Kwailoh-run

Begin december was de jaarlijkse Kwailoh-run. Kwailoh is een term die veel gebruikt wordt voor blanke mensen. Naar ik begrijp komt het woord uit het Kantonees (Hong Kong Chinees) waar het inderdaad de betekenis heeft “blanke”. In Singapore gebruikt men veelal het woord Ang Mo, wat dezelfde betekenis heeft. Ieder jaar is het een strijd tussen de Kwailohs en de Chinamen (die ook hun eigen run hebben) wie de beste run zet. Dus de voobereidingen begonnen al vroeg dit jaar met het inzamelen van geld voor goodies en het eten.

De run zelf werd gezet door ik denk de 3 meest ervaren Kwailoh hashers van de groep. De laatste run die een van hen gezet had herinnerde ik me nog al te goed. Veel water, veel moerassen, strand, oerwoud en nog veel meer ongein. Alleen deze keer was het in een gebied waar ik niet al te hoge verwachtingen van had. Het was namelijk vlakbij het gebied waar we de week ervoor ook gelopen hadden. Daarnaast bleek er op de kaart dat er niet erg veel water of oerwoud zou zijn.

Echter wat kan een mens bedrogen uitkomen. Een onderdeel van de hash is dat men eigenlijk moet proberen de groep zo lang mogelijk bij elkaar te houden door verschillende checks in te bouwen waar je weer op zoek moet naar een nieuwe trail. Als je dus voorop loopt, ben je dus iedere keer het haasje wat mag gaan zoeken, terwijl de rest die achterop komt alleen maar hoeft te volgen. Dat hadden deze heren erg letterlijk genomen. De run zat vol met erg “vervelend” gezette checks. Maw je komt dus halverwege een heuvel het bos uit en loopt dus eerst 300 meter heuvel af om vervolgens een check tegen te komen als gevolg waarvan je dus 500 meter terug de heuvel op moet. En dat verschillende keren. Het gebied waar we uiteindelijk in gelopen hebben was in oppervlakte niet zo heel groot, maar als gevolg van het feit dat er zoveel checks lagen hebben ze ons toch een hele tijd zoet kunnen houden door continu kleine lusjes te leggen met checks.

Ik ben benieuwd naar wat de chinamen in petto hebben voor hun run, maar ondanks dat deze run bij tijd en wijle voor de mensen die voorop lopen erg frustrerend kon zijn, had het wel alles wat een hash run een hash run maakt.

Daarna heerlijk gegeten en weer naar huis gegaan.