Monday, February 8, 2010

Dinner & Dance – deel 2

Na de Dinner & Dance van de Hash groep was het half december tijd voor de jaarlijkse Dinner & Dance van Ernst & Young. En zoals het geode D&D betaamt dienden ook hier acts opgevoerd te worden. Het is dan gebruikelijk dat alle mensen binnen een bepaalde groep die het afgelopen bij jaar begonnen zijn samen een act in elkaar zetten.

Waar we bij mijn vorige werkgever wat meer de vrije hand hadden, moesten we hier een auditie doen. Blijkbaar zaten er in voorgaande jaren wat stukjes in sommige acts die als “kwetsend” beschouwd warden. Er worden dan mensen op de hak genomen en dat wordt hier in ieder geval niet gewaardeerd.

Het thema was Casino Royale. Naast dit thema was het de bedoeling dat we er ook 3 items in zouden verwerken te weten een curry puff (wat een soort bladerdeeg koekje is met Indiase curry vulling erin, het idee van een mini calzone pizza van bladerdeeg met curry-vulling, meestal vlees, groentes en saus), een zwemband en een foam tube (een grote schuimrubber buis). Niet de meest makkelijke attributen om in een act te verwerken. Zeker niet als je ook nog de values van Ernst & Young er in moet verwerken.

De eerste meeting waarin iedereen bij elkaar geroepen werd was iedereen nog wat voorzichtig en durfde men niet heel veel initiatief te nemen. Ze hadden mij vooraf aangewezen met iemand anders als regisseur van de show. Dus na wat brainstormen over het script hebben we een rolverdeling aangebracht.

We warden gekoppeld aan corporate finance. Corporate finance is veel meer project gedreven dan tax en gaat ook om grotere bedragen per project dus zowel kans op hogere winsten als verliezen (wanneer je een project niet krijgt). We vonden dat dit wel wat weg had van poker. Dus een set-up met een pokertafel waarop corporate finance en dans zou doen op het liedje “Pokerface” van Lady Ga Ga.

Tax is wat meer routinematig werk gezien de hoeveelheid aangiftes alleen al die men per jaar moet afwerken. Dat leek wat meer de gokkasten. Dus een opzet gemaakt met een gokkast en tax zou een dans doen op “Big Spender” van Shirley Bassey. Dit idee werkte niet goed in de audities dus we hebben het moeten ombouwen in een nieuwsflash over belastingontduiking door een curry-puff man die geld aan het uitgeven was in het casino en gearresteerd zou worden door de belastingdienst en veroordeeld zou worden tot een boete en stokslagen (konden we mooi die foamtube voor gebruiken)

Als finale zouden corporate finance en tax samen de markt ingaan om klanten te winnen (de hele EYgedachte) en zouden ze samen een dans doen op “What a feeling” van Irene Cara.
Alles was heel mooi verpakt in een videoclip die op het scherm vertoond zou worden (alle items waren als nieuwsflash opgenomen) en de dans zou vervolgens gedaan worden op het podium.
Het grappige was dat toen het script eenmaal vast stond heel veel mensen ineens zelf ideeen gingen ontwikkelen over hoe en wat.

Het was heel mooi om te zien hoe een groep van relatief jonge mensen (een groot deel was net 3 maanden geleden in dienst gekomen, recht uit de schoolbanken) zich omvormt tot iets heel professioneels. Een groot deel van de choreografie voor de dansen werd zelf gedaan. Toen na de tryouts bleek dat bepaalde concepten niet werkten, gingen ze er meteen zelf mee aan de slag om er iets beters van te maken.

Het enige nadeel was dat 2 partners die redelijk wat shows gezien hadden erg te spreken waren over de show en gezien het feit dat tax het vaak erg goed doet was er nogal een “hosanna-stemming”.

Ik moet eerlijk toegeven dat de show ook erg goed was en zeker gezien de support die we uit de zaal kregen van de collega’s (een groot deel van tax en corporate finance heeft tijdens de show staan applaudiseren voor de act) en ook vergeleken met de andere acts. Na onze act waren er ook nog hele positieve woorden van beide eerder genoemde partners. De teleurstelling was dan ook erg groot toen bleek dat we niet gewonnen hadden. Maar goed, ook dat hoort erbij. Je krijgt nu eenmaal niet altijd waar je recht op hebt of denkt recht op te hebben.

Het was in ieder geval een hele mooie ervaring om te zien hoeveel potentie er zit in een groep jonge mensen en wat ze kunnen bereiken in een relatief korte tijd als je ze begeleid en de vrijheid geeft zelf hun eigen pad te kiezen. Het heeft wat vrije uurtjes gekost, maar het was het zeker waard.

No comments:

Post a Comment