Mixed Feelings

Gedurende de laatste week had ik enorme gemengde gevoelens. Vietnam is een mooi land, met een enorme culturele historie, maar de stad en het land kunnen je ook volledig tot wanhoop drijven. Het slechte Engels van mensen, mensen die je continu af proberen te zetten of je een fiets- / scootertaxi aan willen bieden. Het is om helemaal gek van te worden afentoe.

Echter het land is in opkomst en er gaat zeker veel gebeuren de komende jaren, maar ik merk toch wel dat ik aan bepaalde dingen gewend ben geraakt. In een hotel leven heeft namelijk zijn voor- en nadelen. Voordeel is dat je geen boodschappen hoeft te doen. Je kunt aanschuiven bij het ontbijt en voor alles is gezorgd. Vers fruit en muesli, iets wat ik toch wel erg lekker vind qua ontbijt, maar daarnaast ook een hele varieteit aan andere dingen. Voordeel is ook dat je iedere dag van je kamer een rotzooi kunt maken en vervolgens de deur achter je dicht trekken. Niemand die er wat van zegt en ’s avonds is alles weer netjes, schoon en opgeruimd. :-)

Nadeel is wel, het blijft een hotelkamer van zeg 3 bij 4 en daar houdt het ook bij op. Er was geen gym en geen zwembad. Dat is iets waar ik toch in Singapore wel Heel erg aan gewend ben geraakt. Niet dat ik elke dag in gym hang of het zwembad lig, maar de mogelijkheid hebben om het te doen, vind ik heel erg belangrijk. Het feit dat je niet met je sport- of zwemkledingn door de stad hoeft te lopen naar een gym dan wel zwembad. Daarnaast is Ho Chi Minh vanwege de verkeerschaos nu ook niet de meest geweldige stad om op straat hard te gaan lopen.

Ik heb me verschillende keren betrapt op de gedachte: “was ik maar weer in Singapore.”

Het is waar in Singapore is alles schoon, georganiseerd, netjes en spreken de mensen beter Engels, maar toch heb ik het gevoel dat Vietnam meer "leeft".

Het is denk ik gewoon het leven in een hotel zonder faciliteiten wat me zwaar viel en je routine die je mist. Je gaat er niet even uit om boodschappen te doen. Je kunt niet even sporten en daarna je kleren wassen, etc.

Maar goed, wat misschien wel de grootste teleurstelling was, was dat ik waarschijnlijk tegen beter weten in gehoopt dat bepaalde dingen ten goede zouden veranderen in de 4 weken dat ik in Vietnam was en dat (ik ben inmiddels net terug in Singapore nu ik dit schrijf) bleek helaas niet gebeurd te zijn in de afgelopen 4 weken en het ziet er ook niet naar uit dat het (op korte termijn) gaat gebeuren.

Afgezien van het feit dat Vietnam een hele mooie ervaring was die ik voor geen goud had willen missen, ben ik wel heel goed met mijn neus op een paar hele pijnlijke feiten gedrukt. Maar goed het kan nu eenmaal niet altijd feest zijn.