil alleen het geval dat je daarvoor niet bij elke willekeurige bank een bankrekening mag openen. Zo hebben wij de keuze uit 4 banken, te weten HSBC, Citi, DBS en POSB. De laatste 2 zijn mij niet zo bekend. DBS schijnt overigens de grootste bank ik Singapore te zijn, maar dat terzijde en aangezien Citi niet heel erg positief in het nieuws is de laatste weken, had ik me voorgenomen om dan maar een rekening te gaan openen bij HSBC. Ik loop daar tenslotte elke dag langs.

Vol goede moed tijdens de lunch naar HSBC gelopen, waar ik geholpen wordt door een dame. Nu kan ik je inmiddels vertellen dat een bankrekening openen hier geen sinecure is of in ieder geval niet bij HSBC. Ze willen namelijk echt alles van je weten en je moet allerlei papieren overleggen. Alleen mijn employment pass (visum, paspoort en pas van het bedrijf waren niet genoeg). Het bedrijf heeft nl een specifieke regeling getroffen met HSBC waardoor je allerlei waivers krijgt, maar dan moet je wel aan kunnen tonen dat je daar werkt en een visum, paspoort en toegangspas tot het bedrijf zijn niet genoeg. Je moet nl aan kunnen tonen dat het bedrijf jou aangenomen heeft. Hoe kom je anders aan een toegangspas zou je denken, maar goed in Amerika zouden ze zeggen: “A rule is a rule”. En van regels wordt nu blijkbaar niet afgeweken. Daarnaast willen ze ook weten waar je woont. Nu zit ik tijdelijk in een hotel, dus dat is sowieso lastig, maar ook dat willen bevestigd zien.

Dus ik terug naar kantoor om de papieren te halen. Netjes mijn arbeidscontract opgezocht, visumaanvraag en hotelreservering en ik vol goede moed terug naar HSBC. Helaas dit was niet de informatie die men zocht. De werkgever dient namelijk een brief te schrijven waarin dit allemaal bevestigd wordt en waarin ik geintroduceerd wordt aan het branchehoofd van HSBC. Dat schijnt heel normaal te zijn, want ik ben niet de eerste klant van het bedrijf en blijkbaar zijn ze daar bij HR van op de hoogte, maar dat wordt je alleen niet meegedeeld als je daar dan bent (de dag ervoor red.). Waar ze ook over vielen was het feit dat ik in een hotel verblijf. Dus ik probeerde nog heel netjes dat ik een bankrekening nodig heb om salaris en onkosten betaald te krijgen, waarvan ik vervolgens een voorschot/borg voor de huur kan betalen en ik dan dus een permanent adres heb. Dat kan je snel genoeg veranderen zou je denken, maar helaas. Afgesproken dat ik even zou wachten en dat HSBC contact zou opnemen met HR. Je denkt zoiets kan je toch altijd nasuren, maar helaas ook dat werkt niet hier. Het was rond half 2 dus ik had goede hoop, maar HR is van 12 tot 2 met lunchpauze en dan neemt er dus ook niemand de telefoon op en naar ik begrijp wordt het ook niet gewaardeerd als je tussen 12 en 2 langsloopt. Dus ik werd net zo netjes afgeserveerd als je binnenkomt.

Zoals gezegd: “A rule is a rule”, dus kon ik weer terug naar kantoor en nog steeds zonder bankrekening.

Na 2 uur toch maar even contact opgenomen met HR en die waren verbaasd dat ik een brief nodig had, maar op de een of andere manier had ik hem daarna toch vrij snel. Dus morgen nog maar eens proberen.

Het meest verbazingwekkende was overigens nog wel dat die waivers alleen betrekking lijken te hebben op een minimum stortingsverplichting van volgens mij omgerekend € 200. Daar had ik dus die hele brief voor nodig, maar dat zeggen ze er dan weer niet bij. Dus als ik gewoon uit de automaat die naast de deur stond de benodigde dollars gepind had, had ik me achter een hoop bureaucratie kunnen besparen. Het schijnt ook alleen maar voor HSBC van toepassing te zijn zo'n brief.

Ik vermoedde al veel te gaan leren hier en mijn eerste leerervaring heb ik te pakken. Ook hier geldt: “A rule is a rule”!