Wanneer weet je dat het tijd is om te gaan? Dat is een hele goede vraag en die ga ik proberen hier te beantwoorden.
Nadat ik vorig jaar 3 maanden in Stuttgart doorgebracht had voor een project, zou ik dit jaar weer 3 maanden in Stuttgart doorbrengen voor een project. Ik zou in hetzelfde hotel verblijven waar ik vorig jaar ook het grootste deel van mijn tijd verbleef.
We zouden van dezelfde locatie werken als vorig jaar en ook met hetzelfde core team, maar deze keer aangevuld met meer mensen omdat de scope van het project groter is. We zouden ook voor een groot deel met dezelde mensen samenwerken als een jaar geleden.
De quality of life in Stuttgart is erg hoog. Het is een hele vriendelijke, gemoedelijke, kleinschalige stad met veel groen en waar alles redelijk goed bereikbaar is. Niet al te bruisend in mijn optiek maar toch zeker erg aangenaam.
Ik had me echter wel voorgenomen deze keer enkele zaken fundamenteel anders aan te pakken. Vorig jaar was ik namelijk toch wel wat aangekomen tijdens mijn verblijf in Stuttgart. Als je in een hotel verblijft, kook je namelijk niet zelf, maar je gaat in het restaurant eten. Een stukje vlees of vis komt toch al snel met friet of gebakken aardappeltjes. Of dat is in ieder geval wel erg lekker. Al zijn het er maar een paar voor de smaak met als resultaat dat je ze dan toch allemaal op eet.
Ik had dan ook besloten om veel meer salades te eten. De salade met kalkoen is erg lekker. Dat had ik dus omgevormd in een salade met extra kalkoen en dressing separaat. Ik had inmiddels echter ook de borrelnootjes herontdekt. Tja, je moet jezelf toch een beetje verwennen afentoe. Als je op het punt aankomt waar zodra je de bar binnenkomt lopen en je gaat zitten, de barman meteen met je favorietje drankje aankomt lopen, een schaal borrelnootjes en al de bestelling voor het eten zo ongeveer al klaar heeft staan, dan besef je dat je er eigenlijk al te lang zit.
Het voordeel was dat we deze keer weer een huurauto hadden. Nadeel was dat het deze keer een auto was zonder GPS. Nu waren er deze keer ook enkele consultancy firma’s in de running voor een deel van het project. Een van hen had ons uitgenodigd voor een etentje in de stad. Nu had ik even snel op google maps gekeken en vervolgens reed ik direct naar toe zonder verdere hulp. Het was heel even zoeken hoe ik om het restaurant heen moest rijden om bij de parkeerplaats te komen, maar dat wees zich eigenlijk vanzelf uit.
Voeg daar aan toe dat ik inmiddels weer bijna vloeiend Duits spreek en de weg kan vinden in Stuttgart zonder GPS, dan weet je dat het tijd is om te gaan :)
Nadat ik vorig jaar 3 maanden in Stuttgart doorgebracht had voor een project, zou ik dit jaar weer 3 maanden in Stuttgart doorbrengen voor een project. Ik zou in hetzelfde hotel verblijven waar ik vorig jaar ook het grootste deel van mijn tijd verbleef.
We zouden van dezelfde locatie werken als vorig jaar en ook met hetzelfde core team, maar deze keer aangevuld met meer mensen omdat de scope van het project groter is. We zouden ook voor een groot deel met dezelde mensen samenwerken als een jaar geleden.
De quality of life in Stuttgart is erg hoog. Het is een hele vriendelijke, gemoedelijke, kleinschalige stad met veel groen en waar alles redelijk goed bereikbaar is. Niet al te bruisend in mijn optiek maar toch zeker erg aangenaam.
Ik had me echter wel voorgenomen deze keer enkele zaken fundamenteel anders aan te pakken. Vorig jaar was ik namelijk toch wel wat aangekomen tijdens mijn verblijf in Stuttgart. Als je in een hotel verblijft, kook je namelijk niet zelf, maar je gaat in het restaurant eten. Een stukje vlees of vis komt toch al snel met friet of gebakken aardappeltjes. Of dat is in ieder geval wel erg lekker. Al zijn het er maar een paar voor de smaak met als resultaat dat je ze dan toch allemaal op eet.
Ik had dan ook besloten om veel meer salades te eten. De salade met kalkoen is erg lekker. Dat had ik dus omgevormd in een salade met extra kalkoen en dressing separaat. Ik had inmiddels echter ook de borrelnootjes herontdekt. Tja, je moet jezelf toch een beetje verwennen afentoe. Als je op het punt aankomt waar zodra je de bar binnenkomt lopen en je gaat zitten, de barman meteen met je favorietje drankje aankomt lopen, een schaal borrelnootjes en al de bestelling voor het eten zo ongeveer al klaar heeft staan, dan besef je dat je er eigenlijk al te lang zit.
Het voordeel was dat we deze keer weer een huurauto hadden. Nadeel was dat het deze keer een auto was zonder GPS. Nu waren er deze keer ook enkele consultancy firma’s in de running voor een deel van het project. Een van hen had ons uitgenodigd voor een etentje in de stad. Nu had ik even snel op google maps gekeken en vervolgens reed ik direct naar toe zonder verdere hulp. Het was heel even zoeken hoe ik om het restaurant heen moest rijden om bij de parkeerplaats te komen, maar dat wees zich eigenlijk vanzelf uit.
Voeg daar aan toe dat ik inmiddels weer bijna vloeiend Duits spreek en de weg kan vinden in Stuttgart zonder GPS, dan weet je dat het tijd is om te gaan :)
No comments:
Post a Comment